De wasbeer (Procyon lotor) behoort tot de carnivorengroep, een groep die bestaat uit zoogdieren die voornamelijk vleeseters zijn, hoewel velen van hen eten ook bessen, fruit, groenten, eieren, eikels, beuken- en hickorynoten, granen, grassen en schors, als er niets anders beschikbaar is. Alle carnivoren hebben vijf tenen en grote hoektanden. De wasbeer is een omnivoor en de verhouding tussen plantaardig en dierlijk voedsel verschilt per seizoen en wat er beschikbaar is.
Wasberen behoren tot de familie Procyonidae (procyon, wat wassen betekent), waartoe ook de ringstaartkat en coati behoren, en waarschijnlijk de rode panda. Er zijn zeven soorten wasberen in Noord-Amerika en 25 ondersoorten. Hun gewicht varieert van 12 tot 35 pond. Vrouwtjes zijn meestal kleiner dan mannetjes. Hun kleur is grijsbruin en de staart heeft 5 tot 7 volledig donkere ringen, afgewisseld met bredere bruine of grijze ringen. Het puntje van de staart is altijd donker. Albinistische (blanke) en melanistische (zwarte) individuen zijn niet ongewoon.
Wasberen hebben een sterk ontwikkeld tastgevoel dat als superieur wordt beschouwd aan andere niet-primaatzoogdieren. Ze kunnen gemakkelijk deuren ontgrendelen en in vuilnisbakken en ander onheil komen. Ze hebben een scherp gehoor en gezichtsscherpte in overeenstemming met hun nachtelijke gewoonten. Wasberen zijn uitstekende klimmers en zijn een van de weinige zoogdieren die verticale boomstammen met hun hoofd naar beneden kunnen komen. Ze zijn ook sterke zwemmers en kunnen gemakkelijk rivieren en meren oversteken, maar wagen zich alleen in diep water als een ontsnappingsroute voor problemen.
Algemeen wordt aangenomen dat wasberen hun voedsel wassen. Er zijn aanwijzingen dat alleen degenen in gevangenschap hun voedsel wassen en dat het wassen een vast motorisch patroon is dat wordt gebruikt bij het zoeken naar in het wild levende prooien. De naam wasbeer is afgeleid van de Algonquin-indianen en vertaalt zich naar “hij krabt met zijn handen”.
Wasberen zijn meestal nachtdieren. Een andere mythe over hen zegt dat als ze overdag worden gezien, ze hondsdolle moeten zijn . Het komt vrij vaak voor, vooral in stedelijke gebieden, dat een gezond dier zich overdag waagt als het honger heeft of als zijn hol is vernietigd. Vaak zullen moederwasberen die voedingskits zijn, dag en nacht moeten zoeken naar voedsel. . Als een dier zich overdag normaal gedraagt, is het waarschijnlijk niet hondsdolle en moet het met rust worden gelaten.
Wasberen zijn niet territoriaal. Het geprefereerde terrein is bebost, met vijvers, meren, moerassen of beekjes. Wasberen zijn niet te vinden op terrein zonder groenblijvende bossen en water. Als je wasberen vrijlaat, is het noodzakelijk om een plek te vinden waar er voldoende water is, niet jaagt en mensen die de wasberen willen voeren totdat ze hun eigen voedsel kunnen vinden.
Wasberen zitten meestal in holle bomen, rotsspleten en gr ound holen. In de late herfst en vroege winter zal hun vacht dikker worden tot een zware winterjas en zullen ze zoveel eten als ze kunnen vinden als tijdens barre weersomstandigheden. In de winter zullen wasberen weken in hun holen doorbrengen zonder te eten. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, overwinteren wasberen niet.
Volwassen wasberen broeden tussen januari en juni, afhankelijk van de omgeving en de omgevingsomstandigheden. De eerste kweekcyclus is ongeveer tien maanden oud. Hoewel mannetjes fysiek in staat zijn om in het eerste jaar te broeden, doen ze dat meestal niet vanwege concurrentie met oudere mannetjes. Als het vrouwtje tijdens de eerste oestrus niet drachtig wordt, kan ze vier maanden later weer in oestrus komen. Dit is waar de late baby’s komen. De meeste baby’s worden geboren in april en mei; de draagtijd is ongeveer 63 dagen. Mannelijke wasberen spelen geen rol tijdens de dracht of het grootbrengen van jongen. Nesten zijn ergens van één tot zeven; vier is de gebruikelijke maat. Welpen worden heel licht behaard geboren, met een zwak masker. Gepigmenteerde staartringen zullen aanwezig zijn of verschijnen wanneer ze ongeveer een week oud zijn. De oren worden stevig tegen het hoofd gedrukt en de ogen zijn gesloten. Het hoofd lijkt groot in vergelijking met de rest van het lichaam. Ze wegen doorgaans drie tot vijf ons.
Als ze honger hebben, het koud hebben of niet in contact komen met een ander warm lichaam, zullen de welpen gaan klapperen, janken of twitteren als vogels. Ze kunnen op een spinachtige manier kruipen met alle vier de poten in gestrekte toestand, maar kunnen niet klimmen of staan en hun volledige gewicht ondersteunen. De ogen gaan na ongeveer 21 dagen open, de oren kort daarna. Ze zullen op deze leeftijd erg luidruchtig zijn. Ze zullen grommen, grommen, sissen en alarm slaan. Als ze vijf tot zes weken oud zijn, kunnen de meesten heel goed lopen, rennen en klimmen. Zeven weken oude welpen zullen actieve (en soms ruwe) gevechten aangaan die worden gekenmerkt door grommen, piepen, bijten, worstelen en het imiteren van volwassen verdedigingshoudingen. Als ze ongeveer acht tot negen weken oud zijn, beginnen ze vast voedsel in het wild te eten en gaan ze met hun moeder reizen.
Als ze vier maanden oud zijn, worden ze volledig gespeend. Wasbeermoeders met welpen hebben een bevoorrechte positie in de wasbeerhiërarchie.Andere wasberen zullen in voedingssituaties overgaan op een vrouwtje met welpen. Deze bevoorrechte status duurt zolang de welpen bij de moeder blijven. In noordelijke gebieden (dit geldt voor Virginia), zullen de welpen bijna een jaar bij de moeder blijven totdat ze weer klaar is om te broeden. In zuidelijke gebieden kunnen de welpen in de herfst vanzelf weggaan, maar na verspreiding zullen ze zich vaak van tijd tot tijd als gezin herenigen in verblijfs- en voedselsituaties.
Wasberen kunnen tot 16 jaar oud worden in de wild, maar de meeste sterven voordat ze vijf jaar oud zijn. Studies tonen aan dat de grootste sterfte zich voordoet tijdens het tweede levensjaar. De belangrijkste doodsoorzaken zijn de activiteiten van de mens – voornamelijk jagen, vallen, auto’s en honden. Andere oorzaken kunnen ondervoeding en ziekte zijn. Natuurlijke roofdieren zijn poema’s, bobcats, wolven, coyotes, alligators, vossen en grote gehoornde uilen. Het aantal sterfgevallen veroorzaakt door natuurlijke vijanden is onbeduidend in vergelijking met het aantal sterfgevallen veroorzaakt door de mens.
Wasberen zijn erg schoon en gebruiken in het wild een gewone latrine.
Wasberen zijn er één. van de weinige inheemse zoogdieren die door stedelijke ontwikkeling niet zijn beperkt tot steeds kleinere gebieden met natuurlijke habitat. De wasbeer heeft zich aangepast aan de omgeving van de mens. Zolders en schoorstenen worden holen en rustplaatsen, regenriolen worden metro’s en buitenlands voedsel voor huisdieren vervangt de traditionele nietjes. Deze verstedelijking heeft de mogelijkheid gecreëerd voor frequente ontmoetingen tussen mensen en wasberen. Sommige hiervan kunnen problematisch zijn.
De meest voorkomende klachten doen zich voor wanneer wasberen in schoorstenen of op zolders verblijven. Dit is vooral moeilijk als het hol wordt bezet door een vrouwtje met welpen. Het is het beste om het gezin met rust te laten totdat de moeder de welpen verplaatst, wat meestal gebeurt als de welpen ongeveer acht of negen weken oud zijn. Ik ken gevallen waarin ongediertebestrijdingsbedrijven werden opgeroepen om wasberen te verwijderen, en ze de moederwasbeer in de val hielden en haar ver van de verwijderingssite vrijlieten. Vervolgens verzegelden ze de schoorsteen of zolder, waardoor baby’s stikken of verhongeren.
Soms hoort de huiseigenaar de baby’s huilen en belt hij een rehabilitator voor dieren in het wild om ze op te halen. Ik zou willen benadrukken dat de meeste baby’s die door revalidanten zijn opgevangen, niet wees zijn geweest – het zijn slachtoffers van ontvoering! Als u wordt gebeld door iemand die een wasbeer in een schoorsteen of op zolder heeft en geen ongediertebestrijdingsbedrijf heeft gebeld, verzeker hem dan dat de moeder de baby’s naar een andere locatie zal verhuizen wanneer ze acht tot negen weken oud zijn. Probeer ze over te halen de dieren met rust te laten totdat de welpen zijn verplaatst. Als dat feit genoeg wordt benadrukt, werkt het meestal.
Een ander triest verhaal over wasberen is dat ze vaak worden gedood wanneer holle bomen worden omgehakt met kettingzagen. Als je iemand een holle boom ziet kappen, stop dan alsjeblieft en zeg dat ze eerst op bewoners moeten controleren.
Wasberen kunnen zowel katten- als hondenziekte, hondsdolheid, leptospirose, salmonellose, tuberculose, coccidiose en toxoplasmose krijgen. Parasieten zijn: rondworm (Baylisascaris), lintworm, staartwormen en hartwormen. Hondenziekte is een virale ziekte die wordt verspreid door direct of indirect contact. Het doodt meer wasberen dan welke andere ziekte dan ook. Het heeft in sommige gebieden complete wasbeerpopulaties weggevaagd.
Hondenziekte kan niet worden overgedragen op mensen. Alle warmbloedige dieren kunnen hondsdolheid overbrengen, maar wasberen, vossen, stinkdieren, bosmarmotten en vleermuizen worden als risicovolle soorten beschouwd. Symptomen van hondenziekte bij wasberen lijken sterk op de symptomen van hondsdolheid. Beide zijn gerelateerd aan het zenuwstelsel en kunnen verlamming, zelfverminking, cirkelen en gebrek aan angst voor mensen omvatten.
Hondsdolheid wordt op mensen overgedragen door beten of speeksel van geïnfecteerde dieren. Er zijn twee soorten klinische hondsdolheid bij dieren: ‘dom’ en ‘woedend’. In de “domme” vorm van hondsdolheid is het dier lethargisch, vertoont het vaak een starende uitdrukking en kan het er ziek uitzien. In de “woeste” vorm van hondsdolheid is agressie het meest opvallende teken. Getroffen dieren kunnen niet-prooisoorten aanvallen. Verlamming en convulsies kunnen worden gezien in de latere stadia van beide soorten.
Hoewel de wasbeer wordt beschouwd als de belangrijkste drager van hondsdolheid in het midden van de Atlantische Oceaan, is een wasbeer nooit in de medische geschiedenis betrokken geweest bij een menselijk geval. Wees voorzichtig als een wasbeer er ziek uitziet of zich vreemd gedraagt, maar een overdreven reactie op alle wasberen is niet gerechtvaardigd. Probeer nooit een wasbeer te vangen; het kan bijten uit zelfverdediging, wat zijn dood garandeert voor het testen op rabiës.
