Hoe de smog van 1952 ontstond

Het weer in november en begin december 1952 was erg koud geweest, met zware sneeuwval in de hele regio. Om warm te blijven, verbrandden de inwoners van Londen grote hoeveelheden kolen in hun huizen. De rook stroomde uit de schoorstenen van hun huizen.

Onder normale omstandigheden steeg rook de atmosfeer in en verspreidde zich, maar er hing een anticycloon boven de regio. Dit duwt lucht naar beneden en verwarmt deze terwijl deze naar beneden komt. Hierdoor ontstaat een inversie, waarbij lucht dicht bij de grond koeler is dan de lucht hoger erboven. Dus wanneer de warme rook uit de schoorsteen komt, wordt deze opgesloten. De inversie van 1952 vingen ook deeltjes en gassen op die werden uitgestoten door fabrieksschoorstenen in de omgeving van Londen, samen met vervuiling die de winden uit het oosten hadden meegebracht uit industriële gebieden op het continent.

Begin 5 december, in de De omgeving van Londen, de lucht was helder, de wind was licht en de lucht bij de grond was vochtig. Dienovereenkomstig waren de omstandigheden ideaal voor de vorming van stralingsnevel. De lucht was helder, dus er trad een netto verlies van langegolfstraling op en de grond koelde af. Toen de vochtige lucht in contact kwam met de grond, koelde deze af tot de dauwpunttemperatuur en trad er condensatie op. Onder de inversie van de anticycloon roerde de zeer lichte wind de verzadigde lucht naar boven en vormde zo een mistlaag van 100-200 meter diep. Samen met de waterdruppeltjes van de mist, bevatte de atmosfeer onder de inversie de rook van ontelbare schoorstenen in de omgeving van Londen.

Tijdens de mistperiode kwamen enorme hoeveelheden onzuiverheden in de atmosfeer terecht. Tijdens de mistperiode werden elke dag de volgende verontreinigende stoffen uitgestoten: 1.000 ton rookdeeltjes, 2.000 ton kooldioxide, 140 ton zoutzuur en 14 ton fluorverbindingen. Bovendien, en misschien wel het gevaarlijkst, werd 370 ton zwaveldioxide omgezet in 800 ton zwavelzuur.