Ben je bang voor slangen? Hoe zit het met hagedissen en andere reptielen? Het is begrijpelijk om voorzichtig te zijn met dergelijke wezens als je ze in het wild tegenkomt. Maar wat als je grotere en sterkere wezens had om je zorgen over te maken?

Kun je je voorstellen dat je in het wild wandelt in de tijd van de dinosaurussen? In plaats van een slang of een hagedis, zou je moeten uitkijken voor enorme beesten met lange tanden en scherpe klauwen. Sommigen van hen zouden zelfs kunnen vliegen!

Dankzij de moderne wetenschap weten we veel over de dinosauriërs die vroeger op aarde rondzwierven. Hoe weten wetenschappers zoveel? Het is niet zo dat ze ze in het wild kunnen observeren zoals bij moderne dieren. In plaats daarvan vertrouwen ze op wat dinosauriërs hebben achtergelaten. Nee, niet hun dagboeken! Wetenschappers bestuderen hun versteende botten en soms ook ander lichaamsmateriaal.

Niemand weet wanneer het eerste dinosaurusbot werd gevonden. Oude volkeren hebben hoogstwaarschijnlijk van tijd tot tijd fossielen van dinosaurusbeenderen ontdekt, maar ze hadden geen idee wat ze hadden gevonden. Oude Chinese geschriften van meer dan 2000 jaar geleden verwijzen naar ” drakenbeenderen, waarvan veel experts tegenwoordig geloven dat het fossielen van dinosauriërs moesten zijn.

Zelfs vroege wetenschappers waren niet zeker van de fossielen die ze vonden. In 1676 ontdekte dominee Robert Plot, een conservator van een Engels museum, bijvoorbeeld een groot dijbeen in Engeland. Hij geloofde dat het toebehoorde aan oude soorten menselijke “reuzen”.

Hoewel het exemplaar uiteindelijk verdween, zijn er nog tekeningen van bewaard. Op basis van die tekeningen geloven moderne wetenschappers dat het waarschijnlijk afkomstig was van een dinosaurus die bekend staat als “Megalosaurus”.

Men neemt aan dat Megalosaurus de eerste dinosaurus is die ooit wetenschappelijk is beschreven. De Britse fossielenjager William Buckland vond enkele fossielen in 1819, en hij beschreef ze uiteindelijk en noemde ze in 1824. Net als wetenschappers voor hem dacht Buckland dat de fossielen toebehoorden aan een oude, grotere versie van een modern reptiel.

Vanaf die tijd was het woord “dinosaurus” nog steeds niet uitgevonden, en dinosauriërs waren nog niet erkend als afzonderlijke wezens die significant verschilden van moderne reptielen. Dat veranderde allemaal toen de Britse wetenschapper Richard Owen kwam langs.

Eind 1841 of begin 1842 bekeek Owen de fossielencollectie van William Devonshire Saull. Hij was geïntrigeerd door een gefossiliseerd stuk ruggengraat, waarvan men dacht dat het behoorde tot een oud reptiel dat lijkt op een leguaan die “Iguanodon” werd genoemd.

Owen begon de fossielen die hij zag te vergelijken en kwam binnen een paar maanden tot twee kritische conclusies: (1) dat de fossielen van soortgelijke wezens waren; en (2 ) dit waren wezens die anders zijn dan wat dan ook op aarde. Hij bedacht de term ‘dinosaurussen’, wat ‘verschrikkelijke hagedissen’ betekent.

Hoewel de studie van dinosauriërs pas echt begon in 1842, was het moeilijk om nieuw bewijs te bestuderen. om langs te komen tot het einde van de 19e eeuw. Destijds waren Othniel Marsh en Edward Cope, twee Amerikaanse wetenschappers wh o waren zowel rijk als competitief, vormden onderzoeksteams en gingen op weg naar de Rocky Mountains.

Hun concurrerende teams hebben tonnen botten opgegraven op verschillende locaties. Bekend als de Bone Wars, was hun rivaliteit verantwoordelijk voor de ontdekking van 136 nieuwe soorten dinosauriërs. Aan het begin van de 20e eeuw werden veel wetenschappers en prestigieuze instellingen over de hele wereld geïnspireerd door de Bone Wars om dinosaurussen te bestuderen.