De normale hartslag

Het hartritme wordt gecoördineerd door zijn eigen elektrische systeem. Met elke hartslag begint de elektrische impuls bij de sinusknoop (of sinoatriale, SA), ook wel de natuurlijke pacemaker van het hart genoemd. Het SA-knooppunt is een cluster van gespecialiseerde cellen, gelegen in het rechteratrium. De SA-knoop produceert de elektrische impulsen die de snelheid en het ritme van uw hartslag bepalen. De impuls verspreidt zich door de wanden van de rechter en linker atria, waardoor ze samentrekken en bloed in de ventrikels wordt gestuwd.

Het elektrische systeem van het hart

De impuls bereikt dan het atrioventriculaire (AV) knoop, die fungeert als een elektrische brug waardoor impulsen van de boezems naar de ventrikels kunnen reizen. Er is een korte vertraging voordat de impuls naar de ventrikels gaat. Vanaf het AV-knooppunt reist de impuls door een pad van vezels genaamd het HIS-Purkinje-netwerk. Dit netwerk stuurt de impuls naar de ventrikels en zorgt ervoor dat ze samentrekken. De samentrekking dwingt bloed uit het hart naar de longen en het lichaam.

De SA-knoop vuurt nog een impuls en de cyclus af begint opnieuw.

De hartslag wordt getriggerd door elektrische impulsen die via een speciaal pad door uw hartspier gaan.

Hartslag- en ritmeverschillen tussen mannen en vrouwen

Vrouwen en mannen zijn vergelijkbaar als het gaat om de basishartslag en het ritme basis elektrisch systeem is hetzelfde (impulsen die afkomstig zijn van het SA-knooppunt, naar het AV-knooppunt reizen, door het HIS-Purkinje en dan opnieuw beginnen), er zijn verschillen:

• Vrouwen hebben de neiging om een snellere basislijnhartslag
• ECG-metingen van vrouwen kunnen verschillen

Vrouwen hebben een snellere basislijnhartslag dan mannen

Allereerst op Gemiddeld hebben vrouwen doorgaans een snellere basishartslag dan mannen. Dit verschil wordt gezien bij meisjes, gemiddeld vanaf vijf jaar oud. Er is ook een kortere refractaire tijd van de sinusknoop – dit betekent dat het korter duurt voordat de SA-knoop herstelt en klaar is om weer een impuls te geven ¹

ECG-metingen van vrouwen kunnen anders zijn

Het ECG (ook wel EKG of elektrocardiogram genoemd) is een test die wordt gebruikt om de elektrische activiteit van het hart op ruitjespapier vast te leggen. De afbeelding, getekend door een computer op basis van informatie die wordt geleverd door elektroden die op de huid van de borst, armen en benen zijn geplaatst, toont de timing van de verschillende fasen van het hartritme.

De p-golf vertegenwoordigt de elektrische activiteit van de bovenste kamers van het hart (atria). Er is een korte pauze gevolgd door het QRS-complex – de elektrische activiteit van de onderste kamers (ventrikels) – en eindigt met een kleine T-golf, de herstelfase van de ventrikels. Het QT-interval is de afstand van het begin van de QRS tot het einde van de T-golf en vertegenwoordigt de tijd die de hartspier nodig heeft om samen te trekken en vervolgens te herstellen, of om de elektrische impuls te laten vuren en vervolgens weer op te laden.

Gemiddeld is het QT-interval bij mannen korter dan bij vrouwen, beginnend na de puberteit met een lineaire toename gedurende het grootste deel van de volwassenheid tot ten minste 55 jaar. Deze periode komt overeen met de periode waarin de androgeenspiegels het hoogst zijn bij mannen . Daarom kunnen androgeen- en oestrogeenspiegels de sekseverschillen in QT-interval² verklaren.

1. Taneja T, Mahnert BW, Passman R, Goldberger J, Kadish A. Effecten van geslacht en leeftijd op elektrocardiografisch en cardiaal elektrofysiologisch eigenschappen bij volwassenen. Pacing Clin Electrophysiol. 2001 Jan; 24 (1): 16-21.
2. Rautaharju PM, Zhou SH, Wong S, Calhoun HP, Berenson GS, Prineas R, Davignon A. Geslachtsverschillen in de evolutie van het elektrocardiografische QT-interval met de jaren. Kan J Cardiol. 1992 Sep; 8 (7): 690-5.

Bepaalde soorten aritmieën komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

Deze omvatten:

• Supraventriculaire Tachycardie (SVT) of Paroxysmale SVT (PSVT) – een snelle hartslag die ontstaat boven de AV-knoop, in de atria. SVT komt veel voor bij zowel mannen als vrouwen, maar meer vrouwen hebben terugkerende tachycardie van de AV-knoop en atriale tachycardie¹.
• Sinusknoopdisfunctie (ook wel sick sinus-syndroom genoemd) – een langzaam of onregelmatig hartritme dat zijn oorsprong vindt in de SA knooppunt. Het signaal begint in de SA-knoop, maar kan langzaam of vertraagd zijn in de voortgang naar de boezems, wat een zeer langzame of onregelmatige hartslag veroorzaakt.
• AV Nodale Re-entry Tachycardie (AVNRT) – een type SVT met een snelle hartslag die zijn oorsprong vindt in het AV-knooppunt. In plaats van dat het AV-knooppunt de impuls één pad naar beneden stuurt, zijn er twee paden door het AV-knooppunt. De impulsen reizen via het ene pad en weer omhoog via het tweede pad.Hierdoor kunnen de impulsen heel snel rond het AV-knooppunt reizen op een cirkelvormige manier, waardoor het hart ongewoon snel klopt.
• Lang QT-syndroom – een QT-interval langer dan normaal. Dit verhoogt het risico op levensbedreigende vormen van ventriculaire tachycardie.
• Posturaal orthostatisch tachycardiesyndroom (POTS) – een aandoening die 500.000 Amerikanen treft, voornamelijk vrouwen. Mensen met POTS hebben een abnormale reactie op positieveranderingen, gerelateerd aan het autonome zenuwstelsel, waardoor de bloeddruk daalt, de hartslag stijgt en soms syncope (flauwvallen), duizeligheid of duizeligheid².

Deze aritmieën komen vaker voor bij mannen, maar kunnen zich anders voordoen bij vrouwen:

• Atriumfibrilleren – een van de meest voorkomende onregelmatige hartritmes. Het is een snel onregelmatig hartritme dat afkomstig is uit de boezems. Mannen hebben vaker boezemfibrilleren dan vrouwen. Boezemfibrilleren kan in verband worden gebracht met andere soorten hartaandoeningen. Vrouwen hebben meer kans op atriumfibrilleren geassocieerd met klepziekte, terwijl mannen vaker atriumfibrilleren hebben geassocieerd met coronaire hartziekte. De incidentie van boezemfibrilleren neemt toe bij zowel mannen als vrouwen met de leeftijd, en wanneer ze ook hypertensie en diabetes hebben. De Copenhagen Heart Study toonde aan dat vrouwen met atriumfibrilleren een verhoogd risico hadden op beroerte en cardiovasculaire dood in vergelijking met mannen. Dit geldt met name voor vrouwen die boezemfibrilleren hebben en ouder zijn dan 75 ³ ⁴. Vrouwen met paroxismale boezemfibrilleren, een type boezemfibrilleren dat intermitterend is (of komt en gaat), hebben mogelijk een snellere hartslag dan mannen en hebben de neiging om langere episodes te hebben ⁵.
• Plotselinge hartdood is een plotselinge, onverwachte dood veroorzaakt door verlies van hartfunctie (plotselinge hartstilstand). Plotselinge hartdood (SCZ) komt minder vaak voor bij vrouwen, maar houdt nog steeds verband met ongeveer 400.000 sterfgevallen per jaar bij vrouwen. De Nurses ‘Health Study toonde aan dat, hoewel de meerderheid van de vrouwen met SCZ geen voorgeschiedenis van hart- en vaatziekten had voor het overlijden, ze minstens één cardiale risicofactor hadden (roken, hypertensie en diabetes hadden de grootste impact). Familiegeschiedenis speelde ook een rol bij een verhoogd risico als een van de ouders stierf aan een hartaandoening vóór de leeftijd van 60 jaar. De studie toonde ook aan dat, net als bij mannen, de meerderheid van SCZ bij vrouwen verband hield met een afwijking van het hartritme (88%). 7. Dit versterkt de noodzaak van een zorgvuldige screening van risicofactoren voor hartziekten bij vrouwen en het beheersen van deze zorgen, zelfs zonder aanwezige symptomen.

1. Michael J. Porter, MD, Joseph B. Morton, MBBS , Russell Denman, MBBS, Albert C. Lin, MD, Sean Tierney, MD, Peter A. Santucci, MD, John J. Cai, MD, Nathaniel Madsen, MD, David J. Wilber, MD. Invloed van leeftijd en geslacht op het mechanisme van supraventriculaire tachycardie. Hartritme 1: 4. Oktober 2004, pp: 393-396.
2. National Dysautonomia Research Foundation, www.ndrf.org/orthostat.htm.
3. Kael WB, Wolf PA, Benjamin EJ, Levy D Prevalentie, incidentie, prognose en predisponerende condities voor atriumfibrilleren: populatiegebaseerde schattingen. Ben J Cardiol. 1998 Oct 16; 82 (8A): 2N-9N.
4. Friberg J. Vergelijking van de impact van atriumfibrilleren op het risico op beroerte en cardiovasculaire dood bij vrouwen versus mannen (The Copenhagen City
5. Hnatkova K, Waktare JE, Murgatroyd FD, Guo X, Camm AJ, Malik M.Invloeden van leeftijd en geslacht op de frequentie en duur van paroxismale atriale fibrillatie. Pacing Clin Electrophysiol. 1998 nov; 21 (11 Pt 2): 2455- 8.
6. Update van statistieken over hartziekten en beroertes van de American Heart Association 2012.
7. Christine M. Albert, Claudia U. Chae, Francine Grodstein, Lynda M. Rose, Kathryn M. Rexrode, Jeremy N. Ruskin, Meir J. Stampfer en JoAnn E. Manson. Prospectieve studie van plotselinge hartdood onder vrouwen in de Verenigde Staten. Circulation, april 2003; 107: 2096 – 2101.

Symptomen van onregelmatige hartritmes

Een aritmie kan “stil” zijn en geen symptomen veroorzaken. Een arts kan een onregelmatige hartslag detecteren tijdens een onderzoek door uw pols te meten, naar uw hart te luisteren of iagnostische tests.

Als er symptomen optreden, kunnen deze zijn:

• Hartkloppingen – een gevoel van overgeslagen hartslagen, fladderen, ‘flip-flops’ of het gevoel dat het hart “weglopen”
• bonzen in de borst
• duizeligheid of een licht gevoel in het hoofd
• kortademigheid
• ongemak op de borst
• Zwakte of vermoeidheid (zich erg moe voelen)

Symptomen van hartkloppingen vertegenwoordigen 15-25 procent van alle symptomen die worden gemeld door vrouwelijke hartpatiënten. Ze worden geassocieerd met:

• Premenstrueel syndroom
• Zwangerschap
• Perimenopauzale periode

Wanneer hartkloppingen aanwezig zijn, de arts begint zijn of haar evaluatie door te zoeken naar een onderliggende hartaandoening.Het belang van hartkloppingen en de noodzaak van behandeling wordt bepaald door de aanwezigheid van een onderliggende hartaandoening, het type onregelmatige hartslag dat optreedt en andere symptomen die aanwezig zijn.

Hormonen en onregelmatige hartslag

Oestrogeen- en progesteronspiegels stijgen en dalen bij vrouwen met een normale menstruatiecyclus gedurende de dagen van de maand. De opkomst van progesteron en de afname van oestrogeen komen overeen met:

• Frequentere episodes van supraventriculaire tachycardie (SVT)
• Meer symptomen geassocieerd met SVT
• SVT van langere duur¹

Tijdens de perimenopauze (de periode vóór de menopauze) is er een duidelijke afname van de ovariële oestrogeenproductie. Dit gaat gepaard met een verhoogde hartslag (sinustachycardie) en een verhoogde frequentie van hartkloppingen en niet-bedreigende aritmieën, zoals premature ventriculaire contracties of PVC’s.

De menopauze veroorzaakt een verdere afname van oestrogeen tijdens de menstruatie. cyclus stopt. Deze periode wordt in verband gebracht met onregelmatige hartslag, hartkloppingen, krampachtige pijn op de borst en nachtmerries bij vrouwen van 40-64 jaar².

De Heart and Estrogen / Progestin Replacement Study (HERS) vond geen voordeel bij het gebruik van hormoonvervangende therapie om cardiovasculaire voorvallen te verminderen, en hormoonvervangende therapie kan zelfs het risico op trombo-embolie (bloedstolsel) tijdens het eerste jaar verhogen³. HST wordt ook in verband gebracht met het verlengen van het QT-interval, hoewel de relevantie van deze bevinding niet bekend is⁴. Aan de andere kant kan HST hartkloppingen en andere symptomen zoals opvliegers, slapeloosheid en zweten verminderen. Daarom kan het worden beschouwd als een behandelingsoptie bij vrouwelijke patiënten met een laag risico om de symptomen van hartkloppingen te verlichten.

Aritmieën & Zwangerschap

Premature atriale beats komen voor bij ongeveer 50 procent van de vrouwen tijdens de zwangerschap, hoewel de meeste onschadelijk zijn en niet lang duren. Hoewel aanhoudende aritmie enigszins zeldzaam is, zijn bij degenen met supraventriculaire tachycardie of paroxismale SVT de symptomen in 20 procent van de gevallen verergerd. Symptomen van SVT kunnen zijn: kortademigheid, hartkloppingen en duizeligheid². Aritmieën kunnen tijdens de zwangerschap vaker voorkomen als gevolg van veranderingen in hormonen, veranderingen in hemodynamische, hormonale en autonome veranderingen en veranderingen in het circulerend bloedvolume, slaap en emotie tijdens de zwangerschap.

Vrouwen met aangeboren hartafwijkingen herstelde hebben een verhoogd risico op aritmieën tijdens de zwangerschap. Bij 27 vrouwen die aangeboren hartafwijkingen hadden gerepareerd en bij 29 zwangerschappen, trad SVT op bij 15, ventriculaire tachycardie bij negen, hoog < / graad hartblok bij vier en sick sinus-syndroom bij drie vrouwen³.

Aritmieën tijdens de zwangerschap worden conservatief behandeld. Na het bepalen van het type aritmie, zal de arts de onderliggende oorzaken evalueren. Als de symptomen minimaal zijn, kunnen rust- en vagale manoeuvres worden gebruikt om de hartslag te vertragen. Vagale manoeuvres omvatten halsslagadermassage waarbij ijs op het gezicht wordt aangebracht, en de Valsalva-manoeuvre, die het meest succesvol is bij het stoppen van tachycardieën⁴. De Valsalva-manoeuvre houdt in dat een persoon krachtig uitademt met een gesloten glottis (de luchtpijp) zodat er geen lucht uit de mond of neus komt, zoals bijvoorbeeld bij zwaar hoesten, inspanning tijdens een stoelgang of het tillen van een zwaar gewicht.

Wanneer de aritmie symptomen of een verlaging van de bloeddruk veroorzaakt, kunnen anti-aritmische medicatie worden gebruikt. Geen enkel antiaritmisch medicijn is volledig veilig tijdens de zwangerschap; daarom worden medicijnen indien mogelijk vermeden tijdens het eerste trimester om het risico voor de foetus te beperken. Geneesmiddelen met het langste veiligheidsrecord moeten eerst worden geprobeerd. Propranolol, metoprolol, digoxine en adenosine zijn getest en er is aangetoond dat ze goed verdragen en veilig zijn tijdens het tweede en derde trimester⁵.

Cardioversie is veilig tijdens alle trimesters van de zwangerschap en kan indien nodig worden gebruikt. Bovendien hebben vrouwen met een ICD die zwanger worden geen verhoogd risico op ICD-ontladingen of ICD-complicaties. Een vrouw met een ICD kan veilig zwanger worden, tenzij ze een onderliggende hartaandoening heeft die de gezondheidsrisico’s tijdens de zwangerschap verhoogt⁶.

1. Blomstrom-Lundqvist C, Scheinman MM, et. al. ACC / AHA / ESC-richtlijnen voor de behandeling van patiënten met supraventriculaire aritmieën – samenvatting: een rapport van de American College of Cardiology / American Heart Association Task Force on Practice Guidelines en de European Society of Cardiology Committee for Practice Guidelines (Writing Committee to Develop Richtlijnen voor de behandeling van patiënten met supraventriculaire aritmieën). Circulatie. 14 oktober 2003; 108 (15): 1871-909.
2. K. Robins \ en G. Lyons. Supraventriculaire tachycardie tijdens de zwangerschap. _British Journal of Anesthesia *, 2004, Vol. 92, nr. 1140-143._
3. Tateno S, Niwa K, Nakazawa M, Akagi T, Shinohara T, Usda T; Een studiegroep voor aritmie laat na een operatie voor aangeboren hartafwijkingen (ALTAS-CHD). Circ J. 2003 Dec; 67 (12): 992-7.
4. Zu-Chi Wen, MD; Shih-Ann Chen, MD; Ching-Tai Tai, MD; Chern-En Chiang, MD; Chuen-Wang Chiou, MD; Mau-Song Chang, MD. Elektrofysiologische mechanismen en determinanten van vagale manoeuvres voor het beëindigen van paroxismale supraventriculaire tachycardiecirculatie. 1998; 98: 2716-2723.
5. Ferrero S, Colombo BM, Ragni N Moederritmestoornissen tijdens de zwangerschap. Arch Gynecol Obstet. 2004 May; 269 (4): 244-53.
6. Natale A, Davidson T, Geiger MJ, Newby K. Implanteerbare cardioverter-defibrillatoren en zwangerschap: een veilige combinatie? Circulatie. 1997 Nov 4; 96 (9): 2808-12.

Word nuttig, nuttige en relevante gezondheids- en welzijnsinformatie

enews