Juridische geschiedenis Bewerken

Het vierde amendement op de Amerikaanse grondwet bepaalt: “Het recht van het volk om veilig te zijn in hun personen, huizen, papieren en eigendommen, tegen onredelijke huiszoekingen en inbeslagnemingen, zal niet worden geschonden … “Maar vanaf de ratificatie van de Grondwet in 1789 tot het begin van de 20e eeuw, Amerikanen” alleen rechtsmiddelen in gevallen waarin overheidsfunctionarissen hun rechten onder het vierde amendement schonden, waren privé-rechtszaken tegen de betrokken functionarissen, hetzij in overtreding om schadevergoeding te verhalen, hetzij in repliek om in beslag genomen goederen of eigendommen terug te krijgen.

Dit veranderde in 1914, toen het Amerikaanse Hooggerechtshof unaniem oordeelde in Weeks v. Verenigde Staten dat enig bewijs dat werd verkregen door federale wetshandhavers in strijd met het vierde amendement niet kon worden gebruikt in federale strafprocedures. In een advies van Justitie William R. Day redeneerde het Hof dat het Hooggerechtshof de grondwettelijke plicht had om ervoor te zorgen dat federale rechtbanken illegaal verkregen bewijs uitsluiten:

Het effect van het vierde amendement is om de rechtbanken van de Verenigde Staten en federale functionarissen, bij de uitoefening van hun macht en gezag, onder beperkingen en beperkingen te stellen met betrekking tot de uitoefening van die macht en gezag … De neiging van degenen die de strafwetten van het land uitvoeren om veroordeling te verkrijgen door middel van onwettige inbeslagnames … zouden geen sanctie moeten vinden in de uitspraken van de rechtbanken, die te allen tijde worden beschuldigd met de steun van de grondwet, en waaraan mensen van alle omstandigheden hebben het recht om in beroep te gaan voor het behoud van dergelijke rechten.

– Weeks, 232 US op 391–92.

In de daaropvolgende decennia oordeelde het Hof over het algemeen dat deze “uitsluitingsregel” alleen van toepassing was op zaken waarin federale ambtenaren betrokken waren bij de illegale huiszoekingen en inbeslagnames.

In 1949 confronteerde het Hof de kwestie van de toepassing van de uitsluitingsregel op staten in de zaak Wolf v. Colorado. Het Hof onderzocht gelijktijdige Amerikaanse staten en constateerde dat hoewel 17 staten de uitsluitingsregel van Weeks in hun eigen staatswet, 30 anderen hadden het verworpen. Het concludeerde daarom dat het geen “afwijking van de basisnormen” van een eerlijk proces was om staten in staat te stellen illegaal verkregen bewijsmateriaal in staatsprocedures in te voeren. Voor de komende 12 jaar tot Mapp was de rechtbank niet van toepassing op de uitsluitingsregel op bewijsmateriaal verkregen door staatsambtenaren en gebruikt in staatsrechtbanken, tenzij er sprake was van dwang, geweld of brutaliteit. In de zaak Rochin v. Californië uit 1952 eiste de rechtbank bijvoorbeeld een staat Californië rechtbank om ev uit te sluiten bewijs dat staatsambtenaren illegaal hadden verkregen, maar alleen omdat de officieren gebruik maakten van “gedrag dat het geweten schokt” – ze lieten een arts een verdachte een braakmiddel toedienen om hem te dwingen capsules die hij had ingeslikt over te geven.

Feitelijk historyEdit

Dollree “Dolly” Mapp (ca. 1923–2014) was een jonge vrouw die betrokken raakte bij de illegale gokactiviteiten van gangster en afperser Shondor Birns, die de georganiseerde misdaad domineerde in Cleveland, Ohio, in de jaren ’40 en ’50. Op 23 mei 1957 ontving de politie van Cleveland een anonieme tip dat een man genaamd Virgil Ogletree gevonden zou kunnen worden in het huis van Mapp, samen met illegale gokbonnen en uitrusting die gebruikt werd in een “getallenspel” opgezet door de vriend van Mapp. Ogletree was betrokken bij de illegale gokwereld in Cleveland en werd gevraagd voor ondervraging bij het bombarderen van rivaliserende gokafperser (en toekomstige bokspromotor) Don King’s huis drie dagen eerder. Drie politieagenten gingen naar het huis van Mapp en vroegen om toestemming om binnen, maar Mapp weigerde, na telefonisch overleg met haar advocaat, hen zonder huiszoekingsbevel toe te laten. Twee agenten vertrokken, en een bleef aan de overkant van de straat naar het huis kijken.

Drie uur later kwamen er meer politieagenten aan die op de deur klopten. Toen Mapp niet antwoordde, drongen ze de deur open. Mapp vroeg om hun huiszoekingsbevel en kreeg een stuk papier te zien dat ze van een agent wegtrok en het in haar jurk stopte. De agenten worstelden met Mapp en haalden het stuk papier terug dat niet meer door haar of haar advocaten werd gezien, en dat niet als bewijs werd geïntroduceerd in een van de daaropvolgende gerechtelijke procedures. Toen de huiszoeking in Mapp’s appartement met twee slaapkamers op de tweede verdieping begon, sloeg de politie haar handboeien om omdat ze oorlogvoerende was. De politie doorzocht het huis grondig en ontdekte Ogletree, die vervolgens werd vrijgesproken van de bombardementen en zich verstopte in het appartement van de benedenverdieping huurder Bij het zoeken naar het appartement van Mapp en in een footlocker in de kelder van het huis vond de politie gokbonnen. Ze vonden ook een pistool en een klein aantal pornografische boeken en afbeeldingen, waarvan Mapp verklaarde dat een vorige huurder deze had achtergelaten.De politie arresteerde Mapp en beschuldigde haar van een misdrijf wegens het bezitten van spullen voor getallenspel, maar ze werd vrijgesproken.

Enkele maanden later, nadat Mapp weigerde te getuigen tegen Birns en zijn medewerkers tijdens hun proces voor de poging tot Shakedown van King, werd ze vervolgd voor het bezit van de pornografische boeken. Mapp werd schuldig bevonden tijdens het proces omdat hij “willens en wetens bepaalde onzedelijke en wellustige boeken, afbeeldingen en foto’s in haar bezit had gehad en onder haar controle had, in strijd met 2905.34 van de herziene code van Ohio”, en veroordeeld tot één tot zeven jaar gevangenisstraf. Mapp werd gesteund door Don King. Mapp werd veroordeeld, hoewel openbare aanklagers geen geldig huiszoekingsbevel konden overleggen. Ze ging in beroep bij het Hooggerechtshof van Ohio, dat haar veroordeling bevestigde, omdat de geldigheid van het huiszoekingsbevel twijfelachtig was en de politie De huiszoeking van haar huis was illegaal, de politieagenten hadden geen brutaal geweld tegen haar gebruikt, en dus hoefde onder de precedenten van het Hooggerechtshof in Wolf en Rochin de uitsluitingsregel niet van toepassing te zijn. Mapp ging vervolgens in beroep bij het Amerikaanse Hooggerechtshof, dat ermee instemde haar zaak te behandelen.