Gezien de anatomische nabijheid van de lever en galblaas tot het hart, zouden cardiologen in staat moeten zijn om bepaalde veelvoorkomende aandoeningen van deze organen te identificeren dat aanzienlijke klinische implicaties kan hebben voor het beheer van de patiënt. Hier presenteren we typische bevindingen met betrekking tot lever-echogeniciteit, grootte en randen, en focale laesiestudie.

Een normale lever is minimaal hyperechogeen of isoechogeen vergeleken met de normale niercortex1 (Figuur 1A en B). De meest voorkomende oorzaak van hyperechogene lever (verhoogde lever-echogeniciteit vergeleken met de niercortex) in de dagelijkse praktijk is steatose, ook wel bekend als “leververvetting”. Dit kan zowel diffuus als focaal zijn.

Gebieden met intact parenchym worden vaak aangetroffen in diffuse steatose. gebieden zijn hypoechoïsch, aangezien ze overeenkomen met “eilandjes” “Van normaal leverparenchym dat contrasteert met de pathologische lever (met verhoogde echogeniciteit als gevolg van de vetinfiltratie).

Focusgebieden van vetinfiltratie kunnen ook worden gevonden, dwz gebieden met verhoogde echogeniciteit tegen de achtergrond van normale leverparenchym.1,2

Zowel de intacte parenchymale gebieden binnen diffuse steatose als de gebieden van focale steatose in normale lever hebben geografische grenzen, zijn niet geassocieerd met massa-effect, veranderen in de tijd (soms snel), en bevinden zich meestal in subcapsulaire of perivesicale gebieden, grenzend aan de portale vertakking en het falciforme ligament. Ze zijn echter op elke locatie te vinden. Af en toe kunnen deze gebieden lijken op knobbeltjes / vaste massa’s2 (Figuur 1C-F).

Normale lever-echogeniciteit is homogeen, met fijne echo’s.1 Een van de belangrijkste oorzaken van heterogene echogeniciteit van de lever is chronische leverziekte / cirrose (Figuur 1 van het aanvullende materiaal). Andere veel voorkomende aandoeningen die tot heterogene echogeniciteit leiden, zijn fragmentarische steatose en diffuse tumorinfiltratie.2

Bij levercongestie veroorzaakt door rechtszijdig hartfalen, zoals tricuspidalisregurgitatie, kan een diffuse afname van de echogeniciteit van de lever worden waargenomen. / p>

Andere typische bevindingen van chronische leverziekte / cirrose zijn onder meer herverdeling van het volume, met een toename van de caudate lob, de linker lob, of beide, ten opzichte van de rechter lob, en onregelmatigheden in het leveroppervlak.1 Deze bevindingen kunnen komen voor bij patiënten met Fontan-circulatie. De onregelmatigheid / knobbeligheid van de levercontour is duidelijker als er ascites zijn, die vaak voorkomen bij gedecompenseerde leverziekte.

Hepatomegalie en verwijding van de inferieure vena cava en suprahepatische aderen zijn typische bevindingen bij levercongestie, zoals bij tricuspidalisregurgitatie en Ebstein-anomalie.

Echografie is nuttig om onderscheid te maken tussen cystische en vaste laesies, waarvan de behandeling aanzienlijk verschilt.

Bij echografie worden laesies gedefinieerd als een eenvoudige cyste als het anechogeen is, met dunne, gladde wanden en posterieure akoestische verbetering. Een cystische laesie is complex als het niet aan al deze kenmerken voldoet, dwz als het een dikke of onregelmatige wand heeft, met muurknobbeltjes, septaties, echogene inhoud of calcificaties. Hydatid-cysten en abcessen zijn typische voorbeelden van complexe cystische laesies (Figuur 2E-H).

Een solide knobbel kan hyperechogeen, isoechogeen of hypoechogeen zijn met betrekking tot het aangrenzende parenchym, het kan homogeen of heterogeen zijn, en stroming kan worden gedetecteerd in de Doppler-studie, hoewel een negatieve resultaat sluit een solide laesie niet uit.Als een solide knobbel wordt gedetecteerd, moet deze worden vergeleken met eerdere onderzoeken die mogelijk beschikbaar zijn om te beoordelen of het een nieuwe knobbel is, stabiel is of is gegroeid, en het moet worden gecorreleerd met de medische geschiedenis van de patiënt (bijv. geschiedenis van tumoren, hepatitis B- of C-virusinfectie, alcoholische cirrose) om een beslissing te nemen over de uitvoering van aanvullende beeldvormende tests.

De goedaardige knobbeltjes die in de praktijk het meest worden waargenomen, zijn onder meer hemangioom, dat een typisch uiterlijk van een hyperechogene knobbel met goed gedefinieerde randen.

De 2 meest voorkomende soorten kwaadaardige leverlaesies zijn metastasen en hepatocellulair carcinoom.

Er zijn over het algemeen verschillende metastasen en hun echografisch uiterlijk is zeer variabel (hyperechogeen, isoechogeen of hypoechogeen vergeleken met het aangrenzende parenchym, en ze kunnen homogeen of heterogeen zijn, met of zonder een halo, en kunnen zelfs cystisch zijn of verkalkingen hebben3,4) (Figuur 2A-D).

In de meeste cas es, wordt hepatocellulair carcinoom gevonden in een lever met chronische leverziekte / cirrose. Het kan zich presenteren als een vaste knobbel (of verschillende in het geval van multicentrisch hepatocellulair carcinoom) en kan hyperechogeen, isoechogeen of hypoechogeen zijn, soms met een halo.3 Dit zou daarom de eerste diagnostische mogelijkheid zijn bij ontdekking van een vaste knobbel in een lever. met tekenen van chronische leverziekte / cirrose.

Met betrekking tot de galblaas is de normale inhoud anechogeen. Elke echogene inhoud is pathologisch en kan overeenkomen met steenvorming (hyperechogene beelden, meestal met posterieure akoestische schaduwen), galslib, bloed, pus of puin. Het echogene gehalte wordt gekenmerkt door zijn beweging met veranderingen in de positie van de patiënt (tenzij het zeer nauw aan de muur wordt gehecht), waardoor het zich onderscheidt van de focale verdikking die afhankelijk is van de muur (poliepen of massa) (Figuur 2 van het aanvullende materiaal).

De normale galblaaswand is glad, met een dikte van ≤ 3 mm.1 Focale verdikking (meestal poliepen, enkelvoudig of meervoudig) en diffuse verdikking zijn te zien in de wand.

Diffuse wandverdikking kan het gevolg zijn van een galblaasaandoening (voornamelijk acute cholecystitis) of extracholecystische oorzaken. Het wordt typisch geïdentificeerd als een hypoechogeen gebied tussen 2 echogene lijnen of kan een gegroefd of gelaagd uiterlijk hebben.

Typische bevindingen bij acute cholecystitis zijn onder meer opgezette blaas, diffuse wandverdikking, cholelithiase of galslib en een positief Murphy-teken op echografie. Acalculeuze cholecystitis komt veel minder vaak voor en komt voor bij patiënten met een langdurige, kritieke toestand (bijv. Patiënten die zijn opgenomen op de intensive care). Diffuse verdikking van de galblaaswand, behalve die veroorzaakt door ontsteking in de context van acute cholecystitis, kan te wijten zijn aan extracholecystische oorzaken zoals leverdisfunctie (geassocieerd met alcoholisme, hypoalbuminemie, ascites en / of hepatitis), congestief hartfalen, nierziekte , pancreatitis, mononucleosis-symptomen, aids en sepsis5 (Figuur 3 van het aanvullende materiaal).

Door gebruik te maken van de basisconcepten die worden gepresenteerd over de meest voorkomende aandoeningen van de lever en galblaas, kunnen cardiologen begeleiden bij de juiste behandeling van patiënten die echocardiogrammen ondergaan.