In onze serie ‘Gids voor kunstmatige zoetstoffen’ zijn we bij het anonieme Acesulfaam K gekomen. Het wordt beschouwd als de nieuwe generatie zoetstoffen met hoge intensiteit, zelfs hoewel het in de jaren zestig tegelijkertijd met aspartaam werd uitgevonden. Het is een chemische stof met een bittere nasmaak die het lichaam niet kan opnemen. Wat zijn de voordelen van deze schat en zijn er betere alternatieven?

Acesulfaam K, een chemisch geproduceerde zoetstof

Acesulfaam K (E 950) is een chemisch geproduceerde zoetstof. Het werd in 1967 in Duitsland uitgevonden en betrad in 1983 verschillende markten. Het is tot 200 keer zoeter dan suiker, maar heeft een bittere nasmaak. Daarom wordt het vaak gebruikt in combinatie met aspartaam, cyclamaat en sucralose. Er zijn ongeveer 300 fabrikanten van Acesulfaam K. Ongeveer 250 van hen zijn gevestigd in China.

Een middel met veel namen

Acesulfaam K is een afkorting voor acesulfaam-kalium. Het wordt ook wel Ace-K of ACK genoemd. In Europa heeft het het e-nummer: E 950.

Het chemische spectrum is: ‘6 ‑ Methyl ‑ 1,2,3 ‑ oxathiazin ‑ 4 (3H) -on 2,2 ‑ dioxide kalium zout (55589–62-3) 13C NMR ‘en’ 6 ‑ Methyl ‑ 1,2,3 ‑ oxathiazin ‑ 4 (3H) -on 2,2 ‑ dioxide kaliumzout (55589–62‑3) 1H NMR ‘. De chemische vorm is C4H4KNO4S.

Het wordt verkocht onder merknamen die veel gemakkelijker uit te spreken zijn, namelijk Sunett en Sweet One.

Ontdekt toen een dappere chemicus aan zijn vingers likte

Acesulfaam K werd in 1967 bij toeval ontdekt door de chemicus Karl Clauss die bij Hoechst AG werkte. Karl Clauss probeerde een reactie op gang te brengen tussen 2-Butyn en fluorsulfonylisocyanaat. Moderne scheikundigen omschrijven het als ‘moedig’ om met twee van dergelijke reactieve stoffen te experimenteren, en tijdens het werk likte hij aan zijn vinger om wat wit poeder dat aan zijn overhemd was geplakt weg te wrijven. Hij ontdekte dat de vinger zoet smaakte.

Wat hij ontdekte was een chemische categorie die bekend staat onder de naam dihydro-oxazines, waaruit verschillende zoete verbindingen kunnen worden gevonden. Na verdere experimenten werd acesulfaam voortgezet in combinatie met kaliumacetaat.

De anekdote over de ontdekking van Acesulfaam K lijkt op de ontdekking van aspartaam. Er zijn verschillende versies van wie wat heeft gelikt. We kunnen alleen stellen dat de jaren 60 een decennium waren waarin mensen ervan genoten te experimenteren met verschillende chemicaliën en aan vingers te likken.

Hoe maak je Acesulfaam K?

Simpel gezegd, het gaat als volgt:

Acesulfaam-kalium wordt synthetisch geproduceerd uit acetoazijnzuur en fluorsulfonylisocyanaat. Het vormt een verbinding die wordt omgezet in fluorsulfonylacetoazijnzuuramide, dat vervolgens wordt gecycliseerd (een reactie voor een deel van een molecuul vergelijkbaar met een ander molecuul om een gesloten ring te vormen) met kaliumhydroxide om een oxathiazinondioxide-ringsysteem te vormen waaruit kalium wordt geëxtraheerd. acetaat.

Een alternatieve manier is om diketeen te combineren met sulfaminezuur en een dehydratatiemiddel dat water verwijdert door chemische verbindingen te breken en zo een kristallisatie te creëren die wordt geneutraliseerd met kaliumhydroxide waarna acesulfaam-kalium wordt gevormd.

Voor degenen die diepgaande informatie willen over de fabricage, verwijzen we naar ChemicalBook.

Acesulfaam K wordt gebruikt als zoetstof maar ook als smaakversterker die de zoetheid van aspartaam, cyclamaat of sucralose verhoogt . U vindt Acesulfaam K in producten als:

• • Sap, frisdrank, energiedrankjes, alcohol
  • IJs room
  • Jam
  • Tandpasta
  • Gom
  • Yoghurt en andere zuivelproducten
  • Specerijen
  • Marinades
  • Granen

En meer.

Geaccepteerde dagelijkse inname (ADI)

Voor Acesulfaam K wordt aanbevolen om onder de 15 mg per kilogram per dag te blijven. (Vergelijk met aspartaam: 40 mg / kg / dag; sacharine: 5 mg / kg / dag.) Het kan moeilijk zijn om te weten hoeveel Acesulfaam K elk product bevat, omdat fabrikanten de hoeveelheid niet hoeven te vermelden. / p>

Voordelen

• Acesulfaam K is tot 200 keer zoeter dan suiker.
• Het geeft geen calorieën.
• Het is goedkoper dan suiker.
• Het is bestand tegen hitte.
• Het is goedgekeurd als zoetstof.

Nadelen

• Het is inderdaad een chemisch product. Er is niets ‘natuurlijks’ aan Acesulfaam K. Hierdoor staat Acesulfaam K hoog op de lijsten van ‘gevaarlijke producten’ die op internet circuleren, ook al hebben relevante autoriteiten over de hele wereld het goedgekeurd.
• Het menselijk lichaam kan het niet afbreken. Het circuleert in het bloed totdat het met de urine naar buiten komt. Dit feit draagt bij aan de connotatie van ‘onnatuurlijke’ zoetstof. Het leidt ook tot bezorgdheid over de impact op het milieu.
• Het heeft een bittere nasmaak.

Is Acesulfaam K gevaarlijk?

Bij het hanteren van Acesulfaam K in productie, moet u beschermende kleding, handschoenen en een veiligheidsbril dragen. Het kan irriterend zijn voor de huid, ogen en ademhaling. Als het in contact komt met de ogen, spoel ze dan met veel water en zoek medische hulp.

Voor voedselconsumptie is het geclassificeerd als veilig. Op pakketten zijn geen waarschuwingsteksten verplicht. Volgens de FDA (Federal Drug Administration) zijn er 90 onderzoeken die aantonen dat Acesulfaam K veilig is.

Er is bezorgdheid geuit dat het kankerverwekkend kan zijn. Critici hebben aangedrongen op meer onderzoeken, maar dit is afgewezen door de FDA en de EFSA (European Food Safety Authority). Het National Cancer Institute (NCI) heeft ook geconcludeerd dat Acesulfaam K in dit opzicht onschadelijk is.

Dierstudies wijzen op een mogelijk risico dat Acesulfaam K de insulinesecretie kan stimuleren en kan leiden tot reactieve hypoglykemie. Deze onderzoeken hebben hogere doses Acesulfaam K gebruikt dan aanbevolen voor mensen. Onderzoek heeft de afgelopen jaren het enorme belang van de darmflora voor onze gezondheid aangetoond. In die context verschijnen kunstmatige zoetstoffen als oorzaak van een verstoorde darmflora, die in verband kan worden gebracht met chronische laagintensieve ontstekingen en obesitas. Dit is een onderzoeksgebied dat in de toekomst steeds belangrijker zal worden en het waard is om in de gaten te houden.

Samenvatting

Acesulfaam K (E 950) is een zeer intensieve zoetstof die ontdekt door een Duitse chemicus in 1967 en werd in 1983 in verschillende landen gebruikt. Het heeft een bittere nasmaak. Daarom wordt het vaak gebruikt in combinatie met aspartaam, cyclamaat of sucralose. De belangrijkste ‘voedselagentschappen’ keuren het goed, en 90 onderzoeken tonen aan dat Acesulfaam K veilig is. De laatste jaren is het belang van de darmflora voor onze gezondheid steeds meer bekend geworden en zijn er aanwijzingen dat synthetische zoetstoffen een negatieve invloed kunnen hebben op de darmflora.

Acesulfaam K is een relatief onbekend ingrediënt voor gewone consumenten, maar wordt gezien als verre van ‘natuurlijk’ en komt vaak voor in ‘lijsten met voedingsmiddelen die we moeten vermijden’. Gedeeltelijk omdat het lichaam acesulfaam K niet kan opnemen maar het in het bloed laat circuleren totdat het op de natuurlijke manier naar buiten komt.

Zoet van de natuur is een alternatief

Het is spannend om te volgen de ontwikkeling van kunstmatige zoetstoffen. Het is ongelofelijk wat er bereikt kan worden met moderne technologie en chemische processen.

Er zijn echter andere alternatieven die niet kunstmatig zijn. Tegenwoordig hebben we zoetstoffen van natuurlijke oorsprong. Dit omvat steviolglycosiden gewonnen uit het zoete blad, ook bekend als stevia.

In 2011 keurde de EFSA steviolglycosiden goed als zoetstof na 20 jaar onderzoek. De voedings- en drankenindustrie in Europa gebruikt steeds meer stevia en de wereldwijde stevia-markt groeit jaarlijks met meer dan acht procent.

Benieuwd naar stevia?

Ben je nieuwsgierig naar stevia en steviolglycosiden? We ontwikkelen stevia-extracten voor verschillende soorten voedsel. Bekijk ons aanbod van diensten of neem contact met ons op als u meer wilt weten over hoe wij u kunnen helpen.