Truckliefhebbers horen de termen halve ton, driekwart ton en één ton vaak in de beschrijving van hun favoriete boorplatforms, maar wat betekent dit allemaal? Het korte antwoord: het is een gewichtsclassificatie. Helaas is het lange antwoord ingewikkelder en wordt het geplaagd door een geschiedenis van veranderende normen en marketinghype. Laat me het uitleggen.

In de begintijd van vrachtwagens beschreven de termen eenvoudigweg hoeveel een vrachtwagen moest vervoeren. Je hebt een vrachtwagen van een halve ton gekocht en je kunt tot 1.000 pond vracht en passagiers vervoeren. Gemakkelijk. Naarmate vrachtwagens populairder werden en de technologie evolueerde, werden de termen meer een tijdelijke aanduiding, vooral toen vrachtwagenfabrikanten met elkaar begonnen te concurreren in advertenties.

Pickups werden eind jaren ’40 populairder toen GI’s daarna naar huis kwamen. de oorlog en ging weer aan het werk. Vrachtwagens hadden hun waarde op het slagveld bewezen en de civiele markt zag de mogelijkheden. Zeker, er waren daarvoor civiele vrachtwagens, maar op een veel beperktere schaal. Bovendien hadden bedrijven, nu de Amerikaanse economie gered was van de Grote Depressie van de jaren dertig, geld te besteden aan apparatuur.

Pick-uptrucks zijn tegenwoordig op evenveel opritten als op bouwterreinen te vinden. Door de opkomst van recreatief pick-upgebruik is deze discussie over gewichtsclassificaties verschoven van het kantoor van de wagenparkbeheerder naar de eettafel, terwijl de heer en mevrouw Everyman beslissen welke truck ze nodig hebben om hun boot of vijfde wiel RV te trekken.

Laten we dus eens een duik nemen in het jargon en het jargon uitzoeken.

Lees verder voor het volledige verhaal

GVWR

Het begrijpen van payload vereist kennis van hoe vrachtwagens worden geclassificeerd door de Amerikaanse overheid en autofabrikanten. Ten eerste bepalen autofabrikanten hoeveel een vrachtwagen maximaal in zijn laadbak en cabine kan vervoeren. Dit cijfer staat bekend als het toegestane totaalgewicht van een vrachtwagen.

Stel dat een vrachtwagen een GVWR heeft van 9.000 pond en 5.000 pond weegt. Het verschil van 4000 pond is de hoeveelheid vracht, passagiers en aanhangwagengewicht die de vrachtwagen kan dragen. Het is deze laadcapaciteit waarmee de hele “-ton” -classificatie begon.

Vroeger had een vrachtwagen van één ton het vermogen om 2.000 pond vracht te vervoeren, een vrachtwagen van driekwart ton kon 1.500 pond vervoeren, enzovoort.

Moderne vrachtwagens

Ophalen vandaag overtreffen deze primitieve gewichtsclassificaties ver. De Ram 3500 uit 2015 biedt bijvoorbeeld een indrukwekkend laadvermogen van 7.390 pond. Dat is meer dan drie en een kwart ton. Aan de andere kant van de schaal kan zelfs de ‘middelgrote’ 2015 Chevrolet Colorado meer dan 1.500 pond, waardoor het technisch gezien een vrachtwagen van driekwart ton is. Nog in de war?

Dit is de afhaalmogelijkheid: deze laadvermogens helpen om de ‘klasse’ van een truck te onderscheiden in plaats van de werkelijke capaciteiten. Met andere woorden, deze classificaties betekenen eigenlijk niets anders dan klanten een idee te geven van waar de capaciteiten van een vrachtwagen binnen het spectrum vallen.

Middelgrote pick-up

Hoewel het is niet opgenomen in de “-ton” -classificatie, deze vrachtwagens zijn belangrijk voor de industrie. De verkoop stijgt nu mensen erachter komen dat ze niet de mogelijkheid nodig hebben van een pick-up van een halve ton (full-size) om hun crossmotoren te verplaatsen of het meubilair van hun vriend uit de kelder van hun moeder te slepen.

De de middelgrote categorie is de laatste tijd ook in omvang gegroeid, van vrij compacte ontwerpen naar grotere, krachtigere pick-ups die in staat zijn om hetzelfde werk te doen waarvoor een vrachtwagen van een halve ton slechts tien jaar geleden nodig was. Voorbeelden zijn de Chevrolet Colorado, 2015 GMC Canyon, 2016 Toyota Tacoma en 2009 Nissan Frontier.

Halve ton pickups

Deze categorie is het meest populaire ophaalsegment en biedt kopers het breedste assortiment aan pickups om uit te kiezen. Inbegrepen zijn de Chevrolet Silverado en GMC Sierra 1500 uit 2014, de Ford F-150 uit 2015, de Ram 1500, de Toyota Tundra uit 2014 en de Nissan Titan. De laadvermogens variëren enorm in deze categorie, met beoordelingen die variëren van 1.000 tot 3.000 pond.

Driekwart ton pickups

Dit soort middenweg in de truckcategorie biedt een robuustere truck met hogere capaciteiten, maar zonder al te veel rijeigenschappen op te offeren. Voorbeelden hiervan zijn de 2015 Chevy Silverado en 2015 GMC Sierra 2500, Ford F-250 en 2016 Ram 2500. Toyota voltooit niet op deze markt en Nissan is gloednieuw in het spel met het debuut van de 2016 Nissan Titan XD.

Eentonige pick-up

De grote papa’s van de pick-upwereld zijn voor degenen die let vooral op de sleep- en trekcapaciteiten. Dubbele achterwielen, beschikbare dieselmotoren en ingebouwde aanhangwagenremmen zijn de norm.Voorbeelden zijn de Chevy Silverado en GMC Sierra 3500 en de Ram 3500, samen met de Ford F-350 uit 2015 en de ietwat controversiële F-450.

Moderne pickups van één ton, ondanks hun consumentgerichte oriëntatie , vereisen een commercieel rijbewijs om volledig te kunnen rijden. Dat is te danken aan de vooruitgang in ontwerp en mogelijkheden, waardoor elke truck ruimschoots voorbij de eis van de Amerikaanse overheid van een CDL van meer dan 26.000 pond GVWR duwt. Blijf onder dat gewicht en je gewone rijbewijs is voldoende.

Conclusie

Dus wat hebben we geleerd? Het is simpel: de traditionele “-ton” -classificatie voor pickups is in deze tijd slechts een formaliteit. Pickups houden zich om verschillende redenen niet aan het laadvermogen van deze classificaties, waarvan de meest voor de hand liggende is de steeds toenemende wens. van de consumenten om grotere en betere vrachtwagens te hebben die de truck van hun maatje kunnen overtreffen.

Desalniettemin zijn de voorwaarden blijven hangen en zullen ze dat waarschijnlijk nog tientallen jaren doen.