Wat is het hoornvlies?

Het hoornvlies is het transparante, glanzende membraan dat de voorkant van de oogbal vormt. Zie het als een duidelijke ruit. Om een hoornvlieszweer te begrijpen, moet u eerst weten hoe het hoornvlies is opgebouwd.

Er zijn drie lagen in het hoornvlies, die allemaal zeer gespecialiseerde huidcellen zijn. De buitenste laag is het epitheel, een heel dun laagje cellen. Onder het epitheel bevindt zich het stroma, het belangrijkste ondersteunende weefsel van het hoornvlies, en de diepste laag is het membraan van Descemet. Omdat al deze lagen van het hoornvlies helder zijn, is het niet mogelijk om ze te zien zonder speciale vlekken die verkleuren. specifieke cellen en markeer ze wanneer het weefsel onder een microscoop wordt onderzocht.

Wat is een hoornvlieszweer?

Erosie van enkele lagen van het epitheel wordt hoornvlieserosie of hoornvliesafschuring genoemd . Een hoornvlieszweer is een diepere erosie door het gehele epitheel en in het stroma. Bij een hoornvlieszweer wordt vloeistof uit de tranen in het stroma opgenomen, waardoor het oog er troebel uitziet. Als de erosie door het epitheel en stroma naar de diepste niveau van het membraan van Descemet, wordt een descemetocele gevormd. Een descemetocele is een zeer ernstige aandoening. Als het membraan van Descemet scheurt, lekt de vloeistof in de oogbal naar buiten, stort het oog in en ontstaat er onherstelbare schade.

Hoe ontstaat een hoornvlieszweer?

Er zijn verschillende oorzaken van hoornvlies. zweren bij honden.

“De meest voorkomende oorzaak is trauma.”

De meest voorkomende oorzaak is trauma. Een maagzweer kan het gevolg zijn van stomp trauma, zoals een hond die met zijn oog over het tapijt wrijft, of door een scheur, zoals een kattenkrab of contact met een scherp voorwerp. oorzaak is chemische verbranding van het hoornvlies. Dit kan gebeuren wanneer een irriterende chemische stof of stof zoals shampoo of gipsplaatstof in het oog komt.

Minder vaak voorkomende oorzaken van hoornvlieszweren zijn onder meer bacteriële infecties, virale infecties en andere ziekten. Deze kunnen ontstaan in het oog of kunnen secundair ontstaan aan een ziekte elders in het lichaam. Voorbeelden van andere ziekten zijn:

• epitheliale dystrofie – een verzwakking van het hoornvlies die kan worden overgeërfd in rassen zoals Boxer Dogs
• uitdroging van het hoornvlies door verminderde traanproductie, keratoconjunctivitis sicca (KCS of “kleurstofoog”) genoemd
• endocriene ziekten zoals diabetes mellitus, de ziekte van Cushing (hyperadrenocorticisme) en hypothyreoïdie

Welke invloed heeft een hoornvlieszweer op mijn hond?

“A hoornvlieszweer is erg pijnlijk. “

Een hoornvlieszweer is erg pijnlijk. De meeste honden wrijven met een poot of op het tapijt over het aangedane oog in een poging deze intense pijn te verlichten. Ter bescherming van het oog houden ze de oogleden goed gesloten. Af en toe verzamelt zich een afscheiding in de ooghoek of loopt langs het gezicht.

Hoe wordt een cornea-ulcus gediagnosticeerd?

Oppervlakkige cornea-schaafwonden zijn over het algemeen niet zichtbaar zonder speciale tests en apparatuur. Hoornvlieszweren worden gedetecteerd met behulp van speciale vlekken zoals fluoresceïne. Een druppel van deze vlek wordt op het hoornvlies geplaatst. De kleurstof wordt groen en hecht zich aan zweren. Grote zweren zijn gemakkelijk zichtbaar, terwijl kleine zweren kunnen worden versterkt door het gebruik van speciale oftalmische lichten en filters. Een fluoresceïnevlektest is de meest uitgevoerde oogtest en kan de enige test zijn die nodig is als de zweer acuut en zeer oppervlakkig is. Als de zweer chronisch is of erg diep is, worden monsters genomen voor kweek en celonderzoek voordat de vlek of andere medicatie wordt aangebracht.

Hoe wordt een hoornvlieszweer behandeld?

Behandeling hangt ervan af of er sprake is van een cornea-abrasie, een cornea-ulcus of een descemetocele.

Cornea-schaafwonden genezen over het algemeen binnen drie tot vijf dagen. Medicatie wordt gebruikt om bacteriële infecties te voorkomen (oftalmische antibiotische druppels of zalf), en om spasmen en pijn te verlichten (meestal oftalmische atropinedruppels of zalf).

Antibiotische druppels zijn alleen effectief voor een korte tijd, dus ze moeten vaak worden aangebracht; zalven gaan iets langer mee, maar moeten nog steeds om de paar uur worden aangebracht. Voor het beste resultaat moet het antibioticumpreparaat elke vier tot zes uur worden toegediend, afhankelijk van de toestand van uw huisdier en de acceptatie van de medicatie. Aan de andere kant duurt atropine over het algemeen vele uren, dus dit medicijn is slechts elke 12 tot 48 uur nodig. .

Als er een hoornvlieszweer of een descemetocèle aanwezig is, moeten maatregelen worden genomen om het oog te beschermen en genezing te bevorderen. Aangezien honden ooglapjes niet goed dragen, kan een operatie nodig zijn om het letsel te beschermen en voor normale genezing In bepaalde gevallen kan het nodig zijn om een operatie uit te voeren om dode of slecht genezende lagen hoornvliesweefsel te verwijderen (grid keratectomie), of om een hoornvliestransplantatie uit te voeren.Uw dierenarts zal de beste operatie kiezen om de genezing van uw hond te optimaliseren.

Kan een cornea-abrasie evolueren tot een cornea-zweer of een descemetocele?

Ja. Dierenartsen schrijven vaak topische breedspectrumantibiotica voor voor eenvoudige cornea-schaafwonden of oppervlakkige ulcera. Ondanks deze behandeling kan de erosie of ulceratie soms voortduren of verergeren. Aangezien dit kan gebeuren en kan resulteren in permanent verlies van het gezichtsvermogen, moet uw hond na twee tot drie dagen opnieuw worden onderzocht om te bepalen of de genezing naar behoren verloopt. Als de genezing niet normaal verloopt of als er zich een complicatie voordoet, zal uw dierenarts aanvullende medische behandeling of chirurgie aanbevelen.

Zijn er bijwerkingen van oogmedicatie?

Af en toe een hond zal gevoelig zijn voor een oftalmisch antibioticum. Als uw hond meer pijn lijkt te hebben nadat de medicatie is gebruikt, stop dan met het gebruik en neem onmiddellijk contact op met uw dierenarts.

Een hoornvlieszweer is buitengewoon pijnlijk, dus het oog wordt meestal goed gesloten gehouden. Atropine verlicht de pijn maar verwijdt ook de pupil wijd. Daarom is het oog erg gevoelig voor licht en veel honden zullen het oog dichtknijpen of sluiten bij blootstelling aan fel licht. De verwijding van de ogen kan enkele dagen aanhouden nadat het medicijn is stopgezet.

Mijn hond begon buitensporig te kwijlen en poot aan zijn bek nadat ik de oogmedicatie had toegediend. Is dat een bijwerking?

Niet per se. De traankanalen voeren tranen uit de ogen af naar de achterkant van de neus waar ze in de keel terechtkomen. Oogmedicijnen kunnen via de traankanalen wegvloeien en uiteindelijk in de keel terechtkomen waar ze worden geproefd.

“Atropine en vele andere oogmedicijnen hebben een zeer bittere smaak, die kwijlen veroorzaken … “

Atropine en vele andere oogmedicijnen hebben een zeer bittere smaak, die kan leiden tot kwijlen en klauwen mond. U ziet de reactie van uw hond op een slechte smaak, niet op een medicijnreactie.

Kan ik, aangezien een hoornvlieszweer pijnlijk is, een plaatselijke verdoving op het hoornvlies aanbrengen?

A plaatselijke verdoving wordt vaak gebruikt om het hoornvlies te verdoven, zodat diagnostische tests kunnen worden uitgevoerd. Deze geneesmiddelen zijn echter giftig voor de hoornvliesweefsels en kunnen de genezing vertragen; ze zijn veilig voor eenmalig gebruik, mits met de nodige voorzichtigheid gebruikt. Atropine is de meest gebruikelijke gebruikte medicatie om de pijn en het ongemak van uw hond als gevolg van een hoornvlieszweer te verminderen. Sommige honden kunnen baat hebben bij het gebruik van niet-steroïde anti-inflammatoire analgetica (NSAIA’s). Uw dierenarts zal bespreken of ze veilig en geschikt zijn voor uw huisdier.

Hoe weet ik wanneer ik de medicatie moet stopzetten?

De beste manier om te vertellen dat het hoornvlies is genezen, is door te herhalen de fluoresceïnevlektest. Dit zal elke één tot zeven dagen na aanvang van de behandeling door uw dierenarts worden uitgevoerd, afhankelijk van de ernst van de laesie en de voortgang van de genezing. Stop de behandeling NOOIT alleen.

Er lijken wat rode strepen te zijn nabij de zweer. Is dat normaal?

Er zijn geen bloedvaten in het normale hoornvlies. Wanneer echter een hoornvlieszweer of een descemetocele optreedt, zal het lichaam genezing bevorderen door een nieuwe bloedtoevoer over het oppervlak van het hoornvlies te vormen via een proces dat neovascularisatie wordt genoemd. De nieuwe bloedvaten beginnen bij de sclera (het witte deel van het oog) en gaan door het hoornvlies naar de zweer.

Neovascularisatie versnelt de genezing van de zweer. De nieuwe bloedvaten blijven op het hoornvlies als de zweer is genezen; als ze uitgebreid zijn, belemmeren ze het zicht. Daarom is het wenselijk om hun grootte te minimaliseren. Nadat de zweer volledig is genezen, kan uw dierenarts druppels of zalf met corticosteroïden voorschrijven voor enkele dagen tot enkele weken, afhankelijk van hoeveel neovascularisatie aanwezig is, om de grootte van de bloedvaten te verkleinen.

Het is belangrijk dat corticosteroïden (steroïden) niet te snel in het oog worden gebruikt, omdat ze het genezingsproces vertragen of stoppen en ernstige complicaties kunnen veroorzaken. Uw dierenarts zal de fluoresceïnekleurstoftest herhalen VOORDAT u met dit type medicatie begint. Als steroïden worden gebruikt en het oog weer pijnlijk wordt, stop dan onmiddellijk met de steroïden en laat het oog opnieuw controleren door uw dierenarts.