Yggdrasil (Oudnoors Yggdrasill of Askr Yggdrasils) is de machtige boom waarvan de stam oprijst in het geografische centrum van de Noorse spirituele kosmos. De rest van die kosmos, met inbegrip van de negen werelden, is eromheen opgesteld en bij elkaar gehouden door zijn takken en wortels, die de verschillende delen van de kosmos met elkaar verbinden. Daarom hangt het welzijn van de kosmos af van het welzijn van Yggdrasil. Wanneer de boom beeft, duidt dit de komst van Ragnarok aan, de vernietiging van het universum.

Het eerste element in Yggdrasil’s naam, Yggr (“Verschrikkelijk”), is een van de talloze namen van de god Odin, en geeft aan hoe krachtig en angstaanjagend de Vikingen hem zagen. Het tweede element, drasill, betekent ‘paard’. Dus de naam van Yggdrasil betekent ‘Paard van Odin’, een verwijzing naar de tijd dat de Verschrikkelijke zichzelf opofferde om de runen te ontdekken. De boom was zijn galg en droeg zijn slappe lichaam, dat de Noorse poëtische verbeelding metaforisch omschreef als een paard en een ruiter. .

In de Oudnoorse literatuur wordt over het algemeen gezegd dat Yggdrasil een es is, maar op andere momenten wordt gezegd dat niemand de soort kent waartoe de prachtige boom behoort. Zoals met zoveel aspecten van het Noors. mythologie en religie, er lijkt tijdens het Vikingtijdperk geen waterdichte consensus over te zijn geweest.

In de woorden van het Oudnoorse gedicht Völuspá is Yggdrasil “de vriend van de heldere hemel”, zo groot dat zijn kroon boven de wolken uitsteekt. De hoogten zijn bedekt met sneeuw zoals de hoogste bergen, en “de dauw die in de dalen valt” glijdt van zijn bladeren. Hávamál voegt eraan toe dat de boom “winderig” is, omringd door frequente, felle wind op zijn hoogten. “Niemand weet waar zijn wortels lopen”, want ze strekken zich helemaal uit tot aan de onderwereld, die niemand (behalve sjamanen) kan zien voordat hij of zij sterft. De goden houden hun dagelijkse raad bij de boom.

Er wordt gezegd dat er tussen de stevige takken en wortels van Yggdrasil talloze dieren leven. Rond de basis schuilen de draak Nidhogg en verschillende slangen, die aan de wortels knagen. Een niet nader genoemde adelaar zit in de bovenste takken en een eekhoorn, Ratatoskr ( -Tand ”), haast zich op en neer door de stam en brengt de beledigingen van de draak naar de adelaar en vice versa. Ondertussen grazen vier herten – Dainn, Dvalinn, Duneyrr en Durathror – op de bladeren van de boom.

Hoe grappig sommige van deze dieren en hun activiteiten ook mogen zijn, ze hebben een diepere betekenis: het beeld van de boom die beetje bij beetje wordt weggeknaagd door verschillende beesten, drukt zijn sterfelijkheid uit, en daarmee ook de sterfelijkheid van de kosmos die ervan afhangt.

De Oud-Noorse bronnen geven levendige maar tegenstrijdige verslagen van het aantal en de rangschikking van de wortels en putten onder de basis van Yggdrasil’s stam.

Volgens het gedicht Grímnismál heeft Yggdrasil drie hoofdwortels: een geplant in Midgard, de wereld van de mensheid; een in Jotunheim, de wereld van de reuzen; en een in Hel, de onderwereld. Völuspá noemt slechts één put onder de boom: de Bron van Urd (Urðarbrunnr, “Bron van het lot”).

Snorri Sturluson stelt echter in zijn Proza Edda dat er eigenlijk drie putten onder de boom zijn, één voor elk van zijn wortels. De bron van Urd bevindt zich volgens hem niet onder Yggdrasil, zoals in Völuspá – hij is eigenlijk in de lucht, en de wortel die eruit groeit, buigt naar boven in de lucht (!). De bron van Urd is waar de goden hun dagelijkse raadsvergaderingen houden. De tweede bron heet Hvergelmir (misschien “Bubbling Cauldron” of “Roaring Kettle”), en het is de watermassa onder de tweede wortel, die zich uitstrekt tot in Niflheim, de wereld van oerijs. Dit is de wortel die Nidhogg kauwt. De derde bron is die van de wijze Mimir, en deze en zijn wortel liggen in het rijk van de reuzen.

Ook hier introduceert Snorri waarschijnlijk een kunstmatige systematisering van zijn eigen uitvinding die niet bestaan in het Vikingtijdperk (Snorri schreef eeuwen daarna). Sommige elementen die hij opneemt, zijn echter mogelijk afkomstig uit legitieme bronnen die nu voor ons verloren zijn gegaan. Yggdrasil werd bijvoorbeeld soms Mímameiðr genoemd, “Post van Mimir”, wat aantoont dat er een bepaalde connectie was tussen Mimir en de boom – en zeker ook de bron die vaak wordt genoemd in verband met Mimir.

Maar hoe zit het met de negen werelden zelf? Hoe zijn ze gerangschikt rond Yggdrasil? De Oud-Noorse bronnen vertellen het ons nooit – en wat dat betreft, ze vertellen ons ook nooit welke werelden de Negen in de eerste plaats vormen.Gezien het gebrek aan systematisering of codificatie dat de hele Noorse mythologie en religie kenmerkt, en de tolerantie voor vloeibaarheid, ambiguïteit en zelfs tegenstrijdigheid die dit impliceert, is het twijfelachtig of er ooit een ‘kaart’ of schematisch beeld van de Negen Werelden en hun arrangement waarin alle heidense Noormannen geloofden. (Alle – alle – afbeeldingen die u online vindt, zijn op zijn best speculatief en niet verifieerbaar.)

Desalniettemin zijn er enkele aanwijzingen in de bronnen die mogelijk ons om een voorlopig en gedeeltelijk schema te construeren van waar sommige van de negen werelden in het algemeen zouden zijn gelokaliseerd. Ze lijken te zijn gerangschikt langs twee assen, de ene verticaal, de andere horizontaal. De verticale as zou overeenkomen met de stam van Yggdrasil, met Asgard in de hoogste takken, Midgard op de grond bij de basis van de boom en Hel onder de grond tussen de wortels van de boom. De horizontale as zou gebaseerd zijn op het onderscheid dat de Vikingen maakten tussen de innangard en de utanga. rd. Asgard zou dus precies boven de stam van de boom zitten, Midgard rond de stam (en daarom in het “midden” op beide assen), en Jotunheim zou Midgard omringen en daardoor veel verder van de stam verwijderd zijn. de andere werelden: wie weet?

In ieder geval kunnen we zien hoe vitaal voor het Noorse wereldbeeld Yggdrasil werd gevonden door het aantal aardse bomen dat de Vikingen beschouwden als afbeeldingen van de grote wereldboom. Adam van Bremen beschrijft een bijzonder majestueuze nabij de tempel van Uppsala in Zweden. Boerderijen werden gewoonlijk rond zo’n boom ontworpen, waardoor de boerderij een miniatuurreproductie van de heilige spirituele kosmos is.

Op zoek naar meer geweldige informatie over Noorse mythologie en religie? Hoewel deze site de ultieme online inleiding tot het onderwerp biedt, biedt mijn boek The Viking Spirit de ultieme inleiding tot de Noorse mythologie en religie. Ik heb ook een populaire lijst geschreven met de 10 beste Noorse mythologieboeken, die yo u zult waarschijnlijk behulpzaam zijn bij uw zoektocht.

De poëtische Edda. Völuspá, stanza 47.

Simek, Rudolf. 1993. Dictionary of Northern Mythology. Vertaald door Angela Hall. p. 375.

The Poetic Edda. Völuspá, stanza’s 19, 47; Grímnismál, stanzas 35, 44.

The Poetic Edda. Fjölsvinnsmál, stanzas 19, 20.

The Poetic Edda. Völuspá, stanza 27.

Ibid. Stanza 19.

The Poetic Edda. Hávamál, stanza 138.

The Poetic Edda. Grímnismál, strofen 29-30.

Simek, Rudolf. 1993. Dictionary of Northern Mythology. Vertaald door Angela Hall. p. 261.

Ibid. p. 375.

Turville-Petre, E.O.G. 1964. Mythe en religie van het noorden: de religie van het oude Scandinavië. p. 279.

The Poetic Edda. Grímnismál, stanza 31.

De poëtische Edda. Völuspá, stanza 19.

Simek, Rudolf. 1993. Dictionary of Northern Mythology. Vertaald door Angela Hall. p. 166.

Turville-Petre, E.O.G. 1964. Mythe en religie van het noorden: de religie van het oude Scandinavië. p. 279.

Snorri Sturluson. De Proza Edda. Gylfaginning, hoofdstuk 14.

Turville-Petre, E.O.G. 1964. Mythe en religie van het noorden: de religie van het oude Scandinavië. p. 279.

Simek, Rudolf. 1993. Dictionary of Northern Mythology. Vertaald door Angela Hall. p. 375-376.