Rond deze tijd van het jaar maken we allemaal onze riem los en maken we ons klaar om onszelf vol te proppen met hete, met jus beladen kalkoen. Dus we konden het niet helpen dat we ons afvroegen over dingen aan de andere kant van het temperatuurspectrum: de ‘koude kalkoen’ die wordt aangeroepen wanneer mensen plotseling stoppen met een bepaalde stof, gedrag of gewoonte. Volgens de OED verscheen de zin voor het eerst in druk in het begin van de 20e eeuw, en was later specifiek verbonden met het stoppen met verslavende middelen in de jaren 1920, maar de exacte oorsprong ervan is onduidelijk.

Een mogelijkheid is dat het is geëvolueerd uit het oudere idioom ‘praten kalkoen’ (de oorsprong van dat eveneens ongrijpbaar is en misschien teruggaat tot de handel in gevogelte tussen indianen en Europese kolonisten, of dit vaak herhaalde verhaal van een jachttocht), en soms verscheen in de 19e en begin 20e eeuw als ‘pratende koude kalkoen’. Aangezien die zin al betekende “om eerlijk en duidelijk te spreken”, zou het ophouden met iets koude kalkoen natuurlijk gevolgd kunnen hebben in het verlaten van iets met dezelfde directheid.

Een andere mogelijkheid is dat het voortkomt uit echte koude stukken kalkoen. Om koude, overgebleven stukjes van de vogel tot een maaltijd te maken, vereist heel weinig voorbereiding, net als abrupt stoppen met iets.

Een laatste voorgestelde oorsprong is dat de uitdrukking komt van de overeenkomsten tussen een drugsverslaafde in de greep van terugtrekking en het karkas van een kalkoen. Beiden kunnen klam, bleek en bedekt met kippenvel zijn, waardoor iemand erop zou kunnen wijzen dat een gebruiker die plotseling stopte, eruitzag als een koude kalkoen.