Vermont is een shim van een staat, de grootte en vorm van een karig stuk taart, of een smalle wig van zijn beste cheddar.
Zonder oceaankustlijn leek Vermont misschien een onwaarschijnlijke kandidaat vijf jaar geleden verwoest te worden door een orkaan, en voor de meesten was Irene een volledig vergeetbare storm. Zijn geheugen wordt voor velen overschaduwd door Sandy, die een jaar later volgde.
Irene was eigenlijk maar een orkaan voor een kort stuk boven het verre Noord-Carolina. De wind nam af toen het eenmaal aan land kwam. Maar terwijl wind en stormvloed orkanen zo telegenisch maken, was regen wat deze zo destructief maakte. Irene gooide maar liefst 11 centimeter regen op delen van Vermont en veroorzaakte $ 733 miljoen aan schade. Alles bij elkaar was het 14,3 miljard dollar, de zesde duurste orkaan in de Amerikaanse geschiedenis.
Het blijkt dat Vermont niet zo’n onwaarschijnlijke kandidaat was voor al die schade. En inwoners van de Green Mountain State, doorkruist door rivieren en beken, hebben in de toekomst veel zorgen te maken.
Zelfs staten in het binnenland als Vermont zijn nooit buiten het bereik van Atlantische stormen, orkanen en Nor ‘ oosters van de toekomst zullen nog natter zijn omdat warmere lucht in de atmosfeer meer water vasthoudt, zeggen klimaatwetenschappers.
De kwetsbaarheid van Vermont voor overstromingen was de harde realiteit die Irene in 2011 naar huis reed. Meer dan 2.400 wegen, 800 huizen en bedrijven, 300 bruggen (inclusief historische overdekte bruggen) en een half dozijn spoorlijnen werden vernietigd of beschadigd, volgens de National Oceanic Administration Agency (NOAA).
“Het geluid van zware regen is nog steeds een beetje nerveus maken, “zei Liz Kenton, een inwoner van Brattleboro die de storm heeft overleefd.
Nadat Irene er doorheen was gevlogen, begon Vermont de verwoesting te begrijpen en te werken aan veerkracht. De staat nam wetgeving aan die de rol van de overheid bij overstromingen vergroot. reactie, en lanceerde een serie websites, waaronder Flood Ready Vermont en Vermont Climate Assessment, om bewoners bewust te maken van de programma’s. Sommige gemeenten hebben huiseigenaren in de ergste verwoestingsgebieden opgekocht om toekomstige schade te voorkomen. Wegen en bruggen zijn herbouwd om toekomstige overstromingen te weerstaan. Het grootste nutsbedrijf van de staat, Green Mountain Power, zei dat het werkt aan de decentralisatie van het elektriciteitsnet om stroomuitval gemakkelijker te beperken en gemakkelijker te herstellen.
Het belangrijkste is, zei Ned Swanberg, de coördinator van het in kaart brengen van overstromingsgevaren van de staat. : “De wetenschap is geïntegreerd in het beleid. Er is een afstemming van prikkels voor gemeenten om verantwoordelijk te zijn voor dit grotere doel. Het staat nu in het statuut dat staatsplannen en gemeentelijke plannen moeten omgaan met overstromingsbestendigheid en bescherming van riviercorridors.” p>
Rivieren herstellen
Een van de belangrijkste afhaalrestaurants van Irene was dat de ontwikkeling het landschap rond rivieren had veranderd. Door ze rechter te maken en gemakkelijker om rond te bouwen, betekende dit dat zware regenval ze van kalme waterwegen in goten van vernietiging.
“Het is ons duidelijk dat overstromingen niet alleen het stijgen van het water zijn”, zei Swanberg, “Het is de kracht van water die de schade veroorzaakt aan wegen, bruggen en duikers.”
Wanneer de wa Ter doorbraak van rivierkanalen tijdens Irene, gedroeg het zich als water uit een brandslang, niet alleen huizen overspoeld maar ze wegvegen. Het veroorzaakte schade langs gangen die door de Federal Emergency Management Agency (FEMA) nooit als speciale overstromingsgevaarlijke gebieden zijn aangemerkt. In sommige delen van de staat, zoals de noordoostelijke hoek die bekend staat als het noordoosten van het koninkrijk, zijn veel van de FEMA-kaarten 30 jaar oud en bestaan ze alleen op papier.
“FEMA’s staan stil in Vermont”, zei Swanberg. “Omdat we ons niet aan een kustlijn of achter een dijk bevinden, zijn we geen prioriteitsupdate-gebied.”
“We krijgen de hele tijd overstromingen”, zegt Kenneth Jones, een economisch onderzoeksanalist bij de Vermont Agency of Commerce and Community Development. In feite heeft Vermont sinds 2007 elk jaar te maken gehad met overstromingen, wat nog steeds niet wordt weerspiegeld in veel van de kaarten van FEMA.
In plaats van te wachten tot FEMA zijn kaarten bijwerkt, moet Vermont maakte zijn eigen die zich richtte op het specifieke soort overstromingen van rivieren. Ze brachten de rivier en de zijrivieren over de hele staat in kaart en identificeerden het kanaal of de ruimte die rivieren nodig hebben, en hielpen de gemeentebesturen bij het beheer van de ontwikkeling in de buurt van die rivieren om ze de bewegingsruimte te geven die ze nodig hadden .
Nu betalen, in plaats van later
Vermont heeft incentives gegeven aan gemeenten om dit werk gedeeltelijk te doen door middel van financiering uit het Emergency Relief and Assistance Fund (ERAF) van Vermont. Het komt overeen met federale hulp nadat een ramp is uitgeroepen. Terwijl de federale overheid 75 procent van de subsidiabele openbare kosten dekt, draagt Vermont nog eens 7,5 procent bij. Maar in gemeenschappen die stappen hebben ondernomen om de schade door overstromingen te verminderen, loopt dat aantal op tot 12,5 procent.De meeste gemeenten komen nu in aanmerking voor deze aanvulling.
Northfield, een stad in de centrale Green Mountains met ongeveer 6.200 inwoners, heeft tijdens Irene meer dan $ 2 miljoen aan materiële schade opgelopen en heeft geprofiteerd van de extra financiering. Het kocht de eigenaren van de huizen die het zwaarst waren getroffen en binnen de River Corridor. Het is bezig met het bouwen van een park dat bestand is tegen overstromingen.
Ambtenaren zeggen dat 91 procent van de wegen en bruggen in de staat voldoet aan de huidige normen en dat 80 procent van de gemeenschappen een bijgewerkt lokaal noodplan heeft.
Maar ze zeggen ook dat slechts een kwart van de gemeentes van de staat bijgewerkte normen voor riviercorridors en / of uiterwaarden heeft aangenomen, en dat een derde van de gemeenten nog geen lokaal plan voor risicobeperking heeft aangenomen. Bedrijven zijn nog steeds aan het bekleden en ontdekken dat ze vijf jaar na Irene niet volledig konden herstellen.
“We hebben andere verhalen over overstromingen”, zei Jones. “Het is het cumulatieve effect, elke als er een korte schok is, kun je dat maar zo vaak doen. Een bedrijf kan dat maar zo vaak aan. “
A Wetter Future Looms
” Irene moet eraan herinneren dat veel sterfte door tropische stormen veroorzaakt wordt door regen “, aldus Kerry Emanuel, hoogleraar atmosferische wetenschap aan het Massachusetts Institute of Technology.
Emanuel zei dat Irene een evenement van 1 op 1000 jaar was, gebaseerd op de normen van de 20e eeuw. “Aan het einde van deze eeuw , als we niets doen om de uitstoot te beteugelen, zou die gebeurtenis van 1000 jaar in regen een gebeurtenis van 100 jaar zijn, ”zei hij.
Maar zelfs vóór Irene had Vermont te maken met meer overstromingen. Tussen 1895 en 2011 nam de jaarlijkse neerslag in het noordoosten met meer dan 10 procent toe, meer dan in enige andere regio in de VS
Die voorspellingen hebben de aandacht van Green Mountain Power, het grootste elektriciteitsbedrijf van Vermont, dat stroom levert aan drie -kwartier van de staat. Irene veroorzaakte meer dan 117.000 stroomstoringen, wat een derde van de staat trof.
“Het model dat we nu hebben waarbij je stroom van ver weg naar de huizen van mensen leidt, is inefficiënt, met de toegenomen zorgen over het milieu en de realiteit op grond van toegenomen stormen als gevolg van klimaatverandering, “zei Kristin Carlson, hoofd communicatie bij Green Mountain Power.” Het is een systeem dat klanten niet goed van dienst zal zijn vanuit het oogpunt van betrouwbaarheid en veerkracht. We willen daarvan weg. ”
Het nutsbedrijf werkt bijvoorbeeld samen met Tesla om de Powerwall, een batterij voor het hele huis die het huis van stroom kan voorzien tijdens een storing, naar zijn klanten te brengen.
In Rutland, een stad die werd omsingeld door Irene en nog steeds kampt met overstromingen, heeft Green Mountain Power een zonne-energieproject opgezet in combinatie met batterijopslag. “Als het elektriciteitsnet uitvalt,” zei Carlson, “kan een zonne-energieproject nog steeds de middelbare school van stroom voorzien als noodopvang.” Toen het in 2014 werd gebouwd, was het het eerste microgrid op zonne-energie in het land.
Tegelijkertijd erkent Green dat klimaatverandering hun werk er niet gemakkelijker op maakt. Mountain Power heeft het besparen van energie bevorderd. In een staat waar veel huizen nog steeds voornamelijk worden verwarmd door olie – die Green Mountain Power niet verkoopt – moedigt het bedrijf huiseigenaren aan om hun huizen te verwarmen met luchtwarmtepompen, die elektriciteit gebruiken.
Klanten die zich aanmelden, kunnen de retrofit in termijnen betalen op basis van kostenbesparingen in de loop van de tijd. Green Mountain Power moedigt klanten aan om over te stappen van een energiebron die het niet verkoopt naar een energiebron die het wel doet, wat zijn belangen dient. Het bedrijf moedigt klanten ook aan om in zonnepanelen te investeren.
Samen trekken
Wat ook werd onthuld tijdens Irene, was de vastberadenheid van Vermonters om onder de slechtste omstandigheden samen te werken.
De storm liet ten minste 13 steden achter als ware eilanden, afgesneden door stijgend water of ingestorte bruggen . Toen een van die geblokkeerde kruisingen de inwoners van Royalton geïsoleerd liet, werkten lokale brandweer- en reddingswerkers samen om een pad vrij te maken door een veld met zonnebloemen, een boom uit te trekken en een hek door te snijden. Daardoor konden bewoners de Interstate 89 oprijden op wat sommige locals ‘the hillbilly highway’ noemden, en anderen gekscherend afrit 2 ½ noemden.
Peggy Shinn, een Vermonter die de storm heeft doorstaan, schreef een verhaal in haar boek , “Zondvloed.” Daarin reed Mark Bourassa, die voor een lokale opgravingsploeg werkte, 60 kilometer over verwoeste wegen en liep er zes extra om na de storm bij zijn baan te komen. Zoals Bourassa en zijn baas, Craig Bosher, een bulldozer en een graafmachine bemand hadden om te beginnen Bij de reconstructie van US Route 4, een cruciale oost-west snelweg in het zuidelijke deel van de staat, belde Mosher het staatsvervoerbureau om hen op de hoogte te brengen van hun plannen.
Toen hij zijn naam gaf aan de persoon die antwoordde, Shinn schrijft, Mosher kreeg te horen dat hij geen erkende staatscontractant was.
“Ik vraag niet om toestemming”, zei Mosher.”Ik vertel je wat ik aan het doen ben.”
Toen hing hij op en begon Route 4 opnieuw op te bouwen.
