Protein (CSF)

Specimen

CSF in gewoon universeel

Speciale instructies

Verzamel monster in een steriele (witte bovenkant) universele container

Eenheden

g / L

Referentiebereik

0,2 – 0,5 g / L

Testgebruik

Ruggenmergvloeistof is een ultrafiltraat van plasma dat geen eiwitten met een hoog molecuulgewicht bevat, zoals bèta-lipoproteïne, alfa-2 macroglobuline, IgM en polymere haptoglobinen. De eiwitconcentratie van ruggenmergvloeistof is minder dan 1% van de plasmaproteïnen.

Verhoging van het ruggenmergvocht is de meest voorkomende afwijking. De meest voorkomende oorzaken van veranderde eiwitconcentraties worden hieronder vermeld.

Verhoogd eiwit	Verlaagd eiwit
Ontsteking	Watervergiftiging
Tumor	Leukemie
Demyeliniserende aandoeningen	Lekkage van liquor
Subarachnoïdale bloeding	Rinorroe, otorroe
Traumatische tik	Hyperthyreoïdie
Fenothiazine-medicatie	Pneumo-encefalografie

Zuigelingen hebben hogere proteïnegehaltes (0,6 – 1,5 g / l ) vanwege verhoogde permeabiliteit van de bloed-hersenbarrière. Cisternale en ventriculaire vloeistoffen hebben een lagere totale eiwitconcentratie dan vloeistof die wordt verkregen door lumbaalpunctie.

CSF-eiwit kan normaal of licht verhoogd zijn bij virale meningitis. In de meeste gevallen van virale meningitis is de eiwitconcentratie < 1,0 g / l. Daarentegen wordt acute bacteriële meningitis gewoonlijk geassocieerd met een CSF-eiwitconcentratie tussen 1,0 en 5,0 g / l. CSF-eiwit is bijna altijd hoog bij tuberculeuze meningitis. Verhoging van CSF-eiwit treedt op bij 20% van de patiënten met primaire syfilis en 30-70% met secundaire syfilis. Ongeveer 50% van de asymptomatische HIV-patiënten vertoont licht verhoogde CSV-eiwitniveaus.

Lumbale hernia met ischias kan in verband worden gebracht met een verhoogd CSV-totaal eiwit. De CSF-eiwitconcentratie is iets hoger bij mannen met depressieve stoornissen dan bij vrouwen met vergelijkbare diagnoses. CSF-eiwit valt binnen de normale limieten bij 66% van de patiënten met multiple sclerose. Eiwitniveaus > 1,0 g / l zijn gewoonlijk niet geassocieerd met primaire neurologische aandoeningen.

Vier groepen geneesmiddelen zijn in verband gebracht met door geneesmiddelen geïnduceerde aseptische meningitis: niet-steroïde anti- inflammatoire geneesmiddelen (NSAID), antibiotica, intraveneuze immunoglobulinen (IVIG) en OKT3 monoklonaal antilichaam. De meeste patiënten vertonen abrupt begin van hoofdpijn, koorts, meningisme en een veranderde mentale toestand. Deze klinische presentatie is niet erg behulpzaam bij het onderscheiden van geneesmiddelen die zijn geïnduceerd door infectieuze meningitis. Het interval tussen inname van het geneesmiddel en het ontstaan van meningitis varieert tussen enkele minuten en 4 maanden. Ongeveer een derde van de patiënten meldt eerder gebruik van de betreffende medicatie. De meest voorkomende onderliggende ziekte die verband houdt met door geneesmiddelen geïnduceerde meningitis is systemische lupus erythematose (SLE).

De liquor van patiënten met door geneesmiddelen geïnduceerde meningitis vertoont typisch leukocytose, met een mediane celtelling van 200 cellen per uL. Neutrofielen overheersen in driekwart van de gevallen en eosinofielen worden af en toe opgemerkt. De mate van leukocytose correleert met de ernst van koorts en omgekeerd evenredig met het tijdsinterval van blootstelling aan het geneesmiddel. Glucosewaarden liggen meestal binnen de normale limieten, maar de eiwitniveaus zijn verhoogd tot meer dan 2 keer de bovengrens van normaal. Laboratoriumwaarden keren gewoonlijk binnen 5 dagen na stopzetting van het geneesmiddel terug naar normaal.

Beschikbaarheid

Lokale test

Doorlooptijd

1 dag

Kan worden toegevoegd aan een bestaand verzoek tot 4 dagen na ontvangst van het monster

Procedure voor het labelen van het specimen