Als je kijkt naar de brede overeenstemming onder bijbelgeleerden over wie elk ander boek van het Nieuwe Testament heeft geschreven, is het een beetje mysterieus dat we niet weten wie Hebreeën heeft geschreven.

Er zijn een handvol kanshebbers. Laten we eens kijken naar de redenen waarom elk van hen de auteur zou kunnen zijn.

Heeft Paul Hebreeën geschreven?

Het is mogelijk dat Paul het boek Hebreeën heeft geschreven. Er zijn een paar redenen waarom dit het geval zou kunnen zijn.

Ten eerste, in de vroegste manuscriptedities van de nieuwtestamentische boeken wordt Hebreeën na Romeinen opgenomen onder de boeken die door de apostel Paulus zijn geschreven. Dit werd beschouwd als bewijs dat Paulus het had geschreven, en sommige oosterse kerken accepteerden Hebreeën eerder als canoniek dan in het Westen.

Ten tweede, zowel Clemens van Alexandrië (ca. 150-215 n.Chr.) Als Origenes (n.Chr. 185 – 253) claimde een Paulinische associatie voor het boek, maar erkende dat Paul zelf waarschijnlijk geen pen op papier had gezet voor dit boek, ook al kenden ze de naam van de auteur niet.

Clemens van Alexandrië suggereert dat Paul schreef het boek oorspronkelijk in het Hebreeuws en dat Lukas het in het Grieks vertaalde, hoewel het Grieks van Hebreeën niet lijkt op het Grieks van de vertaling (bijvoorbeeld dat van de Septuaginta).

De King James Version veronderstelt het auteurschap van Paulus

Het genuanceerde standpunt over de auteurschapsvraag van de Alexandrijnse paters werd verdoezeld door de latere kerktraditie die de Paulinische associatie aanzag voor het auteurschap van Pauline.

De enorm invloedrijke King James Bijbel ontleende zijn aan deze traditie. In feite vindt u in de KJV de titel vertaald zoals die in sommige manuscripten werd aangetroffen: “De brief van Paulus de apostel aan de Hebreeën.” De traditie van het auteurschap van Paulus werd voortgezet.

Parallellen tussen Hebreeën en Paulus ‘geschriften

Het is zeker redelijk om te concluderen dat Paulus het boek Hebreeën schreef. Veel van de gedachten van Hebreeën zijn vergelijkbaar met die gevonden in de geschriften van Paul:

De soteriologie van Hebreeën is vrij consistent met Paulus ‘eigen leer. Bijvoorbeeld, de uitspraak in Hebreeën 10:14 dat degenen die “volmaakt gemaakt” zijn bezig zijn “heilig gemaakt” te worden, klinkt heel erg als Paulus ‘leer over rechtvaardiging (bijv. Rom. 3:21 – 5: 9) en heiliging (bijv. Rom. 8: 1 – 17). Bovendien dachten zowel Paulus als de auteur van Hebreeën op vergelijkbare manieren over Abraham als de geestelijke vader van christenen.

Redenen waarom Paulus geen Hebreeën schreef

Ondanks al dit bewijs voor Pauline auteurschap, geloven maar weinig nieuwtestamentische geleerden vandaag de dag dat Paulus het schreef.

Zowel Johannes Calvijn als Maarten Luther deelden dit oordeel tot in de zestiende eeuw.

Zelfs eeuwen eerder in de vierde eeuw, de kerk van Rome geloofde niet dat Paulus Hebreeën schreef, mogelijk met behoud van een latente herinnering aan de werkelijke auteur (Eusebius, Hist. eccl. 3.3.5; 6.20.3).

Met andere woorden, de afwijzing van Paulinisch auteurschap van Hebreeën is een al lang bestaande positie in de kerk.

Wat kunnen we afleiden uit het boek Hebreeën zelf?

Het interne bewijs dat door het boek Hebreeën zelf wordt gepresenteerd, geeft aan een andere auteur dan Paulus.

• De stijl van Hebreeën, behalve in de slotverzen (13:18 – 25), is heel anders dan alle andere geschriften van Paulus die bewaard zijn gebleven.
  • In overeenstemming met de stijl van iemand die goed is opgeleid in formele retoriek, is het Grieks van Hebreeën zeer literair en zeer sierlijk.
  • Het vocabulaire is verfijnd en bevat 150 woorden die nergens anders te vinden zijn in het Nieuwe Testament en 10 die niet voorkomen in andere Griekse geschriften die bewaard zijn gebleven voor onze studie.
  • De structuur van de brief is in overeenstemming met de conventies die in de Griekse retoriek worden gebruikt wanneer een toespraak is ontworpen om de publiek tot actie. Veel van deze retorische prestatie gaat verloren wanneer het oorspronkelijke Grieks van Hebreeën in moderne taal wordt vertaald, maar in het origineel is het elegant en welluidend Grieks proza. De hoge retorische kwaliteit van Hebreeën geeft aan dat de auteur ervan waarschijnlijk de meest geavanceerde literaire opleiding heeft genoten van alle nieuwtestamentische schrijvers.
• De auteur stelt zichzelf niet voor zoals Paulus gewoonlijk deed (zie 2 Kor. 1: 1; Gal 1: 1; Ef. 1: 1; Kol. 1: 1; 1 Tim. 1: 1; en 2 Tim. 1: 1).
• Haar theologie, hoewel zeer compatibel met die van de Paulinische brieven, is zeer onderscheidend. De apostel Paulus verwijst bijvoorbeeld nooit naar Jezus als priester, wat het belangrijkste motief van Hebreeën is. In feite is Hebreeën het enige nieuwtestamentische geschrift dat Jezus als de grote hogepriester en het laatste offer uiteenzet.

Het meest overtuigende argument tegen het auteurschap van Paulus

Een overtuigender argument dat de apostel Paulus niet de auteur van Hebreeën was, is de manier waarop de auteur op zichzelf zinspeelt in Hebreeën 2: 3, waarin hij stelt dat het evangelie “aan ons” werd bevestigd door degenen die de Heer de verlossing hoorden aankondigen.

De apostel Paulus maakte altijd duidelijk dat, hoewel hij niet een van de twaalf oorspronkelijke discipelen was die tijdens zijn aardse leven met Jezus wandelden, hij niettemin een apostel van Jezus Christus was en dat hij zichzelf gewoonlijk als zodanig identificeert in zijn brieven. Het lijkt onwaarschijnlijk dat Paulus hier in 2: 3 naar zichzelf zou verwijzen als gewoon iemand die het evangelie ontving van degenen die de Heer hadden gehoord.

Zo niet Paul, wie zijn dan de andere mogelijke auteurs?

We hebben vastgesteld dat iemand anders dan Paulus de brief heeft geschreven.

Maar het is mogelijk – zelfs waarschijnlijk – dat we vanwege enkele parallellen met de brieven van Paulus de volgende dingen weten over de auteur:

1. De auteur was waarschijnlijk een naaste medewerker van Paul
2. De auteur was in staat om te schrijven in een retorisch versierde Griekse stijl
3. De auteur was een christen geworden van het judaïsme
4. Het begrip van de auteur van de heilsleer was zeer compatibel met wat de apostel Paulus leerde, hoewel creatief onderscheidend.

Verbinding met Alexandrië

Het christendom bereikte Alexandrië al heel vroeg. De missionaire impuls van het christelijke evangelie ontstond in Jeruzalem na de steniging van Stefanus, toen een grote vervolging uitbrak en christenen zich verspreidden (Handelingen 8).

Wanneer Handelingen 6: 1 zowel Hellenistische als Hebreeuwse Joden noemt, wordt de uitdrukking pros tous hebraious in die context gebruikt, de exacte uitdrukking waaronder Hebreeën later bekend wordt. Een twintigste-eeuwse geleerde, William Manson genaamd, suggereerde dat christenen die dezelfde geest hadden als Stefanus de christelijke boodschap naar Alexandrië brachten, waarbij hij verschillende elementen opmerkte die Stefanus ‘toespraak in Handelingen 7 gemeen had en die ook in het boek Hebreeën worden gedeeld.

• zijn hoge retorische stijl,
• zijn gebruik van de Septuagint, en
• zijn mogelijke conceptuele constructies

Deze verbindingen maken het is zeer waarschijnlijk dat de auteur oorspronkelijk uit de Alexandrijnse kerk kwam, ongeacht waar hij was toen hij de brief schreef, en ongeacht naar wie deze oorspronkelijk was verzonden.

Daarom is een mogelijke auteur Apollos , geboren in Alexandrië, volgens Handelingen 18:24.

Waarom Apollos misschien de auteur van Hebreeën was

Dit is wat we weten over Apollos uit de Bijbel:

• Hij kwam uit Alexandrië en reisde in de baan van de apostel Paulus (Handelingen 18:24).
• Hij kreeg les van Paulus ‘metgezellen, Priscilla en Aquila (Handelingen 18:24 – 28),
• Paulus kende Apollos persoonlijk en moedigde hem aan in zijn bediening (1 Kor. 16:12).
• Hij was een hoogopgeleide Alexandrijn die geschoold zou zijn in de literaire stijl die door de Hebreeën wordt geïllustreerd.
• Bovendien, als een Joodse gelovige (Handelingen 18:24) , had hij de grondige kennis van de Oudtestamentische Geschriften in hun Griekse versie die uitsluitend in het boek Hebreeën wordt gebruikt.
• Apollos was een groot verdediger van het christelijk geloof, hij weerlegde krachtig de tegenwerkende joden in het openbare debat en bewees uit het Oude Testament dat Jezus de Messias was (Handelingen 18:28).
• Hij werd uiteindelijk net zo invloedrijk als de apostelen Paulus en Petrus (1 Kor. 1:12; 3: 4 – 6, 22; 4: 6; 16:12).

We weten ook uit de zeer vroege geschiedenis van de kerk dat Apollos ook zou passen in de herinnering die aan zowel Clemens van Alexandrië (ca. 150 n.Chr. – 215) en aan Origenes (185 – 253 n.Chr.), Die aanspraak maakte op een Paulinische vereniging. Origin erkende ook dat Paulus zelf waarschijnlijk geen Hebreeën schreef.

Om deze redenen is Apollos van Alexandrië een vooraanstaande kandidaat geweest voor het auteurschap van Hebreeën, althans zo ver terug als de grote protestantse hervormer, Maarten Luther, maar hij was niet de enige kanshebber.

Clement

Eusebius, de grote historicus van de kerk, erkent dat de brief die Clement aan het einde van de eerste eeuw vanuit Rome aan de kerk in Korinthe schreef bevatte veel verwijzingen naar en citaten uit Hebreeën en merkt op dat sommigen op basis daarvan geloofden dat Clement zelf de vertaler of auteur van Hebreeën was (Hist. eccl. 3.38.2).

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt echter dat de Griekse tekst van Hebreeën kan geen vertaling zijn van een Semitische tekst – althans zoals we tegenwoordig ‘vertaling’ begrijpen – omdat de retorische kenmerken ervan alleen mogelijk zouden zijn als ze in het Grieks zijn opgesteld.

En dus als Clement of Luke was betrokken bij de productie van het bestaande boek Hebreeën, zou hij Ik had een heel vrije hand gehad in het werken met Paulus ‘materiaal, tot het punt dat hij een auteur zou zijn, geen vertaler volgens een moderne definitie.

Barnabas

De kerkvader Tertullianus (AD 160? – 220?) Vermeldde dat Barnabas, Paulus ‘reisgenoot op zijn eerste missie naar de heidenen, Hebreeën schreef (Pud. 20). De associatie van Barnabas met het boek Hebreeën kan zijn omdat hij werd beschreven als een “zoon van aanmoediging” (Handelingen 4:36), en Hebreeën 13:22 beschrijft de brief als een woord van aanmoediging (of aansporing). Bovendien, Barnabas wordt een “apostel” genoemd (Handelingen 14:14) en zou, omdat hij een leviet was (Handelingen 4:36), de belangstelling en kennis hebben gehad over het priesterschap dat zo’n overheersend thema vormt in Hebreeën.

Timoteüs

Een recente theorie suggereert dat Timoteüs Hebreeën schreef, met uitzondering van de slotverzen die Paulus zelf toevoegde waar Timoteüs bij naam wordt genoemd.

Terwijl Timoteüs een naaste medewerker was van Paul, hij kwam uit Lystra, een kleine stad in Klein-Azië, waar het onwaarschijnlijk is dat hij de formele retorische opleiding heeft kunnen volgen die in Hebreeën wordt weerspiegeld.

Verder is het twijfelachtig of Timotheüs enige band met Alexandrië had. die verbinding is misschien niet nodig. Wat we weten over Apollos komt beter overeen met wat we in Hebreeën zien dan wat we weten over Timoteüs.

Priscilla

De intrigerende theorie die in modernere tijden wordt gepresenteerd door de Duitse bijbelgeleerde Adolf Harnack voerde aan dat Hebreeën werd geschreven door Priscilla, de vrouw die, samen met haar man, Aquila, een naaste medewerker van Paul was.

Hoewel Harnacks idee in die tijd veel discussie opriep, verwijst de auteur naar zichzelf in Hebreeën 11:32, met een mannelijk deelwoord in het Griekse origineel, en er is geen manuscriptbewijs voor een vrouwelijke variant.

Harnacks argument dat Priscilla opzettelijk haar geslacht heeft vermomd door het mannelijke geslacht te gebruiken, is pure speculatie, en zijn theorie blijft een curiositeit van nieuwtestamentische wetenschap.

Dus wie heeft het boek Hebreeën eigenlijk geschreven? ?

Clement? Paul? Luke? Timothy? Barnabas? Apollos? Ondanks het gewicht van wetenschappelijke gevolgtrekkingen, noemt het boek Hebreeën de auteur in feite niet. En als je dus ooit werd gevraagd naar het auteurschap van Hebreeën, wordt het juiste antwoord goed uitgedrukt door de kerkvader Origenes (185 n.Chr.? – 254?), Die volgens Eusebius zei: “Wie schreef de brief van Hebreeën? , alleen God weet!” (Hist. Eccl. 6.25.14).