Frank, lid van een Germaans sprekend volk dat het West-Romeinse rijk in de 5e eeuw binnenviel. De Franken domineerden het huidige Noord-Frankrijk, België en West-Duitsland en vestigden het machtigste christelijke koninkrijk van het vroegmiddeleeuwse West-Europa. De naam Frankrijk (Frankrijk) is afgeleid van hun naam.
Encyclopædia Britannica, Inc.
De Franken ontstonden in de 3e eeuw na Christus als een Germaanse stam die aan de oostelijke oever van de Nederrijn leefde. . Taalkundig behoorden ze tot de Rijn-Weser-groep van Germaanse sprekers. Op dat moment waren ze verdeeld in drie groepen: de Saliërs, de Ripuarianen en de Chatti of Hessiërs. Deze takken waren aan elkaar gerelateerd door taal en gewoonte, maar politiek gezien waren het onafhankelijke stammen. In het midden van de 3e eeuw probeerden de Franken tevergeefs om westwaarts over de Rijn uit te breiden naar het door de Romeinen beheerde Gallië. In het midden van de 4e eeuw probeerden de Franken opnieuw Gallië binnen te vallen, en in 358 werd Rome gedwongen het gebied tussen de Maas en de Schelde (nu in België) over te geven aan de Salische Franken. In de loop van deze langdurige strijd werden de Franken geleidelijk beïnvloed door de Romeinse beschaving. Sommige Frankische leiders werden Romeinse bondgenoten (foederati) bij de verdediging van de Romeinse grens, en veel Franken dienden als hulptroepen in het Romeinse leger.
De Vandalen lanceerden een massale invasie van Gallië in 406, en in de daaropvolgende decennia profiteerden de Franken van de overbelaste Romeinse verdediging. Ze verstevigden hun greep op wat nu België is, namen de permanente controle over het land direct ten westen van de Middenrijn, en drongen in wat nu het noordoosten van Frankrijk is. De stevige vestiging van de Franken in het noordoosten van Gallië tegen het jaar 480 betekende dat zowel de voormalige Romeinse provincie Germania als een deel van de twee voormalige Belgische provincies verloren gingen door de Romeinse overheersing. De kleine Gallo-Romeinse bevolking raakte daar onder de Duitse immigranten en het Latijn was niet langer de taal van alledaags taalgebruik. De uiterste grens van de Frankische nederzetting op dit moment wordt gekenmerkt door de taalgrens die de Romaans sprekende volkeren van Frankrijk en Zuid-België nog steeds scheidt van de Germaans sprekende volkeren van Noord-België, Nederland en Duitsland.
In 481/482 volgde Clovis I zijn vader Childeric op als heerser van de Salische Franken van Doornik. In de daaropvolgende jaren dwong Clovis de andere Salische en Ripuarische stammen om zich aan zijn gezag te onderwerpen. Hij profiteerde toen van de desintegratie van het Romeinse rijk en leidde de verenigde Franken in een reeks campagnes die tegen 494 heel Noord-Gallië onder zijn heerschappij brachten. Hij stopte de Alemannische migraties naar Gallië vanuit het oosten van de Rijn, en in 507 reed zuidwaarts en onderwierp de Visigoten die zich in het zuiden van Gallië hadden gevestigd. Zo werd een verenigd Frankisch koninkrijk in Noord-Gallië opgericht en veiliggesteld. Clovis bekeerde zich tot het katholicisme, en de massale adoptie van het orthodoxe christendom door de Franken diende verder om hen te verenigen tot één volk. Het leverde hen ook de steun op van de orthodoxe geestelijkheid en de overgebleven Gallo-Romeinse elementen in Gallië, aangezien de meeste andere Germaanse stammen het Arianisme hadden overgenomen.
Project Gutenberg (Text 10940)
Clovis behoorde tot de Merovingische dynastie, zo genoemd naar zijn grootvader Merovech. Onder de opvolgers van Clovis wisten de Merovingers de Frankische macht ten oosten van de Rijn uit te breiden. De Merovingische dynastie heerste over de Frankische gebieden totdat ze in de 8e eeuw door de Karolingische familie werden verdreven. De Karolingische Karel de Grote (Karel de Grote, regeerde 768-814) herstelde het westelijke Romeinse rijk in samenwerking met het pausdom en verspreidde het christendom naar Midden- en Noord-Duitsland.Zijn imperium viel halverwege de 9e eeuw uiteen.
Encyclopædia Britannica, Inc.
In de volgende eeuwen bleven de mensen van het West-Frankische koninkrijk (Frankrijk) zichzelf Franken noemen, hoewel het Frankische element versmolten met de oudere bevolking. In Duitsland overleefde de naam Franken (Franken), een hertogdom dat zich uitstrekte van het Rijnland in het oosten langs de rivier de Main.
