Niemand geniet van kritiek, afwijzing of verlegenheid, maar soms zijn mensen hun hele leven bezig ze te vermijden. Een sociaal uitgedaagd persoon met een overgevoeligheid voor afwijzing en constante gevoelens van ontoereikendheid kan een psychische aandoening hebben die bekend staat als ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (AVPD).
Mensen met vermijdende persoonlijkheidsstoornis ervaren sociale onhandigheid. Ze besteden veel tijd aan het focussen op hun tekortkomingen en zijn erg terughoudend om relaties aan te gaan waarin afwijzing kan voorkomen. Dit leidt vaak tot gevoelens van eenzaamheid en het loskomen van relaties op het werk en elders. Mensen met AVPD kunnen ook een promotie weigeren, excuses verzinnen om vergaderingen te missen of te bang zijn om deel te nemen aan evenementen waar ze vrienden kunnen maken.
Wat zijn de oorzaken van een vermijdende persoonlijkheidsstoornis?
Onderzoekers begrijpen niet helemaal wat de oorzaak is van vermijdingspersoonlijkheidsstoornis, maar ze geloven dat het een combinatie is van genetica en omgevingsfactoren.
Ervaringen uit de vroege kinderjaren kunnen verband houden met de ontwikkeling van AVPD . Onderzoek suggereert dat kinderen die het gevoel hebben dat hun verzorgers geen genegenheid en aanmoediging hebben en / of die door hen afgewezen worden, een verhoogd risico lopen. Dat geldt ook voor kinderen die te maken hebben met mishandeling, verwaarlozing en over het algemeen minder zorg. Als reactie op deze ervaringen kunnen kinderen sociale omgang met anderen vermijden als een copingstrategie.
Onderzoekers denken dat een andere factor een verandering in uiterlijk kan ervaren als gevolg van een lichamelijke ziekte.
Ongeveer 2,5% van de bevolking kan in aanmerking komen voor de diagnose vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Het is een chronische aandoening die zowel mannen als vrouwen in gelijke mate treft. De aandoening kan zich in de kindertijd ontwikkelen en er zijn symptomen waargenomen bij kinderen vanaf 2 jaar. Echter, net als andere persoonlijkheidsstoornissen, wordt een vermijdende persoonlijkheidsstoornis doorgaans alleen gediagnosticeerd bij volwassenen.
Symptomen van een vermijdende persoonlijkheidsstoornis
Een vermijdende persoonlijkheidsstoornis wordt gekenmerkt door drie belangrijke componenten:
ul>
Om een diagnose te krijgen, moet een persoon deze componenten tegen de tijd dat ze de vroege volwassenheid bereiken. Ze moeten ook ten minste vier van de volgende AVPD-symptomen ervaren:
- Vermijden van activiteiten op het werk waarbij interpersoonlijk contact betrokken is uit angst voor kritiek of afwijzing
- Onwil om met anderen, tenzij zeker dat ze een positieve reactie zullen krijgen
- Aarzeling in intieme relaties vanwege schaamtevrees
- Preoccupatie met kritiek in sociale situaties
- Onbekwaam en geremd voelen in nieuwe sociale situaties
- Perceptie van zichzelf als onbekwaam, onaantrekkelijk en inferieur
- Onwil om risico’s te nemen of deel te nemen aan activiteiten die kunnen leiden tot schaamte
Voor een diagnose is een psychologische evaluatie door een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg vereist. Deze evaluatie sluit ook andere mogelijke diagnoses uit of bepaalt of een persoon meer dan één diagnose heeft.
Bent u bang dat u aan een psychische stoornis lijdt?
Doe een van onze 2 minuten durende geestelijke gezondheidsquizzen om te zien of u baat zou kunnen hebben bij verdere diagnose en behandeling.
Doe een geestelijke gezondheidsquiz
Wat is een Cluster C persoonlijkheidsstoornis?
De verschillende diagnoses van persoonlijkheidsstoornissen zijn georganiseerd per groep of “cluster”. Cluster C persoonlijkheidsstoornissen zijn aandoeningen waarbij kenmerken te maken hebben met bijzonder angstig of angstig zijn. Hetzelfde als sociale angst?
Onderzoekers en clinici dachten vroeger dat ontwijkende persoonlijkheidsstoornis alleen optrad in combinatie met sociale angststoornis (SAD). Recenter onderzoek heeft echter aangetoond dat er een aanzienlijk percentage mensen is met AVPD die niet voldoen aan de criteria voor sociale angststoornis.
Soms kan het moeilijk zijn om te onderscheiden of iemand een sociale angststoornis of vermijdende persoonlijkheidsstoornis heeft, of beide aandoeningen. Typisch zal een persoon met AVPD last hebben van angst en vermijding in alle levensgebieden, terwijl een persoon met sociale angst alleen angsten heeft die specifiek zijn voor bepaalde situaties, zoals openbare toespraken koning of presterende.
Naast sociale angststoornis, kunnen personen met vermijdende persoonlijkheidsstoornis ook gelijktijdig voorkomende aandoeningen hebben, waaronder depressie, obsessief-compulsieve stoornis of andere angststoornissen of persoonlijkheidsstoornissen. Mensen met AVPD lopen ook een verhoogd risico op middelenmisbruik of suïcidaal gedrag.
Soms wordt een vermijdende persoonlijkheidsstoornis ook verward met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis, aangezien beide aandoeningen sociaal isolement inhouden. Personen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis hebben echter een algemene desinteresse in de omgang met anderen, terwijl mensen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis relaties willen, maar deze geneigd zijn deze te vermijden uit angst voor afwijzing of kritiek.
Behandeling voor vermijdende persoonlijkheidsstoornis
Mensen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis kunnen een behandeling zoeken omdat ze sterkere relaties willen opbouwen en de hoeveelheid leed die ze in het openbaar of op het werk ervaren, willen verminderen. Het behandelen van een persoonlijkheidsstoornis kan moeilijk zijn, aangezien veel van de symptomen al vele jaren door een individu worden ervaren.
Psychotherapie of gesprekstherapie is de belangrijkste ontwijkende persoonlijkheidsstoornisbehandeling. Psychotherapie kan cognitieve gedragstherapie omvatten, die zich richt op het verminderen van negatieve denkpatronen en het opbouwen van sociale vaardigheden. Soms wordt groepstherapie gebruikt om mensen met vergelijkbare uitdagingen te helpen en een veilige ruimte te creëren om solide relaties op te bouwen. Gezinstherapie kan ook nuttig zijn, zodat gezinsleden de aandoening begrijpen en een ondersteunende omgeving kunnen bieden die groei en het nemen van gezonde risico’s bevordert.
Er is weinig tot geen onderzoek dat de effectiviteit van medicatie bij de behandeling van vermijdende persoonlijkheid aantoont. wanorde. Soms kunnen medicijnen worden gebruikt om symptomen van vermijdende persoonlijkheidsstoornis of de symptomen van gelijktijdig optredende stoornissen te behandelen. Medicijnen omvatten doorgaans antidepressiva (dwz selectieve serotonineheropnameremmers) en angstmedicatie.
Hulp krijgen bij vermijdende persoonlijkheidsstoornis
Als u worstelt met hoe u niet sociaal onhandig kunt zijn en denkt dat u een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis heeft, is het belangrijk om niet ontmoedigd te raken. Er is hulp beschikbaar, en de eerste stap is contact opnemen met uw arts of een andere professional in de geestelijke gezondheidszorg die een evaluatie kan uitvoeren en uw toestand kan beoordelen.
Therapie in een veilige en bemoedigende omgeving kan u helpen de intense angst te verkennen je ervaart in sociale situaties en je angst voor afwijzing of kritiek. Samen kunnen jij en je therapeut het uitdagen van negatieve overtuigingen oefenen en de kleine maar belangrijke stappen onderzoeken die je kunt nemen om solide vriendschappen op te bouwen, meer betrokken te zijn op het werk en intieme relaties met anderen te ontwikkelen.
