Rachel Carson, voluit Rachel Louise Carson, (geboren 27 mei 1907, Springdale, Pennsylvania, VS – overleden 14 april 1964, Silver Spring, Maryland ), Amerikaanse bioloog die bekend staat om haar geschriften over milieuvervuiling en de natuurlijke geschiedenis van de zee.

Carson ontwikkelde al vroeg een diepe interesse in de natuurlijke wereld. Ze ging naar Pennsylvania College for Women met de bedoeling schrijver te worden, maar veranderde al snel haar hoofdvakgebied van Engels naar biologie. Nadat ze in 1929 een bachelordiploma had behaald, studeerde ze af aan de Johns Hopkins University (MA, 1932) en in 1931 trad ze toe tot de faculteit van de Universiteit van Maryland, waar ze vijf jaar les gaf. Van 1929 tot 1936 gaf ze ook les aan de Johns Hopkins-zomerschool en volgde ze postdoctorale studies aan het Marine Biological Laboratory in Woods Hole, Massachusetts.

In 1936 nam Carson een positie in als waterbioloog bij het US Bureau of Fisheries (vanaf 1940 de Amerikaanse Fish and Wildlife Service), waar ze tot 1952 bleef, de laatste drie jaar als hoofdredacteur van de publicaties van de dienst. Een artikel in The Atlantic Monthly in 1937 diende als basis voor haar eerste boek, Under the Sea-Wind, gepubliceerd in 1941. Het werd alom geprezen, net als al haar boeken, vanwege de opmerkelijke combinatie van wetenschappelijke nauwkeurigheid en grondigheid met een elegante en lyrische prozastijl. The Sea Around Us (1951) werd een nationale bestseller, won een National Book Award en werd uiteindelijk vertaald in 30 talen. Haar derde boek, The Edge of the Sea, werd in 1955 gepubliceerd.

Carsons profetische Silent Spring (1962) werd voor het eerst in series uitgegeven in The New Yorker en werd daarna een bestseller, waardoor wereldwijd bewustzijn werd gecreëerd van de gevaren van milieuvervuiling. De vooruitzichten van de milieubeweging van de jaren zestig en begin jaren zeventig waren over het algemeen pessimistisch en weerspiegelden een alomtegenwoordig gevoel van ‘beschavingsmalaise’ en de overtuiging dat de vooruitzichten op de lange termijn van de aarde somber waren. Silent Spring suggereerde dat het planetaire ecosysteem de grenzen naderde van wat het zou kunnen verdragen. Carson stond achter haar waarschuwingen voor de gevolgen van willekeurig gebruik van pesticiden, ondanks de dreiging van rechtszaken van de chemische industrie en beschuldigingen dat ze zich schuldig maakte aan ‘emotioneel gedrag’ en ‘grove vervorming’. Sommige critici beweerden zelfs dat ze een communiste was. Carson stierf voordat ze enige substantiële resultaten van haar werk over deze kwestie kon zien, maar ze liet een aantal van de meest invloedrijke publicaties over het milieu achter die ooit zijn gepubliceerd.