Vraag: “Wat is een niet-confessionele kerk? Wat geloven niet-confessionele kerken?”
Antwoord: Deze vraag heeft echt verschillende antwoorden, en ze kunnen zowel eenvoudig als complex zijn. Het eenvoudigste antwoord is dat een niet-confessionele kerk elke kerk is die geen deel uitmaakt van een grotere denominatie. Een denominatie is een kerkorganisatie die een soort van autoriteit uitoefent over de plaatselijke kerken waaruit het bestaat. Voorbeelden van denominaties zijn Southern Baptist, Episcopal, Wesleyan, Methodist, enz. Niet-confessionele kerken hebben veel verschillende namen en houden vast aan een grote verscheidenheid aan overtuigingen.
Waarom kiezen sommige kerken ervoor om niet-confessioneel te zijn? Hoewel de antwoorden enigszins zullen variëren, is een belangrijke overweging de vrijheid om de bediening en het onderwijs van de plaatselijke kerk te leiden zonder inmenging of controle van buitenaf. Als we naar de Bijbel kijken, wijst het bewijs erop dat elke kerk zichzelf bestuurt en rechtstreeks verantwoording aflegt aan God Zelf. In het boek Handelingen, waar we lezen over de eerste zendingsreizen en de oprichting van vele kerken, is er geen indicatie van een hiërarchie van autoriteit buiten de plaatselijke oudsten van de kerk. Sommige mensen wijzen op het concilie in Jeruzalem in Handelingen 15 als een patroon voor denominatiestructuur, maar het is niets van dien aard. De heidenen hadden het evangelie ontvangen onder de bediening van Paulus en Barnabas, door het directe gezag van de Heilige Geest (Handelingen 13: 2; 15: 7). De kerken die tijdens die eerste reis waren opgericht, werden achtergelaten onder de hoede van oudsten (Handelingen 14:23) uit hun eigen gelederen, nadat ze waren onderwezen door Paulus en Barnabas. Toen het concilie in Jeruzalem werd bijeengeroepen, was het niet vanwege enige kwestie van organisatiestructuur of controle, maar om leerstellige kwesties te bespreken over wat redding inhoudt (Handelingen 15: 5-6). De apostelen die rechtstreeks door Jezus waren aangesteld, waren de enige mensen die de vraag met gezag konden beantwoorden.
Als een kerk niet-confessioneel is, betekent dat dan dat ze geen andere kerken nodig heeft? Dat is misschien het geloof van sommigen, maar het is zeker niet het voorbeeld dat we in de Schrift vinden. Het boek Handelingen en de nieuwtestamentische brieven maken duidelijk dat de kerken regelmatig met elkaar communiceerden. Terwijl Paulus en zijn metgezellen hun zendingsreizen maakten, was het niet ongewoon voor de gelovigen om brieven naar de andere kerken te sturen (Handelingen 18:27), of elkaar te begroeten door zijn brieven (Romeinen 16:16). Evenzo werkten de kerken, als er een grote nood was, onderling afhankelijk om in die behoefte te voorzien – bijvoorbeeld de inzameling voor de hongersnood in Jeruzalem (Handelingen 11:29; 2 Korintiërs 8: 4). De verschillende kerken van het Nieuwe Testament, hoewel onafhankelijke, zelfbesturende organen, waren beslist verbonden in gemeenschap en coöperatieve bediening, en gaven ons een voorbeeld dat we vandaag kunnen volgen.
De maat van elke kerk, of het nu binnen of buiten een denominatie is, is niet hoe het is georganiseerd, noch hoe het wordt genoemd, maar hoe getrouw het aan de leringen van het Woord van God vasthoudt. Geen enkele kerk is onfeilbaar, want kerken zijn gemaakt van mensen die in staat zijn tot fouten. Zelfs de apostelen, met alle gaven die God hun gaf, waren niet zonder fouten. Paulus schrijft in Galaten 2:11 dat “toen Petrus naar Antiochië kwam, ik hem in zijn gezicht tegenwerkte, omdat hij duidelijk ongelijk had.” Petrus, de eerste die het evangelie aan een heiden gaf, gaf toe aan de druk van de judaïsten om zich af te scheiden van heidense gelovigen. Paulus ‘vermogen om Petrus te confronteren was niet gebaseerd op zijn positie als apostel, maar op de geopenbaarde waarheid van Gods Woord. Paulus complimenteerde de gelovigen in Berea (Handelingen 17:11) voor het vergelijken van zijn eigen leer met de Bijbel om erachter te komen of hij hun een duidelijke leerstelling vertelde.
Alle gelovigen moeten zijn zoals de Bereërs, en controleren wat ons wordt geleerd tegen de Woord van God om erachter te komen of die dingen zo zijn. Als onze kerk niet in overeenstemming is met Gods Woord, moeten we liefdevol, geduldig instructie of correctie geven. Als het niet gecorrigeerd wordt, dan moeten we op zoek gaan naar een kerk die trouw is Gods Woord gehoorzamen.