Cyrus McCormick, voluit Cyrus Hall McCormick, (geboren 15 februari 1809, Rockbridge County, Virginia, VS – overleden 13 mei 1884, Chicago , Illinois), Amerikaanse industrieel en uitvinder aan wie over het algemeen de ontwikkeling (vanaf 1831) van de mechanische maaimachine wordt toegeschreven.

McCormick was de oudste zoon van Robert McCormick – een boer, smid en uitvinder. McCormicks opleiding op lokale scholen was beperkt. Gereserveerd, vastberaden en serieus, bracht hij al zijn tijd door in de werkplaats van zijn vader.

De oudere McCormick had verschillende praktische landbouwwerktuigen uitgevonden, maar had, net als andere uitvinders in de Verenigde Staten en Engeland, gefaald in zijn poging om een succesvolle oogstmachine te bouwen. In 1831 probeerde Cyrus, 22 jaar oud, een maaimachine te bouwen. De machine leek op een tweewielige, door paarden getrokken wagen en bestond uit een vibrerend snijmes, een haspel om het graan binnen zijn bereik te brengen en een platform om het vallende graan op te vangen. De maaier belichaamde de principes die essentieel zijn voor alle volgende graansnijmachines.

Voor boeren in het begin van de 19e eeuw was voor het oogsten een groot aantal arbeiders nodig. Als een boerderij onvoldoende ingehuurde of tot slaaf gemaakte arbeiders had voor een oogst, kreeg de boer te maken met oogstverliezen of de hoge kosten van nieuwe arbeiders tijdens de piekvraag. Toen McCormicks maaimachine in 1831 op de boerderij van een buurman werd getest, bood het de hoop dat de opbrengst van de velden van de boer binnenkort niet zou worden beperkt tot de hoeveelheid beschikbare arbeid. De machine had defecten, niet in de laatste plaats een gekletter dat zo luid was dat tot slaaf gemaakte mensen er naast moesten lopen om de bange paarden te kalmeren.

McCormick haalde in 1834 een octrooi, maar zijn voornaamste interesse in die tijd was de ijzergieterij van de familie. Toen de gieterij failliet ging in de nasleep van de bankpaniek van 1837, waardoor de familie diep in de schulden zat, wendde McCormick zich tot zijn nog niet geëxploiteerde maaier en verbeterde deze. Hij verkocht 2 maaiers in 1841, 7 in 1842, 29 in 1843 en 50 het jaar daarop.

Een bezoek in 1844 aan de prairiestaten in het middenwesten overtuigde McCormick ervan dat de toekomst van zijn maaier en van de wereld de tarweproductie lag in dit uitgestrekte vruchtbare land in plaats van in het rotsachtige, heuvelachtige oosten. In 1847, met verdere gepatenteerde verbeteringen, opende hij een fabriek in het toen kleine, moerassige stadje aan het meer van Chicago in samenwerking met de burgemeester, William Ogden, die de onderneming kapitaliseerde met $ 50.000 van zijn eigen geld. Het eerste jaar werden 800 machines verkocht. Het jaar daarop werden er meer verkocht en McCormick was in staat Ogden uit te kopen.

De belangrijkste rivaal van McCormick was Obed Hussey, wiens machine inferieur bleek te zijn als maaier, maar superieur als maaier. Toen het basisoctrooi van McCormick in 1848 afliep, probeerden concurrerende fabrikanten, waaronder Hussey, verlenging te blokkeren. De daaropvolgende juridische strijd was slechts een van de vele in de carrière van McCormick. Hij was verwikkeld in eindeloze rechtszaken, niet alleen met rivaliserende fabrikanten en inbreukmakers, maar ook met de New York Central Railroad, die hij aanklaagde voor $ 20.000 schadevergoeding na een ruzie over een meerprijs van $ 8,75 voor de bagage van zijn vrouw. Hij vocht deze specifieke zaak drie keer aan voor het Hooggerechtshof – en won, ook al duurde het twintig jaar. Hij won de strijd om zijn octrooien in 1848 echter niet. Behalve verbeteringen aan de maaimachine die na 1831 gepatenteerd was, ging de basismachine in het publieke domein. McCormick wilde zijn concurrenten in de productie op een andere manier verslaan: door ze te overtreffen.

Zakken vol met bestelbonnen, McCormick reed over de vlakten en verkocht zijn maaimachine aan boeren en toekomstige boeren. Om de verkoop te vergroten, gebruikte hij innovaties zoals massaproductie, reclame, openbare demonstraties, productgarantie en kredietverlening aan zijn klanten. Al snel breidde de fabriek zich uit en had het bedrijf een reizend verkoopteam. Tegen 1850 was de McCormick-maaimachine in elk deel van de Verenigde Staten bekend en op de Grote Tentoonstelling van 1851 in Londen werd hij voorgesteld aan Europese boeren. Hoewel hij door The Times of London werd bespot als ‘een kruising tussen een Astley-strijdwagen, een kruiwagen en een vliegmachine’, won de maaier de hoofdprijs. In 1855 won hij de Grand Medal of Honor op de Internationale Expositie van Parijs. Er volgde een lange reeks prijsonderscheidingen en onderscheidingen die de McCormick-maaimachine bekend maakten bij boeren over de hele wereld.

In 1856 verkocht McCormick meer dan 4.000 machines per jaar. In het verslag uit 1858 van zijn huwelijk met Nancy (Nettie) Fowler noemde de Chicago Daily Press hem de ‘enorme Thor van de industrie’. Het bedrijfsleven absorbeerde echter niet al zijn energie. Hij werd actief in de Democratische Partij en in de Presbyteriaanse kerk en richtte het McCormick Theological Seminary op in Chicago.

In 1871 verwoestte de Great Chicago Fire zijn fabriek. – meer dan 60 jaar oud, zijn fortuin was allang verdiend – herbouwde hij. Toen hij stierf, groeide zijn bedrijf nog steeds. In 1902 voegde de McCormick Harvesting Machine Company zich samen met andere bedrijven om International Harvester Company te vormen, met McCormick’s zoon, Cyrus, Jr. ., als zijn eerste president.