In 2004 verloren de Oranjemannen en Oranjevrouwen uit Syracuse hun geslachten en werd eenvoudigweg bekend als de Syracuse Orange. Het is een algemeen aanvaarde fout om te denken dat de onlangs afgezette atletiekdirecteur ARTS Daryl Gross de beslissing nam, maar in feite waren de wielen al jaren in beweging en de beslissing was genomen voordat hij ooit op de campus arriveerde.

Toch past de rebranding bij het grove ethos, waarbij traditie wordt opgeofferd in de naam van marketing. Iets veranderen dat een beetje logisch was … het idee dat we een bepaald soort mannen en vrouwen waren. ..en ons opnieuw maken als een soort aseksuele verzameling geslachtloze #BRANDbots.

Nu Gross zijn regierol heeft losgeschud, is er veel geratel over het overnemen van veel van de aangebrachte wijzigingen. tijdens zijn ambtsperiode en ze weggooien. Nr. 44 in zijn volle glorie herstellen. Een paar verdomde oranje uniformen dragen, of in ieder geval de platina-uniformen opbergen. Belangrijke voetbalwedstrijden terug naar de Koepel brengen. Op zoek naar traditie in plaats van naar marktaandeel.

En natuurlijk om terug te keren naar de Syracuse Orangemen (vrouwen).

Ik zal de eerste zijn die je vertelt dat we dat nooit, nooit zouden moeten doen.

Ten eerste, laten we er rekening mee houden dat het elf jaar geleden is dat de wijziging is doorgevoerd. Hoewel je zeker zult zien dat sommige mensen van tijd tot tijd nog steeds naar ons verwijzen als de Oranjemannen als een oude reflex, is Oranje zijn zo’n beetje een deel van wie we nu zijn. Het is een beetje alsof je in de ACC zit. Misschien vind je het idee om terug te gaan naar het Grote Oosten leuk, maar er is geen Groot Oosten om naar terug te gaan. Niet echt.

Ten tweede, dit is een van die zeldzame keren dat Nike echt een goed idee in gedachten had, hoewel ik “zal toegeven dat ik” niet zeker weet of het om de bedoelingen gaat die u zou hopen. Opzettelijk of incidenteel is Syracuse University eigenlijk enigszins progressief als het gaat om het overnemen van verouderde tradities en ze aanpassen aan de moderne tijd.

Ik bedoel, we weten allemaal wat Oranjemannen kwamen vertegenwoordigen, toch? Het komt niet van een stel kerels in de jaren 1920 ’s die zich verkleed als sinaasappels. Het is een Indiaanse bijnaam. Misschien begon het zo niet in 1890, maar zodra we onze mascotte een Native American maakten, paste het zeker. Ik bedoel, we waren echt cool met dit …

Holy shit.

Maar … in de jaren 70, voordat de meeste scholen met Indiaanse bijnamen erachter kwamen dat het misschien een goed idee was om de connotatie te veranderen, deed Syracuse het. De Oranjemannen bedoelden nu iets anders. Uiteindelijk betekende het een antropomorfe sinaasappel die graag frontrolls deed.

Ik herinner me dat ik in 1999 de Orange Bowl tussen Syracuse en de Florida Gators bijwoonde. Terwijl ik het stadion binnenliep, werd ik benaderd door twee fans uit Florida. die me vroeg wat in godsnaam een orangeman was. Ik heb het ze uitgelegd, maar het feit dat ze “niet eens twee & twee bij elkaar hadden gezet, betekende een van de volgende twee dingen:

1. Ze waren zo dom als een zak met hamers, wat heel goed mogelijk is.
2. De “rebranding” van Oranjemannen, die het veranderde van een woord met betekenis in een woord met weinig betekenis, werkte.

Tegen de tijd dat de naam veranderde van Oranjemannen in Oranje, had het net zo weinig betekenis als de nieuwe naam. Als je werd gevraagd om een oranjeman voor te stellen, had je je waarschijnlijk Otto voorgesteld. En nu, als je wordt gevraagd om “The Orange” voor te stellen, zou je Otto nog steeds in beeld brengen.

Op dit moment bevinden de Washington Redskins zich midden in een PR-nachtmerrie die alleen eindigen wanneer Dan Snyder het team verkoopt of ze de naam veranderen zoals ze jaren geleden hadden moeten doen. Er is een les over wat er met ons kan gebeuren als we ons aankijken.

Door de naam weer te veranderen in Oranjemannen, ook al hebben we de aanvankelijke connotatie weggewassen, we zouden het meteen weer in de discussie brengen. Opzettelijk of niet, je zou een hele reeks publieke zorgen, protesten en drama uitnodigen die je gewoon niet nodig hebt Vooral niet nu alle slechte PR al rond de school zweefde.

Oh, en ik noemde dat stukje over hoe Syracuse progressief was, ook al was het niet de bedoeling dat het zo was. Nou, dat is een deel van de beslissing om ook naar Oranje te verkorten. Oranjevrouwen voelden zich altijd opgefokt en onhandig. Een variant van de ‘echte’ schoolbijnaam. Iets wat we ‘voor de dames’ deden om ze zich beter te laten voelen.

En ik moet je zeggen, anno 2015 is dit echt geen plaats meer voor aparte Oranjemannen en Oranjevrouwen. Er is geen reden om terug te gaan naar een tijd waarin we de twee uit elkaar gingen. We zijn allemaal Oranje samen. De ene groep van ons hoeft niet het één te zijn terwijl de ander iets anders is.

Ten slotte, en nogmaals, ik haat het om het eens te zijn met Nike of de basistelers van de DOC Gross Bible, maar dit is er een bijvoorbeeld waar branding zinvol is. Wil je Syracuse promoten?Het maakt niet uit welke sport of atleet, coach of programma … wij zijn de Oranje. Print het t-shirt. Boom. Klaar. Het is fiscaal en zakelijk.

Echt, denk ik dat is alles wat er is. Ja, er zit nostalgische waarde in de naam Orangemen. En Orange is zeker niet het meest eenvoudige concept ter wereld. Maar misschien maakt dat deel uit van wat Syracuse uniek maakt.

Zou je liever een van de tientallen zijn van Tijgers of Wildcats of Bruins of Cougars of Huskies? Niemand anders kan beweren de Oranje te worden genoemd en niemand anders kan beweren een mascotte te hebben die zo vreemd geweldig is als Otto. Het is natuurlijk niet logisch dat een school in Upstate New York een mascotte en bijnaam heeft die doen denken aan een vrucht die niet binnen 3000 mijl van de campus groeit, maar daar zit een schoonheid in.

Het is op dezelfde manier waarop nieuwe professionele teamnamen niet hetzelfde gewicht hebben als namen als de Dodgers, Lakers of Red Sox. Geen van die namen is tegenwoordig logisch, vooral waar sommige van die teams zich bevinden en of je begon helemaal opnieuw, je zou ze niet eens overwegen. Maar er is een mooie absurditeit aan het feit dat we accepteren dat er twee professionele honkbalteams zijn die zijn vernoemd naar de kleur van hun schoenen (drie als je de Reds meetelt). Het klinkt zo gek.

En toch. ..hier zijn we.

Ik moet beide kanten horen, tho. Hier is Jeremy’s weerwoord.