MACV-SOG — Military Assistance Command, Vietnam — Special Operations Group (later omgedoopt tot Studies and Observations Group) —was de elite militaire eenheid van de oorlog in Vietnam, zo geheim dat het bestaan ervan werd ontkend door de Amerikaanse regering. De groep rapporteerde rechtstreeks aan de Joint Chiefs of Staff van het Pentagon, en een groot deel van zijn geschiedenis en exploits werden jarenlang verborgen gehouden voor het grote publiek door een sluier van geheimhouding en vertrouwelijkheid. John L. Plaster diende drie jaarreizen met MACV-SOG, en zijn boek SOG: The Secret Wars of America’s Commandos in Vietnam (Simon & Schuster, New York, 1997, $ 26 ) is een echt insider-account, dat veel onthult over deze uiterst geheime commando-eenheid en zijn geheime missies in Noord-Vietnam, Laos en Cambodja.
De volledig vrijwillige MACV-SOG (de meesten waren US Army Special Forces ” Green Berets ”) voerden enkele van de gevaarlijkste en meest uitdagende speciale operaties van de Vietnamoorlog uit. MACV-SOG maakte hooggelegen, laag openende parachutesprongen achter vijandelijke linies, voerde routinematig verkenningsmissies uit langs de Ho Chi Minh Trail, drong door diep in Laos en Cambodja, herstelde neergehaalde piloten en probeerden verschillende krijgsgevangenen te redden. De MACV-SOG-verkenningsteams, diep in het achterhoede van de vijand, dwongen Hanoi om 40.000 troepen – ongeveer vier divisies – om te leiden naar beveiligingsmissies langs de Ho Chi Minh Trail. / p>
Vanuit zijn eigen persoonlijke kennis van MACV-SOG operati Ons en uit interviews met meer dan 100 MACV-SOG-veteranen, samen met onlangs vrijgegeven documenten, heeft Plaster een zwaar anekdotisch en meeslepend verhaal opgesteld. Hij vertelt over nauwe, gewelddadige gevechtsacties tussen MACV-SOG-teams en grote aantallen Noord-Vietnamese legertroepen (NVA). Terwijl sommige infanteristen in Vietnam wanhopig waren om ooit de vijand te zien, moesten MACV-SOG-teams zich vaak een weg banen uit een horzelnest van boze NVA-bataljons. Gips vertelt enkele van de meest buitengewone verhalen over de oorlog in Vietnam. Sommige verhalen zullen oude geruchten laten rusten; anderen zullen alleen maar meer vragen oproepen. Plaster beschrijft bijvoorbeeld hoe twee Chinese adviseurs werden gedood toen het verkenningsteam (RT) Maine een commando-element van een NVA-compagnie in een hinderlaag lokte, waarbij de commandant, zijn drie pelotonleiders en twee Chinese adviseurs tijdens de lunch om het leven kwamen. Plaster vertelt ook over de “gekke Canadezen” die in het Amerikaanse leger dienden bij MACV-SOG, waaronder Robert Graham, die ooit een Simpsons (Sears) 55-pond jachtboog droeg en tijdens een vuurgevecht breedkoppijlen op de NVA schoot.
Plaster vertelt ook enkele van de lichtere momenten van MACV-SOG. In combinatie met de pathos van gevechten is er een geweldige humor. Lezers zullen niet teleurgesteld zijn; het boek is zijn omslagprijs waard alleen voor één heel grappig verhaal over een fiets In een andere grappige anekdote loopt Harvey “Hippie” Saal gespot een onderofficierclub binnen nadat hem de toegang is geweigerd omdat hij een vies uniform draagt. Er zijn een aantal verhalen over de legendarische Walt Shumate, en Plaster legt uit waarom er zoveel Walt Shumate-verhalen waren.
Inderdaad, MACV-SOG is het spul van legendes. Legendes zoals de 14 mannen van RT Kansas die een NVA-regiment afhielden; de gevangengenomen NVA “Earth Angels” die tegen hun voormalige kameraden werden ingezet; de gevechten op grote hoogte, lage opening springen in NVA-schansen en de mannen van RT Colorado die tegenover bijna 300 NVA stonden, vormden zich in rijen voor de acht Claymore-mijnen van het team. Een andere MACV-SOG-legende en een van zijn bekende personages, Jerry “Mad Dog” Shriver, ontving zijn bijnaam met dank aan Radio Hanoi. Schitterend buiten dienst in zijn derby-hoed en blauwfluwelen rookjasje, was zijn naaste metgezel Klaus, een Duitse herder. Shriver, die vaak in situaties terechtkwam waarin hij dreigde te worden overspoeld, zei ooit tegen zijn luchtdekking: “Nee, nee. Ik heb ze precies waar ik ze wil hebben – van binnenuit omringd.” Zoals veel MACV-SOG-verkenners, liep Shriver’s geluk uiteindelijk op. De laatste keer dat hij een NVA-bunkerlinie aanviel, werd hij vermist verklaard.
MACV-SOG had meer dan zijn aandeel in MIA’s. Een van de de bekendste was Larry Thorne, een Finse veteraan van de zogenaamde Winteroorlog tegen de Sovjet-Unie tijdens de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog en een ontvanger van het Mannerheim Cross. Thorne droeg een bolt-action .30-06 Springfield toen hij werd MACV-SOG’s eerste MIA in Laos. Er zijn veel verhalen over teams die spoorloos verdwenen, hoewel soms omstandigheden en bewijs (zoals het bewijs dat NVA-hersenschuddinggranaten waren gebruikt) MACV-SOG deed geloven dat de mannen waren gevangengenomen. Van de mannen waarvan bekend was dat ze krijgsgevangenen waren, zijn er maar een paar levend naar huis teruggekeerd. Er werden geen MACV-SOG krijgsgevangenen vrijgelaten uit Laos. Van de 58 MACV-SOG MIA’s in Laos, slechts één keerde terug: Charles Wilklow. Wilklow ontsnapte aan gevangenschap nadat hij door de NVA als mens was uitgezet aas voor reddingswerkers voor meerdere dagen.Zijn ontvoerders dachten dat hij te dicht bij de dood was om een bewaker nodig te hebben, maar hij slaagde erin om de jungle in te kruipen en herovering te ontwijken totdat hij werd gered.
MACV-SOG-slachtoffers van verkenning waren meer dan 100 procent, de hoogst aanhoudende Amerikaan verliespercentage sinds de burgeroorlog. In 1968 raakte elke MACV-SOG-verkenner minstens één keer gewond, en ongeveer de helft werd gedood. Maar ondanks zulke hoge verliezen had MACV-SOG de hoogste “kill-ratio” in de Amerikaanse militaire geschiedenis, met een top van 158 tegen 1 in 1970.
SOG leest als “who’s who” van Green Berets. Er zijn verschillende namen die veel Vietnam-veteranen en de meeste Special Forces-veteranen zullen herkennen: Billy Waugh, Larry Thorne, Dick Meadows, Jerry “Mad Dog” Shriver, Fred Zabitosky, Walter Shumate, Jon Cavaiani, Roy Benavidez, Norm Doney en Robert Howard. Sommigen, zoals Benavidez, Cavaiani, Howard en Zabitosky, worden herinnerd voor de daden die hen de Medal of Honor opleverden. De Medal of Honor werd toegekend aan negen MACV-SOG-mannen, waaronder luitenant Tom Morris, een zee-lucht-landmacht (SEAL ) officier en luitenant Loren Hagen, het laatste lid van het Amerikaanse leger dat de Medal of Honor in Vietnam ontving.
Met kleine verkenningsploegen van minder dan 10 man bond MACV-SOG duizenden NVA-troepen vast, verschaften waardevolle inlichtingen aan het Pentagon, redde neergestorte piloten en vernietigde grote hoeveelheden vijandelijk materieel, terwijl ze de NVA zware verliezen lieten lijden. De ionengroep is uit de schaduw gehaald door het verhelderende boek van John L. Plaster.
