Biografie

Blaise Pascal was de derde van Étienne Pascal’s kinderen en zijn enige zoon. De moeder van Blaise stierf toen hij nog maar drie jaar was oud. In 1632 verliet het gezin Pascal, Étienne en zijn vier kinderen, Clermont en vestigde zich in Parijs. De vader van Blaise Pascal had onorthodoxe opvattingen over het onderwijs en besloot zijn zoon zelf les te geven. Étienne Pascal besloot dat Blaise geen wiskunde mocht studeren voor de leeftijd van 15 jaar en alle wiskundeteksten werden uit hun huis gehaald. Blaise echter, zijn nieuwsgierigheid gewekt hierdoor , begon zelf op 12-jarige leeftijd met meetkunde te werken. Hij ontdekte dat de som van de hoeken van een driehoek twee rechte hoeken zijn en toen zijn vader erachter kwam, gaf hij toe en stond Blaise een kopie van Euclides toe.
Op op 14-jarige leeftijd begon Blaise Pascal zijn vader te vergezellen naar de bijeenkomsten van Mersenne. Mersenne behoorde tot de religieuze orde van de Minims, en zijn cel in Parijs was een frequente ontmoetingsplaats voor Gassendi, Roberval, Carcavi, Auzout, Mydorge, Mylon, Desargues en anderen. Al snel, zeker tegen de tijd dat hij 15 was, begon Blaise het werk van Desargues te bewonderen. Op zestienjarige leeftijd presenteerde Pascal in juni 1639 een enkel stuk papier op een van de bijeenkomsten van Mersenne. Het bevatte een aantal projectieve meetkunde-stellingen, waaronder de mystieke zeshoek van Pascal.
Je kunt afbeeldingen van de mysticus zien. Hexagram op DEZE LINK.
In december 1639 verliet de familie Pascal Parijs om in Rouen te gaan wonen, waar Étienne was aangesteld als belastinginner voor Hoog-Normandië. Kort nadat hij zich in Rouen had gevestigd, had Blaise zijn eerste werk, Essay on Conic Sections, gepubliceerd in februari 1640.
Pascal vond de eerste digitale rekenmachine uit om zijn vader te helpen bij het innen van belastingen. Hij werkte er drie jaar aan tussen 1642 en 1645. Het apparaat, de Pascaline genaamd, leek op een mechanische rekenmachine uit de jaren 40. Dit maakt Pascal vrijwel zeker de tweede persoon die een mechanische rekenmachine heeft uitgevonden, want Schickard had er een gemaakt in 1624.
Je kunt foto’s van de Pascaline zien op DEZE LINK en op DEZE LINK.
Er waren problemen waarmee Pascal te kampen had in het ontwerp van de rekenmachine die te wijten waren aan het ontwerp van de Franse munteenheid in die tijd. Er waren 20 sols in een livre en 12 deniers in een sol. Het systeem bleef in Frankrijk tot 1799, maar in Groot-Brittannië duurde een systeem met vergelijkbare veelvouden tot 1971. Pascal moest veel moeilijkere technische problemen oplossen om met deze opdeling van de livre in 240 te werken dan wanneer de divisie 100 was geweest. de productie van de machines begon in 1642, maar, zoals Adamson schrijft,

Tegen 1652 waren er vijftig prototypes geproduceerd, maar er werden weinig machines verkocht, en de productie van de rekenmachine van Pascal stopte in dat jaar.

Gebeurtenissen van 1646 waren erg belangrijk voor de jonge Pascal. In dat jaar verwondde zijn vader zijn been en moest hij herstellen in zijn huis. Hij werd verzorgd door twee jonge broers van een religieuze beweging net buiten Rouen. Ze hadden een diepgaand effect op de jonge Pascal en hij werd diep religieus.
Vanaf ongeveer deze tijd begon Pascal een reeks experimenten met atmosferische druk. Tegen 1647 had hij tot zijn tevredenheid bewezen dat een vacuüm bestond. Descartes v bezocht Pascal op 23 september. Zijn bezoek duurde slechts twee dagen en de twee maakten ruzie over het vacuüm waarin Descartes niet geloofde. Descartes schreef, nogal wreed, in een brief aan Huygens na dit bezoek dat Pascal

.. .heeft te veel vacuüm in zijn hoofd.

In augustus 1648 merkte Pascal op dat de druk van de atmosfeer afneemt met de hoogte en leidde daaruit af dat er een vacuüm bestond boven de atmosfeer. Descartes schreef in juni 1647 aan Carcavi over de experimenten van Pascal en zei: –

Ik was het die hem twee jaar geleden adviseerde om het te doen, want hoewel ik het zelf niet heb gedaan, twijfelde niet aan het succes ervan …

In oktober 1647 schreef Pascal nieuwe experimenten met betrekking tot stofzuigers die leidden tot geschillen met een aantal wetenschappers die, net als Descartes, niet in een vacuüm geloofden .
Étienne Pascal stierf in september 1651 en daarna schreef Blaise aan een van zijn zussen waarin hij een diep christelijke betekenis gaf aan de dood in het algemeen en de dood van zijn vader in het bijzonder. Zijn ideeën hier zouden de basis vormen voor zijn latere filosofische werk Pensées.
Vanaf mei 1653 werkte Pascal aan wiskunde en natuurkunde en schreef hij een verhandeling over het evenwicht van vloeistoffen (1653) waarin hij de drukwet van Pascal uitlegt. Adamson in: –

Deze verhandeling is een compleet overzicht van een systeem van hydrostatica, het eerste in de geschiedenis van de wetenschap, het belichaamt zijn meest onderscheidende en belangrijke bijdrage aan de fysische theorie.

Hij werkte aan kegelsneden en produceerde belangrijke stellingen in projectieve meetkunde.In The Generation of Conic Sections (grotendeels voltooid in maart 1648 maar opnieuw gewerkt in 1653 en 1654) beschouwde Pascal kegelsneden gegenereerd door centrale projectie van een cirkel. Dit was bedoeld als het eerste deel van een verhandeling over kegelsneden die Pascal nooit voltooide. Het werk is nu verloren gegaan, maar Leibniz en Tschirnhaus hebben er aantekeningen van gemaakt en het is door deze aantekeningen dat een redelijk compleet beeld van het werk nu mogelijk is.

Hoewel Pascal niet de eerste was die de Pascal-driehoek bestudeerde, was zijn werk aan de onderwerp in Verhandeling over de rekenkundige driehoek was het belangrijkste over dit onderwerp en, door het werk van Wallis, zou het werk van Pascal over de binominale coëfficiënten Newton leiden tot zijn ontdekking van de algemene binominale stelling voor fractionele en negatieve machten.
In correspondentie met Fermat legde hij de basis voor de waarschijnlijkheidstheorie. Deze correspondentie bestond uit vijf brieven en vond plaats in de zomer van 1654. Ze dachten na over het probleem van de dobbelstenen, al bestudeerd door Cardan, en het puntprobleem dat ook door Cardan en , rond dezelfde tijd, Pacioli en Tartaglia. Het dobbelsteenprobleem vraagt hoe vaak men een paar dobbelstenen moet gooien voordat men een dubbele zes verwacht, terwijl het puntenprobleem vraagt hoe de inzetten te verdelen als g een aantal dobbelstenen is niet compleet. Ze hebben het puntenprobleem voor een spel voor twee spelers opgelost, maar ontwikkelden niet krachtig genoeg wiskundige methoden om het voor drie of meer spelers op te lossen.
Gedurende de periode van deze correspondentie was Pascal niet lekker. In een van de brieven aan Fermat, geschreven in juli 1654, schrijft hij

… hoewel ik nog steeds bedlegerig ben, moet ik je zeggen dat ik gisteravond je brief heb gekregen.

Ondanks zijn gezondheidsproblemen werkte hij echter tot oktober 1654 intensief aan wetenschappelijke en wiskundige vragen. Ergens rond die tijd kwam hij bijna om het leven bij een ongeluk. De paarden die aan zijn koets trokken, sloegen vast en de koets bleef hangen boven een brug boven de Seine. Hoewel hij werd gered zonder enig lichamelijk letsel, lijkt het erop dat hij psychologisch veel werd getroffen. Niet lang daarna onderging hij een nieuwe religieuze ervaring, op 23 november 1654, en hij beloofde zijn leven aan het christendom.
Na deze tijd bracht Pascal een bezoek aan het jansenistische klooster Port-Royal des Champs ongeveer 30 km ten zuidwesten van Parijs. Hij begon anonieme werken over religieuze onderwerpen te publiceren; in 1656 en begin 1657 werden achttien provinciale brieven gepubliceerd. Deze werden geschreven ter verdediging van zijn vriend Antoine Arnauld, een tegenstander van de jezuïeten en een verdediger van het jansenisme, die terecht stond voor de faculteit. van de theologie in Parijs vanwege zijn controversiële religieuze werken. Het beroemdste werk van Pascal in de filosofie is Pensées Ⓣ, een verzameling persoonlijke gedachten over menselijk lijden en geloof in God waaraan hij eind 1656 begon en waar hij in 1657 en 1658 aan bleef werken. Dit werk bevat “de weddenschap van Pascal” die beweert te bewijzen dat geloof in God rationeel is met het volgende argument.

Als God niet bestaat, verliest men niets door in hem te geloven, terwijl als hij wel bestaat, men alles verliest door niet te geloven.

Met “Pascal” s inzet “gebruikt hij probabilistische en wiskundige argumenten, maar zijn belangrijkste conclusie is dat

… we gedwongen zijn te gokken …

Zijn laatste werk was op de cycloïde, de curve die werd gevolgd door een punt op de omtrek van een rollende cirkel. In 1658 begon Pascal weer na te denken over wiskundige problemen toen hij ’s nachts wakker lag en niet kon slapen van pijn Hij paste Cavalieri’s ondeelbare analyse toe op het probleem van de oppervlakte van elk segment van de cycloïde en het zwaartepunt van elk segment. Hij loste ook de problemen op van het volume en de oppervlakte van het omwentelingslichaam dat wordt gevormd door de cycloïde rond de x-as te laten draaien.
Pascal publiceerde een uitdaging waarbij Wren, Laloubère, Leibniz, Huygens twee prijzen kregen voor oplossingen voor deze problemen. , Wallis, Fermat en verschillende andere wiskundigen. Wallis en Laloubère deden mee aan de wedstrijd, maar de oplossing van Laloubère was verkeerd en Wallis was ook niet succesvol. Sluze, Ricci, Huygens, Wren en Fermat deelden allemaal hun ontdekkingen mee aan Pascal zonder deel te nemen aan de wedstrijd. Wren had gewerkt aan de uitdaging van Pascal en hij daagde op zijn beurt Pascal, Fermat en Roberval uit om de booglengte, de lengte van de boog, van de cycloïde te vinden.
Pascal publiceerde zijn eigen oplossingen voor zijn uitdagingsproblemen in de Letters to Carcavi. Daarna had hij weinig belangstelling voor de wetenschap en bracht zijn laatste jaren door met geven aan de armen en van kerk naar kerk in Parijs om de ene religieuze dienst na de andere bij te wonen.
Pascal stierf op 39-jarige leeftijd met intense pijn na een kwaadaardige de groei in zijn maag verspreidde zich naar de hersenen. Hij wordt beschreven als: –

… een man met een tenger postuur met een luide stem en een ietwat arrogante houding.hij leefde het grootste deel van zijn volwassen leven met veel pijn. Hij had altijd een zwakke gezondheid gehad en leed zelfs in zijn jeugd aan migraine …

Zijn karakter wordt beschreven als: –

. .. vroegrijp, koppig volhardend, een perfectionist, strijdlustig tot op het punt van meedogenloosheid pesten maar toch zachtmoedig en nederig proberen te zijn …

In de volgende beoordeling wordt gegeven: –

Meteen een natuurkundige, een wiskundige, een welbespraakte publicist in de Provinciales … Pascal schaamde zich voor de overvloed aan zijn talenten. Er is gesuggereerd dat het zijn te concrete manier van denken was die hem belette de oneindig kleine calculus te ontdekken, en in sommige Provinciales worden de mysterieuze relaties van mensen met God behandeld alsof ze een geometrisch probleem waren. Maar deze overwegingen wegen ruimschoots op tegen de winst die hij haalde uit de veelheid van zijn gaven, zijn religieuze geschriften zijn rigoureus vanwege zijn wetenschappelijke opleiding …