Shakespeare’s day

speelde Romeo en Julia behoort bij Hamlet tot een van Shakespeare’s meest uitgevoerde toneelstukken. De vele aanpassingen hebben het tot een van zijn meest duurzame en beroemde verhalen gemaakt. Zelfs tijdens het leven van Shakespeare was het buitengewoon populair. Geleerde Gary Taylor meet het als het zesde meest populaire toneelstuk van Shakespeare, in de periode na de dood van Christopher Marlowe en Thomas Kyd maar vóór het overwicht van Ben Jonson waarin Shakespeare was de dominante toneelschrijver van Londen. De datum van de eerste uitvoering is onbekend. De First Quarto, gedrukt in 1597, luidt “het is vaak (en met groot applaus) in het openbaar geruit”, waarmee de eerste uitvoering vóór die datum werd geplaatst. The Lord Chamberlain’s Men waren zeker de eersten die het uitvoerden. Naast hun sterke banden met Shakespeare, noemt het Tweede Quarto eigenlijk een van zijn acteurs, Will Kemp, in plaats van Peter, in een regel in Act V. Richard Burbage was waarschijnlijk de eerste Romeo, zijnde de acteur van het bedrijf; en Meester Robert Goffe (een jongen), de eerste Juliet. De première was waarschijnlijk in “The Theatre”, met andere vroege producties in “The Curtain”. Romeo en Julia is een van de eerste Shakespeare-toneelstukken die buiten Engeland zijn opgevoerd: een verkorte en vereenvoudigde versie werd uitgevoerd in Nördlingen in 1604.

Restauratie en 18e-eeuws theater

Alle theaters werden op 6 september 1642 door de puriteinse regering gesloten. Bij de restauratie van de monarchie in 1660 werden twee octrooibedrijven (de King’s Company en de Duke’s Company) opgericht, en het bestaande theatrale repertoire werd tussen hen verdeeld.

Sir William Davenant van de Duke’s Company voerde een bewerking uit 1662 uit waarin Henry Harris Romeo, Thomas Betterton Mercutio en Bettertons vrouw Mary Saunderson Juliet speelde: zij was waarschijnlijk de eerste vrouw om de rol professioneel te spelen. Een andere versie volgde de bewerking van Davenant op de voet en werd ook regelmatig uitgevoerd door de Duke’s Company. Dit was een tragikomedie van James Howard, waarin de twee geliefden het overleven.

Thomas Otway’s The History and Fall of Caius Marius, een van de meest extreme van de Restoration-aanpassingen van Shakespeare, debuteerde in 1680. De scène is verschoven van het Renaissance Verona naar het oude Rome; Romeo is Marius, Julia is Lavinia, de vete is tussen patriciërs en plebejers; Juliet / Lavinia ontwaakt uit haar drankje voordat Romeo / Marius sterft. De versie van Otway was een hit en was handelde de komende zeventig jaar. Zijn innovatie in de slotscène was zelfs nog duurzamer, en werd gebruikt in aanpassingen gedurende de volgende 200 jaar: Theophilus Cibbers bewerking uit 1744 en David Garrick’s uit 1748 gebruikten er beiden variaties op. Deze versies elimineerden ook elementen die op dat moment ongepast werden geacht. De versie van Garrick verplaatste bijvoorbeeld alle taal die Rosaline beschrijft naar Juliet, om het idee van trouw te versterken en het thema liefde op het eerste gezicht te bagatelliseren. In 1750 begon een ‘Battle of the Romeos’, met Spranger Barry en Susannah Maria Arne (mevrouw Theophilus Cibber) in Covent Garden versus David Garrick en George Anne Bellamy in Drury Lane.

De vroegst bekende productie in Noord-Amerika was een amateurproductie: op 23 maart 1730, een arts genaamd Joachimus Bertrand plaatste een advertentie in de krant Gazette in New York, waarin hij een productie promootte waarin hij de apotheker zou spelen. De eerste professionele uitvoeringen van het stuk in Noord-Amerika waren die van de Hallam Company.

19e eeuw theater

Garricks gewijzigde versie van het stuk was erg populair, en liep bijna een eeuw. Pas in 1845 keerde het origineel van Shakespeare terug op het podium in de Verenigde Staten met de zussen Susan en Charlotte Cushman als respectievelijk Julia en Romeo, en vervolgens in 1847 in Groot-Brittannië met Samuel Phelps in Sadler’s Wells Theatre. Cushman hield zich aan de versie van Shakespeare en begon een reeks van vierentachtig uitvoeringen. Haar vertolking van Romeo werd door velen als geniaal beschouwd. The Times schreef: “Romeo is lange tijd een conventie geweest. De Romeo van Miss Cushman is een creatief, levend, ademend, levendig, vurig mens. ‘ Koningin Victoria schreef in haar dagboek dat “niemand ooit zou hebben gedacht dat ze een vrouw was”. Het succes van Cushman brak de Garrick-traditie en maakte de weg vrij voor latere uitvoeringen om terug te keren naar de oorspronkelijke verhaallijn.

Professionele uitvoeringen van Shakespeare in het midden van de 19e eeuw hadden twee specifieke kenmerken: ten eerste waren het over het algemeen stervoertuigen, waarbij de ondersteunende rollen werden afgebroken of gemarginaliseerd om meer bekendheid te geven aan de centrale personages. Ten tweede waren ze “picturaal”, waarbij de actie op spectaculaire en uitgebreide sets werd geplaatst (waarvoor lange pauzes nodig waren voor scènewisselingen) en met veelvuldig gebruik van tableaus. De productie van Henry Irving in het Lyceum Theatre uit 1882 (met hemzelf als Romeo en Ellen Terry als Juliet) wordt beschouwd als een archetype van de picturale stijl. In 1895 nam Sir Johnston Forbes-Robertson het roer over van Irving en legde de basis voor een meer natuurlijke een vertolking van Shakespeare die tot op de dag van vandaag populair blijft. Forbes-Robertson vermeed de opzichtigheid van Irving en schilderde in plaats daarvan een nuchtere Romeo, die de poëtische dialoog uitdrukte als realistisch proza en melodramatische bloei vermeed.

Amerikaanse acteurs begonnen te bloeien. concurreren met hun Britse tegenhangers. Edwin Booth (broer van John Wilkes Booth) en Mary McVicker (binnenkort de vrouw van Edwin) openden als Romeo en Juliet in het weelderige Booth’s Theatre (met zijn podiummachines in Europese stijl en een conditioneringssysteem uniek in New York) op 3 februari 1869. Volgens sommige rapporten was het een van de meest uitgebreide producties van Romeo en Julia ooit in Amerika gezien; het was zeker de meest populaire, die meer dan zes weken liep en meer dan $ 60.000 (gelijk aan $ 1.000.000 in 2019). Het programma merkte op dat: “De tragedie zal worden geproduceerd in strikte overeenstemming met historisch fatsoen, in elk opzicht, waarbij de tekst van Shakespeare nauw wordt gevolgd.”

De eerste professionele uitvoering van het stuk in Japan was misschien George De productie van het gezelschap van Crichton Miln, die in 1890 naar Yokohama toerde. Gedurende de 19e eeuw waren Romeo en Julia het populairste toneelstuk van Shakespeare, gemeten naar het aantal professionele uitvoeringen. In de 20e eeuw zou het het tweede worden. meest populair, na Hamlet.

20e-eeuws theater

In 1933 werd het stuk nieuw leven ingeblazen door actrice Katharine Cornell en haar regisseur-echtgenoot Guthrie McClintic en werd het gedurende zeven maanden in het hele land tour door de Verenigde Staten. Met in de hoofdrollen Orson Welles, Brian Aherne en Basil Rathbone. De productie was een bescheiden succes, dus bij hun terugkeer in New York herzag Cornell en McClintic het, en voor het eerst werd het stuk gepresenteerd met bijna alle scènes intact, inclusief de proloog. De nieuwe productie opende in december 1934 op Broadway. Critici schreven dat Cornell “de grootste Julia van haar tijd” was, “eindeloos rondspookt” en “de mooiste en meest betoverende Julia die ons huidige theater ooit heeft gezien”.

In John Gielguds New Theatre-productie in 1935 waren Gielgud en Laurence Olivier te zien als Romeo en Mercutio, die zes weken na het begin van de reeks rollen uitwisselden, met Peggy Ashcroft als Juliet. Gielgud gebruikte een geleerde combinatie van Q1- en Q2-teksten en organiseerde de set en kostuums om zo goed mogelijk overeen te komen met de Elizabethaanse periode. Zijn inspanningen waren een enorm succes aan de kassa en vormden de weg voor meer historisch realisme in latere producties. Olivier vergeleek later zijn prestaties en Gielgud “s:” John, alle spirituele, alle spiritualiteit, alle schoonheid, alle abstracte dingen; en myse Als de hele aarde, het bloed, de mensheid … ik altijd het gevoel heb gehad dat John de onderste helft miste en dat ik voor de andere ging … Maar wat het ook was, toen ik Romeo speelde, droeg ik een fakkel, ik probeerde realisme in Shakespeare te verkopen. “

Peter Brooks versie uit 1947 was het begin van een andere stijl van Romeo en Julia optredens. Brook hield zich minder bezig met realisme, maar meer met het vertalen van het stuk in een vorm die kon communiceren met de moderne wereld. Hij voerde aan: “Een productie is pas correct op het moment dat hij correct is, en pas goed op het moment van succes.” Brook sloot de uiteindelijke verzoening van de families uit zijn uitvoeringstekst.

Door de eeuw heen werd het publiek, beïnvloed door de cinema, minder bereid om acteurs te accepteren die duidelijk ouder waren dan de tienerpersonages die ze speelden. Een belangrijk voorbeeld van een meer jeugdige casting was in de Old Vic-productie van Franco Zeffirelli in 1960, met John Stride en Judi Dench, die als basis zouden dienen voor zijn film uit 1968. Zeffirelli leende van Brooks ideeën en verwijderde in totaal ongeveer een derde van de tekst van het stuk om het toegankelijker te maken. In een interview met The Times verklaarde hij dat de “tweelingthema’s van liefde en de totale uitsplitsing van begrip tussen twee generaties” van het toneelstuk eigentijds relevant waren.

Recente uitvoeringen zetten vaak de toon in de hedendaagse wereld. In 1986 speelde de Royal Shakespeare Company bijvoorbeeld het toneelstuk in het moderne Verona.Switchblades vervingen zwaarden, feesten en ballen werden met drugs beladen rockparty’s, en Romeo pleegde zelfmoord door een injectienaald. Neil Bartlett’s productie van Romeo en Julia gaf het stuk een zeer eigentijds thema met een filmische look die zijn leven begon in de Lyric Hammersmith, Londen ging toen naar West Yorkshire Playhouse voor een exclusieve run in 1995. De cast bestond uit Emily Woof als Juliet, Stuart Bunce als Romeo, Sebastian Harcombe als Mercutio, Ashley Artus als Tybalt, Souad Faress als Lady Capulet en Silas Carson als Parijs. In 1997, het Folger Shakespeare Theatre produceerde een versie die zich afspeelt in een typische suburbane wereld. Romeo sluipt de Capulet-barbecue binnen om Juliet te ontmoeten, en Juliet ontdekt de dood van Tybalt tijdens de les op school.

Het stuk krijgt soms een historische setting, waardoor het publiek kan nadenken over de onderliggende conflicten. Er zijn bijvoorbeeld aanpassingen doorgevoerd in het midden van het Israëlisch-Palestijnse conflict, tijdens het apartheidstijdperk in Zuid-Afrika en in de nasleep van de Pueblo-opstand. Evenzo speelt Peter Ustinovs komische bewerking uit 1956, Romanoff and Juliet, zich af in een fictief Midden-Europees land in de diepten van de Koude Oorlog. Een nep-Victoriaanse revisionistische versie van de slotscène van Romeo en Julia (met een happy end Romeo, Juliet, Mercutio en Paris weer tot leven gewekt, en Benvolio die onthult dat hij de liefde van Parijs is, Benvolia, in vermomming) maakt deel uit van het toneelstuk The Life and Adventures of Nicholas Nickleby uit 1980. Shakespeare’s R & J, door Joe Calarco, draait de klassieker in een modern verhaal over het ontwaken van homo’s. Een recente komische muzikale aanpassing was de Romeo and Juliet Musical van The Second City: The People vs. Friar Laurence, the Man Who Killed Romeo and Juliet, die zich afspeelt in de moderne tijd.

In de 19e en 20e eeuw, Romeo en Julia is vaak de keuze geweest van toneelstukken van Shakespeare om een klassiek theatergezelschap te openen, te beginnen met Edwin Booths eerste productie van dat stuk in zijn theater in 1869, het pas opnieuw gevormde gezelschap van de Old Vic in 1929 met John Gielgud , Martita Hunt en Margaret Webster, evenals de Riverside Shakespeare Company tijdens de oprichtingsproductie in New York City in 1977, die de film uit 1968 van de productie van Franco Zeffirelli als inspiratiebron gebruikte.

In 2013 , Romeo en Julia liepen van 19 september tot 8 december op Broadway in het Richard Rodgers Theatre voor 93 reguliere uitvoeringen na 27 previews vanaf 24 augustus met Orlando Bloom en Condola Rashad in de hoofdrollen.

Ballet

De bekendste balletversie is Romeo en Julia van Prokofjev. Oorspronkelijk in opdracht van het Kirov Ballet, werd het door hen afgewezen toen Prokofjev een happy end probeerde en opnieuw werd afgewezen vanwege het experimentele karakter van zijn muziek. Het heeft vervolgens een “immense” reputatie verworven en is gechoreografeerd door onder meer John Cranko (1962) en Kenneth MacMillan (1965).

In 1977, Michael Smuin’s productie van een van de toneelstukken ” s meest dramatische en gepassioneerde dansinterpretaties werden integraal gepresenteerd door San Francisco Ballet. Deze productie was het eerste volledige ballet dat werd uitgezonden door de PBS-serie “Great Performances: Dance in America”; het werd uitgezonden in 1978.

Dada Masilo, een Zuid-Afrikaanse danseres en choreograaf, herinterpreteerde Romeo en Julia in een nieuw modern licht. Ze introduceerde veranderingen in het verhaal, met name die van het presenteren van de twee families als multiraciaal.

Muziek

Minstens 24 opera’s zijn gebaseerd op Romeo en Julia. De vroegste, Romeo und Julie in 1776, een Singspiel van Georg Benda, laat veel van de actie van het stuk en de meeste van zijn personages achterwege en heeft een happy end. Het wordt af en toe nieuw leven ingeblazen. De bekendste is Gounod ’s Roméo et Juliette uit 1867 (libretto van Jules Barbier en Michel Carré), een kritische triomf toen hij voor het eerst werd opgevoerd en vandaag de dag vaak nieuw leven wordt ingeblazen. Bellini’s I Capuleti ei Montecchi wordt ook van tijd tot tijd nieuw leven ingeblazen, maar soms als ongunstig beoordeeld vanwege zijn vermeende vrijheden met Shakespeare; Bellini en zijn librettist, Felice Romani, werkten echter vanuit Italiaanse bronnen – voornamelijk Romani’s libretto voor Giulietta e Romeo van Nicola Vaccai – in plaats van het toneelstuk van Shakespeare rechtstreeks aan te passen. Onder latere opera’s bevindt zich het werk Romeo und Julia uit 1940 van Heinrich Sutermeister.

Roméo et Juliette van Berlioz is een ‘symphonie dramatique’, een grootschalig werk in drie delen voor gemengde stemmen, koor en orkest, dat in 1839 in première ging. De Romeo en Julia Fantasy-Ouverture van Tsjaikovski (1869, herzien in 1870 en 1880) is een symfonisch gedicht van 15 minuten, met de beroemde melodie die bekend staat als het “liefdesthema”.Tsjaikovski’s apparaat om hetzelfde muzikale thema op het bal, in de balkonscène, in Julia’s slaapkamer en in de tombe te herhalen, is gebruikt door volgende regisseurs: het liefdesthema van Nino Rota wordt bijvoorbeeld op een vergelijkbare manier gebruikt in de film van het stuk uit 1968, net als Des ‘ree’ s ‘Kissing You’ in de film uit 1996. Andere klassieke componisten die door het stuk zijn beïnvloed, zijn onder meer Henry Hugh Pearson (Romeo en Julia, ouverture voor orkest, op. 86), Svendsen (Romeo og Julie, 1876), Delius (A Village Romeo and Juliet, 1899-1901), Stenhammar (Romeo och Julia, 1922) en Kabalevsky (Incidental Music to Romeo and Juliet, Op. 56, 1956).

Het stuk beïnvloedde verschillende jazzwerken, waaronder Peggy Lee’s “Fever”. Het stuk Such Sweet Thunder van Duke Ellington bevat een stuk getiteld “The Star-Crossed Lovers” waarin het paar wordt vertegenwoordigd door tenor- en altsaxofoons: critici merkten op dat Julia’s sax het stuk domineert, in plaats van een beeld van gelijkheid te bieden. Het stuk heeft vaak invloed gehad op populaire muziek, waaronder werken van The Supremes, Bruce Springsteen, Tom Waits, Lou Reed en Taylor Swift. Het bekendste nummer van deze soort is Dire Straits “Romeo and Juliet”.

De bekendste muziektheaterbewerking is West Side Story met muziek van Leonard Bernstein en teksten van Stephen Sondheim. Het debuteerde op Broadway in 1957 en in West End in 1958 en werd aangepast als een populaire film in 1961. Deze versie heeft de setting bijgewerkt naar het midden van de 20e eeuw in New York City en de strijdende families naar etnische bendes. Andere muzikale aanpassingen zijn onder meer Terrence Mann’s rockmusical William uit 1999 Romeo en Julia van Shakespeare, geschreven in samenwerking met Jerome Korman; Roméo et Juliette uit 2001 van Gérard Presgurvic, de la Haine à l “Amour; Riccardo Cocciante” s Giulietta uit 2007 & Romeo en Johan Christher Schütz; en de bewerking Carnival Tale (Tivolisaga) uit 2013 van Johan Petterssons, die plaatsvindt tijdens een reizend carnaval.

Literatuur en kunst

Romeo en Julia hadden een grote invloed op latere literatuur. Vóór die tijd werd romantiek niet eens gezien als een waardig onderwerp voor tragedie. In de woorden van Harold Bloom: Shakespeare ‘vond de formule uit dat het seksuele het erotische wordt wanneer het door de schaduw van de dood wordt gekruist’. Van de werken van Shakespeare hebben Romeo en Julia de meeste – en meest gevarieerde – aanpassingen gegenereerd, waaronder proza. en versverhalen, drama, opera, orkest- en koormuziek, ballet, film, televisie en schilderkunst. Het woord ‘Romeo’ is zelfs synoniem geworden met ‘mannelijke minnaar’ in het Engels.

Romeo en Julia werd geparodieerd in Shakespeares eigen leven: Henry Porter’s Two Angry Women of Abingdon (1598) en Thomas Dekkers Blurt, Master Constable (1607) bevatten beide balkonscènes waarin een maagdelijke heldin zich bezighoudt met schunnige woordspelingen. Het stuk had een directe invloed op latere literaire werken. Zo vormen de voorbereidingen voor een uitvoering een belangrijke plot in Charles Dickens ‘Nicholas Nickleby.

Romeo en Julia is een van de meest geïllustreerde werken van Shakespeare. De eerste bekende illustratie was een houtsnede van de tombe-scène, vermoedelijk gemaakt door Elisha Kirkall, die verscheen in Nicholas Rowe’s Uitgave uit 1709 van de toneelstukken van Shakespeare. Aan het einde van de 18e eeuw werden vijf schilderijen van het stuk in opdracht gemaakt voor de Boydell Shakespeare Gallery, waarvan er één elk van de vijf acts van het stuk vertegenwoordigt. De 19e-eeuwse mode voor ‘picturale’ uitvoeringen leidde tot regisseurs “tekenen op schilderijen voor hun inspiratie ation, die op hun beurt schilders beïnvloedden om acteurs en scènes uit het theater af te beelden. In de 20e eeuw zijn de meest iconische visuele beelden van het stuk afgeleid van de populaire filmversies.

Lois Leveens roman Juliet’s Nurse uit 2014 stelde zich de veertien jaar voor die voorafgingen aan de gebeurtenissen in het stuk. vanuit het standpunt van de verpleegster. De verpleegster heeft het op twee na grootste aantal regels in het originele stuk; alleen de gelijknamige personages hebben meer regels.

Het stuk was het onderwerp van een General Certificate of Secondary 2017 Onderwijsvraag (GCSE) door de examencommissie van Oxford, Cambridge en RSA die werd afgenomen bij circa 14.000 studenten. De commissie kreeg veel kritiek en spot in de media nadat de vraag de Capulets en de Montagues leek te verwarren met de examenregulator Ofqual die de fout beschreef als onaanvaardbaar.

Romeo en Julia werd aangepast in Manga-formaat door de uitgever UDON Entertainment ’s Manga Classics-afdruk en werd uitgebracht in mei 2018.

Scherm

Romeo en Julia mogen het meest gefilmde stuk aller tijden zijn. De meest opmerkelijke theatrale releases waren George Cukors multi-Oscar-genomineerde productie uit 1936, Franco Zeffirelli’s versie uit 1968 en Baz Luhrmanns MTV-geïnspireerde Romeo + Juliet uit 1996. De laatste twee waren in hun tijd de hoogste. -grossing Shakespeare-film ooit.Romeo en Julia werd voor het eerst gefilmd in het stille tijdperk, door Georges Méliès, hoewel zijn film nu verloren is gegaan. Het stuk was voor het eerst te horen op film in The Hollywood Revue uit 1929, waarin John Gilbert de balkonscène reciteerde tegenover Norma Shearer.

Shearer en Leslie Howard, met een gecombineerde leeftijd van meer dan 75 jaar , speelde de tienerminnaars in George Cukors MGM 1936-filmversie. Critici noch het publiek reageerden enthousiast. Bioscoopbezoekers vonden de film te “kunstzinnig” en bleven weg zoals ze hadden gedaan in Warner’s A Midsummer Night Dream een jaar eerder : waardoor Hollywood de bard voor meer dan een decennium heeft verlaten. Renato Castellani won de Grand Prix op het Filmfestival van Venetië voor zijn film van Romeo en Julia uit 1954. Zijn Romeo, Laurence Harvey, was al een ervaren filmacteur. Susan Shentall daarentegen, als Juliet, was een secretaressestudente die door de regisseur in een Londense pub werd ontdekt en werd gecast vanwege haar “bleke, zoete huid en honingblond haar”.

Stephen Orgel beschrijft Franco Zeffirelli ’s Romeo en Julia uit 1968 als zijnde’ vol mooie jonge mensen, en de camera en de weelderige technicolor halen het meeste uit hun seksuele energie en knappe uiterlijk ‘. Zeffirelli’s tienerleiders, Leonard Whiting en Olivia Hussey, hadden vrijwel geen eerdere acteerervaring, maar bekwaam en met grote volwassenheid uitgevoerd. Zeffirelli werd vooral geprezen vanwege zijn presentatie van de duelscène als uit de hand gelopen bravoure. De film zorgde voor controverse door een naakte huwelijksnachtscène op te nemen terwijl Olivia Hussey pas vijftien was.

Baz Luhrmann’s Romeo + Juliet uit 1996 en de bijbehorende soundtrack waren met succes gericht op de ‘MTV Generation’: een jong publiek van leeftijd vergelijkbaar met de karakters van het verhaal. De film is veel donkerder dan de versie van Zeffirelli en speelt zich af in de “lompe, gewelddadige en oppervlakkige samenleving” van Verona Beach en Sycamore Grove. Leonardo DiCaprio was Romeo en Claire Danes was Julia.

Het stuk is geweest breed aangepast voor tv en film. In 1960 werd de parodie op het podium van Peter Ustinov, Romanoff en Juliet, gefilmd. De film West Side Story uit 1961 – die zich afspeelt tussen New Yorkse bendes – bevatte de Jets als blanke jongeren, gelijk aan Shakespeare’s Montagues, terwijl de Sharks, gelijk aan de Capulets, Puerto Ricaanse zijn. In 2006 maakte Disney’s High School Musical gebruik van de plot van Romeo en Julia, waarbij de twee jonge geliefden in verschillende kliekjes op de middelbare school worden geplaatst in plaats van ruzie te maken met families. Filmmakers hebben vaak personages vertolkt die scènes uit Romeo en Julia uitvoerden. verschillende keren gebruikt, waaronder John Maddens Shakespeare in Love uit 1998, waarin Shakespeare het stuk schrijft tegen de achtergrond van zijn eigen gedoemde liefdesaffaire. Een anime-serie geproduceerd door Gonzo en SKY Perfect Well Think, genaamd Romeo x Juliet, werd gemaakt in 2007 en de 2013-versie is de nieuwste Engelstalige film gebaseerd op het stuk. In 2013 regisseerde Sanjay Leela Bhansali de Bollywood-film Goliyon Ki Raasleela Ram-Leela, een eigentijdse versie van het stuk met Ranveer Singh en Deepika Padukone in hoofdrollen. De film was een commercieel en kritische succesfactoren. In februari 2014 bracht BroadwayHD een gefilmde versie uit van de Broadway Revival van Romeo en Julia uit 2013. De productie speelde Orlando Bloom en Condola Rashad.

Moderne social media en virtuele wereldproducties

In april en mei 2010 presenteerden de Royal Shakespeare Company en de Mudlark Production Company een versie van de spelen, getiteld Such Tweet Sorrow, als een geïmproviseerde, realtime reeks tweets op Twitter. De productie maakte gebruik van RSC-acteurs die zich zowel met het publiek als met elkaar bezighielden, niet op basis van een traditioneel script maar een “Grid” ontwikkeld door het productieteam van Mudlark en schrijvers Tim Wright en Bethan Marlow. De artiesten maken ook gebruik van andere mediasites zoals YouTube voor foto’s en video.