Pasta is een nietje in de meeste van onze keukens. Volgens een Zagat-enquête; Ongeveer de helft van de Amerikaanse bevolking eet 1-2 keer per week pasta en bijna een kwart eet zo’n 3-4 keer per week. Onnodig te zeggen dat we dol zijn op pasta. Serieus, wie wil er nou geen grote kom met spaghetti en gehaktballen of Bucatini all’Amatriciana.

De populariteit van pasta in Amerika gaat terug tot Thomas Jefferson, die een pasta had machine gestuurd naar Philadelphia in de late 18e eeuw nadat hij verliefd werd op het modieuze eten tijdens een diner in Parijs. Hij was zo gecharmeerd van pasta dat hij zelfs tijdens een reis naar Italië zijn eigen pastamachine ontwierp. Het pastagerecht dat hij in de Verenigde Staten berucht maakte, noemen we macaroni en kaas. Maar de ware liefdesrelatie van Amerika met pasta werd pas in de 20e eeuw populair, met een hausse aan immigranten uit Italië. Toen de eerste Italianen arriveerden, was spaghetti een van de weinige pastasoorten die in de Verenigde Staten verkrijgbaar waren; daarom is het zo iconisch voor de Italiaanse Amerikaanse keuken. Nu is het natuurlijk moeilijk om een supermarkt te vinden die niet minstens een half gangpad heeft dat is gewijd aan verschillende pastasoorten. Voor een duidelijk beeld van het aantal variëteiten, bekijk de kaart van Pop Chart Lab met 250 vormen van pasta, The Plethora of Pasta Permutations.

In de afgelopen decennia heeft pasta door velen een slechte reputatie gekregen koolhydraatarme diëten zoals het originele Atkins-dieet. Aan de andere kant bevat het aangeprezen mediterrane dieet pasta als een nietje. Een deel van de verwarring over de verdiensten van het eten van brood komt voort uit de samenvoeging van harde tarwe, waarvan de pasta traditioneel wordt gemaakt, en tarwe die wordt gebruikt voor het bakken van brood. Durum pasta heeft een lage glycemische index (GI) van ongeveer 25-45. Ter vergelijking: witbrood heeft een hoge GI van ongeveer 75 en aardappelen hebben een GI van ongeveer 80, net als veel ontbijtgranen. Volgens het American Journal of Clinical Nutrition is het eten van voedsel met een lage GI in verband gebracht met hogere HDL-cholesterolconcentraties (het ‘goede’ cholesterol), een verminderd risico op het ontwikkelen van diabetes en hart- en vaatziekten. En case-control studies hebben ook toonde positieve associaties tussen de voedingsglycemische index en het risico op darm- en borstkanker. Pasta gemaakt met nog gezondere granen, zoals volkoren granen en spelt, voegt wel extra voedingsstoffen toe, maar verlaagt niet noodzakelijk de GI.

De manier waarop pasta wordt gekookt, heeft ook invloed op de gezondheid. Voor de gezondste en lekkerste manier wilt u de pasta al dente koken, wat ‘tot de tand’ of ‘tot de beet’ betekent. Als de pasta te gaar is, stijgt de GI-index, wat betekent dat al dente gekookte pasta langzamer wordt verteerd en geabsorbeerd dan te gaar gemaakte papperige pasta. Volg de onderstaande tips om uw pasta gezond en lekker te maken.

Gebruik een grote pan: de grootte is belangrijk. De pasta moet zwemmen in een zee van water omdat het uitzet tijdens het koken. Als er niet genoeg water is, wordt de pasta papperig en plakkerig. De gemiddelde grootte van de pastapot is tussen de 6 en 8 liter en moet ongeveer 3/4 gevuld worden. of ongeveer 4-5 liter met water voor 1 pond pasta.

Vul de pan met koud water: dit geldt voor het koken van alles met water. Heet water lost verontreinigende stoffen sneller op dan koud, en sommige leidingen bevatten lood dat in het water kan lekken. Gebruik voor de zekerheid altijd koud water uit de kraan en laat het water een beetje lopen voordat u het gebruikt.

Het water zwaar zout: zout aan het water toevoegen is s strikt voor smaak. U wilt het water zouten terwijl het aan de kook komt. Terwijl de pasta kookt, absorbeert deze het zout en geeft het net dat beetje extra aan de maaltijd. Doe zoals Mario Batali doet en zout het water totdat het “naar de zee smaakt”. Om die zoutigheid te krijgen, adviseert Mark Ladner, chef-kok bij Del Posto, om ongeveer 1 eetlepel zout per liter water te gebruiken.

Er is een verhaal van een oude vrouw dat zegt dat zout ook het pastawater maakt. kook sneller. Dit is niet helemaal het geval. Als je zout aan water toevoegt, wordt het kookpunt verhoogd en om het kookpunt van 1 liter water met 1 graad Fahrenheit te verhogen heb je 3 eetlepels zout nodig. En dat is veel te veel zout voor iemands smaakpapillen.

Doe geen olie in de pan: zoals Lidia Bastianich heeft gezegd: “Voeg geen – ik herhaal, doe geen – olie toe aan het kookwater van je pasta! En dat is een bevel! ”

Olijfolie zou voorkomen dat de pan overkookt en dat de pasta niet aan elkaar plakt. Maar de algemene consensus is dat het meer kwaad dan goed doet. Het kan voorkomen dat de saus aan de pasta blijft plakken. Omdat olie minder dicht is dan water en is samengesteld uit hydrofobe moleculen, vormt het een laag over de bovenkant van het water.Wanneer de pasta is uitgelekt, wordt deze door deze geoliede laag gegoten en laat een vers laagje olie op de pasta achter.

Als je echter geen saus gebruikt of op basis van olijfolie gebruikt, dan is de olie heeft weinig effect.

Zorg ervoor dat het water kookt: voor alle ongeduldige koks die er zijn, wacht gewoon die minuut tot het water kookt met grote bellen. De kooktemperatuur zorgt ervoor dat de pasta niet papperig wordt. Die eerste duik in het kokende water is cruciaal voor de textuur van het eindproduct. Het zal je ook helpen de pasta beter te timen.

Roeren: vergeet niet te roeren. Het klinkt misschien voor de hand liggend, maar deze eenvoudige stap kan gemakkelijk worden vergeten door alledaagse afleiding en de drukte van het koken. Zonder te roeren zal de pasta zeker aan elkaar plakken en ongelijkmatig koken.

Haal het deksel eraf: als je de pasta eenmaal hebt toegevoegd, wacht je tot het water weer aan de kook komt en verwijder je het deksel. Dit is gewoon zodat je niet dat witte schuim hebt dat over de randen van je pot explodeert zoals Mt. Vesuvius. Een alternatieve tip van Lidia Bastianich is om het deksel erop te laten zitten, maar het open te houden met een houten lepel.

Cook, Time & Test: Ja, dat kan volg de timing op de doos of verpakking met pasta. Maar de beste timer is je mond. Chef-kok en kookboekauteur Jacob Kenedy zegt in zijn boek The Geometry of Pasta om “de pasta te proeven met tussenpozen van 15-20 seconden, vanaf een minuut of twee voordat je denkt dat de pasta klaar is.”

If Als je de pasta met een saus serveert, raadt chef-kok Michael Chiarello aan om de pasta ongeveer 4 minuten voor het verpakken uit de oven te halen. Voeg het dan toe aan de saus en laat het een minuut of twee koken totdat het beetgaar is. Deze methode zou gebruikt met slechts een evenredige hoeveelheid saus. U wilt geen grote pan met saus hebben voor een pond of minder pasta. Het is een goed idee om extra saus te maken, vooral om wat in de vriezer te leggen voor een andere dag of om serveer apart.

Voor een compleet andere kijk op het koken van pasta, volgt u deze regel van Mary Ann Esposito:

“My regel voor het koken van droge, in de winkel gekochte pasta is om het water snel aan de kook te brengen; Roer de pasta erdoor en breng het water weer aan de kook. Doe het deksel erop en zet het vuur uit. Stel de timer in op 7 minuten. Werkt prachtig voor stukken zoals spaghetti, ziti, rigatoni en andere korte pasta’s. “

Tap niet al het pastawater af: pastawater is een geweldige toevoeging aan de saus. Voeg ongeveer een ¼-1/2 kopje water toe aan je saus voordat je de pasta toevoegt. Het zoute, zetmeelrijke water geeft niet alleen smaak, maar helpt ook de pasta en saus aan elkaar te lijmen; het helpt ook om de saus dikker te maken.

De manier waarop je de pasta uitlekt, kan ook de smaak en textuur beïnvloeden. Als je lange pasta zoals linguini of spaghetti kookt, probeer dan een tang of een pastavork te gebruiken om de pasta van het water in de saus te brengen. Je wilt de saus en de pasta zo snel mogelijk trouwen. Met korte pasta is het ideaal om een pastapot te hebben met een ingebouwde zeef of om een vergiet in de gootsteen te gebruiken. Zorg er wel voor dat je de pasta niet te lang laat zitten, anders blijft hij aan elkaar plakken.

Spoel gekookte pasta niet af: het toevoegen van olie aan pasta is niet de enige boosdoener om te voorkomen dat saus en pasta harmonieus worden mengen. De gekookte pasta onder water afspoelen doet precies hetzelfde. Volgens Giada de Laurentiis in haar kookboek Everyday Pasta, “draagt het zetmeel op het oppervlak smaak bij en helpt het de saus te hechten.” Als je het water afspoelt, spoel je het zetmeel weg.

Heb je geheimen over het koken van de perfecte pasta?