Alle kinderen zullen op een bepaald moment in hun kindertijd moeite hebben om met hun gedrag om te gaan. Maar naarmate ze groeien, leren ze vriendschappen op te bouwen en beter te begrijpen hoe hun gedrag anderen beïnvloedt. Als een kind geen begrip lijkt te hebben van negatief gedrag en schijnbaar geen bezorgdheid lijkt te hebben over de gevoelens van anderen, kan dit duiden op een probleem.

Gedragsstoornis is een gedragsstoornis die optreedt wanneer kinderen antisociaal gedrag vertonen, hebben moeite met het volgen van regels en hebben moeite om empathie te tonen aan anderen. Ze kunnen ook de veiligheid van anderen of zichzelf in gevaar brengen. Gedragsstoornis komt meestal voor bij kinderen onder de 16 jaar, maar kan ook bij volwassenen worden vastgesteld.

Prevalentie en oorzaken

Niet alle kinderen met significante antisociale gedragsproblemen zullen worden beoordeeld door een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Daarom is het moeilijk in te schatten hoe vaak de aandoening voorkomt bij kinderen en tieners. Jongens krijgen vaker een diagnose dan meisjes.

Neuropsychologen en andere onderzoekers zijn van mening dat de ontwikkeling van een gedragsstoornis op de een of andere manier verband houdt met een stoornis in de frontale hersenkwab, waardoor kinderen en tieners niet kunnen leren van negatieve ervaringen en het aanpassen van hun gedrag.

Kinderen bij wie een gedragsstoornis is vastgesteld, kunnen een geschiedenis hebben van het volgende:

• misbruik
• armoede
• drugsmisbruik door ouders
• andere geestelijke gezondheidsproblemen
• familieconflicten of geweld
• hersenschade
• ander trauma

Onderzoekers geloven ook dat genetica een rol kan spelen bij de ontwikkeling van gedragsstoornissen.

Signs of Conduct Disorder

Signs of conduct disorder typisch hebben betrekking op gedrag in de vorm van agressie, vernieling van eigendommen, oneerlijkheid en het negeren van regels. Veelvoorkomende tekenen van gedragsstoornis kunnen zijn:

• initiëren van fysieke gevechten
• anderen pesten of bedreigen
• gebruik van een wapen om schade toe te brengen
• fysieke wreedheid jegens mensen of dieren
• stelen
• inbreken in andermans eigendommen
• iemand dwingen tot seksuele activiteit
• in brand steken schade veroorzaken
• vernietiging van eigendommen
• laat opblijven zonder toestemming
• weglopen van huis
• vaak school missen

Sommige mensen met een gedragsstoornis zullen ook een gebrek aan positieve sociale betrokkenheid en emotionele betrokkenheid vertonen. Ze kunnen het volgende aantonen:

• geen spijt voor slecht gedrag
• gebrek aan bezorgdheid over gedragsconsequenties
• gebrek aan empathie voor anderen
• gebrek aan bezorgdheid over prestaties op school of op het werk
• gebrek aan emotionele expressie

Diagnose

Kinderen, adolescenten en volwassenen kunnen gediagnosticeerd met een gedragsstoornis als ze verschillende van de hierboven genoemde symptomen vertonen. Tekenen moeten minstens een jaar aanwezig zijn om een diagnose te krijgen.

Bij het diagnosticeren van kinderen of tieners kan een psychiater het gedrag van het kind observeren en ook met zijn ouders en leraren praten.

Wanneer een psychiater of een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg een persoon beoordeelt op gedragsstoornissen, zullen ze ook andere diagnoses willen uitsluiten of een beoordeling willen maken van gelijktijdig voorkomende psychische stoornissen. Omdat veel van de tekenen van een gedragsstoornis vergelijkbaar zijn met een antisociale persoonlijkheidsstoornis, kan bij een volwassene niet de diagnose van beide aandoeningen worden gesteld. Er is niet veel verschil tussen de twee stoornissen, maar een gedragsstoornis wordt meestal gediagnosticeerd bij kinderen, dus als een volwassene aan de criteria voor beide stoornissen voldoet, krijgen ze de diagnose van de antisociale persoonlijkheidsstoornis in plaats van de gedragsstoornis. Het is eigenlijk meer een kwestie van leeftijd dan van verschillen tussen de diagnoses.

Kinderen en volwassenen die de diagnose gedragsstoornis krijgen, kunnen echter ook gelijktijdig voorkomende diagnoses hebben, waaronder aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD), middelenmisbruik, posttraumatische stressstoornis (PTSD), angststoornissen, depressie of bipolaire stoornis. Ze kunnen ook leerproblemen hebben.

Het kan ook moeilijk zijn om onderscheid te maken tussen een gedragsstoornis en een autismespectrumstoornis. Hoewel veel van de symptomen op elkaar lijken, zijn er verschillende belangrijke verschillen tussen de twee diagnoses. Een daarvan is dat mensen met een gedragsstoornis moeite hebben met sociale interactie vanwege een tekort aan sociaal leren, terwijl mensen met autisme moeite hebben met socialiseren vanwege ontwikkelingsproblemen. Mensen met autisme hebben ook de neiging om innerlijke uitdagingen aan te gaan, zoals obsessies en compulsies, terwijl mensen met een gedragsstoornis uiterlijk gedrag vertonen, zoals criminele activiteiten of geweld.

Behandeling van gedragsstoornissen

De behandeling van gedragsstoornissen zal variëren afhankelijk van de leeftijd van het individu en hun symptomen. Gedragsstoornis kan soms leiden tot depressie, bipolaire stoornis of andere mentale gezondheids- en gedragsproblemen later in het leven, dus vroege evaluatie en behandeling is essentieel voor kinderen.

Behandeling kan moeilijk blijken te zijn omdat kinderen vaak niet meewerken en wantrouwend tegenover volwassenen. Het is belangrijk dat ouders en andere belangrijke volwassenen in het leven van het kind of de tiener geduldig blijven en toegewijd zijn om met hen samen te werken en een team van ondersteuning voor hen op te bouwen.

Bij de behandeling van gedragsstoornissen zijn doorgaans zowel het individu als het gezin betrokken. therapie, en het primaire doel van de behandeling is het individu te helpen de interacties met anderen te verbeteren.

Cognitieve gedragstherapie wordt soms gebruikt om een individu te helpen impulsief gedrag te beheersen en met stress om te gaan met positieve coping-strategieën.

Gezinstherapie kan gezinsleden helpen effectiever te communiceren en ouders ook helpen bij het leren van strategieën om conflicten met hun kind te de-escaleren. Gezinstherapie kan ook helpen bij het verminderen van risicofactoren die leiden tot antisociaal gedrag bij het kind.

Groepstherapie met het kind of de leeftijdsgenoten van de tiener wordt soms ook gebruikt om hen te helpen interpersoonlijke vaardigheden en gedrag te ontwikkelen die empathie bevorderen.

Schoolondersteuning is een ander belangrijk onderdeel van de behandeling van gedragsstoornissen. Voor kinderen en tieners op school zal een team van mensen worden samengesteld om uw kind met een gedragsstoornis te helpen. Dit team bestaat doorgaans uit schooladviseurs, schoolpsychologen, maatschappelijk werkers, beheerders en anderen. Als bij uw kind een gedragsstoornis is vastgesteld, komen ze mogelijk in aanmerking voor een geïndividualiseerd onderwijsplan (IEP) of een 504-plan, dat hen de nodige aanpassingen kan bieden om hun academische en sociale succes op school te verzekeren.

Medicatie wordt doorgaans niet gebruikt om gedragsstoornissen te behandelen, maar mensen met gelijktijdig voorkomende aandoeningen kunnen medicijnen voorgeschreven krijgen om symptomen van andere aandoeningen te behandelen. Medicatie wordt doorgaans voorgeschreven als het kind aandachtsproblemen heeft of stemmingsgerelateerde symptomen zoals depressie.

Preventie van gedragsstoornis

Onderzoekers zijn van mening dat positief ouderschap zowel een veilige en een ondersteunende omgeving voor een kind kan het risico op gedragsstoornissen verminderen. Het verminderen van de risicofactoren die de kans op een gedragsstoornis, zoals armoede en misbruik, kunnen vergroten, zal waarschijnlijk het beste resultaat voor het kind opleveren. Als een kind dat u kent of vermoedt wordt verwaarloosd of misbruikt, kunt u het misbruik melden bij de National Child Abuse Hotline op 1-800-4-A-CHILD (800-422-4453).

Als u denkt dat uw kind een gedragsstoornis heeft, aarzel dan niet om contact op te nemen met hun arts, een schooladviseur of een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Vroegtijdige diagnose en behandeling zijn essentieel om bijkomende problemen op het gebied van geestelijke gezondheid en gedrag te voorkomen. Met de juiste ondersteuning kunnen kinderen en tieners positiever omgaan met hun leeftijdsgenoten en volwassenen en leren ze schadelijk gedrag te corrigeren.