Marcus Aurelius, bekend om zijn filosofische interesses, was een van de meest gerespecteerde keizers in de Romeinse geschiedenis. Hij werd geboren in een rijke en politiek prominente familie. Marcus Aurelius groeide op en was een toegewijde student, die Latijn en Grieks leerde. Maar zijn grootste intellectuele interesse was het stoïcisme, een filosofie die het lot, de rede en zelfbeheersing benadrukte. Verhandelingen, geschreven door een voormalige slaaf en stoïcijnse filosoof Epictetus, hadden een grote invloed op Marcus Aurelius.
Vroege leven
Zijn serieuze en hardwerkende karakter werd zelfs opgemerkt door keizer Hadrian. Nadat zijn eerdere keuze voor een opvolger was overleden, adopteerde Hadrianus Titus Aurelius Antoninus (die bekend zou staan als keizer Pius Antonius) om hem op te volgen als keizer. Hadrianus regelde ook dat Antoninus Marcus Aurelius en de zoon van zijn eerdere opvolger adopteerde. Rond de leeftijd van 17 jaar werd Marcus Aurelius de zoon van Antoninus. Hij werkte samen met zijn geadopteerde vader terwijl hij de wegen van de overheid en openbare aangelegenheden leerde.
Toegang tot de politiek
In 140 werd Marcus Aurelius consul, of leider van de senaat – een post die hij zou tijdens zijn leven nog twee keer standhouden. Naarmate de jaren verstreken, kreeg hij meer verantwoordelijkheden en officiële bevoegdheden, en ontwikkelde hij zich tot een sterke bron van steun en raad voor Antoninus. Marcus Aurelius zette ook zijn filosofische studies voort en ontwikkelde een interesse in rechten.
Naast zijn ontluikende carrière leek Marcus Aurelius een tevreden persoonlijk leven te hebben. Hij trouwde in 145 met Faustina, de dochter van de keizer. Samen kregen ze veel kinderen, hoewel sommigen niet lang leefden. De bekendste zijn hun dochter Lucilla en hun zoon Commodus.
Keizer worden
Nadat zijn adoptievader in 161 stierf, kwam Marcus Aurelius aan de macht en heette toen officieel Marcus Aurelius Antoninus Augustus . Hoewel sommige bronnen aangeven dat Antoninus hem als zijn enige opvolger had uitgekozen, stond Marcus Aurelius erop dat zijn geadopteerde broer als zijn medeheerser diende. Zijn broer was Lucius Aurelius Verus Augustus (meestal Verus genoemd). In tegenstelling tot de vreedzame en welvarende heerschappij van Antoninus, werd de gezamenlijke regering van de twee broers gekenmerkt door oorlog en ziekte. In de jaren 160 vochten ze met het Parthische rijk om controle over landen in het oosten. Verus hield toezicht op de oorlog terwijl Marcus Aurelius in Rome verbleef. Veel van hun succes in dit conflict is toegeschreven aan de generaals die onder Verus werkten, in het bijzonder Avidius Cassius. Hij werd later gouverneur van Syrië. Terugkerende soldaten brachten een soort ziekte mee terug naar Rome, die jarenlang bleef hangen en een deel van de bevolking wegvaagde. Toen de Parthische Oorlog eindigde, moesten de twee heersers eind jaren 160 opnieuw een militair conflict met Duitse stammen aangaan. Duitse stammen staken de Donau over en vielen een Romeinse stad aan. Na het verzamelen van de nodige fondsen en troepen, gingen Marcus Aurelius en Verus op pad om de indringers te bestrijden. Verus stierf in 169, dus Marcus Aurelius ging alleen verder en probeerde de Duitsers te verdrijven.
Uitdagingen voor zijn gezag
In 175 stond hij voor een andere uitdaging, dit keer vanwege zijn eigen positie . Na het horen van een gerucht dat Marcus Aurelius doodziek was, claimde Avidius Cassius de titel van keizer voor zichzelf. Dit dwong Marcus Aurelius om naar het oosten te reizen om de controle terug te krijgen. Maar hij hoefde Cassius niet te bevechten, want hij werd vermoord door zijn eigen soldaten. In plaats daarvan reisde Marcus Aurelius met zijn vrouw door de oostelijke provincies om zijn gezag te herstellen. Helaas stierf Faustina tijdens deze reis.
Terwijl hij opnieuw tegen de Duitse stammen vocht, maakte Marcus Aurelius in 177 zijn zoon Commodus zijn medeheerser. Samen vochten ze tegen de noordelijke vijanden van het rijk. Marcus Aurelius hoopte zelfs de grenzen van het rijk door dit conflict uit te breiden, maar Marcus Aurelius leefde niet lang genoeg om dit visioen tot een goed einde te brengen. Marcus Aurelius stierf op 17 maart 180. Zijn zoon Commodus werd keizer en maakte al snel een einde aan de noordelijke militaire inspanningen. Marcus Aurelius wordt echter niet het best herinnerd vanwege de oorlogen die hij voerde, maar vanwege zijn contemplatieve aard en zijn door de rede gedreven heerschappij. Een verzameling van zijn gedachten is gepubliceerd in het werk The Meditations. Gebaseerd op zijn stoïcijnse overtuigingen, staat het werk vol met zijn aantekeningen over het leven.
Biografie met dank aan BIO.com
Toegang tot honderden uren historische video, commercieel gratis, met HISTORY Vault . Start vandaag nog met uw gratis proefperiode.
