Elleboog van het kindermeisje

Over de elleboog van het kindermeisje

Het is gemakkelijk voor ouders om soms te vergeten dat actieve kleuters – die rennen, klimmen, springen en snel opspringen na een val – zijn niet zo ruw en tuimelen als hun oudere broers en zussen.

Kinderen van deze leeftijd zijn vatbaar voor de elleboog van het kindermeisje, een gedeeltelijke ontwrichting van het ellebooggewricht dat optreedt wanneer een ligament wegglijdt niet op zijn plaats bij de elleboog. De medische termen hiervoor zijn “verplaatsing van de ringvormige ligamenten”.

De elleboog van het kindermeisje (ook bekend als getrokken elleboog) is een veel voorkomende verwonding bij jonge kinderen. Het komt meestal voor bij kinderen van 1 tot 4 jaar oud omdat hun ligamenten ( de elastisch-achtige banden die botten bij elkaar houden) zijn los en botten zijn nog niet volledig gevormd. Dit maakt het gemakkelijker voor sommige botten om in en uit hun plaats te glijden. Naarmate kinderen ouder worden, worden hun ligamenten strakker en dikker, worden botten groter en hard worden, en het risico op de elleboog van het kindermeisje neemt af.

Een kind met de elleboog van het kindermeisje heeft aanvankelijke pijn in de arm, maar het letsel veroorzaakt geen langdurige schade. Op de spreekkamer of op de eerste hulp kan een medische professional het ligament terug op zijn plaats laten glijden (meestal zonder dat er pijnstillers nodig zijn), waardoor het probleem snel wordt opgelost.

Oorzaken

Het ellebooggewricht verbindt het bovenarmbeen (humerus) naar de onderarmbeenderen (radius en ellepijp). De afgeronde punt van de radius (de radiale kop) is omgeven door een ligament (het ringvormige ligament) dat soms los zit bij jongere kinderen.

Als het niet strak genoeg is, kan dit ligament over de radiale kop glijden en zelfs scheuren. Het ligament kan dan ook bekneld raken in het ellebooggewricht. Bij sommige kinderen kan dit heel gemakkelijk gebeuren met slechts een kleine hoeveelheid kracht.

Andere acties kunnen het risico op elleboog van het kindermeisje, zoals:

• Een kind aan de handen optillen. Trekken aan handen of onderarmen kan de ellebogen belasten. Til een peuter of baby nooit op bij de handen of polsen. Tillen onder de oksels is de veiligste manier om een kind op te tillen.
• Een peuter aan de armen zwaaien. Elke vorm van zwaaien waarbij de handen of polsen worden vastgehouden, kan het ellebooggewricht belasten en moet worden vermeden.
• Trekken aan de arm van een kind. Door een peuter tijdens het lopen mee te trekken of snel zijn of haar hand te grijpen, kan de arm worden gescheurd, waardoor het ringvormige ligament kan wegglijden. Denk eraan om voorzichtig te zijn wanneer u een kind bij de hand neemt.
• Een val met de arm breken. De natuurlijke reactie op vallen is het uitstrekken van een arm ter bescherming. De elleboog kan tijdens deze actie overbelasten, wat resulteert in het wegglijden van het ringvormige ligament.
• Omrollen op een onhandige manier. Soms kan het omrollen in een wieg, bed of op de grond de elleboog van het kindermeisje veroorzaken bij zuigelingen en zeer jonge kinderen.

Tekenen en symptomen

Een kind kan een kindermeisje hebben. elleboog als:

• Het kind weigert een arm te gebruiken. Een kind zal de gewonde arm niet zonder pijn kunnen gebruiken. De arm wordt dus meestal in een vaste, rechte positie naast het kind gehouden of met een lichte buiging in de elleboog. Terwijl de arm in deze vaste positie is, lijkt het kind slechts lichte pijn of ongemak te hebben.
• Er is geen zwelling of misvorming. Een kind met de elleboog van een kindermeisje ziet er waarschijnlijk niet gewond uit, omdat de verwonding er niet voor zorgt dat de arm een duidelijke misvorming of zwelling van de elleboog heeft.

Een arm- of elleboogblessure die ernstige pijn veroorzaakt kan wijzen op een elleboogfractuur (botbreuk) of kneuzing (blauwe plek). Het kan voor een ouder moeilijk zijn om te bepalen of een verwonding een elleboog of een breuk is, dus het is belangrijk om uw arts te bellen als uw kind een elleboog heeft geblesseerd.

In sommige gevallen van de elleboog van het kindermeisje, het bot gaat vanzelf weer op zijn plaats, bijvoorbeeld wanneer een kind iets doet dat het gewricht beweegt, zoals het aantrekken van een jas. Zelfs als u denkt dat het bot weer op zijn plaats zit, is het nog steeds belangrijk om een arts te raadplegen om er zeker van te zijn dat er niets anders mis is met de arm. Probeer het bot niet zelf terug te plaatsen.

Behandeling

Uw arts kan mogelijk de elleboogblessure van een kindermeisje behandelen of kan u voor behandeling doorverwijzen naar de eerste hulp.

De arts zal op basis van de oorzaak van het letsel en het lichamelijk onderzoek eerst kijken of de kans groot is dat uw kind de elleboog van het kindermeisje heeft. De arm, hand en schouder zullen worden gevoeld om er zeker van te zijn dat er geen zwelling, gevoeligheid of andere abnormaliteit is, die in plaats daarvan op een breuk zou kunnen wijzen.

Röntgenfoto’s zijn alleen nodig als een breuk wordt vermoed. Als er geen duidelijke zwelling of ander letsel is, zal de arts een zachte manoeuvre uitvoeren waardoor het bot terug kan gaan naar zijn normale plaats. De medische term hiervoor is een verkorting.

Deze procedure is erg snel en duurt slechts enkele seconden. Een kind wordt meestal gevraagd om op de schoot van een ouder te gaan zitten terwijl de arts probeert de verplaatsing van het ligament te verminderen.Tijdens de procedure wordt de arm vanuit een rechte positie genomen en in een snelle beweging naar boven gebogen. De arts zal luisteren naar een “plop” -geluid, wat aangeeft dat het bot weer op zijn plaats zit.

Het kind kan een moment van pijn ervaren tijdens de reductie, maar kort na de behandeling is het ongemak verdwenen. volledig gebruik van de arm binnen 5 tot 10 minuten. In sommige gevallen kan het nodig zijn om meer dan één poging te doen om de elleboog met succes te verminderen.

Af en toe kan een kind het gebruik van de arm na de reductie gedurende een korte tijd vermijden, uit angst het zal pijnlijk zijn. Als het ongemak aanhoudt, kan de arts de arm in een mitella doen en paracetamol of ibuprofen aanbevelen voor pijnverlichting.

Preventie

Het is belangrijk om te onthouden dat soms de elleboog van het kindermeisje kan gebeuren zonder duidelijke reden. Sommige kinderen zijn gewoon meer vatbaar voor de verwonding dan andere. En degenen die de elleboog van het kindermeisje krijgen, kunnen deze weer krijgen.

Houd dus rekening met de risico’s en, waar mogelijk, vermijd rukken , zwaaien of schokken aan de handen of armen van uw kind, en vertel zorgverleners hetzelfde te doen.

Beoordeeld door: Ru vriend Christine Gupta, MD
Datum herziening: juli 2014