Is de grootte van de camerasensor echt belangrijk meer? Als fotografen hebben we nog nooit zoveel geweldige camera-opties gehad die geweldige foto’s zullen opleveren. Er zijn zeer capabele camera’s met alles van Micro Four Thirds-sensoren tot APS-C, full-frame en helemaal tot enorme middenformaat-sensoren.
Een van de voordelen van full-frame bij het fotograferen van deze scène in de Sierras was de mogelijkheid om een tilt / shift-lens te gebruiken om de scherptediepte te regelen. Momenteel biedt geen van de kleinere sensorsystemen lenzen voor perspectiefregeling; lensselectie blijft een belangrijk voordeel van full-frame-systemen.
De scène had een zeer hoog contrast, dus ik zette tussen haakjes voor HDR, waardoor in dit geval het voordeel van het dynamische bereik van full-frame werd verminderd.
Laten we meteen duidelijk maken door ja te zeggen, als alle dingen gelijk zijn, geeft een grotere sensor je een beter beeldbestand, maar zoals de meeste zaken in het leven, zijn alle dingen niet gelijk. De algemene wijsheid is dat je voor elke sprong in sensorgrootte ongeveer een prestatiestop krijgt in termen van ruis en dynamisch bereik. Volgens die logica zouden we allemaal 8 × 10 digitale camera’s of zelfs groter moeten fotograferen om de absoluut hoogste kwaliteit te krijgen. Men kan het konijnenhol van beeldkwaliteit tot waanzinnige uitersten gaan, maar in werkelijkheid heeft deze zoektocht zijn eigen problemen die verder gaan dan alleen de kosten van zo’n camera. Wie wil er een grootformaat camera overal mee naartoe nemen dan de parkeerplaats?
Een camera is meer dan alleen sensorgrootte
Met zoveel geweldige opties in verschillende formaten, de echte Het belangrijkste als kunstenaar is om je opties af te wegen en te beslissen welke eigenschappen voor jou het belangrijkst zijn. Is het draagbaarheid, lensopties, absolute beeldkwaliteit, prijs? De afgelopen 10 jaar is het sensorformaat voor de meeste serieuze en professionele fotografen full-frame geweest, wat sterk lijkt op het formaat van de 35 mm-film die velen van ons hadden gemaakt voordat we overschakelden op digitaal. In de begintijd van digitaal fotografeerden de meesten van ons camera’s van Canon of Nikon die APS-C-sensoren hadden bijgesneden, die zeer beperkt waren in termen van dynamisch bereik en hoge ISO-mogelijkheden. Net als vele anderen die destijds fotografeerden, toen ik mijn eerste full-frame camera kreeg (een Nikon D3 in mijn geval), blies het me omver met zijn vermogen om kwaliteitsfoto’s te produceren bij hoge ISO’s bij licht.Ik had nog nooit de moeite genomen om te fotograferen in. Destijds veranderde het overschakelen naar full-frame sensorgrootte een game-wisselaar die ons een voorsprong gaf ten opzichte van het fotograferen van kleinere sensoren.
Dit afbeelding van Dusy Basin, Kings Canyon National Park, Californië, is van de allerlaatste keer dat ik een zware full-frame kit droeg op een lang backcountry-avontuur. Mijn camerasysteem zonder statief woog bijna 10 pond. De laatste tijd draag ik de kleinere Sony a6500 met de 10-18 mm F4 OSS en Vario-Tessar T * E 16-70 mm F4 ZA OSS-lenzen en heb ik het gewicht gehalveerd.
Meer dan 10 jaar vooruitspoelen, en full-frame is nog steeds de eerste keuze van de meeste professionals zoals ik. Maar in deze tussenliggende jaren hebben cameramakers echt de grenzen verlegd van wat kleinere sensorcamera’s kunnen doen, waardoor goedkopere en lichtere camera’s en lenzen en sensoren mogelijk zijn die, hoewel kleiner, nog steeds in staat zijn om op professioneel niveau te werken. Terwijl Canon, Nikon en Sony vooral gefocust zijn op hun vlaggenschip full-frame camerasystemen en relatief beperkte collecties lenzen hebben die zijn ontworpen voor kleinere sensoren (vooral snelle prime-lenzen), zijn bedrijven als Fujifilm, Olympus en Panasonic all-in gegaan op kleinere sensoren. systemen en hebben elk grote (zo niet grondig uitgebreide) lensassortimenten ontwikkeld met veel opties die gelijk zijn aan de kwaliteit die beschikbaar is voor de grotere full-frame systemen.
De echte vraag wordt, met zoveel systemen waaruit om te kiezen, welke is het beste voor uw behoeften? Misschien besluit u dat u twee verschillende systemen wilt, elk voor een specifiek gebruik. Veel van de beslissing komt neer op uw geplande eindgebruik voor de afbeeldingen die u produceert.
Deze zonsondergangfoto is gemaakt tijdens een van mijn Alaskan Eagle werkplaatsen. Hoewel ik geen adelaar was, testte ik het dynamisch bereik van Olympus OM-D E-M1 Mark II. Ik vond het behoorlijk indrukwekkend van zo’n kleine sensor. Het beeld was misschien wat scherper geweest als ik het had gemaakt met mijn 45-megapixel D850, maar dat gezegd hebbende, het ziet er nog steeds geweldig uit, en ik heb verschillende afdrukken van dit beeld verkocht in formaten tot 20 × 30 inch en nog veel meer. dan gelukkig.
Nu ik met alles heb gefotografeerd, van Olympus Micro Four Thirds-camera’s tot Fujifilm en Sony APS-C tot Nikon full-frame DSLR’s, en meest recentelijk met Nikon Z spiegelloos, kan ik eerlijk zeggen alle drie de sensorformaten voldoen aan de behoeften van bijna alle fotografen.Omdat ik al meer dan 20 jaar Nikon-schutter ben, ben ik het meest bekend met dat systeem, maar de afgelopen jaren heb ik alle andere systemen op grote schaal in bezit gehad of gebruikt in een poging mijn gewicht te verminderen en ook te zien waar de toekomst leugens. In mijn ervaring met huidige camera’s in deze verschillende formaten, zal elke camera met een resolutie van ten minste 20 megapixels geweldige afdrukken maken tot 20 × 30 inch of groter, ervan uitgaande dat je fotografeert met redelijke ISO’s met kwaliteitslenzen en een goede techniek.
Advertentie
Voordeel bij weinig licht met grote sensor: heb je het nodig?
Waar dingen beginnen te scheiden, is wanneer je fotografeert in minder dan ideale omstandigheden. Grotere sensorcamera’s zullen de kleinere sensoren verslaan bij het gebruik van hogere ISO’s om te compenseren voor zwak licht. Hoewel het ISO-breekpunt van elke camera iets anders is, is dit geen probleem als je voornamelijk bij goed licht fotografeert. Meestal is het de landschapsfotograaf die zich het meeste zorgen maakt over de mogelijkheid om grote afdrukken te maken, maar landschapsfotografen fotograferen bijna altijd met een ISO-basis die op een statief is vergrendeld, dus wat maakt het uit hoe de camera het doet bij ISO 6400 in vergelijking met andere camera’s? Bezorgd over het smallere dynamische bereik van kleinere sensoren? Nogmaals, als je landschappen op een statief fotografeert, ben je waarschijnlijk al aan het bracketing voor HDR in scènes met een hoog contrast, waardoor dit een ander non-issue is.
Voor mij is het wanneer ik wilde dieren fotografeer, sport of opdrachten waarbij ik kwaliteitsfoto’s moet maken, ongeacht hoe slecht het licht dat ik waardeer dat de rand full-frame me geeft.
Dieren fotograferen bij zonsondergang betekent weinig licht en hoog contrast, typisch het domein van full-frame camera’s. Maar terwijl ik afgelopen winter de Fujifilm X-T3 in de Sacramento Valley uitprobeerde, werd ik overweldigd door mijn vermogen om de schaduwen bij te snijden en te openen voordat ik een afdruk van 20 x 30 inch maakte van het 26-megapixelbestand. / p>
Op dit punt hebben de kleinere formaten mijn full-frame systeem vervangen voor sommige projecten die ik maak en voor bijna al mijn persoonlijke werk. Wanneer ik een backpacktocht of skitocht maak, kies ik altijd een sensor van APS-C-formaat boven mijn zwaardere full-frame Nikon D850 (hoewel de nieuwe Z-serie het gewicht van full-frame dichter bij APS-C-camera’s brengt) ). Ik begon met het gebruik van het Olympus Micro Four Thirds-systeem, wat ik geweldig vond qua grootte en functies, maar uiteindelijk heb ik een upgrade naar een APS-C-systeem uitgevoerd omdat de beeldkwaliteit bij hogere ISO’s niet was waar ik het nodig had voor de werk dat ik doe. (Om eerlijk te zijn, dit was twee generaties geleden in de Olympus-wereld, dus de zaken zijn verbeterd.) Ik wilde echt van het Olympus-systeem houden omdat het zo klein en draagbaar is, maar ik merkte dat ik wat meer ISO-mogelijkheden nodig had om te fotograferen actie bij weinig licht. Dat gezegd hebbende, ik heb een vriend die een fulltime fotogids is die volledig is gestopt met het gebruik van zijn professionele Canon-apparatuur en zegt dat fotografie “nog nooit zo leuk is geweest” nu hij het Olympus-systeem gebruikt. Er is echt iets aan de hand gezegd worden voor hoe goed en hoe klein de lenzen in het Olympus-systeem zijn, vooral voor een natuurfotograaf die nu een 600 mm f / 4-equivalent objectief zonder probleem in de hand kan houden.
Deze foto van Tuolumne Meadows is bij zonsondergang genomen met de Olympus OM-D E-M1 die ik bezat en een tijdje intensief gebruikte als mijn backcountry-setup. Terwijl ik uiteindelijk opschaalde naar een APS -C-systeem voor betere resultaten bij weinig licht, wanneer gestopt en voor HDR op een statief gezet, hield de Micro Four Thirds-sensor het uitstekend bij grote afdrukken.
Voor mijn behoeften heb ik vond dat de APS-C-systemen de goede plek waren in termen van beeldkwaliteit versus gewicht en kostenbesparingen. Ik heb de Sony a6500 naast de Fujifilm X-T3 in een e moeiteloos om erachter te komen welk systeem het beste bij mij past. Hoewel de Sony wat kleiner is en een betere buffer heeft, heeft de Fujifilm een veel beter lensaanbod. De Fujifilm is ook nieuwer en heeft dus een betere zoeker, maar de grote buffer van de Sony is een pluspunt voor een deel van wat ik fotografeer. Ik gebruik de Sony a6500 in een waterdichte Salty Surf Housing voor opdrachtwerk bij het raften. Ik heb afdrukken gemaakt van beide camera’s tot 20 x 30 inch en werd overweldigd door hun kwaliteit als ze werden gemaakt met een lage ISO en goed glas. Hoewel uw aantal kilometers kan variëren en de kwaliteitsdrempel van iedereen anders is, is alles vandaag de dag een grote stap voorwaarts in de tijd van 35 mm diafilm en vroege digitale camera’s.
In feite zou ik zeggen dat voor de meeste fotografen tegenwoordig zijn de voordelen door over te gaan op full-frame de extra kosten en het gewicht niet waard. Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen, tenzij je pixel gluurt op de computer, je misschien niet eens de verschillen in de bestanden kunt zien tijdens het afdrukken, tenzij je enorme afdrukken maakt.Ik maak me geen zorgen over het verzenden van bestanden van al deze formaten naar redacteuren, en ik ken twee fulltime avonturenfotografen die, om gewicht te besparen, alleen de Sony a6500 en soms zelfs de nieuwste Sony RX100 camera met vaste lens gebruiken – met zijn relatief kleine 1-inch sensor – voor hun werk, dat wereldwijd wordt gepubliceerd.
De beste camera voor jou
Dus hoe beslis je? Omdat alle sensorformaten zo goed zijn, zou ik de sensorgrootte niet echt tot mijn belangrijkste bepalende factor maken als ik ervoor kies om in een systeem te investeren. Ik zou beslissen hoe goed goed genoeg is qua beeldkwaliteit en dan breder kijken naar de lenzen en accessoires die bij het systeem worden aangeboden. Doe je veel TTL-flitswerk? Heeft u een lange telelens nodig voor dieren in het wild? In hun Micro Four Thirds-systemen bieden zowel Olympus als Panasonic solide lenscollecties aan. In APS-C is Fujifilm echt het enige bedrijf dat een volledig assortiment professionele lenzen aanbiedt om aan bijna elke behoefte te voldoen. Ja, zowel Sony als Canon en Nikon bieden geweldige APS-C-sensorcamera’s, maar geen van hen heeft een selectie lenzen die passen bij hun full-frame lenslijnen, vooral de snelle prime-lenzen. Afhankelijk van je stijl van werken, kan het ontbreken van specifieke lenzen in een systeem een dealbreker zijn.
De brede Sony E 10– 18 mm F4 OSS-lens, kon ik dicht bij de overstroomde weide komen voor een zuivere weerspiegeling van Yosemite Falls. Dit was een van mijn eerste succesvolle foto’s met de Sony a6500. Nadat ik een geweldige afdruk van 20 x 30 inch van het bestand had gemaakt, begon ik mijn behoefte aan een camera met een hogere resolutie in twijfel te trekken.
Wat je ook beslist, vandaag is een nieuwe wereld in termen van camera’s. Het lijdt geen twijfel dat spiegelloos de toekomst is en waarschijnlijk zullen de meesten van ons de komende jaren uitsluitend spiegelloze camera’s fotograferen. Maar het kiezen van een sensorgrootte om u in die nieuwe wereld te brengen, is een moeilijkere beslissing. Voor mij, als werkende professional, blijf ik meer betalen en extra gewicht dragen in ruil voor elke voorsprong die mijn camerasysteem me kan geven, maar ik kan wel zeggen dat ik na een paar maanden het fotograferen van de Nikon Z systeemcamera’s dit voorjaar ben er 100 procent van overtuigd dat ik mijn laatste full-frame DSLR heb gekocht.
Advertentie
Stel uzelf bij het kiezen van uw volgende camera de volgende vragen: Bent u bereid de kosten te betalen om de absoluut beste beeldkwaliteit op de markt te hebben? , of hebben we een punt bereikt waarop aan uw behoeften op het gebied van beeldkwaliteit wordt voldaan, en het gaat meer om gebruiksgemak en het leuk maken van fotografie? Is die full-frame of zelfs middenformaat camera echt de moeite waard om hem het veld in te slepen, of zal iets kleins het lukken? Uiteindelijk weten we allemaal dat de beste camera degene is die je naar de meeste locaties wilt dragen.
