Dr. John H. Watson is een fictief personage gecreëerd door Arthur Conan Doyle in zijn Sherlock Holmes-saga. Hij is een Engelse M. D. die onderdak deelde met de adviserende detective Sherlock Holmes en zijn biograaf en vriend was.

In eerste instantie noemde Arthur Conan Doyle het personage Ormond Sacker (zie manuscript in A Study in Scarlet). Maar daarna veranderde hij van gedachten en hernoemde hem John H. Watson.

De volgende informatie is alleen afkomstig uit de originele teksten geschreven door Sir Arthur Conan Doyle. Alle referenties staan tussen haakjes met afkorting van de titel van het verhaal.

Zijn fysieke verschijning

Watson was een middelgrote, sterk gebouwde man, vierkante kaak, dikke nek, met een snor (CHAS 433). Hij was een rugbyspeler voor Blackheath (SUSS 126).

Toen hij terugkeerde uit Afghanistan, was hij zo dun als een lat en zo bruin als een noot (STUD, 26). Mager omdat hij op de schouder werd geraakt door een Jezail-kogel (STUD, 10), die het bot verbrijzelde en de subclavia-slagader schampte, en nadat hij naar het basisziekenhuis in Peshawur was gebracht, werd hij getroffen door enterische koorts. (STUD, 12)

Hij was best knap, vertelde Sherlock Holmes over zijn natuurlijke “voordelen” bij de vrouwen (RETI, 172). Zijn ervaring met vrouwen strekte zich uit over vele landen en drie afzonderlijke continenten (SIGN, 207).

Zijn familie

We weten niet veel over zijn familie:

• Zijn eerste vader was H. Watson (SIGN, 133). Hij was vele jaren vóór de zaak van The Sign of Four (1888) (SIGN, 133).

• Hij had een oudere broer met slordige gewoonten en zorgeloos. Hij gooide zijn kansen weg, leefde enige tijd in armoede met af en toe een tekort aan tussenpozen van welvaart, en tenslotte dronken, stierf hij (vóór 1888) (SIGN, 139)

Huwelijken

Hij was minstens twee keer getrouwd. Met Mary Morstan in 1889 (zij was de cliënt van Sherlock Holmes in The Sign of Four (SIGN, 2819) en aan een andere vrouw in 1903 (BLAN, 10) toen Mary Morstan stierf tussen 1891 en 1894 (onbekende oorzaak).

Zijn leven

John H. Watson werd geboren begin 1850. Als kind woonde hij in Australië, maar verhuisde al snel naar Engeland om te studeren. Hij zat op dezelfde school als Percy P helpt al was hij twee klassen achter. (NAVA 8)

In 1878 behaalde hij zijn graad van doctor in de geneeskunde aan de Universiteit van Londen, en ging naar Netley om de cursus te volgen die voorgeschreven was voor chirurgen in het leger. (STUD, 3)

Zijn militaire carrière

Nadat ik mijn studie daar had afgerond, werd ik naar behoren verbonden aan de Fifth Northumberland Fusiliers als assistent-chirurg. Het regiment was destijds in India gestationeerd en voordat hij erbij kon komen, was de tweede Afghaanse oorlog uitgebroken. Toen hij in Bombay landde, hoorde hij dat zijn korps door de passen was gevorderd en zich al diep in het land van de vijand bevond. Hij volgde echter met vele andere officieren die zich in dezelfde situatie bevonden als hij, en slaagde erin Candahar te bereiken. in veiligheid, waar hij zijn regiment vond, en onmiddellijk aan zijn nieuwe taken begon. De campagne bracht eer en promotie voor velen, maar voor hem had het niets dan ongeluk en rampspoed. Hij werd verwijderd uit zijn brigade en werd toegevoegd aan de Berkshires, met wie hij diende bij de fatale slag van Maiwand. Daar werd hij op zijn schouder geraakt door een Jezail-kogel, die het bot verbrijzelde en de subclavia-slagader schampte. Hij had in de handen van de moorddadige Ghazi’s moeten vallen als de toewijding en moed getoond door Murray, zijn verpleger, die hem over een pakpaard gooide en erin slaagde hem veilig naar de Britse linies te brengen. (STUD, 4)

Gedragen door pijn, en zwak van de langdurige ontberingen die hij had ondergaan, hij w zoals verwijderd, met een grote trein van gewonde patiënten, naar het basisziekenhuis in Peshawur. Hier verzamelde hij zich en was al zover verbeterd dat hij in de wijken kon lopen en zelfs een beetje op de veranda kon koesteren, toen hij werd getroffen door enterische koorts, die vloek van de Indiase bezittingen. Maandenlang was zijn leven wanhopig, en toen hij eindelijk tot zichzelf kwam en herstellende was, was hij zo zwak en uitgemergeld dat een medische raad besloot dat er geen dag verloren mocht gaan om hem terug naar Engeland te sturen. Hij werd dienovereenkomstig in het troepenschip Orontes gestuurd en landde een maand later op de pier van Portsmouth, met zijn gezondheid onherstelbaar geruïneerd, maar met toestemming van een vaderlijke regering om de volgende negen maanden te besteden aan een poging om het te verbeteren. (STUD, 12)

Hij had geen familie of familie in Engeland, en was daarom zo vrij als de lucht – of zo vrij als een inkomen van elf shilling en zes pence per dag zal een man toestaan.Onder dergelijke omstandigheden trok hij natuurlijk naar Londen, die grote beerput waarin alle ligstoelen en leeglopers van het rijk onweerstaanbaar leeglopen. Daar verbleef hij enige tijd in een privéhotel aan de Strand, leidde een troosteloos, zinloos bestaan en gaf zoveel geld uit als hij had, aanzienlijk vrijer dan hij zou moeten. De toestand van zijn financiën werd zo alarmerend dat hij al snel besefte dat hij ofwel de metropool moest verlaten en ergens in het land moest vestigen, of dat hij zijn levensstijl volledig moest veranderen. Hij koos voor het laatste alternatief en besloot eerst het hotel te verlaten en zijn intrek te nemen in een minder pretentieuze en goedkopere woning. (STUD, 16)

In 1914, bij het uitbreken van WO I, voegde hij zich weer bij zijn “oude dienst” (d.w.z. The Royal Army Medical Corps). (LAST, 447)

Zijn medische carrière

Watson had 3 praktijken:

• In 1888, na The Sign of Four-zaak en kort na zijn huwelijk had hij een aansluiting gekocht in de wijk Paddington. Hij kocht het aan de oude heer Farquhar, een uitstekende huisartsenpraktijk, maar zijn leeftijd en mentale ziekte hadden het sterk verdund (STOC, 2). Maar hij had een jaar later een vrij lange lijst met patiënten (BOSC, 11).

• In juni 1890 was hij verhuisd voor een praktijk in Kensington … Toen, in In 1894-1895 had een jonge arts, Verner genaamd, zijn kleine praktijk in Kensington gekocht en met verbazingwekkend weinig tegenzin de hoogste prijs gegeven die hij durfde te vragen – een incident dat zich pas enkele jaren later verklaarde, toen hij ontdekte dat Verner een verre verwant van Holmes, en dat het zijn vriend was die het geld echt had gevonden (NORW, 12).

• Rond 1902 had hij een nieuwe praktijk in Queen Anne Street (ILLU, 27), die tegen die tijd niet onaanzienlijk was. (CREE, 257)

In 1889 was hij ook de medisch adviseur van Isa Whitney (TWIS, 43).

Zijn ontmoeting met Sherlock Holmes

Op dezelfde dag dat hij tot deze conclusie was gekomen, stond hij bij de Criterion Bar, toen iemand hem op de schouder tikte en zich omdraaide. herkende de jonge Stamford, die onder hem bij Bart een dressoir was geweest s. Vroeger was Stamford nooit een bepaalde vriend van hem geweest, maar nu begroette hij hem met enthousiasme, en hij leek op zijn beurt verheugd hem te zien. In de uitbundigheid van zijn vreugde vroeg hij hem om met hem te lunchen in de Holborn, en ze vertrokken samen in een hansom. (STUD, 21)

In de uitbundigheid van zijn vreugde vroeg hij hem om met hem te lunchen in de Holborn. Hij gaf hem een korte schets van zijn avonturen en vertelde hem dat hij een onderkomen zocht tegen een redelijke prijs (STUD, 24). Stamford is verrast als Watson de tweede man is die die dag hetzelfde zegt. Een vriend van hem, Sherlock Holmes, klaagde ook dat hij niet iemand kon krijgen om met hem mee te gaan in een paar mooie kamers die hij had gevonden en die te veel waren voor zijn portemonnee (STUD, 32). Watson vertelde Stamford dat hij precies de man voor hem zou kunnen zijn, aangezien hij liever een partner heeft dan alleen te zijn (STUD, 37). Stamford en Watson begaven zich naar het ziekenhuis van Barts en hij ontmoette Sherlock Holmes voor het eerst (STUD, 92). Holmes vertelde Watson dat hij zijn ogen gericht heeft op een suite in Baker Street (STUD, 143). Na wat vragen over hun gewoonten, besloten ze de volgende dag bijeen te komen om de kamers op 221B, Baker Street (STUD, 182) te inspecteren. De overeenkomst werd ter plekke gesloten en ze kwamen onmiddellijk in bezit (STUD, 184).

Zijn relatie met Sherlock Holmes

Watson beschouwde Holmes als de man die boven alle anderen hij vereerde (THOR, 10) en de beste en wijste man die hij ooit had gekend (FINA, 410).

In de eerste weken van hun relatie stimuleerden de gewoonten van Sherlock Holmes Watsons nieuwsgierigheid. om het beroep van zijn huisgenoot te ontdekken. (STUD, 200)

In maart 1882 was de vriendschap tussen de twee mannen zo goed dat Holmes hem vroeg om hem te vergezellen naar de plaats delict van wat de eerste zal worden verhaal A Study in Scarlet (STUD, 469) Vervolgens sprak Watson over de zeventig gevallen waarin hij de afgelopen acht jaar de methoden van zijn vriend Sherlock Holmes had bestudeerd (SPEC, 1).

Maar toen Watson getrouwd was, veranderde hun relatie tot op zekere hoogte (FINA, 9), en had ze hen uit elkaar gedreven (SCAN, 13).

De relaties tussen hen in die laatste dagen waren niet e eigenaardig. Holmes was een man met gewoontes, bekrompen en geconcentreerde gewoonten, en Watson was er een van geworden. Als instelling was hij als de viool, de shag-tabak, de oude zwarte pijp, de indexboeken en andere misschien minder verschoonbaar. Toen het een geval van actief werk was en er een kameraad nodig was op wiens moed Holmes enige vertrouwen kon stellen, was de rol van Watson duidelijk. Maar afgezien daarvan had Watson toepassingen. Hij was een wetsteen voor Holmes ‘geest. Hij stimuleerde hem. Holmes dacht graag hardop in zijn aanwezigheid.Van zijn opmerkingen kon nauwelijks worden gezegd dat ze aan Watson waren gericht – velen van hen zouden even toepasselijk aan zijn bedstee zijn gericht – maar niettemin, nadat hij de gewoonte had gevormd, was het op de een of andere manier nuttig geworden dat Watson zich registreerde en tussenbeide kwam. Als hij Holmes irriteerde door een zekere methodische traagheid in zijn mentaliteit, dan diende die irritatie er alleen maar toe dat zijn eigen vlamachtige intuïties en indrukken levendiger en sneller naar boven kwamen. Dat was de nederige rol van Watson in hun bondgenootschap. (CREE, 7)

John H. Watson-artiesten

• Galerij van John H. Watson-artiesten
• Lijst met 243 John H. Watson-artiesten