Door Jessica Hamzelou
(Afbeelding: John Lamb / Getty)
Whodunnit? Standaard DNA-analyse kan een schuldige crimineel opsporen, maar het kan moeilijk zijn als de verdachten een eeneiige tweeling zijn, die dezelfde genetische code delen.
Over de hele wereld zijn er verschillende gevallen geweest waarin de politie niet in staat was om een verdachte te vervolgen omdat hij of zij een identieke tweeling is.
Maar er is nu een test met smeltend DNA dat identieke tweelingen binnen een paar uur van elkaar kan onderscheiden en kan onthullen van wie dat genetisch materiaal afkomstig is.
Advertentie
Om erachter te komen of het DNA van een verdachte overeenkomt met dat van de plaats van een misdrijf, vergelijken forensische wetenschappers delen van DNA-sequenties waarvan bekend is dat ze bijzonder variabel zijn tussen individuen. Dit is niet handig als twee identieke tweelingen beide verdachten zijn. In deze gevallen kunnen wetenschappers het hele genoom van beide individuen sequencen en zoeken naar subtiele, zeldzame verschillen die mogelijk het gevolg zijn van genetische mutaties, maar de procedure is duur en duurt ongeveer een maand.
Quick ’n ‘easy
Graham Williams van de University of Huddersfield, VK, heeft een andere manier: zoeken naar wijzigingen in het DNA van de tweeling die tot stand zijn gekomen als gevolg van hun levensstijl.
Dergelijke epigenetische veranderingen treden op wanneer een chemische groep die bekend staat als een methylgroep zich aan een gen hecht en de manier waarop het tot expressie wordt gebracht, verandert. Dit gebeurt omdat een lichaam wordt beïnvloed door iemands omgeving, levensstijl en ziekte.
Het team van Williams nam monduitstrijkjes van vijf tweelingen. Na het extraheren van het DNA uit elk monster, gebruikte de groep een chemische stof om delen van het DNA aan te pakken waaraan geen methylgroepen waren gehecht, en veranderde het aantal waterstofbruggen op deze punten. Elk verschil in het aantal waterstofbruggen zou het smeltpunt van een verbinding moeten veranderen.
Toen het team de DNA-monsters van de tweeling opwarmde, ontdekten ze dat de smeltpunten anders waren, waardoor ze de tweeling van elkaar konden onderscheiden genetisch. De test was ook veel sneller dan sequencing van het hele genoom, zegt Williams. “Het kan in slechts een paar uur worden gedaan.”
Het is een stap voorwaarts als het gaat om het snel en goedkoop vastzetten van een DNA-monster op een bepaalde tweeling, zegt Georgina Meakin op University College London. Maar ze zegt dat tweelingen die dezelfde omgeving en dezelfde gewoonten delen, misschien niet veel epigenetische verschillen hebben.
