Een advocaat is niet aansprakelijk jegens zijn cliënt, simpelweg omdat hij geen gunstig resultaat behaalt. Om te zegevieren moet de cliënt aantonen dat de advocaat onjuist heeft gehandeld in een van op de volgende manieren.

Nalatigheid

De meest voorkomende oorzaak van actie in claims wegens juridische wanpraktijken is een claim wegens nalatigheid. Om de overhand te krijgen op een claim wegens nalatigheid, moet de cliënt bewijzen dat de advocaat dit heeft gedaan geen redelijke mate van zorg gebruiken. Met andere woorden, de cliënt moet bewijzen dat de advocaat een actie heeft ondernomen die een voorzichtige advocaat niet zou hebben ondernomen of dat de advocaat geen actie heeft ondernomen die een voorzichtige advocaat zou hebben ondernomen.

Er zijn veel manieren waarop een advocaat nalatig kan zijn. Als een advocaat bijvoorbeeld een verkeerd advies geeft aan de cliënt, kan de advocaat nalatig zijn. Als een advocaat geen openbare documenten indient, zoals een rechtszaak of een akte, op tijd of op de juiste plaats kan de advocaat nalatig zijn. Of, als de advocaat handelt om een conflict tussen hem en zijn cliënt, kan de advocaat nalatig zijn.

In Texas moet een cliënt deskundige getuigen gebruiken om vast te stellen welke redelijke mate van zorg de advocaat had moeten gebruiken. Over het algemeen moet de getuige-deskundige een advocaat zijn die werkzaam is in hetzelfde praktijkgebied en dezelfde plaats als de advocaat die wordt aangeklaagd.

Schending van de fiduciaire plicht

Een advocaat is een fiduciair van zijn cliënt , en de advocaat is de cliënt een plicht van uiterste goeder trouw verschuldigd. Als onderdeel van deze taak heeft de advocaat verschillende verplichtingen jegens de cliënt. Zo moet de advocaat de belangen van de cliënt boven de belangen van de advocaat stellen; de advocaat moet de vertegenwoordiging volledig en eerlijk openbaar maken; en de advocaat kan zijn positie niet gebruiken om winst te maken ten koste van zijn cliënt.

Gevallen van fiduciaire plichten doen zich in verschillende situaties voor, maar komen het meest voor in gevallen waarin er sprake kan zijn van een belangenconflict met de advocaat en cliënt. Deze potentiële conflicten ontstaan op verschillende manieren. In één hoofdzaak vertegenwoordigde bijvoorbeeld een advocaat meerdere cliënten die bij één incident gewond raakten. De zaak is uiteindelijk opgelost. Na de schikking beweerden de cliënten dat, hoewel de schikking in het belang was van de advocaat (die de cliënten vertegenwoordigde op basis van een voorwaardelijke vergoeding) en in het belang van sommige cliënten, het niet in het belang was van alle cliënten. Het Hooggerechtshof van Texas stond de cliënten toe de advocaat aan te klagen wegens schending van fiduciaire plichten.

Overtredingen van fiduciaire plichten doen zich ook voor bij zakelijke transacties. Deze kunnen zich voordoen wanneer een advocaat een geschiedenis heeft met een van de partijen in de transactie. Wanneer een bedrijf of maatschap bijvoorbeeld advies nodig heeft van een advocaat, kiezen de opdrachtgevers vaak een advocaat die een van de partners of functionarissen kent of eerder heeft gebruikt. In dit geval heeft de advocaat de uiterste plicht om te doen wat juist is voor het bedrijf, zelfs als het in strijd is met de belangen van de persoon die de persoonlijke relatie met de advocaat heeft gehad.

Een groeiend punt van zorg zijn advocaten of advocatenkantoren die in de zaken van hun cliënten investeren. In zo een situatie heeft de advocaat de plicht om het belang van het bedrijf voorop te stellen, zelfs als dit betekent dat de investering van de advocaat hierdoor wordt geschaad. Zoals je zou verwachten, kan het voor een advocaat moeilijk zijn om een bedrijf een faillissement aan te bevelen, wetende dat dit de advocaat al zijn investering in het bedrijf zou kunnen kosten.

Wet inzake misleidende handelspraktijken

De Texas Deceptive Trade Practices Act reguleert de meeste zakelijke activiteiten in Texas, inclusief het gedrag van advocaten. Om een cliënt te laten zegevieren over een DTPA-claim, moet de cliënt bewijzen (1) dat hij een “consument” was zoals gedefinieerd in de DTPA en (2) dat de advocaat een actie heeft ondernomen die het statuut heeft geschonden en de cliënt schade heeft berokkend. / p>

Om te bewijzen dat hij een “consument” was, moet de cliënt bewijzen dat hij de diensten van de advocaat heeft gezocht of verworven door middel van een aankoop. Het is duidelijk dat elke persoon of bedrijf dat rechtstreeks een advocaat of firma inhuurt, in aanmerking komt als een consument . Maar zelfs als een persoon of bedrijf de services niet afneemt, kunnen ze nog steeds consumenten zijn als ze juridisch advies krijgen waarvoor iemand anders heeft betaald. Rechtbanken in Texas hebben bijvoorbeeld geoordeeld dat een partner mogelijk een consument is van juridische services. gekocht door een partnerschap, kan een werknemer een consument zijn van juridische diensten die door een werkgever zijn gekocht, en een vrouw kan een consument zijn van juridische diensten die door haar man zijn gekocht. Aan de andere kant hebben de rechtbanken in Texas ook duidelijk gemaakt dat de begunstigden onder een zullen geen consumenten zijn onder de DTPA.

Aan b e een consument, de cliënt (of iemand) moet de diensten van de advocaat afnemen. Als gevolg hiervan kan een cliënt een claim wegens nalatigheid indienen tegen een advocaat die hem verkeerd gratis advies geeft, maar dezelfde cliënt kan geen claim indienen voor een DTPA.

Zodra de cliënt bewijst dat hij een consument is, moet hij ook bewijzen dat hij schade heeft geleden door een schending van de DTPA door een advocaat. De DTPA biedt een lijst van meer dan twintig soorten gedrag die verboden zijn. De items die het meest van toepassing zijn op claims tegen advocaten zijn het verbod op (1) verklaringen af te leggen dat de diensten van de advocaat voordelen kunnen hebben die zij niet hebben; (2) verklaringen afleggen dat de diensten van de advocaat van een bepaalde kwaliteit of norm zijn terwijl dat niet het geval is; (3) vertegenwoordigen dat een overeenkomst rechten, rechtsmiddelen of verplichtingen heeft wanneer dit niet het geval is; (4) nalaten informatie vrij te geven over de services die bekend waren op het moment van de services als de mislukking bedoeld was om de klant ertoe te brengen een transactie aan te gaan die hij niet zou hebben ingevoerd als de informatie was bekendgemaakt; en (5) het ondernemen van enige actie die gewetenloos is.

DTPA-zaken doen zich het vaakst voor wanneer een advocaat zijn capaciteiten overdrijft aan zijn cliënt. Een advocaat kan bijvoorbeeld aansprakelijk zijn voor het vertellen aan de cliënt dat hij gecertificeerd is voor een specialiteit, terwijl hij dat in feite niet is. advocaat kan aansprakelijk zijn voor het vertellen aan de cliënt dat hij bepaalde soorten claims heeft afgehandeld terwijl hij dat niet had gedaan. Of het gedrag van een advocaat kan gewetenloos zijn als hij de cliënt vertelt dat hij een actie heeft ondernomen, zoals het aanspannen van een rechtszaak, terwijl hij dit niet had gedaan. niet.

In 1995, de Texas wetgever heeft de DTPA gewijzigd om te zeggen dat klanten niet kunnen aanklagen onder de DTPA voor onjuiste voorstellingen of ander gedrag dat kan worden gekenmerkt als het advies, het oordeel of de mening van de advocaat. Wat advies en mening is, wordt nog bepaald door de rechter. Het is duidelijk dat een advocaat nog steeds kan worden gedagvaard voor de hierboven beschreven acties, maar er zijn nog steeds vragen over hoeveel verder de vrijstellingen strekken.

Fraude

Advocaten kunnen ook worden aangeklaagd voor het plegen van fraude op hun klanten. Een advocaat pleegt fraude als hij een verkeerde voorstelling van zaken geeft waarvan hij weet dat deze onjuist is, met de bedoeling dat de cliënt ernaar handelt en dat de cliënt er uiteindelijk naar handelt. Een advocaat kan ook fraude plegen door feiten niet openbaar te maken of te verbergen als de advocaat weet dat de cliënt niet op de hoogte is van de feiten en de advocaat van plan is de cliënt ertoe aan te zetten iets te ondernemen door de feiten te verbergen. Wanneer een advocaat zijn fiduciaire plicht schendt of de misleidende handelspraktijken overtreedt, vormt het gedrag van de advocaat vaak fraude.

Onachtzame verkeerde voorstelling van zaken

Advocaten kunnen af en toe aansprakelijk zijn jegens niet-klanten als de advocaat geeft een onjuiste voorstelling van zaken waarvan de advocaat weet dat er door de niet-cliënt op zal worden vertrouwd. Deze claims worden in meer detail besproken in het gedeelte van de site met betrekking tot wie advocaten kan aanklagen.