Bengaluru: Gedurende de tijd dat Srinivasa Ramanujan probeerde zijn moed als wiskundige te bewijzen, was er een fase waarin mensen worstelden om te beslissen of hij een ‘echt genie of een onnozelaar’ was.

Toen hij zijn ideeën aan het begin van de 20e eeuw presenteerde aan Ramachandra Rao, oprichter van de Indian Mathematical Society, merkte op dat hij ‘heel direct zag dat er iets uit de weg lag; maar door mijn kennis kon ik niet beoordelen of hij zin of onzin sprak. ”

Maar het duurde niet lang voordat Ramanujan alle twijfels had uitgesproken uitrusten. Tegen de tijd dat hij stierf op 32-jarige leeftijd, was het genie van deze autodidactische wiskundige een onderwerp van wereldfaam, dat parallellen trok met de groten van het vak uit de afgelopen eeuwen.

Vandaag, zijn geboortedag op 22 december wordt in India de Nationale Dag van de Wiskunde gevierd – een tip van de hoed voor de prestaties van een legendarische wiskundige wiens korte maar spectaculaire leven 100 jaar na zijn dood nog steeds ontzag oproept en de afgelopen tien jaar ten minste twee films heeft geïnspireerd.

Lees ook: Verjaardags eerbetoon aan CP Ramanujam, India’s andere grote wiskundige die ook jong stierf

Een genie wordt geboren

Ramanujan werd geboren in het kleine stadje Eroderen in Tamil Nadu (toenmalig presidentschap van Madras) op 22 december 1887 tot een winkelbediende en een tempelzanger. Hij groeide op in een klein huis in Kumbakonam dat tegenwoordig een museum ter ere van hem is.

Ramanujan vertoonde als kind geavanceerde wiskundige cognitie. Voordat hij een tiener was, had hij wiskundecursussen op universitair niveau uitgeput. Zijn affiniteit met het onderwerp bereikte een nieuwe diepte op 15-jarige leeftijd, toen hij het boek Synopsis of Elementary Results in Pure and Applied Mathematics uit 1886 van de wiskundige G.S. Carr tegenkwam, dat 6000 stellingen en hun bewijzen bevatte. Ramanujan verifieerde de stellingen die Carr in het boek vermeldde en begon thuis zijn eigen stellingen te ontwikkelen.

Hij bestudeerde ook onafhankelijk andere wiskundige concepten zoals de Bernoulli-rationale getallen toen hij nog in school.

In 1904, op de leeftijd van 17, trad hij toe tot het Government Arts College in Kumbakonam. Omdat hij al zijn energie aan wiskunde wijdde, kon hij geen andere cursussen afronden en stopte hij met studeren. Ramanujan verrichtte onafhankelijk onderzoek in de wiskunde, zonder formele opleiding en werkte als klerk. Zijn late tienerjaren bracht hij door in extreme armoede, vaak met minder dan genoeg te eten.

In 1910 ontmoette de 23-jarige, pasgetrouwde Ramanujan de oprichter en secretaris van de Indian Mathematical Society, V. Ramaswamy Aiyer, die hem introduceerde in wiskundige kringen in het land. Wat volgde was een periode als onderzoeker aan de Universiteit van Madras.

Lees ook: Achter de wetenschappelijke genialiteit van Ramanujan & Salam lag religieuze inspiratie

Werk en nalatenschap

In 1913 stuurde Ramanujan een manuscript van zijn onafhankelijk ontwikkelde wiskundige stellingen naar de beroemde wiskundige GH uit Cambridge Hardy, die onmiddellijk de geavanceerde en complexe aard van het werk van de onbekende man inzag.

Samen met de steun van de beroemde wiskundigen J.E. Littlewood en Gilbert Walker overtuigde Hardy Ramanujan om zich in te schrijven aan het Trinity College in Cambridge, VK. Hier werkte hij vijf jaar samen met Hardy en Littlewood, terwijl hij ook onafhankelijk werkte aan zijn eigen onderzoek. Hij werd vaak vergeleken met de grote 19e-eeuwse Duitse wiskundige Carl Gustav Jacobi, die baanbrekende vorderingen maakte in de wiskunde.

Hij behaalde in maart 1916 een Bachelor of Arts by Research-graad voor zijn werk aan zeer samengestelde getallen. Hij leverde monumentale bijdragen op het gebied van elliptische functies, getaltheorie, wiskundige analyse, oneindige reeksen, kettingbreuken en theta-functies.

Hij werd vervolgens gekozen in de London Mathematical Society en werd een van de jongste Fellows van de Royal Society. Hij was ook de eerste Indiase Fellow van Trinity College.

Ziekte en dood

Ramanujan werd het grootste deel van zijn leven geplaagd door ziekten, voornamelijk veroorzaakt door ondervoeding. Tijdens zijn groeiende jaren in India groeide Ramanujan op in een arm gezin. Later, toen hij een worstelende onafhankelijke onderzoeker was weg van huis, ging hij vaak hongerig naar bed.

Nadat hij naar Cambridge was verhuisd, worstelde hij als vegetariër in Engeland – een situatie die nog verergerde door rantsoenering tijdens de Eerste Wereldoorlog van 1914-18.Bovendien zat het Engelse weer niet goed bij Ramanujan, die werd geboren en getogen in de tropische klimaten van Tamil Nadu.

Ramanujan had al moeite om geopereerd te worden aan hydrocele testis (ophoping van vocht in een zaadbal). ) terwijl in India. Hij had ook last van aanvallen van dysenterie. In Cambridge begon zijn gezondheid in 1917 te verslechteren en bij hem werd een ernstig vitaminetekort vastgesteld. Hij werd opgenomen in meerdere ziekenhuizen en sanatoria wegens chronische ziekte, voordat hij net genoeg herstelde om in 1919 aan boord van een schip naar Bombay te gaan.

Bij aankomst in India verslechterde zijn toestand en raakte hij uitgemergeld. Bij hem werd tuberculose en maagzweren vastgesteld. Hij leed aan ernstige longschade, waarschijnlijk door hepatische amoebiasis. Ramanujan stierf in april 1920 in Kumbakonam.

Lees ook: P.C. Mahalanobis: de vader van de Indiase statistieken die het concept van geplande economie introduceerde.

Abonneer je op onze kanalen op YouTube & Telegram