Hamilton vertelt het verhaal van de Founding Fathers van het land, waaronder Minister van Financiën Alexander Hamilton. Miranda schreef de muziek en teksten en speelde in de originele productie, die in 2015 op Broadway debuteerde. De productie ontving 11 Tony Awards, een Pulitzer Prize voor drama en een Grammy voor de originele cast-opname.

Miranda zegt dat het hem goed deed om de songteksten van de musical – waaronder ‘Ik wacht geduldig te wachten’ en ‘De geschiedenis heeft je in de gaten’ – gedrukt te zien op borden bij Black Lives Matter-protesten in het hele land.

“Als je een musical schrijft die vecht tegen een soort van oorsprong van dit land, zal het altijd relevant zijn”, zegt hij. “De gevechten die we bij het begin hadden, zijn de gevechten die we hebben” hebben nog steeds … Ik “heb altijd gezegd dat slavernij de erfzonde van dit land is.”

Een film van de originele Broadway-productie van Hamilton, opgenomen in 2016, wordt gestreamd op Disney + op Vrijdag. Miranda, die de hoofdrol speelt in de titelrol, noemt de film een “liefdesbrief en bedankt” aan het bedrijf.

“Het is waarschijnlijk de beste gerepeteerde filmcast aller tijden, omdat we “Ik zat al een jaar in onze rollen”, zegt Miranda. “Het is geen definitieve productie van een live Hamilton, maar het is een momentopname van hoe het voelde bij dat bedrijf eind juni 2016.”

Hoogtepunten van het interview

Onderweg past Hamilton in het huidige gesprek van het land over systemisch racisme en de erfenis van slavernij.

is in de derde regel van onze show. Het is een systeem waarin ev Elk personage in onze show is op de een of andere manier medeplichtig. En nogmaals, ik denk dat verschillende dingen anders resoneren. …

Hamilton – hoewel hij anti-slavernij-overtuigingen uitte – bleef medeplichtig aan het systeem. En behalve Jefferson uit te roepen over zijn hypocrisie met betrekking tot slavernij in Act 2, zegt eigenlijk niet veel anders in de loop van Act 2. En ik denk dat dat eigenlijk best eerlijk is. … Daarna deed hij er niet echt veel meer aan. Geen van hen deed het. Geen van hen deed genoeg. En dat zeggen we ook op de laatste momenten van het nummer. Dus dat slaat nu anders aan omdat we terwijl we een gesprek voeren, hebben we een echt overzicht van hoe je een erfzonde ontwortelt?

Over het creëren van Broadway-rollen voor mensen van kleur met Hamilton

Luister, ik ben een musical theatercomponist omdat ik niet zomaar een muziektheateracteur kon zijn. Als ik genoegen had genomen met muziektheateracteur te zijn, zou ik hopelijk ergens auditie doen voor een bus-en-vrachtwagen van West Side Story. … Het besef is geland op mij vroeg, alsof er geen leven voor jou is in muziektheater omdat er geen rollen zijn. En In the Heights kwam echt voort uit het schrijven van wat ik zag als vermist in de muziektheatercanon voor Latino’s, en eigenlijk zo simpel als: Kunnen we in de jaren ’50 geen messen vasthouden in een bende? Omdat dat bestaat. En wat moeten we er bijna 50 jaar later voor laten zien?

En dus probeer ik elke keer dat ik een stuk theater schrijf, ons op het bord te krijgen. En dat ging verder met Hamilton, van, hoe kunnen we de delen schrijven die ik niet zag bestaan? Echt, het enige dat ik zag dat me echt toestemming gaf om musicals te schrijven, was Rent, wat een ongelooflijk diverse cast was. van een fan van musicals tot het schrijven van musicals toen ik die show zag, omdat het het ding was dat me toestemming gaf. Het was eigentijds, en het had Latino-acteurs en zwarte acteurs, en het vertelde me dat je ‘mag schrijven wat je weten in een show. Geen enkele andere musical had me dat verteld. … Het is verheugend om te zien hoe deze shows, met name Heights en Hamilton, niet alleen werkgelegenheid bieden, maar ook toestemming en versterking bieden voor veel andere stemmen.

Aan dit werk wordt gewerkt

Ik heb nooit de illusie aangenomen dat de Obama’s in het Witte Huis een einde maakten aan raciale kwesties in ons land. Precies zoals ik de hele tijd de vraag kreeg in dat eerste jaar van: “Nu dat Hamilton is hier, heb je het gevoel dat Broadway diverser zal zijn? ‘ En ik dacht: nee, want het duurt jaren om shows te ontwikkelen. En ik weet wat er in de pijplijn zit, en dat is het niet. Volgend jaar wordt nog witter dan dit jaar was.Ik gord mezelf om voor de whiplash in zowel het land als in de specifieke hoek van de wereld die theater is.

Als Puerto Ricaanse jongen

Ik ging naar een school met niet veel van andere Latino-kinderen. Ik denk dat een andere Puerto Ricaanse jongen in mijn klas. En dus voor mij was het dit fantastische geheim. En mijn ouders waren zo trots Puerto Ricaans en zo pro-leerend erfgoed dat ik er trots op was dat ik naast Kerstmis een extra Driekoningendag kreeg. …

Ik zou ook mijn zomers doorbrengen op dit prachtige eiland waar mijn grootouders beiden werkten. Mijn grootmoeder had een reisbureau en mijn grootvader was bankdirecteur. En ik stuiterde tussen hun bedrijven door snoep te eten en aan mijn lot overgelaten, de stad te verkennen, en werd een beetje verrot verwend in dit ongelooflijke landschap. …

Dus het voelde voor mij additief. Maar het was ook niet iets dat ik vaak naar school bracht. En ik denk dat ik veel van In the Heights was die leerde om mezelf in de kamer te brengen. Ik liet de meeste mensen me Lin noemen. Mijn ouders en mijn vrouw noemen me Lin -Manuel, en veel waar In the Heights over ging, was Lin-Manuel naar dezelfde kamer brengen waar Lin musicals aan het schrijven was en een beetje mezelf gebruikte om te schrijven.

Bij het zien van zijn musical In the Heights op grote schaal naar het scherm gebracht – de film staat gepland voor release in 2021

Ik moet Jon veel lof geven, want hij had er een grote visie op, en het was groter dan zelfs mijn visie ervan. Ik heb het altijd als een kleine indiemusical voorgesteld en hopelijk zouden we het in onze buurt kunnen filmen, want ik denk gewoon niet dat een andere buurt op Washington Heights lijkt. Afgezien van de demografie, de heuvels en de brug en de letterlijke hoogten ervan, vind ik het elke dag adembenemend. Ik adem gemakkelijker als ik erin zit.

Maar Jon kwam ook voort uit het succes van Crazy Rich Asians. En wat hij daaruit leerde was dat we niet veel van dit soort kansen krijgen, dus we moeten groot slingeren. En hij lobbyde echt voor een grote film die zich ook in deze buurt afspeelt. En dus was het filmen van afgelopen zomer een van die vreugdevolle ervaringen in mijn leven, want, nogmaals, ik schreef liedjes over deze buurt waar ik graag op het podium speelde. Maar het was adembenemend om die liedjes dan opnieuw geïnterpreteerd te zien op de straten waar ik ze aan het schrijven was.

Zichzelf niet onder druk zetten om creatief productief te zijn tijdens de pandemie

zo veel voeden met de energie van de stad, en dat mis ik. Een van mijn favoriete schrijfplekken is eigenlijk de trein nemen, omdat je een soort van betrokkenheid kiest. Ik kan in een hoek van de A-trein zitten. Ik kan de energie van de mensen om me heen absorberen, welke mariachi of breakdance-groep er ook plaatsvindt, waar mensen ook aankomen en wat voor levens er ook in en uit de trein komen. En ik heb nog steeds mijn koptelefoon op en zit nog steeds in mijn bubbel en schrijf. Het is net als alle energie van interactie zonder noodzakelijkerwijs uit de schrijftrance te worden getrokken. Dus ik denk dat ik dat het meest mis. …

Ik zou dol zijn op om je te kunnen vertellen dat ik King Lear of de sonnetten aan het schrijven ben nu de plagen alle schouwburgen hebben gesloten. Ik ben bang dat ik het niet kan, omdat ik me net zo zorgen maak om de wereld als ieder ander. Ik denk dat ik vaker wakker word met buikpijn dan niet, omdat ik me zorgen maak over wat er aan de hand is. mijn stad gaat te snel weer open en krijgt een tweede piek. Ik maak me zorgen over de demonstranten en hoop dat ze in orde zijn. Ik maak me zorgen over alle dingen waar iedereen zich zorgen over maakt.

En ik merk dat, omdat ik thuis ben, het moeilijker is om … afstand te nemen van die gedachten. … En ik denk dat dat OK. Zoals, de wereld wordt op een fundamenteel andere manier opnieuw gemaakt vanwege deze pandemie, en gewoon vanwege waar we zijn. En kunstenaars moeten zichzelf de ruimte geven om dat te erkennen. Dus gun jezelf een pauze als je op dit moment niet aan het schrijven bent.

Lauren Krenzel en Seth Kelley produceerden en monteerden dit interview voor uitzending. Bridget Bentz, Molly Seavy-Nesper en Beth Novey hebben het aangepast voor het web.