Ute Tipi

De Ute, een belangrijke stam van de Shoshonean-indianen, was taalkundig verwant aan de stammen Paiute, Chemehuevi, Kawaiisu en Bannock. Ze waren oorspronkelijk verdeeld in zeven nomadische en bosbewonende stammen, waaronder de Capote, de Mouache, de Parianucs, de Tabeguache, de Uintah, de Weeminuche en de Yampa. Toen Europese ontdekkingsreizigers en kolonisten voor het eerst naar het westen trokken, bezetten de Ute het volledige centrale en westelijke deel van Colorado, en het oostelijke deel van Utah en het bovenste deel van de regio San Juan in New Mexico.

Ute, wat ook ‘land van de zon’ betekent, gaf de staat Utah zijn naam. De banden waren verspreid over een gebied van zo’n 150.000 vierkante mijl, en leefden van wild, vis, noten, bessen en groenten. Ze leefden eerst in wickiups voordat ze later het gebruik van de tipi van de Plains-stammen overnamen, waardoor ze gemakkelijker konden bewegen.

De Ute beoefende polygamie, waarbij een man vaak met zussen trouwde of de weduwe van een broer aan zijn echtgenote ‘harem toevoegde. ” Hun religieuze overtuigingen waren in de natuur gebaseerd op een dierlijke vorm van aanbidding. In de overtuiging dat ze nauw verwant waren aan de beer, kwamen de Utes elk voorjaar bijeen voor de jaarlijkse Bear Dance, ook wel bekend als ‘Momaqui Mowat’. Ze kwamen ook in de zomer bijeen voor de Sun Dance, hun belangrijkste ceremonie. Tijdens dit evenement vastten de deelnemers vier dagen in de Sun Dance Lodge, op zoek naar spirituele kracht.

Ute Indians, 1893

Het leven veranderde drastisch toen de Spanjaarden hen lieten kennismaken met paarden, waarnaar de Ute verwees naar als ‘magische honden’. Later lieten de mormoonse kolonisten hen ook kennismaken met de landbouw, waardoor hun levensstijl opnieuw veranderde. De Noordelijke Ute verzette zich echter tegen de landbouw en wilde zich niet op één plek vestigen. De Utes raakten ook betrokken bij de handel in paarden en bij de slavenhandel.

Ze waren altijd een oorlogszuchtig volk, en als ze paarden kochten, versterkte dat hun agressieve karakter. Ze werden al snel gerespecteerde krijgers en gevreesde vijanden, vaak betrokken bij overvallen. Toen steeds meer Mormoonse kolonisten hun land binnenvielen, begon de Noordelijke Ute die vele kolonisten te overvallen, wat leidde tot de Walker-oorlog in 1853.

Het eerste verdrag met de Ute, een van vrede en vriendschap, werd gesloten op 30 december 1849. In oktober 1861 werd de Uintah-vallei apart gezet voor de Uinta-stam, maar de rest van hun land werd ingenomen door de regering. Twee jaar later, in 1863, werden de Tabeguache toegewezen aan een reservaat. Een ander verdrag, ondertekend in maart 1868, creëerde een reservaat in Colorado voor de Tabeguache, Moache, Capote, Wiminuche, Yampa, Grand River, Uinta, opnieuw waarbij de rest van hun land werd afgestaan aan de regering. In de loop van de volgende jaren zouden de reserveringslijnen veranderen naarmate delen van de verdragen werden ingetrokken en land werd hersteld in het publieke domein.

In 1870 reisde een van de grootste leiders van de Ute, Chief Ouray, met zijn vrouw naar Washington, DC in de hoop zijn volk en hun land te redden. Zijn inspanningen zouden echter uiteindelijk tevergeefs zijn.

Ute Chief Ouray

In juli 1879 trokken ongeveer 100 mannen van de White River Agency in Colorado vanuit hun reservaat naar het zuiden van Wyoming om te jagen. Gedurende deze tijd werd een bosbrand veroorzaakt door spoorwegmannen, wat resulteerde in een groot verlies aan hout. De Indianen kregen de schuld van de Ute en werden teruggestuurd naar hun reservaat, waar ze moesten blijven. In september van dat jaar werd de Indiase agent Nathan C. Meeker aangevallen na een ruzie met een Ute-man. Op zijn beurt vroeg hij om militaire hulp die werd verleend. Vervolgens werden bevelen uitgevaardigd voor de arrestatie van bepaalde Ute die beschuldigd werd van de recente bosbranden en majoor Thornburgh werd het gebied in gestuurd met een troepenmacht van 190 man.

De Indianen vermoedden de uitkomst en bewapenden zich en informeerden Meeker dat het optreden van de troepen zou als een oorlogsdaad worden beschouwd. Op 29 september 1879, voordat ze arriveerden, vielen de Indianen het bureau aan, verbrandden de gebouwen en vermoordden Meeker en negen van zijn werknemers. Meekers vrouw, dochter en een ander meisje werden 23 dagen gevangen gehouden. De gebeurtenis staat bekend als het Meeker Massacre.

Al snel kwamen Amerikaanse troepen massaal aan en de Ute werden teruggedrongen in hun reservaten. Met de mogelijke uitzondering van de Ghost Dance-uitbraak van de Sioux in 1890, was het bloedbad waarschijnlijk de meest gewelddadige uiting van Indiase wrok jegens het reserveringssysteem.

Twee jaar later was alle Ute verwijderd naar reservaatgebieden in Utah en Colorado.

Tegenwoordig hebben de Ute zich gediversifieerd door een aantal verschillende inkomstenbronnen voor de reservaten op te nemen, waaronder landbouw, veeteelt, olie, gokken en toerisme.Elk reservaat heeft zijn eigen regering die zijn erfgoed blijft promoten.

Ute Warriors