De zeven sacramenten markeren de verschillende belangrijke stadia van het christelijke leven van gelovigen, die zijn onderverdeeld in drie categorieën:

• Sacramenten van christelijke inwijding (doopsel, bevestiging en eucharistie) die “de grondslagen van het christelijk leven leggen: de gelovigen herboren in de doop, versterkt door vormsel en gevoed door de eucharistie”;
• Sacramenten van genezing (boete en zalving van de zieken);
• Sacramenten ten dienste van gemeenschap en zending (orde en huwelijk).

Deze sacramenten kunnen ook gegroepeerd in slechts twee categorieën:

• Die het blijvende karakter uitdrukken en een onuitwisbare indruk achterlaten op de ontvanger, en kunnen daarom maar één keer per gelovige worden toegediend. Het zijn doopsel, bevestiging, huwelijk en orde;
• degenen die herhaaldelijk kunnen worden toegediend.

BaptismEdit

De doop wordt opgevat als het sacrament dat de deuren van het christelijk leven opent voor de gedoopten en hem opneemt in de katholieke gemeenschap, het grote mystieke lichaam van Christus, dat de Kerk zelf is. Dit ritueel van christelijke inwijding wordt normaal gesproken gedaan met water bij de doop, met onderdompeling, uitstroming of besprenkeling. Met andere woorden uit het Compendium van de Catechismus van de Katholieke Kerk, “bestaat de essentiële ritus van de doop uit het onderdompelen van de kandidaat in water of het gieten van water op zijn hoofd, terwijl hij de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest aanroept. “De doop betekent onderdompelen” in de dood van Christus en met Hem opgestaan als een nieuw schepsel “.

De doop vergeeft de erfzonde en alle persoonlijke zonden en de bestraffing vanwege de zonde. Het stelt de gedoopten in staat deel te nemen aan het trinitarische leven van God door heiligende genade en opname in Christus en de Kerk. Het verleent ook de theologische deugden en de gaven van de Heilige Geest. Eenmaal gedoopt is de christen altijd een kind van God en een onvervreemdbaar lid van de kerk, en behoort hij ook voor eeuwig aan Christus. Bovendien deelt de gedoopte met Hem de missie om een profeet te zijn (om het woord van God te prediken, vooral tot kinderen of degenen die Jezus niet kennen), priester (offer aan God in ons dagelijks leven, stop met activiteiten die we erg leuk vinden of doe dingen die niet naar onze zin zijn, bied ze altijd aan voor een persoonlijke intentie, alles Het is voor de grotere glorie van God) en dat van Koning zijn (zorgen, net als Jezus, voor de meest behoeftigen en vergeten: armen, zieken, opgesloten), zorgen voor het bidden voor hen als we hen fysiek niet kunnen helpen.

Hoewel de doop essentieel is voor redding, catechumenen, “allen die sterven vanwege het geloof (doop van bloed), allen die onder de impuls van genade, zonder Christus en de Kerk te kennen, uitkijken naar oprecht jegens God en ernaar streven zijn wil te vervullen (doop van begeerte), “slagen zij erin om redding te verkrijgen zonder gedoopt te worden, omdat, volgens de leer van de katholieke kerk,” Christus stierf voor de redding van allen “. Kinderen die ongedoopt sterven, de Kerk vertrouwt hen in haar “liturgie voor de genade van God”, die onbeperkt en oneindig is.

AgeEdit

In de katholieke kerk wordt de doop gegeven aan zowel kinderen als bekeerde volwassenen die niet eerder geldig zijn gedoopt (de doop wordt in de meeste christelijke kerken door de katholieke kerk als geldig beschouwd omdat het effect wordt geacht rechtstreeks van God te komen, ongeacht het persoonlijke geloof, hoewel niet van de bedoeling, van de priester).

Maar de katholieke kerk dringt aan op de doop van kinderen omdat ‘ze geboren zijn met erfzonde, ze moeten worden bevrijd van de macht van de boze en moeten worden overgebracht naar het koninkrijk van vrijheid van de kinderen van God. ”Om deze reden beveelt de Kerk de gelovigen aan al het mogelijke te doen om te voorkomen dat een ongedoopte persoon in hun aanwezigheid sterft zonder de genade van de doop. Dus hoewel het avondmaal door een priester moet worden bediend, kan en moet iedereen hem dopen in het bijzijn van een niet-gedoopte patiënt door te zeggen: ‘Ik doop u in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest’ terwijl hij, met de duim van de rechterhand tekent een kruis op het voorhoofd, de mond en de borst van de zieke. De Bijbel suggereert dat de doop moet worden gegeven aan degene die volledige kennis van goed en kwaad heeft, het moet worden gedaan door volledige onderdompeling, waarbij de dood wordt nagebootst en begrafenis van Christus. Het doel is om uw geloof bekend te maken, hoewel we de erfenis van de zonde koesteren en in zonde geboren zijn, zijn we beslist geen zondaars.

Het feit dat de doop over het algemeen wordt toegediend aan pasgeboren kinderen, die daarom niet uit eigen vrije wil het christelijk leven ingaan, verklaart wat deze mensen nodig hebben om een ander sacrament, het vormsel, te ontvangen wanneer ze een leeftijd bereiken. waar ze voldoende onderscheidingsvermogen en intellect hebben om bewust het geloof te belijden en te beslissen of ze al dan niet in de katholieke kerk blijven. Als dat het geval is, dan bevestigt u in dit geval de beslissing die uw ouders of voogden op de dag van uw doop namens u hebben genomen. Aangezien dit sacrament echter karakter afdrukt, zal degene die de doop heeft ontvangen, ongeacht of hij het al dan niet bevestigt door het sacrament van het chrisma of het vormsel, voor altijd gedoopt worden.

SymbolsEdit

In de Katholieke Kerk, het sacrament van de doop heeft verschillende symbolen, maar er zijn vier belangrijke: water, olie, het witte gewaad en de kaars. Elk vertegenwoordigt een mysterie in het leven van de gedoopten. Naast deze symbolen (die de belangrijkste zijn), stelt de Romeinse ritus ook zout vast, maar dit symbool wordt alleen gebruikt in overeenstemming met de pastorale richtlijnen van de specifieke kerken.

Laten we eens kijken naar de betekenis van de symbolen:

– Water: vertegenwoordigt de overgang van een “heidens” leven naar een “nieuw leven”. Ze heeft de zuiveringsfactor, die ons wast van de erfzonde.

– Olie: vertegenwoordigt de kracht van de Heilige Geest. Vroeger gebruikten vechters olie voor gevechten om hun spieren stijf te maken en zo te kunnen winnen. In het door de doop verworven nieuwe leven heeft hij dezelfde functie: de gedoopten kleden voor de dagelijkse strijd tegen de dreigingen van de boze.

– Witte tuniek: vertegenwoordigt het nieuwe leven dat door de doop is verworven. Als we een bad nemen, dragen we schone kleren, bij de doop zou dat niet anders zijn. We worden gewassen in het water en bekleed met een nieuw leven.

– Kaars: het heeft twee betekenissen: de Heilige Geest en de gave van geloof. Door de doop zijn we bekleed met vele genaden en de belangrijkste is de Heilige Geest, omdat we met God verenigd zullen zijn als kinderen om geheiligd te worden en deze heiliging wordt uitgevoerd door de Heilige Geest. Geloof is een fundamenteel geschenk voor ons leven, het is waardoor we God erkennen en daardoor ontvangen we zijn genade.

Chrism of ConfirmationEdit

Bevestiging van de doop of chrisma wordt genoemd wanneer de gedoopte persoon zijn geloof in Christus bevestigt, gezalfd wordt tijdens de ceremonie en de zeven gaven van de Heilige Geest ontvangt. De zalving wordt gedaan door de bisschop of geautoriseerde vader, met olie gezegend op Witte Donderdag.

Het is een sacrament dat wordt beschouwd als een van de sacramenten van de christelijke inwijding waardoor gedoopte mensen volledig worden geïntegreerd als leden van de gemeenschap. Voor de gedoopten verenigt het sacrament van het vormsel nauwer met de kerk en verrijkt het hen met een bijzondere kracht van de Heilige Geest.

De ceremonie is simpelweg de hernieuwing van de “doopbeloften”, vragen van de presiderende bisschop stellen in het algemeen hardop en antwoordt op dezelfde manier in de bevestiging van de gemeenschap.

Net als bij de doop drukt bevestiging ook een karakter af, omdat het slechts één keer aan elke persoon kan worden toegediend.

Omdat het een daad is van bevestiging van verplichtingen, kan de persoon nooit het chrisma ontvangen of, door naar deelnemen aan de ceremonie, stop met het bevestigen van deze toezeggingen.

Hoe dan ook, degene die niet werd bevestigd of die weigerde de doopverplichtingen te hernieuwen, kan dit op elk moment doen.

Chrism is daarom een afhankelijk sacrament, complementair aan de doop, aangezien het geen belang heeft voor degenen die niet gedoopt zijn.

EucharistEdit

Het is de viering ter nagedachtenis aan Christus, ter herdenking van zijn Laatste Avondmaal, zijn passie en zijn wederopstanding. Bij deze viering ontvangt de christen de toegewijde hostie.

Het is het culminerende sacrament dat de gelovigen de gelegenheid geeft om te ontvangen en fysiek in te nemen wat zij beschouwen als het lichaam van Jezus Christus, waarin het brood ingewijd door de priester, net zoals de wijn wordt omgezet in zijn bloed.

In het sacrament van de eucharistie wordt de gewijde hostie (brood) uitgedeeld aan de gelovigen, die het in hun mond stoppen en het langzaam en respectvol inslikken.

Om de hostie te ontvangen of de communie te ontvangen, moeten de gelovigen in een “staat van genade” zijn, dat wil zeggen dat ze eerst hun zonden hebben beleden en goddelijke vergeving hebben ontvangen in het sacrament van de biecht of boete (u kan communie als de zonden geen ernstige of dodelijke zonden zijn).

Normaal gesproken vindt de wijding plaats tijdens de viering van de mis, een ritus ook wel het Heilig Offer genoemd. Het offer is precies de daad van toewijding.