Vroege huwelijken kwamen voort uit oude samenlevingen ‘de behoefte om een veilige omgeving te verzekeren waarin ze konden fokken, de toekenning van eigendomsrechten afhandelden en bloedlijnen beschermen. De oude Hebreeuwse wet vereiste dat een man de echtgenoot werd van de weduwe van een overleden broer.

Maar zelfs in deze vroege tijden ging het huwelijk veel om liefde en verlangen, net als sociale en economische stabiliteit. In zijn rondheid wordt aangenomen dat de verlovingsring, een gewoonte die teruggaat tot het oude Rome, de eeuwigheid en de eeuwige eenheid vertegenwoordigt. Er werd ooit gedacht dat een ader of zenuw rechtstreeks van de “ringvinger” van de linkerhand naar het hart liep.

Veel andere moderne huwelijkstradities vinden hun oorsprong in deze oudheid. Pasgetrouwden zouden de vruchtbaarheid hebben bevorderd door het drinken van een brouwsel gemaakt van honing tijdens bepaalde maanfasen en het is deze traditie waaraan we de oorsprong van het woord “huwelijksreis” ontlenen.

EEN VROUW OF TWEE?

Het begrip van het huwelijk liep sterk uiteen van cultuur tot cultuur. Sommige culturen beschouwden de instelling als endogaam (mannen moesten binnen hun eigen sociale groep, familie, clan of stam trouwen), exogaam (trouwen buiten de geografische regio of sociale groep) of polygaam (waardoor mannen meer dan één bruid konden nemen) .

Polygamie werd formeel verboden tegen het einde van het Romeinse rijk met wetten tegen overspel, hoererij en andere relaties buiten een monogaam levenslang verbond. De zaden van het moderne huwelijk werden hier gezaaid en strekten zich uit tot in de moderne westerse wereld.

IN HEILIGE MATRIMONIE

In Europese landen werd het huwelijk traditioneel beschouwd als een burgerlijke instelling. Rond 5 n.Chr. Schreven grote christelijke theologen zoals Augustinus over het huwelijk en de christelijke kerk begon belangstelling te krijgen voor de ceremonie.

Op dit punt begonnen christenen hun huwelijken te laten sluiten door predikanten in christelijke bijeenkomsten, maar het was in de 12e eeuw dat de rooms-katholieke kerk het huwelijk formeel definieerde als een sacrament, gesanctioneerd door God.

In het katholicisme wordt nog steeds aangenomen dat het sacrament van het huwelijk tussen God, de man en de vrouw is, terwijl de reformatie van de zestiende eeuw n.Chr. het huwelijk opnieuw waardeerde als een louter levenslang en monogaam verbond tussen een man en een vrouw.

VICTORIAANS GERECHTSCHAP

Tijdens het Victoriaanse tijdperk werd romantische liefde gezien als de eerste vereiste voor het huwelijk en de rituelen van het hofmakerij werden zelfs nog formeler. Een geïnteresseerde heer kon niet zomaar naar een jongedame toe lopen en een gesprek beginnen. Hij moest formeel worden voorgesteld en werd pas na enige tijd geschikt geacht voor een man om met een dame te praten of om een stel samen te zien.

Eenmaal formeel geïntroduceerd, als een heer een dame vanuit een sociale functie naar huis wilde begeleiden, presenteerde hij zijn kaart aan haar en aan het einde van de avond zou de dame haar opties bekijken en kiezen wie zij zou zijn escort! Ze zou de gelukkige heer dan op de hoogte brengen door hem haar eigen kaart te geven met het verzoek haar naar huis te begeleiden.

Bijna alle verkering vond plaats in het huis van het meisje, altijd onder toezicht van waakzame ouders. Als de verkering vorderde, kon het paar doorgaan naar de veranda aan de voorkant. Het was ook zeldzaam dat koppels ze allemaal zagen andere zonder de aanwezigheid van een chaperonne, en huwelijksaanzoeken werden vaak geschreven.

HET EINDE VAN DE ZAKEN

Echtscheiding bestaat al ongeveer net zo lang als het huwelijk, dus hoewel we een veel beoefening in monogamie, we zijn er nog steeds niet zo goed in!

De oude Grieken stonden echtscheiding vrijelijk toe, maar zelfs toen moest de persoon die de scheiding aanvroeg het verzoek indienen bij een magistraat, die zou bepalen of of niet de opgegeven redenen waren voldoende. In tegenstelling tot de vroege Romeinse cultuur was echtscheiding zeldzaam. Naarmate het rijk echter groeide in macht en gezag, omarmde het burgerlijk recht het idee dat man of vrouw naar believen van het huwelijk kon afzien.

Gedurende de laatste duizend jaar werd echtscheiding over het algemeen afgekeurd en vanaf de eerste jaren ervan in de christelijke tijd was de enige “juiste” manier om een huwelijk te ontbinden door nietigverklaring – een status die alleen door de kerk werd toegekend. Natuurlijk veranderde een Britse koning dat allemaal in de zestiende eeuw door misschien wel de beroemdste scheiding in de Britse geschiedenis te hebben gehad.

In 1533 brak Henry VIII op beroemde wijze de banden van Engeland met de katholieke kerk en veranderde het aanzien van onze natie voor altijd puur omdat hij wilde scheiden van Catherine van Aragon en met Anne Boleyn wilde trouwen.

BIZARTRADITIES

In veel delen van Europa en Amerika uit de 16e en 17e eeuw werd het concept van “bundelen” algemeen gebruikt. Dit proces stelde koppels in staat om een bed te delen, volledig gekleed met een “bundelplank” om scheid ze.Hierdoor konden een paar praten en elkaar leren kennen in de veilige beslotenheid van het huis van het meisje.

In sommige delen van het 18e-eeuwse Europa werd een koekje of een klein brood gebroken over het hoofd van de bruid toen ze uit de kerk kwam. Ongetrouwde gasten klauterden naar de stukken, en ze legden ze onder hun kussens om hun eigen fortuin in het huwelijk te helpen. Er wordt aangenomen dat de traditie van het hebben van een bruidstaart voortkomt uit dit vreemde gebruik.