Hersenletsel bij honden

Wat is hersenletsel?

Hersenletsel is verwoestend en helaas vaak fataal. Er zijn zowel primair hersenletsel dat het gevolg is van een directe beschadiging van de hersenen, als secundair hersenletsel dat optreedt na het primaire hersenletsel. Secundair hersenletsel kan een bloeding uit een hersenbloedvat of zwelling van hersenweefsel zijn.

Wat zijn de tekenen van hersenletsel?

De typische tekenen van hersenletsel bij een hond zijn onder meer veranderd bewustzijn dat kan duiden op bloeding in de schedel, verminderde bloedtoevoer naar de hersenen of vloeistof die zwelling in de hersenen zelf veroorzaakt. De hond kan epileptische aanvallen krijgen, enig bewijs van trauma aan het hoofd of een ander deel van het lichaam, bloeding in de ogen of bloeding uit de neus of oren. Een hond met hersentrauma kan moeite hebben met het reguleren van zijn lichaamstemperatuur, waardoor hij koorts of een te lage lichaamstemperatuur kan veroorzaken. Het hart kan heel langzaam kloppen. De pupillen van de ogen kunnen ongelijk van grootte zijn en kunnen abnormaal op licht reageren. De algehele functie van het zenuwstelsel kan op de een of andere manier worden veranderd of aangetast, en die afwijkingen kunnen in de loop van de tijd veranderen.

Wat veroorzaakt hersenletsel bij honden?

Er zijn veel mogelijke oorzaken van hersenletsel, waaronder het volgende:

  • Een krachtig trauma, zoals aangereden worden door een auto
  • Langdurig lage zuurstofniveaus in de bloed
  • verminderde of geen bloedtoevoer naar de hersenen
  • Ernstig lage suikerspiegel in het bloed (hypoglykemie)
  • Een langdurige aanval of meerdere aanvallen gedurende een langere periode
  • Ernstige of langdurige koorts
  • Diepgaande daling van de lichaamstemperatuur
  • Veranderde concentraties in het bloed van essentiële mineralen, zoals natrium
  • Ernstige of langdurige lage bloeddruk of hoge bloeddruk
  • Sommige infectie- of immuungemedieerde ziekten
  • Gifstoffen
  • Hartstilstand
  • Bloedstolsels die naar de hersenen reizen
  • Ademhalingsstilstand
  • Bloeding in de hersenen door een bloedstollingsstoornis
  • Hersentumor

Wat zijn de risicofactoren voor letsel bij een hond?

Risicofactoren voor hersenletsel bij een hond zijn onder meer rondzwerven zonder toezicht dat kan leiden tot trauma of blootstelling aan gifstoffen, hartaandoeningen, longaandoeningen, een bloedstollingsziekte of diabetes mellitus.

Hoe worden hersenletsel behandeld?

De behandeling van hersenletsel bij een hond hangt af van wat tot het hersenletsel heeft geleid. Het oorspronkelijke doel van de behandeling is om het zuurstofgehalte in het hersenweefsel te maximaliseren. Als de bloeddruk te laag is, verbetert het ondersteunen van de bloeddruk de hersenbloedstroom. Als de bloeddruk te hoog is, of als er om een andere reden hoge druk in de schedel is, heeft het verlagen van de druk in de schedel prioriteit.

“Sommige honden met hersenletsel knipperen niet normaal met hun ogen, dus het smeren van de ogen kan een onderdeel van de behandeling zijn.”

Eventueel noodzakelijke intraveneuze vloeistoftherapie moet zorgvuldig worden toegediend om vochtophoping in de hersenen te voorkomen, zelfs als er een bloeding is die vloeistofvervanging vereist. Uw dierenarts houdt de bloeddruk van uw hond in evenwicht om te voorkomen dat deze te laag of te hoog wordt. Het hoofd mag nooit lager zijn dan het lichaam om verhoogde druk in de schedel te voorkomen. Sommige honden met hersenletsel knipperen niet normaal met hun ogen, dus het smeren van de ogen kan een onderdeel van de behandeling zijn. Het is ook belangrijk om te voorkomen dat urine of ontlasting vervuild raakt als de hond niet goed kan positioneren voor eliminatie.

Zijn er andere behandelingen die geschikt zijn voor een hond met hersenletsel?

Elke hond met hersenletsel moet voldoende voeding krijgen om genezing te ondersteunen. Dit kan in het begin sondevoeding vereisen als eten moeilijk of onmogelijk is. Een operatie kan nodig zijn als er een schedelfractuur is, een vreemd voorwerp de schedel binnendringt of als er vocht of bloed in de schedel is opgehoopt.

Medicijnen kunnen nodig zijn om de druk in de schedel te verminderen door ofwel te helpen het lichaam verwijdert extra vocht of helpt het extra vocht uit de weefsels van de hersenen te trekken. Er kan behoefte zijn aan pijnstillers, zware sedatie of zelfs een tijdelijke toestand van algemene anesthesie om de hersenen te sparen voor bijkomend letsel. Er moet voor voldoende zuurstof worden gezorgd, dus een buisje kan in de luchtpijp worden gestoken om te helpen bij het ademen. Als de bloedsuikerspiegel van de hond te laag is, kan intraveneuze glucose nodig zijn. Of als de bloedsuikerspiegel van de hond te hoog is, kan intraveneuze insuline nodig zijn.

Hoe zit het met de nazorg voor een hond met hersenletsel?

Elke hond met een hersenletsel moet worden gecontroleerd op de voortgang van zijn herstel.Dit kan metingen van de bloeddruk omvatten, maar ook laboratoriumtests om de bloedspiegels van verschillende stoffen zoals bloedsuiker en mineralen te controleren.

Enkele mogelijke complicaties op de lange termijn van hersenletsel bij een hond zijn:

  • Aanhoudende aanvallen
  • Ongecontroleerde zwelling van de hersenen
  • Bloeding in de schedel
  • Progressie van verschijnselen van het zenuwstelsel die wijzen op permanente hersenschade
  • Ondervoeding door moeilijk eten
  • Uitdroging van de hoornvliezen door verminderd knipperen

Wat zijn de langetermijnvooruitzichten voor een hond met hersenletsel?

Voor een jonge hond met een licht primair hersenletsel en secundair letsel dat beperkt is tot vochtophoping in de hersenen, zijn de vooruitzichten op lange termijn gunstig. Als de hond gedurende 48 uur geen verdere verslechtering van het zenuwstelsel ervaart, blijft de prognose ook gunstig. Ten slotte, als de bloeddruk en de bloedsuikerspiegel binnen normale grenzen blijven, is de prognose gunstig. In sommige gevallen kunnen de symptomen van het zenuwstelsel van de hond verslechteren voordat de verbetering begint. De mate van hersenherstel is mogelijk pas na enkele dagen duidelijk. Het herstel van de hond is mogelijk pas na zes maanden of langer zichtbaar.

Bijdragers: Tammy Hunter, DVM; Robin Downing, DVM, DAAPM, DACVSMR, CVPP, CRPP

Write a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *