Zuurstoftekort of intrapartum verstikking kan hersenverlamming veroorzaken. Een van de meest voorkomende soorten hersenschade die wordt veroorzaakt door zuurstofverlies, wordt hypoxisch-ischemische encefalopathie of HIE genoemd. Wanneer HIE optreedt, leidt dit vaak tot ernstige ontwikkelings- of cognitieve vertragingen, of motorische stoornissen die duidelijker worden naarmate het kind zich blijft ontwikkelen.

Wat is hypoxisch-ischemische encefalopathie?

Hersenen letsel – gebrek aan zuurstof naar de hersenen, of verstikking

Hypoxisch-ischemische encefalopathie, of HIE, is het hersenletsel dat wordt veroorzaakt door zuurstoftekort naar de hersenen, ook algemeen bekend als intrapartum verstikking. Het lichaam van de pasgeborene kan korte periodes van uitgeputte zuurstof compenseren, maar als de verstikking te lang duurt, wordt hersenweefsel vernietigd. Hypoxisch-ischemische encefalopathie als gevolg van foetale of neonatale asfyxie is een belangrijke doodsoorzaak of ernstige stoornis bij zuigelingen.

Dergelijke stoornissen kunnen epilepsie, ontwikkelingsachterstand, motorische stoornis, neurologische ontwikkelingsachterstand en cognitieve stoornis omvatten. Gewoonlijk kan de ernst van de stoornis pas worden vastgesteld als een kind drie tot vier jaar oud is.

Er werd lang gedacht dat verstikking de oorzaak was van hersenverlamming, maar twee onderzoeken hebben aangetoond dat slechts 9% van de gevallen dit is. een direct gevolg van verstikking. In de overige 91% van de gevallen veroorzaken factoren zoals vroeggeboorte, complicaties bij de geboorte of problemen direct na de geboorte hersenverlamming. In sommige gevallen kan de oorzaak niet definitief worden vastgesteld.

Wanneer treedt hypoxisch-ischemische encefalopathie op?

Hypoxisch-ischemische encefalopathie komt het meest voor bij voldragen zuigelingen, hoewel het wel voorkomt bij premature baby’s, ook. De timing en ernst van verstikking kunnen het gebied van de hersenen dat de verwonding draagt, beïnvloeden. Als er letsel optreedt vóór week 35 in de ontwikkeling van de foetus, zal hypoxisch-ischemische encefalopathie waarschijnlijk periventriculaire leukomalacie of PVL veroorzaken.

Na 40 weken correleert de mate van hypoxie met het gebied van de hersenen dat gewond is; milde hypoxie zal de parasagittale witte stof aantasten, terwijl ernstige hypoxie de putamen, thalamus en paracentrale witte stof aantast. Het gebied van de hersenen dat wordt beïnvloed, heeft een significante invloed op de symptomen die het kind ervaart.

Wat zijn de risicofactoren en oorzaken van hypoxisch-ischemische encefalopathie?

Verstikking is het meest significante risicofactor voor HIE. De ernst en de duur van zuurstoftekort zijn van invloed op het optreden van hypoxisch-ischemische encefalopathie en hoe ernstig het is. Gebeurtenissen die tot verstikking leiden, omvatten, maar zijn niet beperkt tot:

• Acute hypotensie van de moeder
• Bloed dat minder zuurstof bevat vanwege slecht functionerende longen
• Cardiaal complicaties
• Letsel door cefalopelvische disproportie
• Letsel door navelstrengcomplicaties
• Verminderde bloedtoevoer naar de hersenen tijdens de geboorte
• Onderbreking van ademhaling of slechte zuurstoftoevoer
• Intrapartum bloeding
• Medische nalatigheid
• Verzakt snoer
• Placenta-abruptie
• Druk op de schedel die van vorm verandert, wat resulteert in bloeding of verminderde bloedstroom
• Gescheurde vasa previa
• Stress van bevalling en bevalling
• Trauma
• Baarmoeder breuk

Foetale beroerte verhoogt ook de kans op het optreden van hypoxisch-ischemische encefalopathie. Factoren die kunnen leiden tot een beroerte bij de foetus zijn onder meer:

• Bloedstollingsafwijkingen
• Blokkering van de bloedstroom in de placenta
• Misvormde of zwakke bloedvaten die breuk
• Maternale hoge of lage bloeddruk
• Maternale infectie, vooral bekkenontstekingsziekte

Hoe wordt de diagnose hypoxisch-ischemische encefalopathie gesteld?

Zodra hypoxisch-ischemische encefalopathie wordt vermoed, worden neuroimaging-technieken, vooral MRI’s, uitgevoerd om de diagnose te ondersteunen. Er wordt aangenomen dat nieuwe technieken, waaronder diffusiegewogen beeldvorming en MR-spectroscopie, effectief zijn als ze binnen het juiste tijdsbestek worden gebruikt.

Om deze tests uit te voeren, moeten artsen eerst hypoxisch-ischemische encefalopathie vermoeden. Als de bevalling traumatisch was, of als bekend was dat een significante risicofactor zoals een beroerte van de foetus tijdens de zwangerschap optrad, kan hypoxisch-ischemische encefalopathie bij de geboorte worden vermoed. Anders letten ouders, artsen en verzorgers op zichtbare tekenen: verminderde motoriek, vertraagde ontwikkelingsmijlpalen en vertraagde groei door klinische observatie in de loop van de tijd. Wanneer de cognitieve ontwikkeling nauwkeurig kan worden beoordeeld, wordt een opgave van de ernst gegeven.

Bepaalde symptomen kunnen kort na de geboorte verschijnen. Orgaandisfunctie, vooral van het hart, de longen, de nieren, de lever en het bloed, duidt op mogelijke HIE. Aanvallen in de eerste 24 uur van het leven kunnen ook wijzen op de mogelijkheid van hypoxisch-ischemische encefalopathie.

Er zijn drie niveaus van hypoxisch-ischemische encefalopathie: mild, matig en ernstig.

Er moet voor worden gezorgd dat verschillende neurodegeneratieve en metabolische aandoeningen die langzaam voortschrijden en hersenverlamming nabootsen, worden uitgesloten. .

Hoe wordt hypoxisch-ischemische encefalopathie behandeld?

De behandeling van hypoxisch-ischemische encefalopathie is erop gericht het kind te helpen zich aan te passen aan symptomen die het gevolg zijn van hersenletsel. Fysieke en ergotherapie worden vaak gebruikt om cerebrale parese te behandelen die wordt veroorzaakt door hypoxisch-ischemische encefalopathie.

Verstikking veroorzaakt typisch permanente schade, die soms blijft toenemen, zelfs nadat de asfyxie is verlicht. Om verdere schade te voorkomen, kan het kind medisch worden gecontroleerd om:

• Een normale bloedglucose te behouden
• Een normale bloeddruk te behouden
• Aanvallen te voorkomen of onder controle te houden
• Voorkom of minimaliseer hersenoedeem

Hoe wordt hypoxisch-ischemische encefalopathie voorkomen?

De beste manier om HIE te voorkomen is door verstikking tijdens de zwangerschap en bevalling te elimineren . Bewustwording van risicofactoren voor hypoxisch-ischemische encefalopathie kan ouders en medisch personeel helpen mogelijke complicaties te voorkomen en erop voor te bereiden.

Preventiemaatregelen die tijdens de zwangerschap en op het moment van de bevalling moeten worden genomen, zijn onder meer:

• Lees meer over het belang van elektronische foetale monitoring tijdens de bevalling
• Bevestig dat artsen die zijn gekozen om deel te nemen aan het bevallingsproces, gekwalificeerd zijn om zwangerschap en geboorte te volgen.
• Specifiek medisch advies en persoonlijk advies geven voorkeuren voor personeel bij aankomst in het ziekenhuis, vooral als de dokter van de moeder niet beschikbaar is
• Bevestig dat een gekwalificeerde, gecertificeerde en goed opgeleide verloskundige en anesthesist beschikbaar is tijdens de bevalling
• Begrijp de patiënt rechten, met name het recht op een second opinion, het recht om niet overhaast te worden gejaagd voor een moeilijke beslissing wanneer dit niet nodig is, en het recht om persoonlijke medische dossiers op te vragen

Oorzaak: verduidelijkende terminologie

Becau Omdat de gebruikte terminologie zo specifiek is, maar opmerkelijk vergelijkbaar, kunnen termen als hersendefect, hersenmisvorming en hersenlaesie verwarrend lijken. Het is nuttig om het verschil tussen de termen te kennen wanneer u probeert de oorzaak van hersenverlamming te begrijpen.

De ontwikkeling van de hersenen begint kort na de conceptie. Een relatief klein aantal cellen deelt zich en vermenigvuldigt zich in miljarden cellen. Een kleine strook weefsel rolt in een neurale buis. Het ene uiteinde ontwikkelt zich tot de hersenen, het andere tot het ruggenmerg. Overal vormen, groeperen en migreren verschillende soorten cellen om verschillende hersengebieden te vormen. De hersenen worden twee tot vijf jaar na de geboorte als volledig ontwikkeld beschouwd.

Hersendefecten zijn onregelmatigheden in de hersenstructuur die typisch een beschadiging veroorzaken. Defecten kunnen optreden als gevolg van misvorming, letsel, ziekte of ziekte. De mate van beperking is vaak gekoppeld aan de ernst van de schade. Een brein compenseert soms defecten, in wezen door “herbedrading” om beschadigde gebieden te omzeilen of te compenseren. Om deze reden wordt doorgaans aanbevolen om zo vroeg mogelijk met de behandeling te beginnen.

Hersenmisvormingen zijn defecten die optreden door abnormale ontwikkeling van de hersenen. Hoewel defecten op elk moment tijdens de ontwikkeling van de foetus kunnen optreden, is de baby in de eerste 20 weken het meest kwetsbaar; elke misvorming die optreedt tijdens de vorming van de neurale buis kan blijvende gevolgen hebben. Misvormingen van de hersenen kunnen resulteren in onontwikkelde gebieden, abnormale groei, misvorming of onjuiste hersenverdeling in hemisferen en lobben.

Hersenlaesies zijn defecten die optreden als gevolg van letsel of ziekte. De oorzaak van hersenlaesies tijdens de ontwikkeling van de foetus zijn onder meer bloeding in de hersenen, infecties, toxines, verstikking , en vele andere. Laesies zijn meestal het gevolg van een incident of gebeurtenis waarbij hersenweefsel afsterven. Gaten, die zich vaak met vloeistof vullen, blijven achter om cysten te vormen.