Kinderen met ADHD helpen is een grote klus. Beide geslachten hebben baat bij medicatie, organisatorische hulp en accommodatie. Maar meisjes met ADHD – zoals ik – staan voor een andere reeks uitdagingen dan jongens, en als het op helpen aankomt, hebben ouders een aanpak nodig die deze verschillen direct aanpakt.

Maak het onzichtbare zichtbaar

Bij meisjes wordt ADHD vaak een ‘verborgen stoornis’ genoemd, en terecht. De meeste meisjes met ADHD hebben het onoplettende type, wat betekent dat ze hebben problemen met focussen, maar zijn niet hyperactief en impulsief. Maar zelfs degenen die hyperactief en impulsief zijn, vertonen minder duidelijke symptomen dan jongens, dus het blijft vaak onopgemerkt of wordt niet erkend. In plaats van een diagnose krijgen meisjes met ADHD vaak kritiek van ouders, leerkrachten , en leeftijdsgenoten, en de gevolgen daarvan hebben een negatieve invloed op het zelfrespect.

Gerelateerd: hoe meisjes met ADHD anders zijn

“Pardoxisch”, zegt Dr. Stephen Hinshaw, voorzitter van de afdeling psychologie van UC Berkeley, “Stigma is sterker tegen subtiele stoornissen dan voor de hand liggende: ‘Je bent slim. wat is er mis met je? ”De zeer subtiliteit en wisselvalligheid van de symptomen wakkeren het stigma aan – het vermindert het niet.”

ADHD kan helpen begrip op te bouwen rond een frustrerende, complexe aandoening. Het geeft je ook het arsenaal dat je nodig hebt om een sterke pleitbezorger voor je dochter te worden.

Ik vroeg mijn vader, die geen ADHD heeft, wat hij dacht dat het moeilijkste was aan het hebben van een dochter die het wel doet.

“Ik heb het lange tijd niet begrepen,” vertelde hij me. “Het was onzichtbaar. We hadden nog nooit gehoord van meisjes met ADHD. Het leek alsof je het goed zou moeten doen, maar het verpestte, en ik wist niet waar het over ging. Dat maakte het erg moeilijk om aan jouw kant te komen. ”

Neem contact op met andere ouders

Dr. Kathleen Nadeau, een klinisch psycholoog die werkt met meisjes met ADHD en hun ouders, zegt dat ouders die het niet begrijpen een veel voorkomend refrein is.

“De niet-ADHD-ouder zegt: ‘Ik snap het niet!’ “Zegt ze.” Als ouders steeds dezelfde dingen moeten herhalen – ‘Je staat niet op tijd op.’ ‘Doe je schoenen weg’ – klopt het en wordt het moeilijk om voorbij het gedrag te kijken naar de oorzaken erachter. het. ”

Nadeau suggereert dat ouders met ADHD-dochters tijd besteden aan praten met en luisteren naar andere ouders van wie de kinderen ADHD hebben. Het horen van de overeenkomsten en het delen van worstelingen en strategieën helpt niet-ADHD-ouders de stoornis beter te begrijpen. “Het helpt echt om mensen te hebben die zich kunnen verhouden”, zegt ze.

Hulp met vrienden

Meisjes met ADHD hebben soms moeite om vriendschappen te sluiten en te behouden, en de meedogenloze complexiteit van het meisje de sociale wereld is overweldigend. Dr. Patricia Quinn, mede-oprichter en directeur van het National Center for Girls and Women with ADHD, raadt aan om meisjes met ADHD te helpen bij het vinden van sociale media waar ze zich op hun gemak voelen en waar ze kunnen spelen. sociaal onhandig, zoek een omgeving die sociaal acceptabel is – plaatsen waar meer toezicht staat en gericht is op vriendelijkheid en het goed behandelen van mensen en zelfacceptatie, ”legt ze uit.

Moedig uw dochter aan om mee te doen aan naschoolse activiteiten – clubs die gericht zijn op haar interesses of groepsactiviteiten die individuele ruimte bieden, zoals kunstlessen of boekengroepen – om haar te helpen zich veilig, comfortabel en zelfverzekerd te voelen in een sociale omgeving. Evenzo, als je dochter impulsief of hyper is, kunnen sociale situaties waarin ze wat energie kan vrijmaken, zoals theater of sport, ervoor zorgen dat alles soepeler verloopt.

En omdat jongens eerder gediagnosticeerd worden, ook al veel meisjes hebben ADHD, het is gemakkelijk voor meisjes om zich soms vervreemd te voelen. Help uw dochter haar ervaringen te normaliseren en legitimeren door haar in contact te brengen met andere meisjes van haar leeftijd die ADHD hebben. Bekijk boeken over meisjes met ADHD en probeer ze samen te lezen en erover te praten. Het kan ook helpen om een ouder meisje met ADHD te vinden om je dochter te begeleiden, door middel van school of een programma als Oog in oog. Het ontmoeten van andere dames met ADHD, vooral degenen die open zijn over hun aandoening, kan ervoor zorgen dat meisjes zich minder alleen en hoopvoller gaan voelen.

Ontwikkel haar omgeving

Als je een duidelijk beeld hebt van wat uw dochter heeft het nodig, u en zij kunnen samenwerken om situaties te creëren die haar capaciteiten versterken en ondersteuning bieden op de gebieden waar ze zich minder competent voelt. Dr. Nadeau noemt dit “milieutechniek”.

Bijvoorbeeld, zegt Dr. Nadeau, “Extraverte, hyper-spraakzame meisjes kunnen er baat bij hebben om een studiegroep op te richten. Als alleen studeren een nachtmerrie is, maar socialiseren gemakkelijk is, zoek dan een manier om het constructief te maken. ”

Evenzo kunnen meisjes die meer introvert zijn of moeite hebben om gefocust te blijven het goed doen in een stille, kalme omgeving, met minimale afleiding.Terwijl ik dit schrijf, sta ik voor een witte muur (visuele stimuli leiden me echt af) en gebruik ik een app voor witte ruis op mijn telefoon (die is ingesteld om alle oproepen te negeren totdat ik klaar ben met werken) om afleidende geluiden te blokkeren .

Bouw zelfrespect op

Onderzoek toont aan dat meisjes met ADHD, vooral degenen die niet gediagnosticeerd zijn, een laag zelfbeeld hebben. Ik was geen uitzondering.

Falen, zou ik somber denken, voor de zoveelste keer mijn hoofd schudden toen de leraar vroeg of ik mijn huiswerk had. Ik ben een domme, nutteloze mislukkeling.

De emotionele gevolgen van ADHD kunnen net zo of ernstiger zijn dan welke academische problemen dan ook. We weten nu dat meisjes met ADHD vaker zelfbeschadiging, middelenmisbruik en zelfmoordpogingen hebben. Moedig uw dochter aan om te praten over hoe ze zich voelt en indien nodig verdere hulp te zoeken.

Gerelateerd: wat zijn de symptomen van depressie bij tieners?

Haar sterke punten benadrukken is een manier om het verloren gevoel van eigenwaarde weer op te bouwen en uw dochter te helpen zichzelf in een positiever daglicht te zien. “Zoek naar eilanden van succes”, zegt dr. Nadeau. “Zoek naar waar ze goed in is en waar ze echt van houdt en richt haar wereld zo in dat het een belangrijk aandachtspunt in haar leven is.”

Help haar te komen uit de schuilplaats

Het hebben van ADHD kan frustrerend en vernederend zijn. Meisjes met ADHD verbergen, minimaliseren of compenseren hun problemen vaak, te beschaamd om hulp te vragen (zelfs als we die echt nodig hebben). Een 16-jarige die ik ken, legde uit hoe pijnlijk het was om haar worstelingen te verdoezelen. ‘Ik wilde zo graag zijn zoals iedereen,’ zei ze. ‘Ik wilde geen hulp vragen omdat ik niet het rare meisje wilde zijn dat het niet voor elkaar kreeg, maar – natuurlijk – ik had hulp nodig, dus na dat alles zou ik toch falen. Het was verschrikkelijk. ”

Werk samen met je dochter om haar op haar gemak te stellen bij het vragen om hulp. Het kan erg moeilijk zijn voor meisjes met ADHD om hun behoeften te erkennen, en het kan tijd en oefening kosten voordat ze haar stem vindt.

Gerelateerd: Hoe om kinderen te helpen die te hard zijn voor zichzelf

Het klinkt misschien eenvoudig, maar voor mij leer ik te zeggen: “Herhaal dat alsjeblieft. Ik kan het me moeilijk herinneren dingen als ik ze niet opschrijf, “in plaats van mijn hoofd te bukken en stilletjes in paniek te raken, heeft het mijn leven veranderd.

In de tussentijd kun je modelleren hoe het werkt door haar advocaat te zijn. want je dochter zal haar niet alleen helpen de diensten en accommodatie te vinden die ze nodig heeft, maar haar ook de boodschap sturen dat ADHD niets is om je voor te schamen. Dit zal haar helpen om haar eigen advocaat te worden naarmate ze ouder wordt. Hoe meer ze is in staat om erachter te komen wat voor haar werkt, en om hulp te vragen die haar in staat zal stellen te slagen, hoe meer ze zal gedijen.

Het beste advies

Ik vroeg mijn moeder wat was het beste advies dat ze zou krijgen n over het opvoeden van een dochter met ADHD.

“Dan”, zei ze zonder aarzelen.

Dan was mijn leraar in de derde klas en de eerste die opmerkte dat ik misschien ADHD heb .

“Rae denkt een beetje anders dan de andere kinderen,” zei hij tegen mijn ouders. “Het is niet erg, maar het kan sommige dingen moeilijker voor haar maken naarmate ze ouder wordt.”

Mijn ouders waren in de war en bezorgd. “Wat moeten we doen?” zij vroegen. “Hoe kunnen we helpen?”

Dan dacht even na.

“Houd haar ego intact.” Hij zei. “Zorg ervoor dat ze weet dat je denkt dat ze slim is en dat je van haar houdt, wat er ook gebeurt.”

“Dat,” vertelde mijn moeder me, bijna 20 jaar later, “was een heel goed advies.”

Hoe weet u of uw dochter ADHD heeft