De occipitale lob is verdeeld in verschillende functionele visuele gebieden. Elk visueel gebied bevat een volledige kaart van de visuele wereld. Hoewel er geen anatomische markeringen zijn die deze gebieden onderscheiden (behalve de prominente strepen in de gestreept cortex), hebben fysiologen elektrode-opnames gebruikt om de cortex in verschillende functionele gebieden te verdelen.
Het eerste functionele gebied is het primaire visuele gebied. cortex. Het bevat een low-level beschrijving van de lokale oriëntatie, ruimtelijke frequentie en kleureigenschappen binnen kleine receptieve velden. Primaire visuele cortex projecteert naar de occipitale gebieden van de ventrale stroom (visueel gebied V2 en visueel gebied V4), en de occipitale gebieden van de dorsale stroom – visueel gebied V3, visueel gebied MT (V5), en het dorsomediale gebied (DM).
De ventrale stroom staat bekend om de verwerking van het “wat” in zicht, terwijl de dorsale stroom het “waar / hoe” afhandelt. Dit komt omdat de ventrale stroom belangrijke informatie levert voor de identificatie van stimuli die in het geheugen zijn opgeslagen. Met deze informatie in het geheugen kan de dorsale stroom zich concentreren op motorische acties in reactie op prikkels van buitenaf.
Hoewel talrijke onderzoeken hebben aangetoond dat de twee systemen onafhankelijk zijn en afzonderlijk van elkaar zijn gestructureerd, is er ook bewijs dat beide essentieel zijn voor een succesvolle perceptie, vooral omdat de stimuli complexere vormen aannemen. Zo is er een case study met fMRI gedaan naar vorm en locatie. De eerste procedure bestond uit locatietaken. De tweede procedure was in een verlichte kamer waar deelnemers gedurende 600 ms stimuli op een scherm te zien kregen. Ze ontdekten dat de twee paden een rol spelen bij de vormperceptie, ook al blijft de locatieverwerking binnen de dorsale stroom liggen.
De dorsomediale (DM) is niet zo grondig bestudeerd. Er is echter enig bewijs dat suggereert dat deze stroom interageert met andere visuele gebieden. Een casestudy over apen onthulde dat informatie uit V1- en V2-gebieden de helft van de invoer in de DM uitmaken. De overige invoer is afkomstig van meerdere bronnen die te maken hebben met elke vorm van visuele verwerking.
Een belangrijk functioneel aspect van de achterhoofdskwab is dat deze de primaire visuele cortex bevat.
Retinale sensoren brengen stimuli door de optische kanalen naar de laterale geniculaire lichamen, waar optische straling doorgaat naar de visuele cortex. Elke visuele cortex ontvangt ruwe sensorische informatie van de buitenste helft van het netvlies aan dezelfde kant van het hoofd en van de binnenkant van het netvlies aan de andere kant van het hoofd. De cuneus (gebied 17 van Brodmann) ontvangt visuele informatie van het contralaterale superieure netvlies dat het onderste gezichtsveld vertegenwoordigt. De lingula ontvangt informatie van het contralaterale inferieure netvlies dat het superieure gezichtsveld vertegenwoordigt. De retinale inputs passeren een ‘tussenstation’ in het laterale geniculaire kern van de thalamus voordat deze naar de cortex projecteert. Cellen op het posterieure aspect van de achterhoofdskwabben “grijze materie zijn gerangschikt als een ruimtelijke kaart van het retinale veld. Functionele neuroimaging onthult vergelijkbare responspatronen in corticaal weefsel van de lobben wanneer de retinale velden worden blootgesteld aan een sterk patroon.
