WAR wordt erkend als een officiële statistiek door Major League Baseball en door het Elias Sports Bureau, en ESPN publiceert de Baseball-Reference-versie van WAR op zijn eigen statistiekenpagina’s voor positiespelers en werpers.
Het belang van WAR in vergelijking met typische statistische categorieën is het onderwerp van voortdurende discussie geweest.
Bijvoorbeeld, aan het einde van het Major League Baseball-seizoen 2012 en daarna was veel discussie over welke speler de Major League Baseball Most Valuable Player Award voor de American League zou moeten winnen. De twee kandidaten die door de meeste schrijvers werden overwogen, waren Miguel Cabrera, die de Triple Crown won, en Mike Trout, die Major League Baseball leidde in WAR. Het debat was gericht op het gebruik van traditionele honkbalstatistieken, zoals RBI’s en homeruns, vergeleken met sabermetrische statistieken zoals WAR.
Cabrera leidde de American League in slaggemiddelde, homeruns en RBI’s, maar Trout werd door sommigen als een completere speler beschouwd. Ten opzichte van de gemiddelde speler droeg Cabrera 53,1 extra runs bij via batting, maar -8,2 via verdediging en -2,9 via honkloop, terwijl Trout 50,1 slagruns, 13,0 verdedigende runs en 12,0 honkloopruns bijdroeg. Cabrera, de enige van de twee spelers wiens team aan het ‘postseason’ meedeed, zou de prijs in een aardverschuiving winnen, met 22 van de 28 eerste plaatsstemmen van de Baseball Writers “Association of America. Hij en Trout plaatsten vergelijkbare seizoenen in 2013; Cabrera won opnieuw de MVP. Dave Cameron was het daar niet mee eens, in een FanGraphs-artikel:
In de afgelopen twee jaar hebben we twee van de allerbeste seizoenen in honkbal gezien geschiedenis, en ze zijn in wezen niet herkend door de organisatie die is belast met het vastleggen van geschiedenis. We hebben het geluk gehad om een in-zijn-beste Mickey Mantle in de moderne tijd te zien, en in plaats van dat te vieren, hebben we november besteed aan het uitleggen waarom zijn teamgenoten ‘minderwaardigheid hem ervan zou moeten weerhouden een individuele prijs te winnen.
CriticismsEdit
Bill James stelt dat er een voorkeur is voor spelers uit eerdere tijdperken omdat er op dat moment een grotere variatie in vaardigheidsniveaus was, dus “de beste spelers waren verder van het gemiddelde verwijderd dan nu. Dat wil zeggen dat het in het moderne honkbal moeilijker is voor een speler om de capaciteiten van zijn leeftijdsgenoten te overtreffen dan in de jaren 1800 en de dead-ball- en live-ball-tijdperken van de jaren 1900.
James ‘kritiek komt ook voort uit de toepassing en het gebruik van WAR in de afgelopen jaren. In het Major League Baseball-seizoen 2017 was er een discussie vergelijkbaar met 2012 over wie de American League Most Valuable Player Award zou moeten ontvangen; Jose Altuve of Aaron Judge. Judge versloeg Altuve in FanGraphs “berekening van WAR dat seizoen, en eindigde als eerste met een WAR van 8,2, naar Altuve’s 7,5. Gebaseerd op de berekening van Baseball-Reference, had Altuve de voorsprong, 8,3 tot 8,1. Echter, in de woorden van James, het gebruik van WAR in dit specifieke MVP-argument was “… onzin. Aaron Judge was lang niet zo waardevol als Jose Altuve … Het is NIET dichtbij. De overtuiging dat het dichtbij is, wordt gevoed door slechte statistische analyse. ” Hij vervolgt met te zeggen dat WAR, “… volkomen fout is, omdat de makers van die statistiek het verband tussen prestatiestatistieken en overwinningen hebben verbroken, waardoor hun analyse wordt ondermijnd.” Verder wijst hij erop dat Judge slechter presteerde dan Altuve in kritieke situaties, zoals de late innings van close games, en dat WAR hier niet goed rekening mee houdt.
Alternatieven voor WAREdit
Sommige sabermetricianen “hebben afstand genomen van het belang van WAR-waarden voor één seizoen” omdat sommige van de defensieve metrieken die in WAR-berekeningen zijn opgenomen, aanzienlijke variabiliteit vertonen. Tijdens het seizoen 2012 gebruikten de Toronto Blue Jays bijvoorbeeld een infield-shift tegen enkele linkshandige slagmensen, zoals David Ortiz of Carlos Peña, waarin derde honkman Brett Lawrie zou worden toegewezen aan het ondiepe rechterveld. Dit resulteerde in een zeer hoog Defensive Runs Saved (DRS) totaal voor Lawrie, en dus een hoge rWAR, die DRS als component gebruikt. Ben Jedlovec, een analist voor DRS-maker Baseball Info Solutions, zei dat Lawrie “plays maakte op plaatsen waar maar heel weinig derde honkmannen die plays maken” vanwege de “optimale positionering door de Blue Jays”. Een andere veldstatistiek, Ultimate Zone Rating (UZR), gebruikt de DRS-gegevens maar sluit runs uit die zijn opgeslagen als gevolg van een verschuiving.
Jay Jaffe, een schrijver voor Baseball Prospectus en lid van de Baseball Writers “Association of America, heeft WAR aangepast voor een statistiek die hij in 2004 ontwikkelde genaamd “Jaffe Wins Above Replacement Score” of JAWS. De metriek is het gemiddelde van de WAR van een speler in zijn loopbaan met hun zevenjarige hoogste WAR (niet noodzakelijk opeenvolgende jaren).Het laatste getal wordt vervolgens gebruikt om de waarde van de speler om opgenomen te worden in de Baseball Hall of Fame te meten door het te vergelijken met de gemiddelde JAWS of Hall of Fame-spelers op die positie. Baseball-Reference ’s uitleg van JAWS zegt:’ Het verklaarde doel is om de normen van de Hall of Fame te verbeteren, of ze in ieder geval te behouden in plaats van ze uit te hollen, door spelers toe te laten die minstens zo goed zijn als de gemiddelde Hall of Fame op de positie, met behulp van een middel waardoor een lange levensduur niet mogelijk is “t de enige bepalende factor voor waardigheid.”
Bijvoorbeeld, vanaf 5 augustus 2013 heeft derde honkman Adrián Beltré 68,8 loopbaan-WAR verzameld en 44,9 OORLOG uit zijn beste zeven seizoenen samen. Bij elkaar genomen geven deze cijfers Beltré een JAWS van 56,8, wat iets hoger scoort dan de gemiddelde JAWS van 55,0 voor de 13 derde honkmannen die momenteel in de Hall of Fame staan. Volgens JAWS “is Beltré een waardige kandidaat voor de Hall of Fame.
