Volwassenen hebben ongeveer 0,8 of 0,9 gram eiwit per gezonde kilogram lichaamsgewicht per dag nodig. Maakt het uit of dat eiwit van dieren of planten is? Blijkbaar wel.

De nadelige effecten die gepaard gaan met langdurige, eiwitrijke en vleesrijke diëten kunnen stoornissen van de bot- en calciumbalans, verhoogd risico op kanker, leveraandoeningen en verergering van coronaire hartziekte omvatten.

Hoe zit het met onze nieren? Onderzoekers van Harvard University volgden duizenden gezonde vrouwen gedurende meer dan een decennium op zoek naar de aanwezigheid van overtollig eiwit in hun urine, een teken dat de nieren mogelijk beginnen te falen. De onderzoekers vonden drie voedingscomponenten die verband houden met dit teken van afnemende nierfunctie: dierlijk eiwit, dierlijk vet en cholesterol. Elk is te vinden op slechts één plaats: dierlijke producten. Er werd geen verband gevonden tussen de achteruitgang van de nierfunctie en de opname van plantaardig eiwit of vet.

Een hoge inname van dierlijke eiwitten kan hyperfiltratie veroorzaken, een dramatische toename van de werklast van de nieren. Binnen enkele uren na het consumeren van vlees, of het nu gaat om rundvlees, kip of vis, kunnen onze nieren in hyperfiltratiemodus terechtkomen, terwijl een equivalente hoeveelheid plantaardig eiwit vrijwel geen dergelijke belasting van de nieren veroorzaakt.

Ook de consumptie van dierlijke eiwitten lijkt de afgifte van insuline-achtige groeifactor 1 (IGF-1), een kankerbevorderend groeihormoon, op gang te brengen. IGF-1-niveaus stijgen tijdens de kindertijd om onze ontwikkeling te stimuleren en nemen af wanneer we volwassen zijn. Als de niveaus echter te hoog blijven, zullen onze cellen constant een bericht ontvangen om te groeien, te delen en door te gaan en te groeien. Het is dan ook niet verrassend dat hoe meer IGF-1 in onze bloedbaan aanwezig is, hoe groter ons risico op het ontwikkelen van bepaalde vormen van kanker is. Dierlijke eiwitten lijken de IGF-1-productie te stimuleren, of het nu de spiereiwitten in vlees, het eiwit in eieren of de melkeiwitten in zuivelproducten zijn. Maar na slechts 11 dagen minder dierlijke eiwitten gebruiken, kunnen onze IGF-1-waarden met 20 procent dalen.

Kijken naar onze eiwitverhouding tussen dieren en planten kan nuttig zijn voor kankerpreventie. Uit de grootste studie over voeding en blaaskanker bleek dat een toename van 3 procent in de consumptie van dierlijke eiwitten geassocieerd was met een 15 procent verhoogd risico op blaaskanker, terwijl een toename van 2 procent in de inname van plantaardige eiwitten geassocieerd was met een 23 procent verlaagd risico op kanker.

Dr. Ornish en collega’s konden aantonen dat een vrijwel uitsluitend plantaardig dieet een schijnbare omkering van de kankergroei in een vroeg stadium mogelijk maakte, dus de ideale eiwitverhouding tussen dier en plant kan vrij laag zijn.

Image Credit : egal / Thinkstock. Deze afbeelding is gewijzigd.