Net zoals individuen hun eigen kredietrapport en rating hebben uitgegeven door kredietbureaus, worden emittenten van obligaties over het algemeen geëvalueerd door hun eigen ratingbureaus om hun kredietwaardigheid te beoordelen. Er zijn drie belangrijke ratingbureaus die de kredietwaardigheid van obligaties beoordelen: Moody’s, Standard & Poor “s en Fitch. Hun mening over die kredietwaardigheid – met andere woorden, het financiële vermogen van de emittent om rentebetalingen te doen en de lening volledig terug te betalen op de eindvervaldag – is wat de rating van de obligatie bepaalt en ook het rendement dat de emittent moet betalen om investeerders te verleiden. Obligaties met een lagere rating bieden over het algemeen hogere opbrengsten om beleggers te compenseren voor het extra risico.

Hoe obligatieratings werken

Ratingbureaus onderzoeken de financiële gezondheid van elke obligatie-emittent (inclusief emittenten van gemeentelijke obligaties ) en geef ratings aan de aangeboden obligaties. Elk bureau heeft een vergelijkbare hiërarchie om beleggers te helpen de kredietkwaliteit van die obligatie te beoordelen in vergelijking met andere obligaties. Obligaties met een rating van BBB- (op de standaard & Poor “s en Fitch-schaal ) of Baa3 (op Moody’s) of beter worden beschouwd als ‘investment-grade’. Obligaties met lagere ratings worden als ‘speculatief’ beschouwd en worden vaak aangeduid als ‘high-yield’- of’ junk’-obligaties.

Moody” s, Standard & Arme “s, en Fitch voegen hun ratings met een indicator om de positie van een obligatie binnen een categorie te tonen. Moody’s gebruikt een numerieke indicator. A1 is bijvoorbeeld beter dan A2 (maar nog steeds niet zo goed als Aa3). Standaard & Arme “s en Fitch gebruiken een plus- of min-indicator . A + is bijvoorbeeld beter dan A en A is beter dan A-.

Onthoud dat beoordelingen niet perfect zijn en u niet kunnen vertellen of uw investering al dan niet in waarde zal stijgen of dalen. Voordat u ratings als een van de factoren gebruikt in uw beleggingsselectieproces, moet u meer te weten komen over de methodologieën en criteria die elk ratingbureau hanteert. Wellicht vindt u sommige methoden nuttiger dan andere.

Obligaties van beleggingskwaliteit en hoogrentende obligaties

Beleggers groeperen obligatieratings doorgaans in twee hoofdcategorieën:

U moet een hoge risicotolerantie hebben om te beleggen in hoogrentende obligaties. Omdat de financiële gezondheid van een emittent kan veranderen – ongeacht of de emittent een bedrijf of een gemeente is – kunnen ratingbureaus de rating van een bedrijf verlagen of upgraden. Het is belangrijk om de rating van een obligatie regelmatig te controleren. Als een obligatie wordt verkocht voordat deze de vervaldatum bereikt, kunnen eventuele downgrades of upgrades in de rating van de obligatie van invloed zijn op de prijs die anderen ervoor willen betalen.