Vernoemd naar de Indiaanse stam die ooit het gebied bewoonde, is het Gemenebest van Massachusetts een staat in New England, Verenigde Staten. Ook bekend als ‘The Bay State’, wordt de kustlijn van Massachusetts grotendeels gedomineerd door de drie baaien – Massachusetts Bay, Cape Cod Bay en Buzzards Bay.

De thuisbasis van een van de beste strandvakantiebestemmingen ter wereld , Cape Cod, Massachusetts wordt beschouwd als een van de meest populaire reisbestemmingen in het land.

Massachusetts, een van de oudste staten van Amerika, is rijk aan geschiedenis, cultuur en erfgoed.

De staat is de geboorteplaats van een groot aantal dingen in de Verenigde Staten, zoals de eerste Amerikaanse universiteit (Harvard) en het eerste openbare strand van het land (Revere Beach), en de staat is ook de thuisbasis van een van de engste gebeurtenissen van de mensheid – de Salem Witch Trials van 1692!

Het is dus geen verrassing dat er mogelijk verschillende verbazingwekkende verborgen juweeltjes in Massachusetts kunnen zijn. Laten we enkele van de beste onderzoeken.

Danvers Hospital voor crimineel gestoorden, Danvers

Bron: John Phelan / Wikimedia

Met zo’n intense geschiedenis van hekserij en alle aanverwante zaken is het alleen maar passend dat een ziekenhuis voor crimineel gestoorden is de eerste op de lijst.

Opgericht in 1878 om tegemoet te komen aan een paar honderd mentaal onstabiele patiënten, was Danvers State Hospital for the Criminally Insane even beroemd om zijn programma als om zijn gotisch geïnspireerde bouwstructuur . Hoewel de aanvankelijke visie was om liefde en zorg uit te breiden naar geesteszieken, begon het ziekenhuis tegen de jaren dertig overvol te raken. Shocktherapieën en lobotomieën werden de gewoonlijk aanvaarde methoden om patiënten te behandelen.

Door crimineel gestoorden toe te voegen aan de lijst van bewoners van het ziekenhuis werd alles al snel moeilijk, en in 1992 sloot het Staatsziekenhuis zijn deuren.

De gotische architectuur en de griezelige geschiedenis van het ziekenhuis inspireerden HP Lovecraft’s film uit 2013, Arkham Sanatarium en Batman’s Arkham Asylum.

Momenteel is het grootste deel van de structuur gerenoveerd tot moderne gebouwen, maar de oorspronkelijke begraafplaats bestaat nog steeds.

Warren Anatomical Museum, Boston

Dr. John Collins Warren, een vooraanstaande Amerikaanse chirurg en de derde president van de American Medical Association, geloofde in het verzamelen van anatomische en pathologische monsters om zijn studies te ondersteunen. Toen hij in 1847 met pensioen ging, liet hij een collectie van meer dan 15.000 ongebruikelijke en intrigerende exemplaren achter aan de Harvard University.

Hoewel de meeste van Warren’s collectie niet wordt vermeld of verborgen is, toont de Countway Library een handvol van hen voor het publiek.

Inbegrepen in de collectie is een collectie van Johann Gaspar Spurzheim inclusief een afgietsel van zijn eigen schedel, de etherinhalator van Dr. William Thomas Morton die de eerste in zijn soort was die werd gebruikt voor chirurgische anesthesie ( tijdens de operatie van Warren), en vooral de schedel van Phineas Gage, de spoorwegarbeider die leefde om het verhaal te vertellen van hoe een 13-pond stampijzer door zijn hoofd blies.

Forest Hills Cemetery, Boston

Bron: edella /

De thuisbasis van een aantal opmerkelijke persoonlijkheden uit de geschiedenis van de mensheid, de Forest Hills Cemetery, gelegen aan het einde van de MBTA-trein van Boston systeem, is een mooi voorbeeld van natuurlijke en door de mens gemaakte schoonheid.

Het kerkhof, verspreid over 275 hectare, staat naast een rustgevend meer en herbergt verschillende graven, waarvan sommige zijn versierd met prachtige architectonische details. Door mensen gemaakte sculpturen, zoals een miniatuurdorp en een familie van verklede bomen, voegen een gevoel van luchtigheid toe aan de anders grimmige sfeer van een begraafplaats.

Een grote ‘eigenaardige’ attractie in de gebied is het miniatuur betonnen huis van Ralph Martin, een wagenbestuurder, die zijn maker ontmoette tijdens de Great Molasses Disaster – Boston’s meest ongewone.

Onder de beroemde figuren die hier begraven liggen, Anne Sexton, Eugene O’Neill , en EE Cummings zijn enkele.

Count Orlok’s Nightmare Gallery, Salem

Misschien wel een van de weinige door mensen gemaakte horrorstukken in Salem, Count Orlok’s Nightmare Gallery, het geesteskind van James Lurgio , is een volledige vertoning van ongeveer 50 verschillende horrorpersonages uit de films.

Meestal gemaakt door enkele van de beste vakmensen uit de filmindustrie, heeft de Gallery geprobeerd griezeligheid zo goed mogelijk te behouden. Spookachtig verlichte collecties, griezelige decoraties en een aantal angstaanjagend dramatische hoeken versterken de sfeer van dit filmmonstermuseum.

Een combinatie De Nightmare Gallery bestaat uit klassieke en moderne personages en volgt een chronologische volgorde van weergave.Hoogtepunten zijn onder meer, maar zijn niet beperkt tot, de graaf Orlok uit de klassieke Duitse stomme film Nosferatu uit 1922, universele monsters zoals Alfred Hitchcock, Vincent Price (House of wax) en Linda Blair (The Exorcist).

The Ether Dome, Boston

Bron: Adam Lenhardt / Wikimedia

Terwijl de etherinhalator van Dr. William Thomas Morton, de eerste die geschiedenis schreef op het gebied van chirurgische anesthesie, veilig tentoongesteld ligt in het Warren Anatomical Museum, het is hier in Ether Dome, een functionele operatiekamer waar de geschiedenis werd gecreëerd in 1846, toen Dr. John Collins Dr. Morton vroeg om anesthesie toe te dienen aan een tumorpatiënt voordat hij de kleine operatie uitvoerde.

Bij het ontwaken beweerde de patiënt dat hij geen pijn voelde. Het nieuws over de procedure verspreidde zich als een vuur en daarmee werd het lot van de geneeskunde voor altijd veranderd.

De Ether Dome, genesteld in het nog steeds werkende General Mass Hospital, bestaat uit een combinatie van een artistieke koperen koepel met ramen om natuurlijk licht mogelijk te maken, een Egyptische mummie met een stel perfect witte tanden die in een glazen kast rusten, een skelet en verschillende vintage chirurgische uitrusting.

De meest opvallende attractie is echter een enorme schilderijendisplay van de operatie uit 1846.

The Mysterious Witch Bonney, Lowell

The Witch Bonney Statue, op Bonne Avenue op Lowell Cemetery, is gemaakt naar zijn meer prominente zus. Mt. Auburn Cemetery in Cambridge. Ontworpen in 1841, werd het beeld opgedragen door George P. Worcester.

Er zijn verschillende legendes en geruchten over het beruchte Witch Bonney Statue, waarvan de meest voorkomende zijn dat ze ofwel Mill Girl was tijdens Lowell’s industriële revolutie. , of dat ze een heks was die tijdens heksenprocessen in Salem werd opgehangen. De markering op het standbeeld vermeldt de namen van haar hele familie, twee mannen en twee vrouwen, inclusief Bonney en haar man Charles.

Het beeld zelf ruikt naar griezeligheid – haar uitgestrekte handen om een sluier geklemd, ogen die zien eruit als donkere gaten die in de vergetelheid staren, en een zwarte traan onder haar linkeroog. De plaatselijke middelbare scholieren beweren dat haar jurk in toga-stijl vanaf oktober van haar schouders valt, totdat haar borsten op Halloween volledig zichtbaar zijn.

Dogtown & Babson Boulder Trail, Gloucester

Bron: Donna Carpenter /

Met een geschiedenis die teruggaat tot 1693, was Dogtown ooit een boerengemeenschap die verlaten tijdens de oorlog van 1812. Er wordt aangenomen dat gezinnen in de stad langzaamaan naar andere delen van het land begonnen te vluchten, waarbij ze hun honden achterlieten (vandaar de naam) en vrouwen en weduwen van zeelieden.

In 1839 was Dogtown volledig verlaten, behalve voor de honden. Het was lang daarna dat kunstenaar en miljonair Roger Babson besloot een pad aan te leggen van meer dan 30 enorme rotsblokken, nu bekend als de Babson Word Rocks, die allemaal zijn uitgehouwen met een inspirerende quote van Babson.

Het project werd tot leven gebracht door lokale metselaars en ondersteund door Babson tijdens de Grote Depressie.

Bewandel het spoor en etsen zoals ‘Never Try Never Win’, ‘Loyalty’ en ‘Use Your Head’ houden je gezelschap tijdens de wandeling.

Museum of Modern Renaissance, Somerville

Bron: Doug Orleans / Flickr

Het Museum of Modern Renaissance werd in 2002 opgericht door Ekatrina Sorokina en Nicholas Shaplyko, Russische kunstenaars, die verwezen naar de site als “Temple of Art”.

De kunstenaars creëerden in hun grillige poging een boeiende galerij gevuld met hun eigen sculpturen en presenteerden deze aan de wereld als een di fferente dimensie van de bestaande wereld.

Met behulp van een stijl die de kunstenaars graag “Mystical Realm” noemen, zijn de interieurs van het museum bedekt met mystieke schilderijen en mythologische thema’s. De belangrijkste attracties zijn de fresco-achtige Russische mythologische en religieuze schilderijen in de grote zaal en de façade die is gemaakt om op een Inca-ruïne te lijken.

Rondleidingen zijn alleen op afspraak.

Author’s Ridge, Concord

Bron: jjandames / Flickr

Als er een plek op aarde is waar je Henry David Thoreau, Ralph Waldo Emerson, Nathaniel Hawthorne en Louisa May Alcott allemaal onder één dak zou kunnen vinden (of onder één grond), het is op de Sleepy Hollow Cemetery’s Author Ridge.

Author’s Ridge, gelegen in Concord, Massachusetts, is een schilderachtige hoek van de Sleepy Hollow Cemetery die een rustplaats biedt voor veel opmerkelijke schrijvers uit de geschiedenis. De begraafplaats die ooit een broeinest was voor creatieve denkers, werd de begraafplaats voor een flink aantal van hen.

Author’s Ridge, een paradijs voor literatuurliefhebbers, is bedekt met memorabilia die door bewonderaars zijn weggelaten – pennen, notities, gedichten, en andere souvenirs.

Eyrie House Ruins, Holyoke

Bron: Donna Carpenter /

Het Eyries House, opgericht in 1861 door iemand die William Street heette, was een van de meest prominente hoteleigenschappen in die tijd en zag elke dag meer dan honderd bezoekers van over de hele wereld. Een verblijf in het hotel was een soort statussymbool. Een croquetveld, een picknickplaats en een elegant restaurant maakten deel uit van dit prachtige complex.

Naarmate de concurrentie groeide, begon Street met de bouw van twee nieuwe hotels ter vervanging van het oude Eyrie-hotel. Helaas bleef hij voor hem zonder. Op 13 april 1901 resulteerde een dwaze poging om in zijn eentje een brandstapel te beginnen voor twee van zijn overleden paarden, dat de hele bergtop in brand vloog, en het enige dat daarvan over was, waren de kelderopeningen en de stenen onderlaag. p>

Het enige dat nu staat zijn de Eyrie House Ruins omgeven door de Mt. Tom-reservering.

Echo Bridge, Newton

Bron : Adam Gladstone /

De op een na langste in zijn soort ten tijde van de bouw, Echo Bridge werd opgericht in 1877 en is een pittoreske boog die de twee oevers van Charles River verenigt. Het met hemlock omzoomde architecturale vakmanschap dient niet alleen als een geweldige plek om de adembenemende omgeving in je op te nemen, maar ook als een charmante akoestische anomalie.

Te vinden onderaan de trap die je onder de brug leidde, het platform is speciaal gebouwd zodat bezoekers konden spelen met de echo’s en trillingen van het verschillende geluid dat ze maken. Het is bekend dat de boog ongeveer 15 galm weerkaatst van een kalme, gewone menselijke stem en maximaal 25 voor scherpe geluiden zoals een geweerschot.

De echo wordt, zoals wordt aangenomen, veroorzaakt wanneer de geluiden tussen de boog en het water, maar sommigen beweren dat het de vorm van de boog is die zojuist in de perfecte hoek is gebouwd om het geluid naar binnen te leiden en een ‘fluistergalerij’ te creëren.

Wat het ook mag zijn reden, het is zeker erg leuk.

Dungeon Rock, Lynn

Bron: Ehkastning / Wikimedia

Het verhaal van Dungeon Rock kreeg vorm in het midden van de 17e eeuw toen Thomas Veale, een piraat, vermoedelijk zijn toevlucht gezocht in een grot met zijn rijkdom in het huidige Lynn Woods Reservation-gebied. Na een tijdje verwoestte een rampzalige aardbeving de piraat en bedekte zijn buit permanent.

Ook bekend als de Pirate’s Dungeon, duurde het tot 1852 toen een spiritist genaamd Hiram Marble het land kocht en bij hem kwam wonen. zijn vrouw en zoon in de buurt. Hij beweerde verschijningen te hebben ontvangen van Veale’s geest, die hem blijkbaar naar de schat stuurde. Hiram en zijn zoon Edwin hebben het gebied uitgegraven met dynamiet en graafwerktuigen, maar er kon nooit iets worden gevonden.

De Grot bestaat nog steeds en dat geldt ook voor een ijzeren deur die een tijdje elke dag open staat. De grotten zijn donker, koud en nat, dus neem een zaklantaarn mee en draag geschikte kleding.

Sommige fragmenten van de oorspronkelijke muur van Marble bestaan nog steeds en het is onder een grote roze rots dat zijn zoon, Edwin, rust.

Art of Jack Kevorkian, Watertown

Bron: John Phelan / Wikimedia

Ben je klaar om een kamer vol dood binnen te lopen? Klaar of niet, hier komt het.

Jack Kevorkian, ook bekend als Dr. Death, werd geboren in 1928 en was een in Michigan geboren patholoog die in 1952 afstudeerde aan de Universiteit van Michigan en tot 1999 meer dan 130 zelfmoorden hielp. Na een verontrustende video waarin hij de zaak in eigen handen nam over een zelfmoord, werd hij van zijn vergunning ontdaan en beschuldigd van tweedegraads moord (het was echter niet de eerste keer dat hij werd aangeklaagd).

Dr. De dood viel uiteindelijk door zijn dood in 2011, maar niet voordat hij een bloederige collectie van zijn kunstwerken en schilderijen achterliet die te zien zijn in de Armeense Bibliotheek en Museum van Amerika.

Hoewel het meeste van zijn werk te zien is op en uit, zijn er slechts vier permanent te zien geweest – “The Gourmand”, “The Broken Scales of Justice”, “Genocide ‘en” Fa La La La La.”

Ponyhenge, Lincoln

Bron: Carol Ann Mossa /

Het kleine stukje weiland in Lincoln, MA, toepasselijk bekend als “Ponyhenge”, is een toevluchtsoord geweest voor alle pony’s ter wereld. hobbelpaarden. Geen idee waar deze vandaan komen, het park is sinds 2010 een gemeenschappelijke basis voor deze beeldjes geworden.

Een solo-lobbyhuis was de eerste bewoner en volgde al snel een aantal andere – plastic, hout en metaal De bewoners in de buurt hebben geen idee hoe het begon, maar sommigen geloven dat dit een overgebleven kerstdisplay is.

Vreemd genoeg wisselen de paarden zo nu en dan van plaats. Soms staan ze in een cirkel, soms verspreid en heen en weer geslingerd alsof ze een zware nacht hebben gehad, en soms achter elkaar alsof ze aan het oefenen waren voor een race.

Het is duidelijk dat de landeigenaren dit kleine mysterie in hun achtertuin leuk vinden, omdat ze nooit ried om het gebied vrij te maken.

Franklin Park’s Overlook Shelter Ruins, Boston

Bron: Boston Runner / Flickr

Frederick Law Olmsted, beschouwd als de ‘Vader van landschapsarchitectuur ‘, staat erom bekend de norm te stellen voor de ontwikkeling van openbare parken en vele andere architectonische monumenten. Een van zijn grootste werken is het Franklin Park, dat ooit werd beschouwd als de ‘Emerald Necklace’ tussen de parken die door Olmsted in het gebied zijn ontworpen.

Het park ligt echter eenzaam, overwoekerd en wordt over het hoofd gezien tussen de veel parken ontworpen door Olmstead, waaronder zijn gewaardeerde bezit, het Central Park in Manhattan.

Desalniettemin waren de ruïnes van Franklin Park ooit een van de eerste gebouwen ontworpen door de beroemde architect en werden ze bezocht door verschillende atleten van De prachtige tuinen werden ingericht om een rustieke uitstraling te behouden en er waren waterfonteinen, stenen trappen, banken en een boog.

Het populaire concert ‘Playhouse in the Park’ door Boston-activist Elma Lewis blijft wordt sinds 1966 in het park gehost, maar de puddingsteenruïnes worden nog steeds genegeerd.

Kelleher Rose Garden, Boston

Bron: Leslee_atFlickr / Flickr

De James P. Kelleher Rose Garden, grotendeels onbekend bij bezoekers en inwoners van Boston, is nog steeds een van de oudste in zijn soort in de stad en is er al sinds 1932.

Met meer dan 1.500 rozenstruiken, werd de Rose Garden bekroond met de Massachusetts Horticultural Society Award for Excellence.

De architectuur in Engelse stijl van de Kelleher Rose Garden werd gemaakt in opdracht van de toenmalige burgemeester van Boston, James Michael Curley en ontworpen door Arthur Shurcliff , een opmerkelijke landschapsarchitect uit Boston die eerder onder Frederick Law Olmstead had gewerkt.

Beschuldigingen dat de rozentuin een goedkope belemmering vormde voor Olmstead’s ideeën namen het over en de reputatie van het park ging verloren in de geschiedenis.

Gelegen in de nabijheid van Fenway Park, blijft Kelleher Rose Garden grotendeels de “geheime tuin” van Boston.

Rutland Prison Camp, Rutland

150 hectare van een 914 hectare brede uitgestrektheid van Rutland State Park in Massachusetts, Rutland Prison Camp werd opgericht hed in 1903 als een middel om onderdak te bieden aan minderjarige overtreders en hen aan het werk te zetten op de gevangenisboerderij waar aardappelen en gevogelte werden verbouwd.

Een initiatief om dronkaards en dergelijke kleine criminelen te houden, de gevangenis van Rutland Het was bekend dat de boerderij genoeg melk produceerde om aan Worchester te verkopen.

Behalve de boerderij huisvestte het Prison Camp ook celblokken, personeelsverblijven, een watertoren en een tuberculosebehandelingscentrum dat in 1907 werd toegevoegd.

Helaas werd de gevangenis gebouwd op een afwateringsgebied voor de watervoorziening in het gebied dat leidde tot de sluiting in 1934. Het enige dat nu overblijft zijn de vervallen ruïnes van wat vroeger de beroemde Rutland Prison Farm was. , maar het gebied is nog steeds geweldig voor ontdekkingsreizigers en wandelaars.

Becket Land Trust Historic Quarry and Forest, Becket

Bron: Nicholas Barnes (gebruikt met toestemming)

Ooit bekend als de Hud son-Chester-steengroeve, waren de mijnen van Becket Land Trust Historic Quarry and Forest functioneel tussen de jaren 1860 en 1890. De mijnbouw stopte echter plotseling en het enige dat overbleef, waren gereedschappen en machines die werden gebruikt door de steengroevearbeiders in het gebied. Na verloop van tijd nam de natuur het verlaten land over en veranderde het in een pittoreske ruïne beschermd in de armen van natuurlijke schoonheid.

Een nieuw mijnbouwbedrijf probeerde de steengroeve in 1999 op te richten, maar de omringende gemeenschap kocht het land en plaatste het in een openbare trust, waardoor alle mijnbouw- en opgravingsplannen die de schoonheid van het bos.

Nu een natuurpark, de historische steengroeve en bos laat zien wat er over is van oude auto’s, bouwconstructies en baggermolens.

Skinny House, Boston

Bron: Boston op Engelse Wikipedia / Wikimedia

Je zou denken dat een structuur als deze in de straten van Boston moeilijk te missen is, maar het is precies de structuur van het dunste appartement in Boston die het gemakkelijk maakt om over het hoofd te zien, of gewoon niet op te merken!

The Skinny House staat in een rij van de kleine en smalle appartementen van Boston, maar is de smalste van allemaal. Slechts drie meter breed en 9 meter diep, naar verluidt heeft de oorspronkelijke eigenaar van het huis het gebouwd uit wrok voor zijn broer die net achter het appartement woonde, zodat het huis geen zon zag!

Ook bekend als the Spite House vanwege het vreemde verhaal van de bouw, is het huis privébezit.

Mµseum – The Tiny Museum, Somerville

Bron: tinymuseum.org

Toewijding en hard werk van Judith Klausner, een curator en een kunstenaar uit Somerville, heeft drie jaar van haar leven besteed aan het creëren van wat zij en vele anderen beweren het kleinste museum ter wereld te zijn. Met slechts 20 cm diep en 40 cm breed is het Mµseum Klausner’s poging om haar waardering te tonen voor alle kleine dingen.

De kunstenaar gelooft dat iets dat zo klein is, in tegenstelling tot grote displays, de volle aandacht van de toeschouwer zal trekken. en bieden een meer intieme ervaring in vergelijking met de zeer intimiderende enorme tentoonstellingen over de hele wereld.

De Griekse letter “µ”, die de wetenschappelijke figuur “micro” symboliseert, was een visuele woordspeling gemaakt door Klausner.

The Bulb River, Sandwich

Bron: kareneglover / Flickr

De oprichting van Les Lutz, directeur tuinbouw en faciliteitenbeheer bij Heritage, de Bulb River is een assortiment van 35.000 druifhyacinten die stroomt als een heldere paars-blauwe rivier temidden van het erfgoed van musea en tuinen.

Zoals elke typische rivier wordt de Bulb River ook aangevuld met “draaikolken”, Dit zijn in dit geval 1.500 levendige gele narcissen die strategisch aan beide zijden van de rivier zijn geplaatst terwijl deze langs een glooiende heuvel stroomt, omringd door bomen en struiken.

De bloemen komen tot volle bloei rond Moederdag (breng je moeder voor een gratis toegang tot het park).

Bancroft Tower, Worcester

Bron: Joe Shlabotnik / Flickr

George Bancroft, een Amerikaanse historicus en Amerikaanse minister van de marine, was een illustere persoonlijkheid die was bekend dat hij aanmoedigde tot het voortgezet onderwijs in zijn stad, Worcester, en ook de US Naval Academy oprichtte.

Bancroft had vanwege zijn status en betrokkenheid bij de samenleving een nauwe band met een aantal opmerkelijke mensen van verschillende rangen en standen. Onder hen was zijn jeugdvriend, spoorwegindustrieel Stephen Salisbury II. Na het overlijden van Bancroft bouwde Salisbury’s zoon (Salisbury III) de Bancroft Tower als herinnering aan de dierbare vriend van zijn vader.

Sommigen zeggen dat het slechts een poging was om het familievermogen ($ 15.000) uit te putten, maar, hoe het ook zij, het gebouw is 56 voet lang en is gemaakt van grote rotsblokken en kasseien.

Hoewel het grotendeels omheind is, is een bezoek aan de beroemde marineofficier en het monument van de opvoeder elk beetje tijd en inspanning.

Modica Way, Cambridge

Bron: Lorianne DiSabato / Flickr

Je hebt dit kunstwerk misschien wel of nooit opgemerkt toen je er al die keren langs liep, maar deze met graffiti bedekte loopbrug op Central Square die de City Parking Lot 5 met Massachusetts Avenue verbindt, is veel meer dan zomaar een promenade.

Gedeeltelijk versierd met een kleurrijke plastic luifel die lijkt op een ‘glas in lood s ‘, de Richard B.’ Rico ‘Modica Way is zowel een openbaar pad als een 24-uurs kunstgalerie in de open lucht.

Gewoon bekend als de Modica Way, de galerie, aan de ene kant, herbergt een zwart-wit picturale collage van mensen en plaatsen rond Central Square – een installatie door de stad.

De andere is echter gereserveerd voor graffitikunstenaars die de muren vrij kunnen spuiten met hun creativiteit en verbeelding.In dit deel van de wereld waar straatkunst geen vandalisme is, maar vrijheid van meningsuiting, ziet de loopbrug zo nu en dan schitterende, heldere nieuwe schilderijen.

Modica Way is ook de thuisbasis van het werk van internationaal gevierde kunstenaars zoals als Enzo & Nio en Shepard Fairey.

Rebecca Nurse Homestead and Graveyard, Danvers

Bron: Daderot. / Wikimedia

Ook bekend als de Nurse Graveyard, Rebecca Nurse Homestead en Graveyard staan bij de Massachusetts Bay en halen herinneringen op aan de ontberingen die de stad onderging tijdens de tegenslagen van de 17e eeuw.

Niet ver van het beruchte beroemde Salem Village Witchcraft Victims Memorial staat een groot monument recht boven de laatste rustplaats van Rebecca Nurse, een slachtoffer van de heks trials, die in juli 1692 ter dood werd opgehangen.

Zoals het verhaal gaat, werd de 71-jarige vrouw beschuldigd van hekserij door de plaatselijke familie Putnam, die een langdurige landwraak had met de verpleegsters. Rebecca werd aanvankelijk niet schuldig bevonden, maar door een heroverweging veranderde de rechter zijn vonnis en veroordeelde haar ter dood.

De moeder van acht kinderen kreeg een behoorlijke christelijke begrafenis door haar familie en werd op het land begraven, dat is nu de begraafplaats van verschillende hekserij-slachtoffers in het gebied, waaronder George Jacobs die werd beschuldigd en precies na een maand geëxecuteerd door Rebecca.

Burnt Hill Stone Circle, Heath

Bron: Wikimedia

Burnt Hill is niet onze gebruikelijke detentie voor toeristen. Het is in feite een ver buiten de gebaande paden gelegen kleine heuvel buiten de onbeduidende stad Heath. Er is echter iets dat deze niet zo aantrekkelijke heuveltop fascinerend maakt, want het is onverklaarbaar.

Niemand kent de oorsprong van de creatie, maar de set van 21 kleine en grote rotsblokken, waarvan sommige even zwaar zijn. als 500 pond, bewonen de noordkant van Burnt Hill. Aanvankelijke veronderstellingen speculeerden dat de stenen als eigendomsmarkeringen waren achtergelaten door een onbekende 19e-eeuwse boer. Maar studies van de rotsblokken beweerden dat ze op zijn minst een paar honderd jaar oud waren.

Andere veronderstellingen beweren dat de top van de heuvel mogelijk als observatorium is gebruikt en dat de stenen wijzen naar de omliggende heuvels in een manier om zonsopkomsten, zonsondergangen en andere planetaire bewegingen te meten.

Of het nu gaat om een boerenmarkering, een astronomische setting of samengesteld door oude indianenstammen, het gebied is zeker een gebied dat tot de verbeelding spreekt.

All Saints Way, Boston

Bron: Joseph Sohm /

All Saints Way, weggestopt in een steeg tussen 4 en 8 Battery Street in Boston, Massachusetts, toont het eeuwige geloof en de toewijding van een man aan alle heiligen bekend bij de mensheid.

Wat begon als een kinderhobby van het verzamelen van snuisterijen, beeldjes, ansichtkaarten en souvenirs die de heiligen voorstellen, is een levensgrote tentoonstelling aan de straatkant geworden. Peter Baldassari, nu ongeveer 63 jaar oud, verzamelt alle memorabilia sinds zijn vroege dagen, en hoewel de collectie op zijn privébezit staat, biedt hij privérondleidingen door zijn gewaardeerde collectie.

ommuurd heiligdom wordt bewaakt met een niet-imposante zwarte ingang en een ‘uitgelichte’ heilige die meestal de nieuwste is in zijn verzameling.

Voel je vrij om iets ‘heiligs’ te schenken als je dat hebt gedaan en Peter zal graag samen met zijn verzameling.

Dighton Rock, Berkley

Bron: Kenenth C. Zirkel / Wikimedia

Met een geschiedenis die ouder is dan die van het land van In de Verenigde Staten zelf, is Dighton Rock het onderwerp van studie geweest voor mensen uit alle lagen van de bevolking.

Speculaties over de oorsprong en mysterieuze inscripties op dit grote rotsblok aan de kust hebben de afgelopen jaren verschillende gezichten gekregen. enturies. Rond 1783 suggereerden congregationalistische predikant en academicus Ezrz Stiles samen met anderen in die tijd dat de rots een kunstwerk was van de oude Feniciërs. Dit resulteerde later in de theorie dat het misschien de vroege Portugese ontdekkingsreizigers waren die de gravures maakten.

Onder de vele indianen, Noormannen, Feniciërs en Portugezen die zogenaamd de rots hebben gemaakt, zijn de nieuwste en meest onwaarschijnlijke zijn de Chinezen! Het boek uit 2002 “1421: The Year China Discovered America” beweerde dat Chinezen Amerika ontdekten lang voordat Columbus dat deed, het kan hun rots en hun inscripties zijn geweest.

Oorspronkelijk gevonden aan de oevers van de Tanton River, rust de Rock nu in het Dighton Rock State Park’s museum en blijft ontdekkingsreizigers en bezoekers die op bezoek komen intrigeren.

Pooh’s House, Cambridge

Bron: mak506 / Flickr

Decennia lang was een kleine, geverfde deur aan de voet van een boomstronk in de kampen van Harvard University de plaatselijke residentie van Poeh. Met een geschiedenis die niet altijd alleen maar zonneschijn en regenbogen was, is Pooh’s House al heel lang een vaste waarde van de universiteit.

Pooh’s was echter niet de enige woning in de omgeving. Er was eens een keer dat Konijn en Knorretje de leefruimte deelden met Poeh. Meestal opgemerkt door kinderen, leken de foyers van Konijn en Knorretje meestal leeg (mochten ze naar Pooh’s gaan voor high tea!).

Tijdens de vergeefse renovatieplannen van 2012 werden de bomen echter gekapt en getransformeerd in stoelen en ander meubilair. Wat overbleef was slechts een kale stronk. Een tijdje later verscheen er een foyer boven op de boomstronk en een nieuwe deur met “Pooh” erop geschreven. Het leek erop dat Pooh terug was van zijn vakantie en besloot het heft in handen te nemen!

Vandaag, de skeletten van Pooh’s House blijven, verdord door een regenbui, houtsnippers en andere natuurlijke gebeurtenissen.