Mijn honden, Stevie en David, houden absoluut van me. Ik kan het zien aan de manier waarop ze naar me kijken, de manier waarop ze me van kamer naar kamer volgen, en de manier waarop ze luid blaffen naar elk wezen dat binnen drie meter van mij komt. Ik zie ons drieën samen als een ride-or-die-pack van hardscrabble rebellen op een eindeloos avontuur. Maar soms vraag ik me af of onze relatie voor hen net zo diep en zinvol is als voor mij. Het is voor ons onmogelijk om precies te weten wat een dier denkt, maar experts hebben wel enkele ideeën. Dus ik vroeg ze: houden mijn honden van me, of doen ze er alleen maar brokjes in?

“Honden hebben net als wij een scala aan complexe emoties en cognities”, zegt Philip Tedeschi, uitvoerend directeur van het Institute for Human-Animal Connection aan de Universiteit van Denver. Maar, voegt Tedeschi eraan toe, “we willen oppassen dat we niet eisen dat honden menselijke emoties moeten hebben om ze te kunnen herkennen.” Dus ja, zegt hij, honden kunnen ons in bepaalde betekenissen van het woord ‘liefhebben’, maar wij mensen moeten nog steeds oppassen dat we niet verwachten dat onze huisdieren zich gedragen als – of denken – als mensen.

De manier waarop honden functioneren en denken, is natuurlijk heel anders dan hoe mensen dat doen. Maar in sommige opzichten, legt Tedeschi uit, werken hun hersenen op dezelfde manier als die van ons. ‘Honden delen veel van dezelfde neurologische structuren en gebruiken dezelfde delen van de hersenen zoals mensen doen wanneer ze liefde en genegenheid voelen. ” Hij haalt een recente studie aan van Emory University, waarin onderzoekers MRI’s gebruikten om te zien hoe de hersenen van honden reageren op de stemmen van de mensen in hun leven. Ze ontdekten dat de delen van de hersenen van de hond die oplichten wanneer ze hun persoon horen, dezelfde delen zijn die worden geactiveerd in de menselijke hersenen als we de stemmen horen van mensen van wie we houden.

Sommige experts beweren echter , dat we deze neurologische reactie niet noodzakelijk aan liefde kunnen toeschrijven. “Helaas beschikt het veld momenteel niet over voldoende geavanceerde methodologieën om een definitief antwoord op deze vraag te geven”, vertelt Annie Valuska, senior wetenschapper op het gebied van huisdiergedrag bij Purina. in staat om sterke emotionele banden met hun eigenaren te vormen, “voegt ze eraan toe.

Hoewel Tedeschi en Valuska misschien niet zijn het volledig eens over de terminologie – wat Tedeschi “liefde” bij honden noemt, beschrijft Valuska als “emotionele gehechtheid” – ze zijn het er allebei over eens dat honden neurologisch reageren op mensen met wie ze dicht bij elkaar zijn. En het zijn niet alleen hun hersenen die op een of andere Pavloviaanse manier reageren. Honden reageren ook chemisch op prettige interacties.

Studies hebben aangetoond dat wanneer mensen met honden knuffelen, oxytocine – oftewel het liefdeshormoon – in hun lichaam vrijkomt, wat betekent dat wanneer we ze aaien, ze dat geweldig krijgen. hele lichaam lekker hoog dat we krijgen als we lekker met elkaar knuffelen. Het zijn niet alleen zij. Onderzoek suggereert dat wanneer we onze honden aaien, er een soort oxytocine-feedbacklus ontstaat die vergelijkbaar is met die tussen moeder en kind. Met andere woorden, wanneer we onze huisdieren aaien en knuffelen, komen er feel good hormonen vrij bij zowel honden als mensen en dit creëert een fysiologische band tussen ons.

Dus hoe weet je of je hond zich verbonden voelt met jou ? “Een manier waarop honden soms ‘liefde’ tonen, is oogcontact”, zegt Valuska. Ze legt uit dat zelfs de simpele handeling van naar ons staren die oxytocine-feedbacklus bij honden kan initiëren. En, in tegenstelling tot mensen, is het onwaarschijnlijk dat een hond jouw staren per ongeluk. “Honden zoeken naar mogelijkheden om oogcontact te maken, of te staren, om hun band met een persoon te verstevigen”, zegt Tedeschi. Als een hond om je geeft, zal hij je blik zoeken om de band tussen jullie sterk te houden.

Sommige van mijn vrienden denken dat het een beetje een gek-huisdier-persoon van mij is om erop te staan dat ik weet wat mijn honden denken aan de blikken op hun gezichten, maar ik zweer je dat Stevie het sterkste zijoog heeft dat ik ooit heb gezien. Ik heb het misschien niet mis; Tedeschi zegt dat honden sommige van hun emoties op hun gezicht kunnen laten zien. “Honden zijn geëvolueerd tot expressieve wezens om beter contact te maken met mensen”, legt Tedeschi uit.

Gezichtsuitdrukking is ook geen algemeen kenmerk in het hondenrijk. Blijkbaar alleen gedomesticeerde honden gebruiken de spieren die nodig zijn om uitdrukkingen te maken die we emotioneel begrijpelijk vinden. “Honden zijn geëvolueerd om spieren te gebruiken die alleen gedomesticeerde honden een grotere verbondenheid met mensen hoeven te hebben”, zegt Tedeschi. Ik interpreteer dit als: Honden wilden zo graag onze beste vrienden zijn dat ze na verloop van tijd gezichtsspieren ontwikkelden zodat we elkaar konden begrijpen. Soms is evolutionaire biologie schattig als de hel.

Maar dit alles kan nog steeds worden toegeschreven aan afhankelijkheid, toch? Honden hadden op deze manier kunnen evolueren, zodat we ze zouden voeden en ze zouden helpen overleven.Hoe kan ik er zeker van zijn dat wat mijn honden voor mij voelen, echte genegenheid is? “Het feit dat het hebben van een succesvolle relatie materiële waarde heeft, is een kenmerk van zorgzaamheid en niet andersom”, zegt Tedeschi. Dit is een sterke wijsheid. Wat Tedeschi impliceert, is dat er materiële beloningen zijn voor honden met sterke emotionele banden. voor mensen, maar dat het logischerwijs niet logisch is dat liefde de beloning is voor gedrag waarmee je wordt gevoed. Met andere woorden, een liefdevolle hond-persoonrelatie is niet de beloning voor brokken, brokken is de beloning voor het kunnen om een liefdevolle relatie te hebben.

Tedeschi suggereerde ook dat we misschien een idee kunnen krijgen van de wederkerigheid van de liefde tussen honden en mensen door het feit van onze op elkaar afgestemde evolutionaire paden. “Honden worden overal gevonden waar we maar vinden mensen. Het is duidelijk dat honden zonder twijfel, als soort en als individu, hun vorm en capaciteiten zullen veranderen om naast mensen te passen, ” zei hij. Maar, zoals Tedeschi opmerkte, de meeste mensen hebben al deze wetenschap niet nodig om de echtheid van de liefde van hun hond te bewijzen. Het enige wat we hoeven te doen is kijken. De kans is groot dat ze terugkijken.