Rotterdam, Nederland, ligt een uur na het zware Duitse bombardement in puin tijdens de nazi-blitzkrieg door de Lage Landen van Europa Hugo Jaeger / Timepix / The LIFE Picture Collection via Getty Images )

Beginnend met de Duitse invasie van Polen in 1939, haalde Adolf Hitlers militaire machine een reeks verbluffende overwinningen af aan het begin van de Tweede Wereldoorlog II, misschien is er geen zo schokkend als de totale verovering van Frankrijk door Duitsland in 1940.

“Frankrijk is in feite verslagen in de eerste 10 dagen van de oorlog”, zegt Robert Kirchubel, een militair historicus aan de Purdue University ” s FORCES-initiatief en auteur van “Atlas of the Blitzkrieg: 1939-1941.” “Dit is een land dat een generatie geleden in de Eerste Wereldoorlog vier jaar tegen Duitsland had gestreden. Nu is het allemaal voorbij in iets minder dan twee weken . “

De reden voor Hitlers spectaculaire vroege succes in WO II was een brutale nieuwe stijl van oorlogvoering die bekend staat als Blitzkrieg, een combinatie van de Duitse woorden voor “bliksem” (blitz) en ” oorlog “(krieg) bedacht door westerse journalisten die gevloerd waren door de snelheid en wreedheid van de nazi-aanval.

” De Blitzkrieg schokte de wereld “, zegt Kirchubel,” dat een vijandelijk leger zo snel kon worden verslagen en dat niemand er schijnbaar een teller voor had. “

Pijnlijke lessen uit de Eerste Wereldoorlog

Bijna 2 miljoen Duitse soldaten kwamen om tijdens de Eerste Wereldoorlog, voornamelijk als slachtoffers van een tergend langzame stijl van vechten die bekend staat als loopgravenoorlog. In de eerste veldslagen van WO I leden alle partijen zulke verwoestende verliezen door artillerie, machinegeweren en andere moderne wapens dat ze hun toevlucht namen tot het graven van lange loopgraven op het slagveld ter bescherming. De met modder gevulde loopgraven vol ratten kwamen voor deze soldaten het dichtst bij de hel op aarde.

Een van de langste en dodelijkste voorbeelden van loopgravenoorlog was de 141 dagen durende Slag aan de Somme, waarin de Britse, Franse en Duitse legers leden samen meer dan een miljoen slachtoffers.

Elke natie die in WO I vocht, beloofde nooit in een andere ellendige loopgraaf te vechten, maar ze hadden allemaal verschillende ideeën over hoe ze dat konden bereiken, zegt Kirchubel. Tijdens het interbellum investeerden de Britten zwaar in vliegtuigtechnologie, van plan om over loopgraven te vliegen en de vijand thuis te bombarderen. De Fransen besloten een meer permanente en versterkte versie te bouwen van een loopgraaf die bekend staat als de Maginotlinie, een reeks van 58 ondergrondse forten die in de jaren dertig langs de Frans-Duitse grens werden gebouwd.

Het Duitse leger nam een andere tack.

“De Duitsers zeiden:” We “gaan door de loopgraaf knallen met deze nieuwe techniek”, “zegt Kirchubel.

Wat is een Blitzkrieg-aanval?

De filosofie van Blitzkrieg is om de vijand hard te raken waar hij de zwakste is en aan te vallen met drie componenten van het leger tegelijk: gepantserde tanks, infanterie en luchtbombardementen.

“Met Blitzkrieg, je pantser zou altijd het speerpunt zijn – de tanks zouden altijd vooraan staan. “zegt Martin King, een Emmy-winnende militaire historicus en auteur van verschillende uitstekende boeken over WO II.” De infanterie zou achterop komen, normaal gesproken in halve vrachtwagens. en vrachtwagens. Zodra het pantser werd ingezet, zouden de Stuka’s en de Messerschmitts (Duitse bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen) laag overvliegen en in feite de tegenstanders decimeren. “

Kirchubel zegt dat Blitzkrieg geïnspireerd was door ouderwetse Pruisische ideeën van indirecte oorlogvoering – niet vechten tegen de tegenstander ‘kracht tegen kracht’, maar in plaats daarvan zwakke punten uitbuiten. Om oorlogvoering te vergelijken met een bokswedstrijd, is Blitzkrieg de een-tweetje die je tegenstander snel op de mat slaat, niet een uitgesponnen, 12 -ronde beslissing.

“Blitzkrieg was snel, het was woedend, het was nauwkeurig en het deed zijn werk”, zegt King.

Een belangrijk onderdeel van Blitzkrieg was een flexibel commando- en controlestructuur binnen het Duitse leger. In het begin van de oorlog had Hitler volledig vertrouwen in zijn generaals, vooral Erwin Rommel en Heinz Guderian, dus de Führer hoefde niet persoonlijk elk aanvalsplan goed te keuren. Die generaals delegeerden op hun beurt het gezag in de strijd aan lager geplaatste veldofficieren, zodat ze snel konden reageren op veranderende omstandigheden op de grond.

Duitse tanks, die in veel opzichten inferieur waren aan de Franse Renault-tanks, kregen een belangrijke technologische upgrade: een bidirectionele radio. Tankcommandanten ontvingen niet alleen orders, maar gaven ook kritische slagveldinformatie door in de commandostructuur.