Kikkers zijn amfibieën die bekend staan om hun springvermogen, kwakgeluiden, uitpuilende ogen en slijmerige huid. Ze leven over de hele wereld en behoren tot de meest diverse dieren ter wereld, met meer dan 6000 soorten.

Er zijn aanzienlijk meer kikkers dan de twee andere groepen amfibieën – salamanders en wormsalamanders . Volgens de online referentiesite van het American Museum of Natural History (AMNH), Amphibian Species of the World, die in realtime wordt bijgewerkt, zijn er vanaf eind april 2015 6.482 soorten in de Anura-orde (kikkers en padden), 691 soorten in de Caudata-orde (salamanders en salamanders) en 204 soorten in de Gymnophiona-orde (wormsalamanders). Caecilians zien eruit als grote wormen of gladde slangen, volgens de San Diego Zoo. Ze hebben geen armen of benen en leven ondergronds in een netwerk van tunnels.

Kikkers versus padden

Volgens de Universiteit van Michigan is er geen wetenschappelijk onderscheid tussen kikkers en padden Museum voor Zoölogie. Kikker en padden behoren beide tot de Anura-orde, maar komen voor in verschillende families. “Echte padden” vormen de familie Bufonidae, die 580 soorten omvat.

Kikkers en padden hebben volgens de Maryland Zoo echter specifieke eigenschappen die hen definiëren. Kikkers zijn bijvoorbeeld meestal in het water levende dieren; de meeste padden leven op het land (maar in de buurt van water). Kikkers hebben tanden; padden niet. Padden van beide geslachten hebben een rudimentaire eierstok die een biedersorgaan wordt genoemd. Kikkers zijn doorgaans ook langer dan padden.

Ook hebben kikkers een gladde, slijmerige huid; padden hebben een droge, hobbelige huid. De bultjes echter , zijn geen wratten, en volgens de San Diego Zoo kan een persoon geen wratten krijgen door het hanteren van een pad. Padden hebben echter klieren achter hun ogen die een brandend melkachtig gif kunnen afscheiden.

Grootte & uiterlijk

Sommige kikkers hebben een giftige huid. Sommige Zuid-Amerikaanse kikkers zijn zo giftig dat een druppel van hun huidafscheidingen een volwassen mens kan doden. Gifkikkers hebben meestal felle kleuren om roofdieren te waarschuwen. Volgens de San Diego Zoo is hun huid giftig. Camouflage is een andere overlevingstechniek. Veel kikkers hebben een gevlekte groene of bruine huid om ze te helpen opgaan in hun omgeving.

Aangezien er zoveel soorten kikkers zijn, past één maat niet allemaal. De grootste kikker is de Goliath-kikker, die 30 centimeter lang is en 3 kilogram weegt. Volgens de San Diego Zoo. De duivelskikker van Madagaskar, nu uitgestorven, had ooit de titel van grootste kikker. Hij was 41 cm lang en woog 4,5 kg, volgens National Geographic.

De kleinste kikker is de gouden kikker, die een kleine 0,39 in (1 cm) lang is en slechts 7 ounces (200 gram), volgens naar de San Diego Zoo. Dat is ongeveer de grootte van een dubbeltje.

Habitat

Kikkers moeten in gebieden met een waterbron zijn om zich voort te planten, maar verder zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica en in bijna elke omgeving. De pijlgifkikker leeft in de tropische wouden van Midden- en Zuid-Amerika. Noordelijke luipaardkikkers leven in de noordelijke delen van Noord-Amerika in moerassen en graslanden. De groenogige boomkikker leeft volgens National Geographic in de met mos bedekte regenwouden van Queensland, Australië. De woestijnregenkikker leeft uitsluitend in Namibië en Zuid-Afrika, langs de kust in zandduinen.

Dieet

Kikkers eten vaak elk levend wezen dat in hun mond past. Dit omvat insecten, spinnen, wormen, slakken, larven en zelfs kleine vissen. Om een prooi te vangen, schieten hun kleverige tongen uit hun bek en trekken ze de prooi in de bek van de kikker. Deze beweging is zo snel dat de prooi geen kans heeft om te ontsnappen. De tong van een kikker kan binnen 15 / 100ste van een seconde weer in zijn bek springen.

Kikkers en padden helpen de insectenpopulatie in de wereld onder controle te houden, volgens de San Diego Zoo. Hun honger naar insecten is meestal heel nuttig, maar soms kan het tot een ramp leiden. In 1935 werden bijvoorbeeld rietpadden uit Puerto Rico in Australië geïntroduceerd om suikerrietkevers te doden. De rietpadden, die zo groot kunnen worden als een bord, aten liever inheemse kikkers, kleine buideldieren en slangen. De oorspronkelijke 102 padden vertrokken over het hele continent en zijn in aantal toegenomen tot meer dan 1,5 miljard, volgens een WordsSideKick.com-artikel uit 2010. Tegenwoordig hebben rietpadden meer dan 386.000 vierkante mijl (1 miljoen vierkante kilometer) van Australië veroverd. Dit komt overeen met een gebied dat iets groter is dan de staten Texas en Oklahoma samen.

Gewoonten

Kikkers zijn sociale wezens die in groepen leven. Een groep kikkers wordt leger, kolonie of een knoop genoemd. Groepen jonge kikkers zwemmen zelfs samen in scholen, net als vissen.

Tijdens de paartijd zullen de mannetjeskikkers in een groep behoorlijk luid kwaken. Kikkers kwaken om vrouwtjes aan te trekken. Als het vrouwtje een mannetje vindt dat ze lekker vindt, grijpt het mannetje haar vast en laat ze eitjes los om te bevruchten.

Nakomelingen

Kikkers worden volwassen tussen twee maanden en drie jaar oud. Koudere temperaturen kunnen bepalen hoe snel een kikker rijpt, evenals de soort kikker. Nadat een vrouwelijke kikker volwassen is geworden, kan ze twee tot meer dan 50.000 eieren tegelijk leggen, afhankelijk van de soort. Eieren zullen 48 uur tot 23 dagen incuberen, ondergedompeld in water, volgens de San Diego Zoo. Tijdens de incubatie beschermt de mannelijke kikker de eieren meestal.

Zodra een ei uitkomt, komt er een klein, pootloos, visachtig wezen tevoorschijn. Deze kikker-nakomeling wordt een kikkervisje genoemd. De verandering van een kikkervisje naar een kikker wordt gestart door hormonen uit de schildklier van het kikkervisje volgens het National Center for Biotechnology Information. Na verloop van tijd zal het kikkervisje poten krijgen, zijn staart verliezen en uit het water op het land komen. snel transformeert het kikkervisje afhankelijk van omgevingsfactoren.

Classificatie / taxonomie

De taxonomie van kikkers is volgens de AMNH:

• Koninkrijk: Animalia
• Subphylum: Bilateria
• Infrakingdom: Deuterostomia
• Phylum: Chordata
• Subphylum: Vertebrata
• Infraphylum: Gnathostomata
• Superklasse: Tetrapoda
• Klasse: Amfibie
• Orde: Anura
• Familie, geslacht & Soort: Er zijn 54 families, bestaande uit meer dan 300 geslachten en 6.481 soorten.

Staat van instandhouding

Hoewel sommige kikkers veilig en vruchtbaar zijn, worden andere bedreigd , volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) Op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten van de groep worden de maki-bladkikker, zwartogige bladkikker en Vanzolini’s stekelige borstkikker vermeld als ernstig bedreigd.

Overige feiten

Het woord “amfibie” komt van een Grieks woord dat “beide levens” betekent. Dit komt omdat kikkers hun leven beginnen in het water en vervolgens op het land leven, volgens Defenders of Wildlife.

Alle kikkers staan bekend om hun fantastische springvaardigheden, maar de Afrikaanse kikker is de beste. Volgens de dierentuin van San Diego kan hij in één keer 14 voet (4,2 meter) springen. Maar niet alle kikkers springen. De wasachtige boomkikker loopt als een hagedis.

Amazone-gehoornde kikkers zijn hinderlaagroofdieren en agressief territoriaal. Volgens National Geographic dragen sommige Amazone-dorpelingen hoge leren laarzen om aanvallen af te weren.