Kantoński i mandaryński to dialekty języka chińskiego i oba są używane w Chinach. Używają tego samego podstawowego alfabetu, ale jako język mówiony są odrębne i nie są wzajemnie zrozumiałe.

Gdzie jest język mandaryński i kantoński?

Mandaryński jest oficjalnym językiem państwowym Chin i jest lingua franca tego kraju. W większości kraju jest to główny język używany, w tym w Pekinie i Szanghaju, chociaż wiele prowincji nadal zachowuje swój lokalny dialekt. Mandaryński jest również głównym dialektem na Tajwanie i Singapurze.

Kantoński jest używany przez mieszkańców Hongkongu, Makau i szerszej prowincji Guangdong, w tym Guangzhou (wcześniej Canton w języku angielskim) . Większość zagranicznych społeczności chińskich, na przykład w Londynie i San Francisco, mówi również po kantońsku, ponieważ historycznie chińscy imigranci pochodzili z Guangdong.

Czy wszyscy Chińczycy mówią po mandaryńsku?

Nie. Chociaż wielu mieszkańców Hongkongu uczy się teraz mandaryńskiego jako drugiego języka, przeważnie nie będzie nim władać. To samo dotyczy Makau. W prowincji Guangdong napływają osoby posługujące się mandaryńskim, a wielu ludzi mówi teraz w tym języku.

W wielu innych regionach Chin również mówi się rodzimym językiem regionalnym, a znajomość mandaryńskiego może być niepełna. Jest to szczególnie prawdziwe w Tybecie, północnych regionach w pobliżu Mongolii, Korei i Xinjiangu. Zaletą mandaryńskiego jest to, że chociaż nie wszyscy nim mówią, zazwyczaj w pobliżu będzie ktoś, kto to robi. Oznacza to, że gdziekolwiek jesteś, powinieneś być w stanie znaleźć kogoś, kto pomoże ci w uzyskaniu wskazówek, rozkładów jazdy lub wszelkich niezbędnych informacji, których potrzebujesz.

Którego języka mam się nauczyć?

Mandaryński jest jedynym językiem urzędowym w Chinach. Dzieci w Chinach uczą się mandaryńskiego w szkole, a mandaryński jest językiem ogólnokrajowej telewizji i radia, więc płynność ta szybko rośnie. Jest o wiele więcej użytkowników mandaryńskiego niż kantońskiego.

Jeśli planujesz robić interesy w Chinach lub podróżować po kraju, język mandaryński jest językiem, którego należy się nauczyć.

Ty możesz rozważyć naukę kantońskiego, jeśli zamierzasz osiedlić się w Hongkongu na dłuższy czas.

Jeśli czujesz się wyjątkowo odważnie i planujesz uczyć się obu języków, twierdzi się, że że łatwiej jest najpierw nauczyć się mandaryńskiego, a potem przejść do kantońskiego.

Czy mogę używać mandaryńskiego w Hongkongu?

Możesz, ale nikt ci za to nie podziękuje. Szacuje się, że około połowa mieszkańców Hongkongu mówi po mandaryńsku, ale wynika to z konieczności prowadzenia interesów z Chinami. Około 90% mieszkańców Hongkongu nadal używa kantońskiego jako pierwszego języka, a próby podejmowane przez Chiński rząd naciska na mandaryński.

Jeśli nie jesteś ojczystym językiem, mieszkańcy Hongkongu z pewnością wolą rozmawiać z tobą po angielsku niż po mandaryńsku. Powyższe rady są w dużej mierze prawdziwe również w Makau, chociaż miejscowi są trochę mniej wrażliwi na mówienie po mandaryńsku.

Wszystko o tonach

Zarówno dialekty mandaryński, jak i kantoński są językami tonalnymi gdzie jedno słowo ma wiele znaczeń w zależności od wymowy i intonacji. Kantoński ma sześć tonów, a mandaryński tylko cztery. Mówi się, że łamanie tonów jest najtrudniejszą częścią nauki chińskiego.

A co z moim alfabetem?

Zarówno kantoński, jak i mandaryński mają wspólny alfabet chiński, ale nawet tutaj jest tak mi odwrócenie uwagi.

Chiny coraz częściej używają uproszczonych znaków, które opierają się na prostszych pociągnięciach pędzla i mniejszej kolekcji symboli. Hongkong, Tajwan i Singapur nadal używają tradycyjnego języka chińskiego, który ma bardziej złożone pociągnięcia pędzla. Oznacza to, że ci, którzy używają tradycyjnych chińskich znaków, będą w stanie zrozumieć uproszczone znaki, ale ci, którzy są przyzwyczajeni do prostych znaków, nie będą w stanie czytać tradycyjnego chińskiego.

Prawdę mówiąc , taka jest złożoność pisanego języka chińskiego, że niektórzy pracownicy biurowi używają podstawowego języka angielskiego do komunikacji przez e-mail, podczas gdy większość szkół uczących chińskiego koncentruje się na języku werbalnym, a nie na czytaniu i pisaniu.