Beleggers horen regelmatig verwijzingen naar monetair beleid en fiscaal beleid, maar velen weten niet precies hoe ze deze twee termen van elkaar moeten onderscheiden. Het begrijpen van het verschil kan tegenwoordig belangrijker zijn voor beleggers dan ooit tevoren, gezien de groeiende invloed van de overheid op de marktprestaties.

Monetair beleid

“Monetair beleid” is de algemene term die wordt gebruikt om de acties te beschrijven van een centrale bank in de Verenigde Staten, de Amerikaanse Federal Reserve, vaak de Fed genoemd. De Fed voert beleid dat zowel de werkgelegenheid als de prijsstabiliteit maximaliseert, en opereert onafhankelijk van de invloed van beleidsmakers zoals het Congres en de president.

Binnen de Federal Reserve wordt het monetaire beleid bepaald door het Federal Open Market Committee, dat acht keer per jaar bijeenkomt om het fiscaal beleid te beoordelen.

Het belangrijkste instrument dat centrale banken gebruiken om monetair beleid te voeren, zijn de korte rentetarieven. In de Verenigde Staten wordt dit de federal funds rate of fed funds genoemd in het kort: door de rentetarieven te verhogen, kan een centrale bank de kosten van leningen verhogen en daardoor de rente vertragen Het tempo van de economische activiteit, dat – in theorie – de inflatiedruk zou moeten helpen beheersen.

Door de rentetarieven te verlagen, verlaagt een centrale bank de kosten van geld. Dit stimuleert de economie doordat het voor particulieren en bedrijven gemakkelijker wordt om geld te lenen, wat op zijn beurt de economische activiteit stimuleert doordat het goedkoper wordt om een huis te kopen of een project te financieren.

Traditioneel hebben centrale banken niet geprobeerd de langetermijnrente onder controle te houden, maar de unieke omstandigheden die volgden op de financiële crisis van 2008 brachten de Fed ertoe om een monetair beleid te voeren dat bekend staat als kwantitatieve versoepeling (QE) en Operation Twist. Nu de rente al op nul stond, werd de Fed gedwongen deze route te volgen om de rente op de langere termijn te onderdrukken en de economie te helpen herstellen van de recessie na de crisis.

Fiscaal beleid versus monetair beleid

Fiscaal beleid verwijst naar de acties van een overheid – niet van een centrale bank – in verband met belastingen en uitgaven. Het debat over de impact van fiscaal beleid op de economie woedt al meer dan een eeuw, maar over het algemeen wordt aangenomen dat hogere overheidsuitgaven de economie stimuleren, terwijl lagere uitgaven een rem werken. Tegelijkertijd wordt gedacht dat hogere belastingen de economische groei beperken, terwijl lagere belastingen deze helpen stimuleren. Nogmaals, dit is een kwestie van discussie, en meningen lopen vaak uiteen op basis van iemands locatie in het politieke spectrum.

Overheidsuitgaven beïnvloeden de economie op verschillende manieren. Beschouw als voorbeeld het geval van een trage economie waarin de overheid de uitgaven op bepaalde gebieden verhoogt, bijvoorbeeld door nieuwe bruggen te bouwen.

Deze activiteit zet mensen aan het werk, en zij geven op hun beurt geld uit aan goederen en diensten, waardoor meer mensen aan het werk kunnen, enzovoort. Dit wordt een expansief fiscaal beleid genoemd. Omgekeerd is de beslissing om de overheidsuitgaven te verminderen krimp.

Tussen monetair en fiscaal beleid wordt over het algemeen gezien dat het eerste effect op de economie heeft, terwijl fiscaal beleid wordt gezien als de minder efficiënte manier om groeitrends te beïnvloeden.

De interactie tussen monetair en fiscaal beleid om de economie te beïnvloeden

Een belangrijk aspect van monetair en fiscaal beleid is dat gebeurt ook niet in een vacuüm. In plaats daarvan werken de twee samen om de economische omstandigheden te beïnvloeden. In termen van monetair beleid moeten centrale banken, zoals de Fed, beoordelen hoe fiscaal beleid de economie zal beïnvloeden, zodat ze hun aanpak dienovereenkomstig kunnen aanpassen.

In dezelfde lijn is de economische resultaten van acties van de centrale bank – hogere groei en / of hogere inflatie versus tragere groei en / of lagere inflatie – kunnen van invloed zijn op de manier waarop beleidsmakers omgaan met belastingen en overheidsuitgaven.

In Europa bijvoorbeeld, de gevolgen van de schuldencrisis in de regio, dwongen regeringen tot het aanhalen van de budgetten, wat op zijn beurt bijdroeg aan het sterk stimulerende beleid van de Europese Centrale Bank. Evenzo noemde de Amerikaanse Federal Reserve zorgen over verminderde overheidsuitgaven als een van de redenen waarom ze ervoor koos om haar kwantitatieve versoepelingsbeleid in het vierde kwartaal van 2013 voort te zetten, ook al hadden veel investeerders verwacht dat het de omvang van QE zou beginnen af te bouwen. / p>

Overheidsbeleid kan uw investeringen beïnvloeden

De ideale investeringsstrategie omvat een hands-off benadering waarbij beslissingen worden genomen op basis van de tijdshorizon en risicotolerantie van een investeerder. Dat gezegd hebbende, loont het om op de hoogte te zijn van trends in zowel fiscaal als monetair beleid, gezien de toenemende invloed van beide factoren op de prestaties van de financiële markten.

Meer dan ooit worden de prijzen van zowel aandelen als obligaties bepaald door beleggersinterpretaties van het overheidsbeleid en het beleid van de centrale bank in plaats van door traditionele, fundamentele factoren.

Het loont de moeite om de krantenkoppen in de gaten te houden om volledig te begrijpen waarom uw investeringen presteren zoals ze zijn.