Oorlog

Geschiedenis van oorlog

Soorten oorlog

Burgeroorlog · Totale oorlog

Battlespace

Lucht · Informatie · Land · Zee · Ruimte

Theaters

Arctisch · Cyberspace · Woestijn
Jungle · Berg · Stedelijk

Wapens

Gepantserd · Artillerie · Biologisch · Cavalerie
Chemisch · Elektronisch · Infanterie ·
Gemechaniseerd · Nucleair · Psychologisch
Radiologisch · Onderzeeër

Tactiek

Amfibisch · Asymmetrisch · Uitputting
Cavalerie · Conventioneel · Economisch
Vestingwerken · Guerrilla · Hand tot hand
Invasie · Gezamenlijk · Manoeuvre · Belegering
Loopgraaf · Onconventioneel

Organisatie

Commandostructuur · Formatio ns
Rangen · Eenheden

Logistiek

Uitrusting · Materieel · Aanvoerlijn

Recht

Krijgsraad · Oorlogsrecht · Bezetting
Tribunaal · Oorlogsmisdaad

Overheid en politiek

Dienstplicht · Coup d “état
Militaire dictatuur · Krijgswet
Militarisme · Militair bewind · Krijgsgevangene

Militaire studies

Militaire wetenschappen · Oorlogsfilosofie

Totale oorlog is een militair conflict waarin naties alle beschikbare middelen mobiliseren om het vermogen van een ander land om oorlog te voeren te vernietigen. Totale oorlog wordt al eeuwenlang beoefend, maar regelrechte totale oorlogsvoering werd voor het eerst gedemonstreerd in de negentiende eeuw en bloeide op met conflicten in de twintigste eeuw. Wanneer een kant van een conflict deelneemt aan een totale oorlog, wijden ze niet alleen hun leger aan de overwinning, maar ook de burgerbevolking die nog thuis is om voor de overwinning te werken. Het wordt een ideologische gemoedstoestand voor de betrokkenen en vertegenwoordigt daarom een zeer gevaarlijke methodologie, want de verliezen zijn groot, of ze nu winnen of verliezen.

De dreiging van totale verwoesting voor de aarde en de mensheid door middel van kernwapens oorlogvoering in het midden van de twintigste eeuw veroorzaakte een omslag in het denken. Zo’n oorlog vereist niet de mobilisatie van de hele bevolking, hoewel het wel zou resulteren in hun vernietiging. Sinds die tijd heeft de oorlogsarena zich daarom teruggetrokken naar kleinere mogendheden en zijn de grootmachten niet betrokken bij een totaal oorlogsscenario. Dit heeft echter niet noodzakelijkerwijs het aantal slachtoffers of het lijden van degenen die bij oorlogen betrokken zijn, verminderd en de dreiging van wijdverbreid geweld blijft bestaan. Uiteindelijk moet de mensheid verder gaan dan het tijdperk van het oplossen van meningsverschillen door middel van geweld, en een wereld vestigen waarin oorlog, totaal of anderszins, niet meer bestaat.

Oorsprong en overzicht

De Het concept van een totale oorlog is vaak terug te voeren op Carl von Clausewitz en zijn geschriften Vom Kriege (On War), maar Clausewitz was eigenlijk bezorgd over het verwante filosofische concept van absolute oorlog, een oorlog zonder enige politieke beperkingen, die Clausewitz hield was onmogelijk. De twee termen, absolute oorlog en totale oorlog, worden vaak door elkaar gehaald:

Clausewitz ‘concept van absolute oorlog verschilt nogal van het latere concept van’ total oorlog. ” Totale oorlog was een recept voor het eigenlijke oorlogvoeren, getypeerd door de ideeën van generaal Erich von Ludendorff, die tijdens de Eerste Wereldoorlog de controle over de Duitse oorlogsinspanning op zich nam. Totale oorlog in deze zin betekende de totale ondergeschiktheid van de politiek aan de oorlogsinspanning – een idee dat Clausewitz nadrukkelijk verwierp, en de veronderstelling dat totale overwinning of totale nederlaag de enige opties waren.

Inderdaad, het is generaal Erich von Ludendorff tijdens de Eerste Wereldoorlog (en in zijn boek uit 1935, Der Totale Krieg – The Total War), die voor het eerst de formule van Clausewitz omdraaide en opriep tot een totale oorlog – de volledige mobilisatie van alle middelen, inclusief beleid en sociale systemen, voor het winnen van oorlog.

Er zijn verschillende redenen voor het veranderende concept en de erkenning van totale oorlog in de negentiende eeuw. De belangrijkste reden is industrialisatie. Naarmate de natuurlijke en kapitaalbronnen van landen groeiden, werd het duidelijk dat sommige vormen van conflict meer middelen vereisten dan andere. Als de Verenigde Staten bijvoorbeeld een indianenstam zouden onderwerpen in een langdurige campagne die jaren duurde, waren er nog steeds veel minder middelen nodig. dan het voeren van een maand oorlog tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. Dientengevolge werden de hogere kosten van oorlogvoering duidelijk. Een geïndustrialiseerde natie kon onderscheiden en vervolgens de intensiteit van oorlogvoering kiezen die het wilde aangaan.

Bovendien was dit de tijd dat oorlogvoering meer gemechaniseerd werd. Een fabriek en haar arbeiders in een stad zouden meer met oorlogvoering te maken hebben dan voorheen. De fabriek zelf zou een doelwit worden, omdat ze bijdroeg aan de oorlogsinspanning. Hieruit volgt dat de arbeiders van de fabriek ook het doelwit zouden zijn. Totale oorlog resulteerde ook in de mobilisatie van het thuisfront. Propaganda werd een verplicht onderdeel van de totale oorlog om de productie te stimuleren en het moreel in stand te houden. Er vond rantsoenering plaats om meer materiaal voor oorlog voeren.

Er is niet één definitie van totale oorlog, maar de historici zijn het er algemeen over eens dat de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog beide voorbeelden waren. De definities variëren dus, maar de meeste houden vast aan de geest aangeboden door Roger Chickering:

Totale oorlog onderscheidt zich door zijn ongekende intensiteit en omvang. Theaters van operaties strekken zich uit over de hele wereld; de schaal van de strijd is praktisch grenzeloos Totale oorlog wordt uitgevochten zonder rekening te houden met de beperkingen van moraliteit, gewoonte of internationaal recht, want de strijders worden geïnspireerd door haat die voortkomt uit moderne ideologieën. Totale oorlog vereist de mobilisatie van niet alleen de strijdkrachten, maar ook van de hele bevolking. De meest cruciale afschrikking. minant van totale oorlog is de wijdverbreide, willekeurige en opzettelijke opname van burgers als legitieme militaire doelen.

Vroege voorbeelden

De eerste gedocumenteerde totale oorlog was de Peloponnesische oorlog, zoals beschreven door de historicus Thucydides. Deze oorlog werd tussen 431 en 404 v.G.T. uitgevochten tussen Athene en Sparta. Voorheen was de Griekse oorlogvoering een beperkte en geritualiseerde vorm van conflict. Legers van hoplieten zouden elkaar ontmoeten op het slagveld en de uitkomst in één dag beslissen. Tijdens de Peloponnesische Oorlog duurden de gevechten echter jarenlang en verbruikten ze de economische middelen van de deelnemende stadstaten. Wreedheden werden begaan op een schaal die nog nooit eerder was vertoond, waarbij hele bevolkingsgroepen werden geëxecuteerd of als slaaf verkocht, zoals in het geval van de stad Melos. De nasleep van de oorlog veranderde de Griekse wereld, liet een groot deel van de regio in armoede achter en reduceerde het ooit zo invloedrijke Athene tot een verzwakte staat, waaruit het nooit volledig hersteld is.

De Dertigjarige Oorlog kan ook worden beschouwd als een totale oorlog. Dit conflict werd uitgevochten tussen 1618 en 1648, voornamelijk op het grondgebied van het moderne Duitsland. Vrijwel alle grote Europese mogendheden waren erbij betrokken en de economie van elk was gebaseerd op het voeren van oorlog. De burgerbevolking was verwoest. Schattingen van het aantal burgerslachtoffers zijn ongeveer 15-20 procent, met sterfgevallen als gevolg van een combinatie van gewapend conflict, hongersnood en ziekte. De omvang en training van legers namen in deze periode ook dramatisch toe, evenals de kosten om legers in het veld te houden. Plundering werd algemeen gebruikt om legers te betalen en te voeden.

Achttiende en negentiende eeuw

Franse revolutie

De Franse Revolutie introduceerde enkele van de concepten van totale oorlog. De prille republiek werd bedreigd door een machtige coalitie van Europese naties. De enige oplossing, in de ogen van de Jacobijnse regering, was om de volledige middelen van de natie in een ongekende oorlogsinspanning te steken – dit was de komst van de levée en masse. Het volgende decreet van de Nationale Conventie op 23 augustus 1793, toont duidelijk de enorme omvang van de Franse oorlogsinspanning aan:

Vanaf dit moment tot het moment dat zijn vijanden van de bodem van de Republiek zijn verdreven, zullen alle Fransen permanent gevorderd voor de diensten van de legers. De jonge mannen zullen vechten; de gehuwde mannen zullen wapens smeden en voorraden vervoeren; de vrouwen zullen tenten en kleding maken en dienen in de ziekenhuizen; de kinderen zullen linnen in lint veranderen; de oude mannen zullen zich op de openbare pleinen begeven om de moed van de krijgers op te wekken en haat tegen koningen en de eenheid van de Republiek te prediken.

Taiping Opstand

Tijdens de taipingopstand (1850-1864) die volgde op de sec essie van de Tàipíng Tiānguó (太平天國, Wade-Giles T “ai-p” ing t “ien-kuo) (Heavenly Kingdom of Perfect Peace) uit het Qing-rijk, het eerste geval van totale oorlog in het moderne China is te zien. Bijna elke burger van de Tàipíng Tiānguó kreeg militaire training en werd ingelijfd bij het leger om tegen de keizerlijke troepen te vechten.

Tijdens dit conflict probeerden beide partijen elkaar de middelen te ontnemen om de oorlog voort te zetten en het werd een standaardpraktijk om landbouwgebieden te vernietigen, de bevolking van steden af te slachten en, in het algemeen, een brutale prijs te eisen van veroverde vijandelijke landen om de oorlogsinspanning van de oppositie drastisch te verzwakken. Deze oorlog was werkelijk totaal in die zin dat burgers aan beide zijden in belangrijke mate deelnamen aan de oorlogsinspanning en in dat legers aan beide zijden oorlog voerden tegen de burgerbevolking. evenals strijdkrachten. In totaal stierven tussen de 20 en 50 miljoen in het conflict, waardoor het bloediger werd dan de Eerste Wereldoorlog en mogelijk ook bloediger dan de Tweede Wereldoorlog, als de cijfers aan de bovenkant kloppen.

Amerikaanse Burgeroorlog

Generaal van het Amerikaanse leger William Tecumseh Sherman ’s “March to the Sea” in 1864 tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog vernietigde de middelen die nodig waren voor het Zuiden om oorlog te voeren. Hij wordt beschouwd als een van de eerste militaire commandanten die opzettelijk en bewust de totale oorlog als militaire tactiek heeft gebruikt. Ook werd het strippen van de Shenandoah-vallei door generaal Phillip Sheridan als ‘totale oorlog’ beschouwd. Ulysses S. Grant was de generaal die de praktijk begon in de burgeroorlog.

Twintigste eeuw

Eerste Wereldoorlog

Bijna heel Europa gemobiliseerd om de Eerste Wereldoorlog te voeren. Jonge mannen werden verwijderd uit productiebanen en werden vervangen door vrouwen. Rantsoenering vond plaats op de thuisfronten. / p>

Een van de kenmerken van de totale oorlog in Groot-Brittannië was het gebruik van propagandaposters om alle aandacht af te leiden naar de oorlog aan het thuisfront. Posters werden gebruikt om de beslissingen van mensen over wat te eten en welke beroepen te beïnvloeden te beïnvloeden. nemen (vrouwen werden gebruikt als verpleegsters en in munitiefabrieken), en om de houding van steun tegenover de oorlogsinspanning te veranderen.

Na het mislukken van de Slag bij Neuve Chapelle, het grote Britse offensief in maart 1915, de Britse Co mmander-in-Chief Veldmaarschalk Sir John French beweerde dat het mislukt was vanwege een gebrek aan granaten. Dit leidde tot de Shell-crisis van 1915, die de liberale Britse regering onder het premierschap van H.H. Asquith ten val bracht. Hij vormde een nieuwe coalitieregering die werd gedomineerd door liberalen en benoemde Lloyd George als minister van munitie. Het was een erkenning dat de hele economie voorbereid zou moeten zijn op oorlog als de geallieerden aan het westelijk front zouden zegevieren.

Terwijl jonge mannen de boerderijen verlieten om naar het front te gaan, werd de binnenlandse voedselproductie in Groot-Brittannië en Duitsland viel. In Groot-Brittannië was de reactie om meer voedsel te importeren, wat werd gedaan ondanks de Duitse introductie van onbeperkte onderzeese oorlogsvoering, en om rantsoenering in te voeren. Door de blokkade van de Duitse havens door de Koninklijke Marine kon Duitsland geen voedsel importeren, en de Duitsers slaagden er niet in om voedselrantsoenering in te voeren. De Duitse capitulatie werd in 1918 versneld door de verslechterende voedselcrisis in Duitsland.

Tweede Wereldoorlog

Verenigd Koninkrijk

Vóór het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gebruikte het Verenigd Koninkrijk zijn ervaringen uit de Eerste Wereldoorlog om wetgeving op te stellen die het mogelijk zou maken onmiddellijke mobilisatie van de economie voor oorlog, mochten toekomstige vijandelijkheden uitbreken.

Rantsoenering van de meeste goederen en diensten werd ingevoerd, niet alleen voor consumenten maar ook voor fabrikanten. Dit betekende dat fabrieken producten vervaardigden die niet relevant waren voor de oorlogsinspanningen kregen meer passende taken opgelegd. Al het kunstlicht was onderhevig aan wettelijke black-outs.

Niet alleen mannen en vrouwen werden ingelijfd bij de strijdkrachten van aan het begin van de oorlog (iets wat niet was gebeurd tot het midden van de Eerste Wereldoorlog), maar vrouwen werden ook opgeroepen als landmeisjes om boeren te helpen en de Bevin Boys werden opgeroepen om in de kolenmijnen te werken.

De evacuatie van Duinkerken door de Britten was de grote evacuatie van geallieerde soldaten van 26 mei tot 4 juni 1940 tijdens de Slag om Duinkerken. In negen dagen tijd werden meer dan driehonderdduizend (338.226) soldaten – 218.226 Britten en 120.000 Fransen – gered uit Duinkerken, Frankrijk, en de omliggende stranden door een haastig samengestelde vloot van ongeveer zevenhonderd boten.Deze vaartuigen omvatten de beroemde “Kleine Schepen van Duinkerken”, een mengeling van koopvaardijboten, vissersboten, pleziervaartuigen en reddingsboten van de RNLI, waarvan de civiele bemanningen in dienst werden genomen voor de noodsituatie. Deze kleine vaartuigen brachten troepen van de stranden naar grotere schepen die voor de kust wachtten.

Er werden enorme slachtoffers verwacht bij bombardementen, en dus werden kinderen massaal uit Londen en andere steden geëvacueerd naar het platteland voor verplichte inkwartiering in huishoudens. Op de lange termijn was dit een van de meest diepgaande en langdurigste sociale gevolgen van de hele oorlog voor Groot-Brittannië. Dit komt omdat het kinderen verwisselt met volwassenen van andere klassen. Niet alleen maakten de midden- en hogere klassen kennis met de stedelijke ellende waar arbeiderskinderen uit de sloppenwijken onder te lijden hadden, maar de kinderen kregen ook de kans om dieren en het platteland te zien, vaak voor het eerst, en het plattelandsleven te ervaren.

Duitsland

Daarentegen begon Duitsland de oorlog onder het concept van blitzkrieg. Het accepteerde niet dat het in een totale oorlog was tot Joseph Goebbels ‘Sportpalast-toespraak van 18 februari 1943. Goebbels eiste van zijn publiek een toewijding aan een totale oorlog, de volledige mobilisatie van de Duitse economie en de Duitse samenleving voor de oorlogsinspanning. vrouwen werden bijvoorbeeld niet ingelijfd bij de strijdkrachten of mochten in fabrieken werken. De nazi-partij hield vast aan het beleid dat de plaats van een vrouw in het huis was, en veranderde dit niet, zelfs toen haar tegenstanders vrouwen begonnen te verplaatsen naar een belangrijke rol. in productie.

De toewijding aan de doctrine van de korte oorlog was een voortdurende handicap voor de Duitsers; noch de plannen, noch de gemoedstoestand werden aangepast aan het idee van een lange oorlog totdat het te laat was. De Duitse bewapeningsminister, Albert Speer, die begin 1942 aantrad, nationaliseerde de Duitse oorlogsproductie en elimineerde de ergste inefficiënties. Onder zijn leiding deed zich een verdrievoudiging van de wapenproductie voor, die pas eind 1944 zijn hoogtepunt bereikte. tijdens de schade veroorzaakt door het groeiende strategische geallieerde bommenwerpersoffensief is een indicatie van de mate van industriële ondermobilisatie in de voorgaande jaren. Het was omdat de Duitse economie gedurende het grootste deel van de oorlog aanzienlijk ondergemobiliseerd was, dat het veerkrachtig was tijdens luchtaanvallen De burgerconsumptie was hoog tijdens de eerste oorlogsjaren en de voorraden zowel in de industrie als in het bezit van consumenten waren hoog. Deze hielpen de economie te verzachten tegen de gevolgen van bombardementen. Installaties en machines waren er in overvloed en werden onvolledig gebruikt, dus het was betrekkelijk gemakkelijk om ongebruikte of gedeeltelijk gebruikte machines te vervangen door die welke vernietigd waren. Buitenlandse arbeid, zowel slavenarbeid als arbeid uit naburige landen die zich bij het Anti-Comintern Pact met Duitsland hadden aangesloten, werd gebruikt om de Duitse industriële arbeid te vergroten die onder druk stond door dienstplicht in de Wehrmacht.

Sovjet Unie

De Sovjet-Unie (USSR) was een commando-economie die al een economisch en juridisch systeem had waardoor de economie en de samenleving konden worden omgeleid naar het voeren van een totale oorlog. Het transport van fabrieken en hele arbeidskrachten ten oosten van de Oeral terwijl de Duitsers in 1941 door de USSR trokken, was een indrukwekkend staaltje planning. Alleen die fabrieken die bruikbaar waren voor oorlogsproductie werden verplaatst vanwege de totale oorlogsinzet van de Sovjetregering.

Tijdens de slag om Leningrad werden nieuw gebouwde tanks – ongeverfd vanwege een verftekort – uit de fabrieksvloer direct naar voren. Dit symboliseerde de toewijding van de USSR aan de Grote Patriottische Oorlog en demonstreerde het totale oorlogsbeleid van de regering.

Om het Russische volk aan te moedigen harder te werken, moedigde de communistische regering de liefde van het volk aan voor het moederland en stond zelfs de heropening van Russisch-orthodoxe kerken toe, omdat men dacht dat dit de oorlogsinspanning zou helpen.

De meedogenloze beweging van nationale groeperingen zoals de Wolga-Duitser en later de Krim-Tataren (waarvan Stalin dacht dat het sympathiek tegenover de Duitsers) was een ontwikkeling van het conventionele beleid van verschroeide aarde. Dit was een extremere vorm van internering, geïmplementeerd door zowel de Britse regering (voor As-aliens en Britse nazi-sympathisanten) als de Amerikaanse en Canadese regeringen (voor Japans-Amerikanen).

Onvoorwaardelijke overgave

Nadat de Verenigde Staten de Tweede Wereldoorlog waren ingegaan, verklaarde Franklin D. Roosevelt op de conferentie van Casablanca aan de andere geallieerden en de pers dat onvoorwaardelijke overgave de obje ctief van de oorlog tegen de As-mogendheden van Duitsland, Italië en Japan. Voorafgaand aan deze verklaring hadden de afzonderlijke regimes van de Asmogendheden kunnen onderhandelen over een wapenstilstand die vergelijkbaar is met die aan het einde van de Eerste Wereldoorlog en vervolgens over een voorwaardelijke overgave toen ze merkten dat de oorlog verloren was.

De onvoorwaardelijke overgave van de grote As-mogendheden veroorzaakte een juridisch probleem bij de naoorlogse processen van Neurenberg, omdat de processen in strijd leken te zijn met de artikelen 63 en 64 van het Verdrag van Genève van 1929. Meestal als dat zo was. wanneer er rechtszaken worden gehouden, zouden ze worden gehouden onder auspiciën van het eigen rechtssysteem van de verslagen macht, zoals gebeurde met enkele van de minder belangrijke As-mogendheden, bijvoorbeeld in de Roemeense volkstribunalen van na de Tweede Wereldoorlog. Om dit te omzeilen, voerden de geallieerden aan dat de belangrijkste oorlogsmisdadigers na het einde van de oorlog gevangen waren genomen, zodat ze geen krijgsgevangenen waren en dat de Geneefse Conventies geen betrekking op hen hadden. Verder creëerde de ineenstorting van de As-regimes een wettelijke voorwaarde voor totale nederlaag (debellatio), zodat de bepalingen van de Haagse verdragen van 1907 over militaire bezetting niet van toepassing waren.

Heden

Sinds Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog hebben geen enkele industrielanden zo’n grote, beslissende oorlog uitgevochten, vanwege de beschikbaarheid van wapens die zo destructief zijn dat het gebruik ervan de voordelen van de overwinning zou compenseren. Met kernwapens werd het vechten van een oorlog iets dat in plaats van jaren te vergen en de volledige mobilisatie van de middelen van een land, zoals in de Tweede Wereldoorlog, in plaats daarvan uren zou duren, en de wapens konden met relatief bescheiden middelen worden ontwikkeld en onderhouden. budgetten voor vredestijd. Tegen het einde van de jaren 1950 resulteerde de rivaliteit tussen de supermachten in de ontwikkeling van Mutually Assured Destruction (MAD), het idee dat een aanval door één supermacht zou resulteren in een vergeldingsoorlog die de beschaving zou kunnen vernietigen en resulteren in honderden miljoenen doden in een wereld waar, in woorden die algemeen worden toegeschreven aan Nikita Chroesjtsjov, ‘de levenden jaloers zullen zijn op de doden’.

Nu de spanningen tussen geïndustrialiseerde landen zijn afgenomen, hebben Europese continentale machten voor de De eerste keer in 200 jaar begon men zich af te vragen of dienstplicht nog steeds nodig was. Velen gaan terug naar de pre-Napoleontische ideeën van kleine professionele legers. Dit is iets dat ondanks de ervaringen van t De eerste en tweede wereldoorlogen zijn een model dat de Engels sprekende naties in vredestijd nooit hebben verlaten, waarschijnlijk omdat ze nooit een gemeenschappelijke grens hebben gehad met een potentiële vijand met een groot staand leger. In de beroemde zin van admiraal Jervis: ‘Ik zeg niet, mijne heren, dat de Fransen niet zullen komen. Ik zeg alleen dat ze niet over zee zullen komen. “

De beperkingen van nucleaire en biologische wapens hebben niet geleid tot het einde van de oorlog waarbij geïndustrialiseerde landen betrokken waren, maar een verschuiving naar de beperkte oorlogen van het type dat tussen de concurrerende Europese mogendheden gedurende een groot deel van de negentiende eeuw. Tijdens de Koude Oorlog werden oorlogen tussen geïndustrialiseerde landen uitgevochten bij volmacht over nationaal prestige, tactisch strategisch voordeel of koloniale en neokoloniale bronnen. Voorbeelden hiervan zijn de Koreaanse oorlog, de oorlog in Vietnam en de Sovjet-invasie in Afghanistan Sinds het einde van de Koude Oorlog zijn sommige geïndustrialiseerde landen verwikkeld in een aantal kleine oorlogen met strikt beperkte strategische doelstellingen die motieven hebben die dichter bij die van de koloniale oorlogen van de negentiende eeuw liggen dan die van een totale oorlog; voorbeelden zijn onder meer de door Australië geleide interventie van de Verenigde Naties in Oost-Timor, de interventie van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie in Kosovo, het interne Russische conflict met Tsjetsjenië en de Door Amerika geleide coalities die Afghanistan binnenvielen en tweemaal streden tegen het Iraakse regime van Saddam Hoessein.

Totale oorlog maakt echter nog steeds een groot deel uit van het politieke landschap. Zelfs met de ontwapening van kernwapens en biologische wapens is een totale oorlog nog steeds mogelijk. Sommigen beschouwen de genocides in Rwanda en Darfur als daden van totale oorlog. Het uiteenvallen van Joegoslavië in het begin van de jaren negentig heeft ook bekende elementen van een totale oorlog. Burgeroorlogen tussen de eigen bevolking van een land kunnen worden beschouwd als een totale oorlog, vooral als beide partijen zich volledig inzetten om de andere kant te verslaan. De theorie dat totale oorlog tussen geïndustrialiseerde landen niet bestaat, simpelweg vanwege de onderlinge verbondenheid tussen economieën. Twee geïndustrialiseerde landen die zich in een totale oorlog begeven, zouden een groot deel van de wereld treffen. Landen die zich industrialiseren en landen die nog niet geïndustrialiseerd zijn, lopen nog steeds het risico op een totale oorlog.

Opmerkingen

• Bassford, Christopher. 2002. Clausewitz in het Engels: The Reception of Clausewitz in Britain and America, 1815-1945. Oxford Universiteit krant. ISBN 978-0195083835
• Bell, David. 2007. De eerste Total War: het Europa van Napoleon en de geboorte van oorlogsvoering zoals we die kennen. Houghton Mifflin. ISBN 978-0618349654
• Boemeke, Manfred, Robert Chickering en Stig Forster. 1999. Total War : The German and American Experiences, 1871-1914. ISBN 978-0521622943
• Kopf, David en Eric Markusen. 1995. The Holocaust and Strategic Bombing: Genocide and Total War in the Twentieth Century. Westview Press. ISBN 0813375320
• McWhiney, Grady en Daniel Sutherland. 1998. The Emergence of Total War. McWhiney Foundation Press. Opgehaald op 20 september 2007.
• Neely, Mark. 2004. Was de burgeroorlog een Total War? Civil War History. Opgehaald op 20 september 2007.